Μας ενημέρωσαν τα ΜΜΕ, ειπώθηκαν και γράφτηκαν πολλά. Εγραψε και ο Βασίλης ο Γκάτσος. Δυό λόγια και από μένα, τώρα που ο Δήμος έχει αυξημένη αρμοδιότητα σχετικά με την Πολεοδομία της περιοχής μας.
Για την ανάγκη του σχολίου και μόνο θα δεχθώ ότι το νομοσχέδιο είναι σωστό και ότι καλώς το προωθούν.
Όμως.
Αυτό μας έλειπε;
Αυτό είναι που θα σώσει την γη μας από την καταστροφή και όλες τις άλλες μπούρδες που ακούμε όλες αυτές τις μέρες;
Η γη μας καταστράφηκε και συνεχίζει να καταστρέφεται από την αυθαίρετη δόμηση. Το έχουμε ζήσει όλοι, το ζούμε όλοι. Σε κάθε βήμα είναι μπροστά μας. Και αυτό είναι το πρώτο που πρέπει να αντιμετωπισθεί.
Γιατί όμως ο Έλληνας καταφεύγει σε αυτήν;
Εχει στο αίμα του την παρανομία και δεν μπορεί χωρίς αυτήν;
Η μήπως έχει να κάνει με δυο Μαφίες;
Την νόμιμη, την Κρατική, και την άλλη, την ημι-νόμιμη ημι-παράνομη επίσης Κρατική ή έστω ημι-κρατική;
Αν πάει με την νόμιμη Κρατική Μαφία, θα πρέπει να πληρώσει κάπου 30 φόρους. Πέρα από το πραγματικό κόστος κατασκευής.
Αναρωτήθηκε κανείς ποιοι είναι αυτοί οι φόροι και γιατί πρέπει, τον κάθε έναν από αυτούς, να τον πληρώσει ο τάλας ο ιδιοκτήτης;
Αν τώρα πάει με την παράνομη, ημι-παράνομη, Κρατική, ημι-κρατική, Μαφία, θα μπλέξει με μίζες, με υπερβολικά κόστη κατασκευής, με πρόστιμο αυθαιρέτου, με πρόστιμο διατήρησης αυθαιρέτου κλπ.
Ποιο από τα δυο συμφέρει τελικά; Κανόνας από όσο ξέρω δεν υπάρχει, κατά περίπτωση.
Και γιατί όλα αυτά;
Για έναν, μοναδικό και απλούστατο λόγο.
Γιατί το Κράτος δεν δίνει οικοδομήσιμη γη! Τίποτα άλλο, κι ας λέει ο καθένας ό,τι θέλει!
Στο Σαλάντι, το λεγόμενο ρ.σ. Σαλαντίου ‘βολοδέρνει’ από το 1970, ναι 1970, σαράντα χρόνια! Στην ίδια περιοχή ‘βολοδέρνουν’ άλλα δύο ρ.σ. Ένα των υπαλλήλων ΔΕΗ και ένα των υπαλλήλων Βουλής. Τα αυθαίρετα όμως, ιδιαίτερα τα πρωτοκλασάτα, καλά κρατούν. Αυξάνονται και πληθύνονται, ως η άμμος της θαλάσσης!
Και το Κράτος; Απολύτως τίποτα!
Όχι και τίποτα βέβαια!
‘Είδε’ την ευκαιρία! Να κονομήσει! Όχι κατεδάφιση, όχι οικολογία, όχι προστασία των περιοχών, τίποτα από αυτά. Πρόστιμα! Κονόμα δηλαδή! Για την οικολογία! Και τα λεφτά πήγαιναν εκεί που όλοι ήδη γνωρίζουμε! Και μάλλον πάνε και τώρα!
Κάποτε ο αείμνηστος Τρίτσης προσπάθησε να λύσει αυτό το πρόβλημα. Ισως να πέρασε και νόμο, δεν θυμάμαι καλά.
Η βασική ιδέα αυτής της προσπάθειας, που μπορεί να έγινε νόμος μπορεί όχι, δεν θυμάμαι, ήταν:
Υπήρχε και υπάρχει, για εκτός σχεδίου γεωτεμάχια μιλάμε, η έννοια της αρτιότητας. Στα τέσσερα στρέμματα, στα δύο για λυόμενο, στα τόσα αν προϋφίσταται του τάδε έτους, στα τόσα αν έχει πρόσωπο σε τάδε κατηγορίας δρόμο, κλπ.
Όλα αυτά, για κάποιες περιοχές, τα καταργούσε.
Και αντικαθιστούσε την έννοια της αρτιότητας με αυτήν της οικοδομησιμότητας.
Ελεγε δηλαδή, χτίζεις, νόμιμα, όσο και αν είναι το οικόπεδό σου, αλλά: Χτίζεις ποσοστό την έκτασης και εσφέρεις για τους κοινόχρηστους χώρους επίσης ποσοστό της έκτασης.
Ας δούμε τι σημαίνει αυτό με παράδειγμα ένα οικόπεδο μισό στρέμμα, 500 τ.μ.
Πρώτο μπορεί να χτίσει.
Δεύτερο αν το ποσοστό είναι 10%, χτίζει, πάντα νόμιμα, 50 τ.μ. Μπορεί να μην είναι πολλά, αλλά για εξοχική ή δεύτερη κατοικία, είναι, κατά την γνώμη μου, ικανοποιητικά.
Τρίτο, αν του πάρει άλλα 10% για τους κοινόχρηστους χώρους, έχει από αυτό το οικόπεδο άλλα 50 τ.μ., τα οποία, μαζί με τα υπόλοιπα, επιτρέπουν να πλατύνει κάποιους δρόμος, να στρογγυλέψει μια στροφή, να δημιουργηθεί κάποια πλατεία, τέτοια πράγματα.
Τέταρτο, διαγράφει, με τη μια, όλο εκείνο το σκατολόϊ: Εργολάβοι αυθαιρέτων, μηχανικοί αυθαιρέτων, πολεοδόμοι αυθαιρέτων, αστυνομικοί αυθαιρέτων, ρουσφετολόγοι αυθαιρέτων, ρουσφετολόγοι προστίμων, ….
Κατάσταση όχι ιδανική βέβαια, αλλά πολύ πιο καλή από αυτήν που ισχύει σήμερα.
Είδε κανείς να γίνει κάτι, προς αυτή την κατεύθυνση; Με αυτόν ή κάποιο άλλο τρόπο;
Και για να κλείσω δεν μιλάω για τον Νόμο. Εξεταζόμενος, από μόνος του, είναι σωστός.
Αν όμως εξετάσει κανείς το πώς λειτουργεί σε σχέση με τα υπόλοιπα, είναι λάθος, μέγα λάθος.
Γιατί δυσκολεύει ακόμη περισσότερο την δόμηση και ρίχνει νερό στον μύλο των εργολάβων αυθαιρέτων, …..
Στην χώρα μας, μια ιδιωτική πολεοδόμηση, θέλει από τρία έως πέντε χρόνια. Χώρια τα άλλα.
Στην Ρουμανία θέλει ένα μήνα. Ναι ένα μήνα!
Για να αρχίζουμε να καταλαβαίνουμε το … δούλεμα που πέφτει αλλά και την στρεβλότητα τόσο στην οικονομία όσο και στην διαχείριση της γης μας και του χρόνου μας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου