Με αφορμή τον Καλλικράτη

(γράφει ο Βασίλης Γκάτσος)

ΕΡΩΤΗΜΑΤΑ, ΔΙΑΠΙΣΤΩΣΕΙΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΡΟΟΔΟ ΤΗΣ ΕΡΜΙΟΝΙΔΑΣ

 Ξεκινάμε με την κοινότυπη αποδοχή ότι η γη και η παράκτια θάλασσα είναι η βάση στην οποία εδράζεται η οικονομία και ο πολιτισμός της Ερμιονίδας. Άρα η παραγωγική ικανότητα της Ερμιονίδας είναι οι άνθρωποί της και η διοίκησή τους, που με τη σειρά τους πατάνε γερά στη γη και την παράκτια θάλασσα, όποια δραστηριότητα και να ασκούν.

Έτσι όπως είναι σήμερα η Ερμιονίδα, έτσι όπως έχουν σήμερα τα πράγματα στην Ερμιονίδα, μπορούν να οδηγηθούν σε μία ανώτερη σφαίρα οικονομίας και πολιτισμού;

Πολιτικό το ζήτημα θα μου πείτε. Το δεξιό φαντασιακό βλέπει έτσι τα πράγματα, το κεντρώο ή σοσιαλδημοκρατικό φαντασιακό κάπως αλλιώς, η αριστερή ορθοδοξία σταθερώς και αμετακλήτως έχει την αλήθεια της, η ανορθόδοξη αριστερά τις δικές της παραλλαγές ανορθοδοξίας και τελικώς κάθε πολίτης και κάθε συντεχνία τα δικά της συμφέροντα και τα δικά της ματογυάλια να βλέπει την πραγματικότητα.

Όντας στην σημερινή πραγματικότητα της Ευρωπαϊκής Ένωσης και στην πραγματικότητα ενός εκάστου των μελών – κρατών της, αναρτώ το ερώτημα:

Αν η Ερμιονίδα, έτσι ως έχει σήμερα, προσαρτάτο διοικητικά (είτε στη θέση της ή να ….την μεταφέραμε) στην Ολλανδία ή Γερμανία ή Σουηδία ή Δανία ή Ελβετία ή Αυστρία πώς θα ήταν μετά από 10 χρόνια;

Με την προϋπόθεση βέβαια ότι ο χαρακτήρας της θα έμενε κατεξοχήν αγροτικός, αλιευτικός, τουριστικός και με επαγγελματικές δραστηριότητες χαμηλής όχλησης και ως τοπίο και οικισμοί ιδιαιτέρου κάλους.

Η επαρχία μας έχει αρκετούς ντόπιους πολυταξιδεμένους, αλλά και μόνιμους αλλοδαπούς. Ας μας δώσουν μια εικόνα για να μας ανοίξουν τα μάτια.

Παραθέτω λοιπόν ερωτήματα και διαπιστώσεις:

1). Υπάρχει μεγάλη έλλειψη στοιχείων και καμία επίσημη πληροφόρηση, ώστε να σχηματίσει κάποιος την πραγματική οικονομική κατάσταση της Ερμιονίδας. Ενδεικτικά:

-          Πόσοι κάτοικοι μένουν μόνιμα σε κάθε χωριό;

-          Πόσα εξοχικά έχουν κτιστεί στην Ερμιονίδα;

-          Ποιο ποσοστό γης έχει πουληθεί σε κατοίκους εκτός Ερμιονίδας;

-          Πόσο είναι το κατά κεφαλήν πραγματικό εισόδημα των κατοίκων;

-          Τι συντάξεις και από πού τις παίρνουν οι μόνιμοι κάτοικοι;

-          Ποια είναι η εικόνα του κάθε τομέα δραστηριότητας; Ποιο το εισόδημα από τη θάλασσα, γεωργία, κτηνοτροφία, τουρισμό, ιχθυοκαλλιέργειες, βιοτεχνίες, οικοδομή, αγοραπωλησίες γης, κ.λ.π.

-          Ποια τα έσοδα του κράτους από άμεσους και έμμεσους φόρους στην Ερμιονίδα;

-          Ποια τα ανταποδοτικά τέλη που εισπράττουν οι Δήμοι από τα κάθε είδους εξοχικά, ξενοδοχεία, μεγάλες ιδιοκτησίες κ.λ.π.;

-          Τι και πού χρωστάνε οι Δήμοι, ποιες οι δαπάνες τους, η πραγματική οικονομική τους θέση, κ.λ.π.;

-          Ποια τα εισοδήματα που προέρχονται από μισθούς δημοσίου και τοπικής αυτοδιοίκησης;

-          Ποιες και πόσες οι αγροτικές επιδοτήσεις;

-          Ποια τα οικονομικά οφέλη από τις ιχθυοκαλλιέργειες;

-          Ποιες δημόσιες εκτάσεις, ποιες ακτές θεωρούνται καταπατημένες;

-          κ.λ.π, κ.λπ..

Χωρίς αυτά τα στοιχεία δεν μπορούν οι πολίτες να συνειδητοποιήσουν την πραγματική οικονομική κατάσταση της επαρχίας τους, να δουν τις τάσεις, να δημιουργήσουν τελικά μια συλλογική αντίληψη για τις δράσεις που πρέπει να δρομολογήσουν. Χωρίς τέτοια στοιχεία είναι απορίας άξιο πώς αποφασίζει ένας Δήμος να κάνει ορισμένες κινήσεις ή πώς οι πολίτες και οι εταιρείες αποφασίζουν να επενδύσουν.

Πώς είναι δυνατόν να ζητάς νερό από τον Ανάβαλο ή να δρομολογείς το φράγμα της Τζερτζελιάς, γιατί έχεις όραμα μια πράσινη Ερμιονίδα; Πρώτα πρέπει να έχεις όλα τα πιο πάνω στοιχεία και να διατυπώσεις τον τρόπο με τον οποίο το όραμά σου για πράσινη Ερμιονίδα είναι εφικτό. Μετά φέρνεις τον Ανάβαλο. Αυτό όμως είναι πολύ δύσκολο εγχείρημα ενώ το «εγώ θα φέρω τον Ανάβαλο» άκρως επικοινωνιακό πολιτικό εργαλείο και με μηδέν κόστος.

2). Υπάρχει η αντίληψη ότι με μπροστάρηδες τα Δημοτικά Συμβούλια και προωθητική μηχανή τη Διοίκηση (Νομαρχία, Περιφέρεια, Υπουργεία) με τα κονδύλια και τις επιχορηγήσεις και τις αθρόες προσλήψεις, η πρόοδός μας είναι εξασφαλισμένη. Μέχρι σήμερα όμως κάτι τέτοιο δεν έχει γίνει. Και αν λάβουμε υπ’ όψιν τον μέχρι τώρα τρόπο διαχείρισης των αστικών λυμάτων στους δύο Δήμους μας με την στήριξη Νομαρχίας και Περιφέρειας, πάμε όπισθεν ολοταχώς.

Υπενθυμίζω ότι η πρώτη πόλη της Ελλάδας με πραγματικά αστικά χαρακτηριστικά ήταν η Ερμούπολη της Σύρου. Εκεί αναδείχθηκε μια μικρογραφία αστικής τάξης που τα συμφέροντα της αλλά και τα οράματά της οδηγούσαν την πόλη στο σύνολό της προς μια κατεύθυνση οικονομίας και πολιτισμού. Ο πλούτος ερχόταν δεύτερος μπροστά στο όραμα της συμμετοχής. Οι Δήμαρχοι και οι Σύμβουλοι ήσαν επιφανείς πολίτες που ποτέ δεν καταδέχτηκαν οποιουδήποτε είδους αμοιβή. Αντίθετα διέθεταν και την προσωπική τους περιουσία για το καλό της πόλης.

Χωρίς κάτι ανάλογο στην Ερμιονίδα δεν είναι ορατή ούτε η οικονομική πρόοδος, ούτε ο πολιτισμός. Στην αγροτική οικονομία, πριν το 1950 υπήρχαν μεγαλοκτηματίες, έμποροι, καπεταναίοι με όραμα για τον τόπο. Σήμερα όχι. Και σήμερα δεν μπορεί να έχουμε μία πράσινη οικολογική Ερμιονίδα αν τα σχολεία δεν σταματάνε 1 εβδομάδα για να απλωθούνε οι μαθητές στους ελαιώνες να μαζέψουν τραγουδώντας τις ελιές, αντί να συμμετέχουν στην …. αναβίωση του μαζέματος και του παραδοσιακού λιοτριβιού. Αν η παιδεία μας παιδεύει με όραμα το δημοσιοϋπαλληλίκι με σημείο το τραπέζι και την καρέκλα και όχι τον ευλογημένο κάματο μέσα στη φύση, η πράσινη οικολογική Ερμιονίδα δεν μπορεί να υπάρξει.

3). Έχουμε την αυταπάτη να θεωρούμε τους μόνιμους κατοίκους ή τους ψηφοφόρους ως τον κύριο μοχλό ανάπτυξης που αποφασίζει κομματικά για την τοπική αυτοδιοίκηση αλλά και τη δημόσια διοίκηση του νομού μας.

Είναι έτσι τα πράγματα; Ας δούμε τι έχουμε στην Ερμιονίδα:

1. Τους πραγματικά μόνιμους κατοίκους των οικισμών. Είναι πλέον αναγκαίο να τους διαχωρίζουμε σε δύο μέρη. Αυτούς που αμείβονται με μισθό από δημόσια υπηρεσία ή τοπική αυτοδιοίκηση και το υπόλοιπο που δραστηριοποιείται στον ιδιωτικό τομέα.
2. Τους ντόπιους που μόνιμα μένουν στην Πρωτεύουσα και διατηρούν κυρίως τα πατρικά σπίτια στους οικισμούς, ως εξοχικά. Είναι πάρα πολλοί.
3. Τους ιδιοκτήτες εξοχικών. Είναι πάρα πολλοί και ορισμένοι μένουν μόνιμα σε αυτά. Χωρίζονται σε δύο κατηγορίες. Πλούσια εξοχικά με αρκετή ιδιόκτητη γη που μπορεί να σταθεί και ως κανονικό καλλιεργούμενο κτήμα. Φτωχικά με την έννοια ότι η ιδιόκτητη γη είναι σχετικά μικρός κήπος.
4. Τους λίγους αλλά πολύ πλούσιους εκ των οποίων αρκετοί είναι παράγοντες της οικονομικής ζωής του τόπου μας. Είναι κατά κανόνα κάτοχοι παραλιακών κτημάτων μεγάλης έκτασης η οποία καλλιεργείται συστηματικά. Μία ιδιοκτησία είναι το νησί της Κοιλάδας. Χρησιμοποιούν σαν να ήταν δικιά τους και όλη την ακτή που βγαίνει το κτήμα τους. Η έκταση αυτών των ιδιοκτησιών, η ενισχυμένη περίφραξη, η ύπαρξη συστημάτων και προσωπικού ασφαλείας κρατούν μακριά κάθε ελεγκτική αρχή και κάθε πολίτη. Κανείς δεν ξέρει αν μία τέτοια ιδιοκτησία με διάσπαρτες βίλες, χρησιμοποιείται ως εξοχικό του ιδιοκτήτη που δέχεται τα κότερα και τις θαλαμηγούς φίλων και συγγενών προς φιλοξενία, ή ουσιαστικά νοικιάζει τους χώρους σε πλούσιους για καλοκαιρινές διακοπές με πλήρεις και πανάκριβες υπηρεσίες χωρίς να πληρώνει φόρους, να έχει άδεια κ.λ.π. Αυτό βέβαια συμβαίνει και με σπίτια που κατέχουν αλλοδαποί.
5. Τα μεγάλα ξενοδοχειακά συγκροτήματα που χρησιμοποιούν για τις ανάγκες τους τις συνήθως διαμορφωμένες παραλίες που βγαίνει η ιδιοκτησία τους. Και αυτοί κάποτε (δεν ξέρω αν και σήμερα) προσπάθησαν να μην επιτρέπουν την είσοδο πολιτών για μπάνιο στις ακτές τους.
6. Μεγάλα συμφέροντα που κινούνται στο χώρο της οικοδομής και της γης, μεγάλα, ας τα πούμε, «γραφεία αγοραπωλησίας γης και οικοδομών» και μεγάλοι κατασκευαστικοί οίκοι που αγοράζουν μεγάλες εκτάσεις και τις κτίζουν σαν να είναι οικισμοί, γκολφ, κ.λ.π.
7. Αλλοδαποί νόμιμοι και παράνομοι των οποίων το πλήθος είναι άγνωστο και οι οποίοι παίζουν πολύ μεγάλο ρόλο στην οικονομία της οικοδομής, της γεωργίας και εν μέρει της θάλασσας και των μεγάλων ξενοδοχείων.

Πιστεύει κανείς ότι το άλλοτε κυρίαρχο στοιχείο στην οικονομία και την διοίκηση που ήταν οι ιδιωτικώς απασχολούμενοι μόνιμοι κάτοικοι εξακολουθεί να είναι κυρίαρχο; Διοικητικά ίσως ναι, αφού είναι το κύριο σώμα των ψηφοφόρων. Αλλά οικονομικά, παραγωγικά και ιδιοκτησιακά;

Είναι το μόνο στοιχείο σε σχέση με τα προαναφερθέντα που φθίνει οικονομικά και αριθμητικά, γιατί φεύγουν οι νέοι για τη πρωτεύουσα, πουλάνε τα κτήματά τους, αποσύρονται από τις ασύμφορες πια δραστηριότητες της καλλιέργειας της γης και της αλιείας χωρίς να βρίσκουν καλύτερη απασχόληση. Μαζί με αυτούς εντάσσονται και οι ντόπιοι που ζουν στην πρωτεύουσα που ναι μεν κρατάνε τα πατρικά τους σπίτια, αλλά πουλάνε τα κτήματά τους.

Πιστεύει κανείς ότι όλοι οι ως άνω των 7 κατηγοριών βρίσκονται σε αρμονικές μεταξύ τους σχέσεις, ότι βάζουν έστω παράλληλα με το συμφέρον τους την πρόοδο της Ερμιονίδας;

Πιστεύει κανείς ότι έχει αναδυθεί μια συνισταμένη των ως άνω που σαν ομάδα θα τραβήξει το κάρο δυναμικά προς την συνολική πρόοδο;

Πιστεύει κανείς ότι το όραμα της αγοραπωλησίας γης και οικοδομών + real estate + γκολφ δεν είναι η κερδοφορία ενός εκάστου, αλλά η πρόοδος της Ερμιονίδας; Πιστεύει κανείς ότι έχουν κανένα δισταγμό, αν ο νόμος το επιτρέπει και οι ντόπιοι πουλάνε τα κτήματά τους, να μετατρέψουν όλη της γη μας σε ένα οικισμό εξοχικών που θα έχει και χωριά παλιά ακτημόνων; Να κάνουν όλες τις παραλίες μας μια λωρίδα άμμου με ένα δρόμο πάνω από αυτήν και κατά μήκος μια σειρά ‘εξοχικών πολυκατοικιών’, δηλαδή τουριστικά θέρετρα τύπου Ισπανίας, ό,τι χειρότερο για την τουριστική ανάπτυξη της επαρχίας μας;

Όμως αυτή είναι η πραγματικότητα και όλα αυτά πρέπει να τα δούμε κατάματα. Λύση δεν είναι το να πάρουμε τις παραλίες από τους πολύ πλουσίους και τα ξενοδοχεία, να διώξουμε τους μετανάστες για να πάρουν τις δουλειές οι ντόπιοι οι οποίοι όχι με αμοιβή, αλλά ούτε με βία δεν θα τις έκαναν. Ούτε να σταματήσουν να κτίζονται εξοχικά, ούτε να κάνουμε μια αγροτική και αλιευτική οικονομία επιδοτήσεων για τους καημένους ντόπιους κατοίκους.

Προϋπόθεση οικονομικής και πολιτιστικής προόδου είναι η εν μέτρω συνεργεία των παραπάνω κάτω από την φωτεινή καθοδήγηση – διοίκηση (management) ενός κέντρου επαρχιακής εμβέλειας και ενός δυναμικού συμβουλευτικού οργάνου.

4). Η έκταση της Ερμιονίδας συμπίπτει με την λεκάνη απορροής των υδάτων της και η παράκτια θάλασσά της στο μεγαλύτερο μέρος τής ανήκει. Ως εκ τούτου σχεδιασμός χρήσης γης και παράκτιας θάλασσας, διαχείριση υδάτων, απορριμμάτων, αγροτική παραγωγή, τουρισμός μπορούν να καθοδηγηθούν από ένα επαρχιακό κέντρο αυτόνομα, χωρίς να εμπλέκονται ουσιαστικά άλλες επαρχίες.

Αυτό το κέντρο διοίκησης μπορεί κάλλιστα να είναι ένα Επαρχείο με Έπαρχο (Καλλικράτειος Δήμος Ερμιονίδας τελικά) και Επαρχιακούς συμβούλους αντί των δύο Δήμων που έχουμε σήμερα. Πρέπει όμως να πλαισιώνεται και από ένα όργανο συμβουλευτικό το οποίο δεν θα εκλέγεται αλλά θα έχει αποστολή να κρατάει με τις προτάσεις του σε ισορροπία τις ως άνω 7 κατηγορίες. Το Επαρχείο δίνει την δυνατότητα εκλογής στη θέση του Επάρχου και ικανότατων κατοίκων των μικρών χωριών, ενώ με δύο Δημαρχίες εις τον αιώνα τον άπαντα θα υπάρχει δήμαρχος Κρανιδιώτης και Ερμιονίτης.

5). Είναι αναγκαία και ικανή συνθήκη η ύπαρξη του Επαρχείου και ενός συμβουλευτικού οργάνου για να αλλάξει η κατάσταση;

Όχι, αλλά αυτός είναι ένας διοικητικός σχηματισμός τους μέλλοντος που μπορεί να διοικήσει την Ερμιονίδα. Δηλαδή να επιβάλλει τα όντως αδιαπραγμάτευτα, αυτά δηλαδή που γίνονται αυτόματα στα ευνομούμενα κράτη, και να διαβουλευτεί προτάσεις δράσεων οικονομικής προόδου και πολιτισμού.

Ενδεικτικώς αδιαπραγμάτευτα:

1. Αυστηρό και αναδρομικό πόθεν έσχες για τις ευαίσθητες δημόσιες και επαρχιακές υπηρεσίες, πολεοδομία, εφορία, κρίσιμα πόστα υπαλλήλων, κ.λ.π.
2. Αυστηρά μέτρα για την έκδοση νομίμων αποδείξεων, Φ.Π.Α., είσπραξη φόρων. Δηλαδή πλήρης σύμπλευση με την πολιτική κάθε ευνομούμενου κράτους.
3. Αξιολόγηση του εκπαιδευτικού έργου όλων των βαθμίδων εκπαίδευσης.
4. Λειτουργία του Επαρχείου με ISO 9001 (Σύστημα Διαχείρισης Ποιότητας) και ISO 14001 - EMAS (Σύστημα Περιβαλλοντικής Διαχείρισης με διακήρυξη περιβαλλοντικών επιδόσεων).
5. Δημιουργία ΒΙ.ΠΑ. (Βιοτεχνικών Πάρκων) όπου υποχρεωτικά θα συγκεντρωθούν οι βιοτεχνίες χαμηλής όχλησης. Χρειαζόμαστε και βιοτεχνίες σοβαρές ακόμη και βιομηχανίες που δεν ρυπαίνουν. Είναι πλούτος για τον τόπο.
6. Δημόσιες υπηρεσίες ιδιαίτερα αστυνομία, λιμενικές αρχές, πολεοδομία, στην υπηρεσία του πολίτη.
7. Πλήρης συμμόρφωση στις οδηγίες της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
8. Χρηστή διοίκηση Επαρχείου με απόλυτη διαφάνεια και έλεγχο, συστηματική πληροφόρηση και προϋπολογισμό με κριτήρια ιδιωτικής επιχείρησης.
9. Ο,τιδήποτε άλλο συντελεί στην ευνομία, ευταξία, παραγωγικότητα της Ερμιονίδας.

Ενδεικτικές προτάσεις προς διαβούλευση με σκοπό την υιοθέτηση μέτρων που φέρνουν οικονομική πρόοδο:

1. Ανεμογεννήτριες. Υπάρχει χώρος στο Δίδυμο και στις Αδέρες για πενταπλασιασμό (200ΜW) της υπάρχουσας ισχύος. Αυτό θα προσφέρει στο Επαρχείο 500000 € σταθερά ετήσια έσοδα. Η ενόχληση είναι πολύ μικρή σε σχέση με την προστασία του περιβάλλοντος. Άλλωστε, αν στο μέλλον δεν μας κάνουν ή δεν χρειάζονται πια, ξηλώνονται μέσα σε ένα μήνα.
2. Φωτοβολταϊκά. Σε αντίθεση απ’ ότι πιστεύεται η ανάπτυξη πεδίων φωτοβολταϊκών δημιουργεί πολύ σοβαρή οπτική ρύπανση. Για την προηγούμενη ισχύ απαιτούνται 8000 στρέμματα. Όμως υπάρχουν χώροι ψηλά στις Αδέρες που ένα τέτοιο πεδίο δεν θα ήταν ορατό. Ίσως εκεί να είναι κατάλληλη περιοχή και για Ηλιοθερμικούς σταθμούς. Αυτό θα προσφέρει στο Επαρχείο άλλα 500000 € σταθερά ετήσια έσοδα. Εννοείται ότι πρόκειται για τελείως ιδιωτικές επενδύσεις.
3. Σχεδιασμός χρήσης αιγιαλού και παραλίας. Να καθοριστούν και να αποδοθούν σε δημόσια κοινή χρήση οι βασικές παραλίες για τους κατοίκους. Οι παραλίες των πολύ πλούσιων ιδιοκτησιών κατά το νόμο πρέπει και αυτές να αποδοθούν σε δημόσια κοινή χρήση. Δεν συμφέρει όμως αυτό το πράγμα τον τόπο, αλλά ούτε όλες αυτές οι παραλίες είναι τόσο αναγκαίες για τα μπάνια του λαού. Άρα το Επαρχείο μπορεί να τις νοικιάσει με έναν απλό τρόπο και ο πλούσιος που δεν δέχεται, να μετατρέπεται αμέσως η παραλία του σε δημόσια. Δεν μπορεί οι πολύ πλούσιοι να μην έχουν συνεισφορά αλλά μόνο ιδιωτική απόλαυση δημοσίου αγαθού και μάλιστα με το έτσι θέλω. Περί τα 20000 μέτρα τέτοιου είδους παραλίας με 50 € το μέτρο αποδίδουν ετησίως 1000000 €. Πέραν αυτού οι πολύ πλούσιοι είναι άνθρωποι που μπορούν να δραστηριοποιηθούν στην επαρχεία μας και αυτό πρέπει να τους ζητηθεί. Όχι να κάνουν δωρεές, αλλά να φτιάξουν παραγωγικές μονάδες, στη γεωργία (πρότυπα κτήματα, βιοτεχνίες τροφίμων εξαιρετικής ποιότητας, αμπελώνες), στη θάλασσα (μαρίνες, ξενοδοχεία), στη βιοτεχνία, στα αιολικά πάρκα, στα φωτοβολταϊκά. Είναι συμφέρον της Ερμιονίδας να εντάξει τους πλουσίους στο παραγωγικό δυναμικό της. Να νοιώσουν την Ερμιονίδα σπίτι τους. Αν η σοσιαλιστική ή αριστερή διανόηση έχει άλλη άποψη, ας αμέσως μας επιδείξει τους συνεταιρισμούς της, τις σοσιαλιστικές συσπειρώσεις που πραγματικά παράγουν ή δραστηριοποιούνται σε κάποιο τομέα με ένα νέο τρόπο στην Ερμιονίδα. Αλλά και η οικολογική διανόηση δεν μπορεί να παραμένει στο επίπεδο της οργανωμένης καταγγελίας και της οικολογικής καθαρότητας των πάντων, χωρίς να βλέπουμε οικολόγους γεωργούς, αλιείς, βιοτέχνες κ.λ.π. που να παράγουν και να ζουν με τον τρόπο τους.
4. Εκτός από τους κατ’ επάγγελμα αγρότες και τα χωρίς κτίσματα κτήματα, θα πρέπει το κάθε εξοχικό μαζί με την γη που κατέχει να πληρώνει ένα μικρό ετήσιο τέλος, γιατί είναι εκτός οικισμού και κατά κάποιο τρόπο δέσμευσε καλλιεργήσιμη γη. Ανά στρέμμα να πληρώνει 5 € οπότε το μέτρο αποδίδει 500000 € το χρόνο και βαίνει αυξανόμενο.
5. Τα ως άνω έσοδα του Επαρχείου πρέπει να δεσμεύονται για σοβαρά έργα περιβάλλοντος, υδροδότησης, συντήρησης υποδομής, πολιτισμού, οργάνωση αγροτικής παραγωγής και εμπορίας κ.λ.π. ώστε να επιστρέφουν στο σύνολο και σε αυτούς φυσικά που τα πλήρωσαν. Όχι να κατασπαταλώνται σε προσλήψεις ανώφελες και σε ανόητες φιέστες.
6. Δεν διαφαίνεται στον ορίζοντα μια ενεργοποίηση των κατ’ επάγγελμα αγροτών, ώστε να καλλιεργηθούν τα κτήματα στο σύνολό τους ακόμη και αν φέρουμε άφθονο νερό, όταν σήμερα κτήματα με νερό και με πακιστανούς εργάτες μόλις καταφέρνουν να τα φέρνουν βόλτα. Ποιών αγροτών άλλωστε, όταν σε λίγο σχεδόν το σύνολο των κάμπων μας θα έχει περάσει στα χέρια πρωτευουσιάνων; Για να διασωθεί η καλλιεργήσιμη γη αλλά και να προστατευτεί η ομορφιά του τοπίου πρέπει στους κάμπους το κτίσιμο εξοχικού να πάει στα 20 (;) στρέμματα που για τα μέρη μας είναι το μέσο κτήμα με την υποχρέωση του ιδιοκτήτη να το καλλιεργεί συστηματικά και με την υποχρέωση του Επαρχείου να του παρέχει με ρολόι ποτιστικό νερό σε τιμή ανταποδοτική, όταν αυτό καταστεί δυνατό. Αυτό σημαίνει ότι πλέον δεν υφίστανται ιδιωτικές γεωτρήσεις αλλά την άντληση και την διανομή την έχει μόνον το Επαρχείο. Μόνον οι κατ’ επάγγελμα αγρότες θα έχουν την άδεια γεώτρησης, αν νομίζουν ότι τους συμφέρει καλύτερα αλλά με αυστηρούς όρους. Βασικότατη έγνοια του Επαρχείου θα είναι η γεωργική, κτηνοτροφική και αλιευτική παραγωγή, μεταποίηση και εμπορία εξαιρετικής ποιότητας προϊόντων, μόνο με αυστηρώς ελεγχόμενα βιολογικά μέσα και σε βάση ιδιωτική. Ως προς την εμπορία θα ενεργεί μεθοδικά. Πλέον δίπλα στο κτήμα του αγρότη θα στέκει το κτήμα των 20 (;) στρεμμάτων του πρωτευουσιάνου που θα το καλλιεργεί (ή θα του το φροντίζουν ντόπιοι) για ομορφιά και γόητρο, για εισόδημα, για ενασχόληση. Δηλαδή ήδη διαφαίνεται ότι οι αγρότες του μέλλοντος στην Ερμιονίδα θα είναι κυρίως πρωτευουσιάνοι παραθεριστές και δευτερευόντως επαγγελματίες αγρότες και, ως εκ τούτου, είναι αναγκαίο η μελλοντική αγροτική πολιτική της Ερμιονίδας να λάβει υπόψιν πολύ σοβαρά αυτή την νέα διάσταση. Και πολύ παλιά υπήρχαν πλούσιοι εκτός Ερμιονίδας που είχαν άριστα παραγωγικά κτήματα (αγροτικές βίλες), τα Βουλγαρέικα, τα Μαμπέικα που μετά έγινε η μάντρα του Λεούση, κτήματα στην ερμιονική γη πλουσίων Υδραίων συνήθως αγωνιστών του 1821. Όμως η παραγωγική σημασία τους ήταν μικρή εν σχέσει με την αγροτική παραγωγή των κανονικών αγροτών. Σήμερα επανέρχεται η ‘αγροτική παραγωγική βίλα’ ως όραμα της πολυπληθούς μεσαίας τάξης παραθεριστών και όχι μόνον.
7. Οι λίγοι επαγγελματίες ψαράδες μας αναγκάζονται να ταξιδεύουν πίσω από την Ύδρα για να βγάλουν πια ένα κομμάτι ψωμί. Πρέπει για διάστημα 5 ετών να απαγορευτεί οποιουδήποτε είδους αλιευτική δραστηριότητα στους κόλπους της Ερμιονίδας και μάλιστα μέχρι τα νησιά μας. Οι επαγγελματίες να πηγαίνουν μακριά και για τα 5 αυτά χρόνια να επιδοτούνται με την υποχρέωση βάρδιας επιτήρησης των μέτρων απαγόρευσης στους κόλπους. Στους κόλπους να επιτρέπεται μόνον σε ερασιτέχνες χωρίς δίκτυα και παραγάδια, με περιορισμένο αριθμό άδειας – εισιτηρίου που θα κόβουν στο Επαρχείο. Θέλεις καθετή; Είκοσι ευρώ. Θέλεις πυροφάνι; Πενήντα ευρώ. Θέλεις καλάμι; Δέκα ευρώ. Τα σημαντικά αυτά έσοδα θα πηγαίνουν στην επιδότηση των επαγγελματιών για όσο διάστημα χρειαστεί, καθιστώντας τους και ενεργούς επιτηρητές του θαλάσσιου χώρου. Ομοίως στην επιδότηση πρέπει να πηγαίνει και ένα τέλος ανά κιλό ψαριών που παράγονται στα ιχθυοτροφεία ως συμβολή στη προσπάθεια.  Μετά τα 5 χρόνια θα καθοριστεί πολύ αυστηρή πολιτική αλιείας και για τους επαγγελματίες στους κόλπους. Να μπορούν να ψαρεύουν και να ζουν ανθρώπινα. Υπενθυμίζεται ότι αυτό δεν είναι δα και καμιά φοβερή καινοτομία. Ήδη η Ευρωπαϊκή Ένωση προσανατολίζεται στη έκδοση συμβουλευτικών οδηγιών ώστε τα κράτη μέλη να προβούν σε χωροταξικό σχεδιασμό των θαλασσών τους. Σωστά διαβάσατε: «χωροταξικός σχεδιασμός θαλάσσης» ( Ανακοίνωση της επιτροπής Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων 52008DC0791), δηλαδή θα καθοριστούν πλήρως οι εκτάσεις όπου απαγορεύεται πλήρως η αλιεία, όπου επιτρέπεται υπό όρους, ποιες θαλάσσιες περιοχές θα είναι πλήρως και ειδικώς προστατευμένες (όπως στην Αλόννησο για την φώκια, Ζάκυνθο για καρέτα – καρέτα), τεράστιες εκτάσεις βυθού με δάση ποσειδωνίας ή τραγάνας ή τροκάδας όπου θα απαγορεύονται απολύτως τα συρόμενα εργαλεία, θαλάσσιες περιοχές μόνο για τουρισμό, βιομηχανία κ.λ.π. Δηλαδή κάτι ανάλογο που γίνεται και στη στεριά, μόνο που στη θάλασσα ο σχεδιασμός έχει τρεις διαστάσεις, επιφάνεια, βυθός, υδάτινη στήλη. Έτσι σε μία θαλάσσια έκταση μπορεί να αποδοθεί η επιφάνεια της σε τουριστική χρήση, η υδάτινη στήλη μόνο σε ορισμένες μορφές αλιείας, ενώ ο βυθός προστατεύεται πλήρως, δηλαδή δεν τον ακουμπά κανένα αλιευτικό εργαλείο, δεν τον διαταράσσει κανένα τεχνικό έργο.

Προς Θεού! Τα παραπάνω μη τα πάρετε τοις μετρητοίς, ούτε οι οικολόγοι και οι οικολογούντες να αρχίσουν τις διαφωνίες, ούτε οι ψαράδες, ούτε, ούτε.....

 Όμως χωρίς εύστοχες καινοτόμες σκέψεις και δράσεις τέτοιου επιπέδου, που να δίνουν συνισταμένη, πρόοδος δεν έρχεται.

Ή επιλέγουμε το σήμερα και την προοπτική του, την αφημένη στη τύχη, ή δρομολογούμε να γίνουμε μια Ερμιονίδα που δεν θα έχει να ζηλέψει τίποτα από μια επαρχεία της Τοσκάνης, της Ελβετίας, της Αυστρίας χωρίς να χαθεί η ελληνικότητα.

Αυτό αρχίζει και το συνειδητοποιεί και ο πολιτικός και οικονομικός κόσμος της Αργολίδας για το σύνολο του νομού. «Δεν πρέπει να γίνουμε Αθήνα» λένε πλέον ανοικτά  και εννοούν φυσικά ότι δεν μπορεί να αφεθούν ασύδοτες ‘οι δυνάμεις της αγοράς’ (θα πρόσθετα και τις δυνάμεις των ντόπιων που το μόνο που τους καίει είναι να πουλήσουν το κτήμα τους) να κερδοσκοπήσουν επί της Αργολικής γης των μύθων, της ιστορίας και του τοπίου, όπως έγινε με την αντιπαροχή στην Αθήνα, και να μετατρέψουν τον Θείο τόπο μας σε ένα τοπίο άχρωμο σαν την σημερινή Σαλαμίνα. Γιατί και στην καπιταλιστική Ευρώπη, οι δυνάμεις της αγοράς σε αυτά τα θέματα δεν είναι καθόλου ασύδοτες.

Αυτή η οικονομική εμπλοκή όλων, μαζί με μια χρηστή και ενθουσιώδη Επαρχιακή Διοίκηση θα αναγεννήσει την Επαρχία μας, θα την κάνει επαρχία ευρωπαϊκή υψηλών προδιαγραφών και από αυτό θα ωφεληθούν όλοι, πλούσιοι και φτωχοί. Όλοι θα νοιώθουν μέτοχοι σε ένα «παιχνίδι που βγαίνουν όλοι κερδισμένοι και όχι σε ένα που το κέρδος μου είναι η ζημιά σου».

Και ο πολιτισμός μας θα ξεφύγει από την αποβλάκωση της μίμησης, της αναβίωσης, της ατομικής προβολής και ιδιοτέλειας και θα βρει το δρόμο της προσωπικής και συλλογικής έκφρασης και δημιουργίας και προ πάντων το δρόμο της σιωπής και του μέτρου.

Έρρωσθε,

Βασίλειος Γκάτσος

Δεν είναι ο Λεμπέσης.

-
Με απόλυτα αξιόπιστο τρόπο ενημερώθηκα ότι:


Το πρόσωπο της ‘ιστορικής’ φωτογραφίας δεν είναι ο Δήμαρχος Ερμιόνης Ανάργυρος Λεμπέσης.

Ούτε κάποιο από τα πρόσωπα που ενδεχομένως θα μας ζητήσουν ψήφο στις επόμενες εκλογές.


Λυπάμαι που την διευκρίνηση αυτή δεν την έκαναν τα ‘παιδιά της Ερμιόνης’.
Λυπάμαι και προβληματίζομαι.
Γιατί αν είναι να καταλογισθεί κάτι στον Λεμπέση ας είναι από αυτά που έχει κάνει.
Από την πλευρά μου θεωρώ ότι έπρεπε να ζητήσω εξηγήσεις.
Και θεωρώ επίσης επιβεβλημένη αυτήν την διευκρίνιση.
Μαζί με μια συγνώμη από τον Δήμαρχο Λεμπέση για την όποια ευθύνη έχω στο όποιο πρόβλημα του δημιούργησα, αν δημιούργησα.
Το λάθος μου ήταν ότι πήρα σοβαρά τα ‘στοιχεία’ του Δαμαλίτη.

ΚΑΛΛΙΚΡΑΤΗΣ ΚΑΙ ΦΡΟΝΗΣΙΣ

Βασίλης Γκάτσος

ΚΑΛΛΙΚΡΑΤΗΣ ΚΑΙ ΦΡΟΝΗΣΙΣ

Αντιγράφω από το βιβλίο «Ο ΠΟΛΙΤΙΚΟΣ ΤΟΥ ΠΛΑΤΩΝΑ, ΕΠΤΑ ΣΕΜΙΝΑΡΙΑ ΣΤΗΝ EHESS», του Κορνήλιου Καστοριάδη, έκδοση ΠΟΛΙΣ. (Υπενθυμίζω ότι ο εκδοτικός οίκος ΠΟΛΙΣ είναι δημιούργημα του συμπατριώτη μας (και παλιόφιλου) Γκιώνη και περιττό να τονίσω τα εξαίρετα βιβλία που μέχρι σήμερα έχει εκδώσει.




Στη σελίδα 92: «Επομένως, από αυτή την άποψη, αν η πολιτική ανήκει σε κάποιο χώρο, ο χώρος αυτός δεν είναι προφανώς η τέχνη/επιστήμη. Είναι σαφώς το σύνολο των πραγμάτων που έχουν σχέση με την φρόνησιν, δηλαδή τη δυνατότητα κριτικής και προσανατολισμού, διότι τελικά αυτό ακριβώς είναι η διάκριση του εύστοχου από το μη εύστοχο όταν έχουμε να κάνουμε με τις ανθρώπινες υποθέσεις, με την κοινωνική πραγματικότητα».


Και λίγο πριν στην σελίδα 91: «Η εκτίμηση μιας κατάστασης με κανένα τρόπο δεν σημαίνει επιθεώρηση των δισεκατομμυρίων δυνατών περιπτώσεων, προκειμένου να επιλεγεί αυτή που πραγματικά είναι εύστοχη. Σημαίνει ότι προχωράει κανείς κατευθείαν στην απόφαση και λέει: αυτό είναι εύστοχο, αυτό δεν είναι. Και αυτή η ικανότητα επίσης δεν ανάγεται σε καμιά άλλη, ακόμα και αν επιδέχεται διαβαθμίσεις και διαφέρει κατ’ άτομο. Μερικοί την έχουν σε υψηλό βαθμό και άλλοι σε μικρότερο.».


Σήμερα δεν «ζητείται ελπίς», αλλά «φρόνησις», που φυσικά δεν είναι στα γονίδια του καθένα, αλλά αναπτύσσεται με την παιδεία, με το παράδειγμα, με την παράδοση, με την κοινωνική και ατομική εμπλοκή μας στο ζην, και με ό,τι άλλο ο καθένας μας μπορεί να φανταστεί. Και τα άτομα που θα περάσουν τις ίδιες διαδικασίες δεν θα αποκτήσουν τον ίδιο βαθμό φρόνησις, μερικοί δε και καθόλου. Γιατί; Ρωτήστε τους, γιατί απάντηση δεν υπάρχει.


Έτσι ας μην επικαλούνται οι υποψήφιοι Δήμαρχοι, Αντιδήμαρχοι και Σύμβουλοι την τέχνη και επιστήμη τους ως εγγύηση ότι έχουν την ικανότητα της διάκρισης του εύστοχου από το μη εύστοχο. Αυτήν μπορεί να την έχει σε μέγιστο βαθμό ο οποιοσδήποτε πολίτης.


Κατά την φρόνησίν μου λοιπόν την οποία επικαλούμαι αλλά δεν γνωρίζω όχι μόνον σε τι βαθμό την έχω, αλλά ούτε αν την έχω καν, απαριθμώ ορισμένα κατ’ εμέ εύστοχα και ορισμένα κατ’ εμέ άστοχα:


• Ο Καλλικράτης θα φορτώσει κυρίως τους επαρχιακούς Δήμους με τις αμαρτίες της Νομαρχίας, τόσο μέσω της μετάταξης προσωπικού, όσο και μέσω της μεταφοράς πλήθους νέων αρμοδιοτήτων. Εύστοχο είναι να αναγνωρίσουμε αυτό το γεγονός και να δρομολογήσουμε λύσεις διοίκησης. Άστοχο είναι να το δεχθούμε με ευχαρίστηση σαν χαρμόσυνο γεγονός που από μόνο του προάγει τα πράγματα. Άστοχες είναι οι απλοποιήσεις του τύπου: περισσότεροι υπάλληλοι άρα αποτελεσματικότερο έργο. Περισσότεροι πτυχιούχοι άρα λύσεις επιπέδου.
• Ο Καλλικράτης δεν θα επιτρέπει δάνεια με κρατική εγγύηση, θα έχει προγραμματισμό έργου και προϋπολογισμό αλλά θα έχει και ισολογισμό. Εύστοχο είναι να αναλυθεί αυτή η νέα πραγματικότητα και να δρομολογηθεί. Άστοχο είναι να αποσιωπηθεί και να μπει στην άκρη ως επουσιώδης και πρόσκαιρη. Άστοχο είναι να δοθεί η αίσθηση ότι ο Δήμαρχος που βγαίνει από τη ψήφο του λαού (και λόγω αυτής) είναι ασύδοτος και ανεύθυνος οραματιστής.
• Ο Καλλικράτης δεν είναι Κοινότητα αλλά συνένωση Κοινοτήτων. Εύστοχο είναι να τον θεωρήσουμε εξ αρχής σαν ένα διοικητικό μηχανισμό. Άστοχο είναι να τον δούμε σαν Κοινότητα.
• Εύστοχο είναι να αναγνωρίσουμε ότι η Ερμιονίδα δεν είναι μόνον το άθροισμα των κοινοτήτων της. Είναι ένας ντόπιος πληθυσμός που ζει στα χωριά της και ένα πλήθος πρωτευουσιάνων που έχει καταλάβει την παράλια ζώνη της και την χρησιμοποιεί ως εξοχική κατοικία βλέποντας ως Ερμιονίδα μόνον το κτήμα και τη βίλλα του. Άστοχο είναι να θεωρούμε αυτό φυσικό και να μην προσανατολιζόμαστε σε μία βαθύτερη ένωση αυτών των δύο πληθυσμών.
• Εύστοχο είναι να αναγνωρίσουμε και αποδεχτούμε την πραγματική κατάσταση της χώρας μας ως πεδίο μέσα στο οποίο μορφοποιείται ο Καλλικράτειος Δήμος. Ο Γεώργιος Παπανδρέου με μια μικρή ομάδα στελεχών, βουλευτών και υπουργών, διαχειρίζεται την χρεοκοπία της χώρας. Γνώριζαν την κατάσταση, όπως και κάθε Έλλην, αλλά την απωθούσαν στο υποσυνείδητό τους. Όπως και κάθε Έλλην. Το Πα.Σο.Κ (Πανελλήνιο Σοσιαλιστικό Κίνημα) σήμερα η ΑΝΑΓΚΗ το κάνει Πα.Κ. (Πανελλήνιο Κίνημα). Δηλαδή η λαϊκή φρόνησις απαιτεί κατ’ αρχήν αποτελεσματική δράση σωτηρίας (άρα άδικη) και στη συνέχεια ορθή δράση (άρα δίκαιη) από όλο τον πολιτικό κόσμο. Και η λαϊκή φρόνησις αγκαλιάζει μεγάλο τμήμα του ΠΑΣΟΚ, της ΝΔ αλλά και της Αριστεράς και του ΛΑΟΣ και των ΠΡΑΣΙΝΩΝ κ.λ.π. Αρκεί το ότι όλοι τους όταν σκέπτονται οικογενειακά, άρα με την πατροπαράδοτη ελληνική οικογενειακή φρόνησιν, στέλνουν τα παιδιά τους στα καλύτερα ιδιωτικά σχολεία εσωτερικού και εξωτερικού. Κοινώς όλοι ξέρουμε τι κάναμε, δεν έχει την ευθύνη μόνον ο πολιτικός κόσμος, όλοι συμμετείχαμε στο πάρτι της μη πολιτικής. Και για να πάμε στην Ερμιονίδα, άστοχο είναι οι υποψήφιοι ως άτομα αλλά και ως συνδυασμοί, να νομίζουν ότι η χρεοκοπία της χώρας είναι μια κατάσταση που δεν τους αφορά, είναι θέμα των πολιτικών, είναι τελικά μία παρένθεση κακή και αυτοί θα έρθουν ακριβώς να συνεχίσουν τη ευχάριστη και σε όλους αρεστή κατάσταση της μη πολιτικής και της κοινωνικής αφασίας, των άκρατων υποσχέσεων αποκατάστασης του καθένα κυρίως στην αγκάλη του δημοσίου και των σχέσεων με αυτό. Έτσι έρχονται να κάνουν ‘περιβαλλοντική πολιτική’, ‘πολιτιστικές εκδηλώσεις’ ‘κοινωνική πολιτική’, ‘να πάρουν δάνεια, κονδύλια και προγράμματα για να υλοποιήσουν τα οράματά τους’, να ‘ολοκληρώσουν το όραμα που άφησαν στη μέση’ μέσα στην καλή χαρά. Άστοχο είναι να βγαίνουν έξω από την τρέχουσα πολιτική διαχείριση της χρεοκοπίας και να παρουσιάζονται ως μάγοι που λόγω τέχνης/επιστήμης που κατέχουν θα καταφέρουν να επαναφέρουν την Ερμιονίδα στα παλιά της χούγια και την παλιά της ‘αίγλη’, όπου πολυτελείς παραθαλάσσιες κατοικίες λειτουργούν με εργοταξιακό ρεύμα για να αποφεύγουν ......τα κοινόχρηστα! Άστοχη είναι η αναμενόμενη απέραντη σιωπή για θέματα, γης, θάλασσας, πολεοδομίας, φόρων, εφαρμογής των νόμων, αυστηρού ελέγχου και κυρώσεων όχι των εχόντων αλλά των παρανόμως εχόντων, διότι τάχατες αυτά είναι υποθέσεις των πολιτικών και της κεντρικής διοίκησης και όχι της καλλικράτειας.
• Εύστοχο είναι οι υποψήφιοι Δήμαρχοι, Σύμβουλοι και Συνδυασμοί να αναζητούν ιδέες, προτάσεις, οράματα, όπου και αν αυτά διατυπώνονται, στον ημερήσιο και τοπικό τύπο, σε περιοδικά και βιβλία, στο διαδίκτυο, στο ραδιόφωνο, στην τηλεόραση. Άστοχο είναι να τα αγνοούν και να ζητούν την διατύπωση, την έκθεση, την παράθεση των ως άνω στα ιστολόγια τους, στις συγκεντρώσεις των διαβουλεύσεών τους, τάχατες ότι τότε μόνον έχουν αξία, όταν το πρόσωπο – φορέας τους εκτίθεται ως υποστηρίζων με τη φυσική του παρουσία ακόμη και εκφέροντας αντίθετες απόψεις.
• Εύστοχο είναι να ζητούν οι υποψήφιοι πραγματικές μελλοντικές συνεργασίες ουσίας και έργου. Άστοχο είναι να επικαλούνται προεκλογικά συνεργασίες που μετά την εκλογή τους όχι απλά ξεχνούν, αλλά τις αποφεύγουν όπως ο διάβολος το λιβάνι.


Αντί λοιπόν ‘διαβουλεύσεων’ μεταξύ τυρού και αχλαδιού σε καφενεία και αίθουσες, αντί της μόνιμης απάντησης ‘εμπιστευθείτε μας’ γιατί υπάρχουν χίλιοι λόγοι να μας εμπιστευθείτε και κυρίως η πρώην δράση μας, η κομματική ή συνδικαλιστική μας ταυτότητα, η προσωπική μας ιστορία, η επαγγελματική μας δικαίωση, η εμπιστοσύνη του λαόυ (;) και άλλα τοιούτα, αντί αυτών, καλόν είναι να διατυπώσουν οι υποψήφιοι Δήμαρχοι, Σύμβουλοι και Συνδυασμοί αυτό που η φρόνησίς τους θεωρεί ως εύστοχο στις σημερινές συνθήκες της χώρας μας και της Ερμιονίδας. Και αυτό δεν έχει σχέση με το γνωστό προεκλογικό φυλλάδιο που διατυπώνει το ‘πρόγραμμα’ της παράταξης.


Έρρωσθε,
Βασίλειος Γκάτσος

Εγγραφα για τα Καρνάγια των Σπετσών

Το τελεσίγραφο τού Λιμενικού Σώματος ξεσήκωσε αντιδράσεις παντού στην Ελλάδα. Όλοι ζητούν τώρα να προστατευτούν τα καρνάγια των Σπετσών, και θα σάς στείλω πιο λεπτομερή ενημέρωση σε μερικές μέρες. Στο μεταξύ, θα δείτε εδώ τι έγραψαν οι ενδιαφερόμενοι. 



.       Μη σάς τρομάζει η συχνά στεγνή και τυπική διατύπωση. Τα κείμενα έχουν αρκετό "ζουμί". Λ.χ. θα δείτε ότι ενώ ο Δήμος Σπετσών είχε δρομολογήσει τη λυση του προβλήματος, κάποιος "δάκτυλος" προσπάθησε να την ματαιώσει, υποκινώντας το Υπουργείο Εμπορικής Ναυτιλίας να στείλει το τελεσίγραφο.
.       2. Αντιδράσεις στον Πειραιά. Περιέχει:
(α) Παρέμβαση νομάρχη Πειραιά Γιάννη Μίχα (15.7.2010)
(β) Ερώτηση βουλευτή Πειραιά Θοδωρή Δρίτσα (14.7.2010)
(γ) Επιστολή νομάρχη Πειραιά προς Σπετσιώτες (15.7.2010)
.       3. Αντιδράσεις στις Σπέτσες. Περιέχει:
(α) Επιστολή Δημάρχου Σπετσών Ευάγγελου Κονταξάκη προς Λιμεναρχείο Σπετσών με κοινοποίηση προς τους ξυλοναυπηγούς Σπετσών (19.7.2010)
(β) “Απο τα λόγια στα έργα!” – νέα έκκληση των ξυλοναυπηγών Σπετσών (17.7.2010)
.       Όποιος δεν έχει δει τα αρχικά έγγραφα για το θέμα, θα τα βρει στη σελίδα Τελεσίγραφο στα καρνάγια. που περιέχει:
(α) την αρχική έκκληση των ξυλοναυπηγών (12.7.2010)
(β) ττο ελεσίγραφο του Λιμενικού Σώματος για να κλείσουν τα καρνάγια (6.7.2010)
(γ) έγγραφο του Δημοτικού Λιμενικού Ταμείου Σπετσών (1.7.2010)
(δ) επιστολή ξυλοναυπηγών προς βουλευτές Α’ περιφέρειας Πειραιά (12.7.2010)

Απορρίμματα, ΧΑΔΑ και πρόστιμα.

Βασίλης Γκάτσος

Κανένας Δήμος ούτε Δήμαρχος, ούτε οι Δημότες, ούτε του Κρανιδίου ούτε της Ερμιόνης πρόκειται να πληρώσουν πρόστιμο στην Ευρωπαϊκή Ένωση, γιατί ακόμη έχουν ΧΑΔΑ εν λειτουργία.

Η Ευρωπαϊκή Ένωση επέβαλε πρόστιμο στην ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ για μη συμμόρφωση στη διαχείριση στερεών αποβλήτων και στην ύπαρξη 1125 ΧΑΔΑ εν λειτουργία. Κάθε αργοπορία στο κλείσιμό τους και στην απορρύπανση – αποκατάστασή τους σημαίνει πρόστιμο ανά ημέρα λειτουργίας και ανά ΧΑΔΑ στην ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ η οποία μέσω του Περιφερειακού Σχεδιασμού Διαχείρισης Στερεών Αποβλήτων προσπαθεί να λύσει το πρόβλημα και σε αυτό ζητάει τη βοήθεια των Δήμων.

Άρα, κανένας δημότης και κανένας Δήμαρχος και κανένας Δήμος δεν επιβαρύνεται με πρόστιμο, γιατί αυτό δεν επιμερίζεται, είναι της ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ υποχρέωση να το πληρώσει.

Πέραν αυτού όμως αυτεπαγγέλτως ή κατόπιν καταγγελίας η ελεγκτική υπηρεσία Περιβάλλοντος της Νομαρχίας ή του Υπουργείου Περιβάλλοντος μπορεί να επισκεφθεί έναν ΧΑΔΑ (αλλά και ΧΥΤΑ και ΧΥΤΕΑ και ΧΥΤΥ) και να διαπιστώσει παραλήψεις, να πάρει δείγματα και να διαπιστώσει ρύπανση κάθε είδους και άλλες παραβάσεις. Αυτό το πρόστιμο επιβάλλεται στον Δήμο που έχει την ΧΑΔΑ. Όταν το πληρώσει (μετά από δικαστικούς αγώνες), ως απρόβλεπτο έξοδο του Δήμου φυσικό είναι να μεταφερθεί στο τέλος απορριμμάτων δηλαδή να το πληρώσει ο κάθε δημότης της.

Ας μην γίνεται λοιπόν σύγχυση εκτός βέβαια αν υπάρχει …… σκοπιμότητα.

Άλλο θέμα που παρεξηγούμε:

Υπολογίζονται τα αστικά απορρίμματα σε περίπου 0.5 κιλά/άτομο/ημέρα στην Ελλάδα και βάσει αυτού γίνονται πολλοί υπολογισμοί. Δηλαδή μια τετραμελής οικογένεια κατά μέσο όρο παράγει 2 κιλά/ημέρα και είναι ένα λογικό νούμερο.

Βάσει αυτού ακούμε ότι στην Αττική σχεδιάστηκε νέο κύτταρο ΧΥΤΑ στα Λιόσια  το οποίο θα καλύψει τις ανάγκες της Πρωτεύουσας για 25 χρόνια.

Αμ δε!

Γεμίζει σε 5 χρόνια, αλλά το νούμερο 0.5 κιλά/άτομο/ημέρα είναι πράγματι σωστό!

Ο λόγος είναι πολύ απλός. Μέσα στον κάδο απορριμμάτων πετάγονται σοβάδες, χώματα από γλάστρες, πλακάκια, μικρομπάζια, λουλούδια κ.λ.π., γιατί πού αλλού θα τα πετάξει ο κάτοικος της πρωτεύουσας; Αυτό συστηματικά το παραβλέπουμε.

Άλλο θέμα που παρεξηγούμε:

Από τα απορρίμματα φτιάχνονται διάφοροι τύποι στερεού καυσίμου, με διάφορες ονομασίες και σχήμα συνήθως σφαιριδίων. Και διαβάζουμε ότι αυτό είναι άριστη πρώτη ύλη για την ΔΕΗ, τη τσιμεντοβιομηχανία κ.λ.π.

Δεν συμβαίνει αυτό το πράγμα. Τα εργοστάσια θέλουν προδιαγραφές για να διασφαλίσουν το παραγόμενο προϊόν τους, τις διαδικασίες παραγωγής, τις εγκαταστάσεις τους και φυσικά την υγεία και ασφάλεια των εργαζομένων τους. Άρα τα απορρίμματα θέλουν ειδικές προδιαγραφές για να βγει χρήσιμο καύσιμο, αλλιώς το δήθεν καύσιμο θα πάει στη χωματερή.

Το ίδιο συμβαίνει και με τα διάφορα κομπόστ και τα παρόμοια που είναι «άριστα» βελτιωτικά εδάφους, λιπάσματα κ.λ.π.

Αυτό συμβαίνει μόνον με τα καθαρά κλαδιά και φύλλα. Για να χρησιμοποιηθούν τα κομπόστ σε παραγωγικό έδαφος, π.χ. αμπέλι, ελαιώνα, χωράφι, υπάρχουν αυστηρότατες προδιαγραφές, αλλιώς θα μολυνθεί όλη η γη μας και τα υπόγεια νερά. Μέχρι σήμερα το παραγόμενο κομπόστ από απόβλητα και λυματολάσπη στη χώρα μας, λόγω ακαταλληλότητας, πηγαίνει για ….επίστρωση σε ΧΥΤΑ, δηλαδή κάνει χρέη χώματος επικάλυψης σκουπιδιών.

Γι’ αυτό και για την δεματοποιημένη βλακεία στα Δίδυμα, το κάθε δέμα θα έχει μέσα του περισσότερα μπάζια από απορρίμματα και σίγουρα ένα ψόφιο πρόβατο, σκυλί, ή δεν ξέρω τι. Ποια μονάδα θα κάψει αυτά τα δέματα για να παράγει ενέργεια; Ποια μονάδα θα κατεργαστεί αυτή τη σαπίλα των δεμάτων για να φτιάξει καύσιμο; Εκεί θα στοιχειώσουνε και καμιά μονάδα παραγωγής ενέργειας δεν πρόκειται να τα πάρει.

Άρα το θέμα της ανακύκλωσης σε ένα κράτος μπάχαλο, και σε μια κοινωνία που δεν είναι Γερμανική ή Ολλανδική είναι δυσκολότατο θέμα και ας το παρουσιάζουν ως εύκολο και επιθυμητό μόνον και μόνο γιατί θα εκφραστεί ο λαός και θα δώσει μάχη με τα ΜΑΤ.

Ακόμη είμαστε στο παράδειγμα του παπα Θέμη, στις πρωτοβουλίες της μιας μέρας για να μαζέψουμε πλαστικό, στη σημαντική προσπάθεια των σχολείων που έχει μεν διάρκεια αλλά και εδώ ως παράδειγμα διαρκείας.

ΔΕΝ ΠΡΟΚΕΙΤΑΙ να αρχίσει η πραγματική ανακύκλωση αν δεν οριστικοποιηθεί πρώτα η διαδικασία και ο χώρος υποδοχής μπαζιών και μετά ο χώρος υποδοχής απορριμμάτων (ΧΥΤΑ ή ΧΥΤΥ). Επιμένω με αυτή τη σειρά, γιατί απορρίμματα με μπάζια είναι πολύ δύσκολο μείγμα.

Όταν παγιοποιηθούν και γίνουν συνήθεια αυτές οι διαδικασίες τότε η ανακύκλωση μαζικά μπορεί να γίνει ανά χρήσιμο υλικό στην πηγή.

Έρρωσθε,

Βασίλειος Γκάτσος

Το ‘αντάρτικο’ του Σφύραρχου!

-

Πάει κι αυτό, έληξε άδοξα!

Κρίμα!

Όχι και τόσο, είδαμε πόσο καλός πολιτικός καραγκιόζης είναι ο Σφυρίς!

Τα γράφουν οι γείτονες, αρκεί να διαβάσει κανείς ‘πίσω από τις γραμμές’

Γράφει, μεταξύ άλλων ο Σταμάτης Δαμαλίτης, που παρευρέθη στο ‘αντάρτικο’ και έχει ενημέρωση από πρώτο χέρι!

‘’ … Αλλά και οι κάτοικοι των Διδύμων που τους αφορά άμμεσα το πρόβλημα γιατί δεν έδωσαν το παρόν; …’

Μας λες μ@@@@@ς Σταμάτη Δαμαλίτη ή μου φαίνεται;

Για διάβασε τι έγραφες πριν κάποιους μήνες!

Αν δηλαδή ο Λεμπέσης καλούσε τους Ερμιονίτες να κλείσουν τον δρόμο Ερμιόνη-Κρανίδι ή Ερμιόνη-Θερμήσι  με αίτημα να γίνουν στο Κρόθι αυτά που σήμερα ζητάγατε εσείς να γίνουν στον Σταυρό Διδύμων, οι Ερμιονίτες έπρεπε να πάνε;

Και μάλιστα τρέχοντας;

Για μαζέψου!

Αρχισαν τα όργανα!

Τα προεκλογικά όργανα άρχισαν για τα καλά.

Σκουριασμένα, ξεκούρντιστα, βαράνε και βροντάνε χωρίς σκοπό, χωρίς χαβά.

Αρχισε ο Δ. ΚαΜίζης. Με ‘διαβουλεύσεις’, επί παντός επιστητού.

Η ‘διαβούλευση’ για τον ΚαΜίζη είναι μία και μόνη!

• Τι είναι αυτά που δεν ‘πρόκανε’ να κάνει στα οκτώ χρόνια που ήταν Δήμαρχος;
• Που τον εμπόδισε ο Καποδίστριας;
• Που του το επιτρέπει ο Καλλικράτης;

Αυτά είναι τα ερωτήματα που πρέπει να απαντήσει, και κανένα άλλο!

Πριν λίγο καιρό, με αρκετή καθυστέρηση, ξεκίνησε και ο Σφυρίς.

Πρώτα με το Σαλάντι.

Όχι βέβαια για να λύσει το πρόβλημα του ρυμοτομικού σχεδίου αλλά να ‘ξοφλήσει’, πριν αποχωρήσει,  τον Δημοτικό Κουμπάρο. Τον κουμπάρο του αντιδημάρχου και υπαλλήλου του!

Που δρόμο πλήρωσε και δρόμο δεν είδε.

Ενώ ξέρει ότι τίποτα από αυτά που λέει δεν μπορεί να γίνει.

Οι τμηματικές εφαρμογές στην οικιστική ζώνη έχουν ακυρωθεί από το ΣτΕ, από δικές τους προσφυγές-καμία σχέση ο κακός Μπροδήμας!

Υπάρχουν ακόμη θέματα με Δημόσιες Δασικές εκτάσεις, επίσης στην οικιστική ζώνη, που το ιδιοκτησιακό δεν έχει λυθεί έναντι του Δημοσίου!

Τρομερές πολιτικές, και όχι μόνο, ευθύνες για ΚαΜίζη, Σφυρί και Σωτηρόπουλο.

Κάτι σαν το Βατοπαίδι της Αργολίδας, χωρίς υπερβολή.

Και ο Σφυρίς  … τροποποιεί την παραλιακή ζώνη!

Λες και τρώμε το κουτόχορτο!

Από προχθές όμως το παίζει … Σφύραρχος!

Σταυρωτά τα φυσεκλίκια, στον ώμο το όπλο και κουμπούρια και στα δύο χέρια.

Με τον ΛΑΟ του.

Πέντε-έξι δημοτικούς υπαλλήλους και τον εκ Διδύμων ορμώμενο αντιδήμαρχο και υπάλληλό του!

Ο Ναύαρχος και ο Προφήτης, απόντες!

Και καλεί τον ΛΑΟ, και τους Διδυμιώτες φυσικά, να τον βοηθήσουν στον ‘αγώνα’ του για να φτιάξει στην θέση Σταυρός Διδύμων, όπως γράφει στην αφίσα:

• Εργοστάσιο κομποστοποίησης
• Εργοστάσιο διαχείρισης αδρανών υλικών
• Εργοστάσιο επεξεργασίας όλων των αστικών αποβλήτων

Σε ό,τι αφορά την … πολιτεία του ο Δ. ΚαΜίζης του τα ‘χώνει’ καλά. Από την πλευρά μου να προσθέσω την πολιτική αναίδεια και το πολιτικό θράσος.

Ως Διδυμιώτης θεωρώ ότι με λέει μ….. .

Και επαναλαμβάνω, για πολλοστή φορά, ξεχάστε όλοι σας την θέση Σταυρός Διδύμων.

Το μοναδικό ‘στοιχείο καταλληλότητας’ είναι η 29/2008 απόφαση της πολιτικά ηλίθιας πεντάδας που εκλέξαμε!

Τίποτα άλλο!

Και να επισημάνω, και πάλι για πολλοστή φορά,  προς οικολόγους και οικολογούντες  ότι η οικολογία δεν τελειώνει έξω από τον κ… μας, συνεχίζει και πάρα πέρα, πολύ πάρα πέρα!

Και δύο λόγια για αυτήν την απόφαση του τ.σ. Διδύμων.

Η σύνθεση του τ.σ., είναι:

Χρίστος (Τάκης) Παππάς, Ασπασία Αργείτη, που εκλέχτηκαν με τον τοπικό συνδυασμό.

Αγγελική Σερέτη και Παντελής Οικονομόπουλος που εκλέχτηκαν με τον ΚαΜίζη.

Κώστας Σπανός που εκλέχτηκε με τον Σφυρί.

Η απόφαση-κλειδί πάρθηκε κατά πλειοψηφία. Γνωρίζω καλά ότι μία αρνητική ψήφος ήταν από την Ασπασία Αργείτη. Δεν γνωρίζω αν υπήρχαν άλλοι αρνητικοί ψήφοι και από ποιαν/ποιόν. Αν αδικώ κάποιον δεν φταίω. 

Εχω ρωτήσει αλλά απάντηση δεν έχω πάρει. Τα παράπονα επομένως στον Τάκη Παππά ή στον καθρέπτη, να προσέχουν άλλη φορά να γράφονται σωστά τα πρακτικά.

Το θέμα όμως είναι άλλο.

Αν ο ΚαΜίζης ήταν συνεπής με όσα λέει κατά καιρούς για το θέμα τότε η απόφαση αυτή δεν θα είχε παρθεί. Και η συνέχεια θα ήταν διαφορετική, πολύ διαφορετική.

Ο Δ. ΚαΜίζης όμως, ενεργώντας ως Καμιζής, την ψήφισε και στην συνέχεια ‘κάνει αγώνα’ εναντίον της!

ΑΠΥΘΜΕΝΗ ΥΠΟΚΡΙΣΙΑ, Δ. ΚαΜίζη.

Και κάτι τελευταίο.

Πολλά μέλη του τ.σ. μιλάν για οφέλη που θα προκύψουν για το χωριό. Εχω ρωτήσει τον πρόεδρο να μου πει ποια είναι αυτά και πως τα έχει εξασφαλίσει αλλά απάντηση δεν έχω πάρει.

Μήπως ο αντιδήμαρχος μπορεί να μας τα πει, να κατανοήσουμε και εμείς τον … αγώνα του;

Και μια απορία.

Το γειτονικό ιστολόγιο που είδε την προσπάθεια για ανακύκλωση και θα συμπαρασταθεί;

Δηλαδή;

Γράφει, μεταξύ άλλων, ο Δ. ΚαΜίζης σε πρόσφατο σχόλιό του με τίτλο 'Αντικειμενική Δημοσιογραφική Ενημέρωση'

‘Κοίταξε κύριε Υ.Ζ. καταλαβαίνω ,οι εποχές είναι δύσκολες οικονομικά. Το μήνυμα ελήφθη αλλά δεν πρόκειται απο την πλευρά μου να υπάρξει ανταπόκριση για λόγους αρχής.’

Δηλαδή; 

Λεφτά ζητάει;

Εκβιάζει;

Και εσύ βράχος ηθικής και σταθερός στις αρχές σου δεν θα τα δώσεις; Αυτό εννοείς; Εγώ αυτό καταλαβαίνω. Και σε παρακαλώ να με βοηθήσεις να καταλάβω αν καταλαβαίνω σωστά ή είμαι πολύ καχύποπτος.

Και για να καταλάβω καλύτερα, όταν η ίδια εφημερίδα έγραφε ωραία άρθρα για σένα όταν ήσουν Δήμαρχος, τότε τα έπαιρνε;

Μήπως τώρα τα δίνεις και πάλι αλλά αλλού, και ο καυγάς είναι για το  …. πάπλωμα και όχι για τις  … αξίες;

Σε παρακαλώ, βοήθα με.

Γράφει ακόμη, στο ίδιο σχόλιο

‘Γράψε, προβοκάρησε,λογόκρινε επιλεκτικά,κάνε τον έξυπνο αλλά δεν πρόκειται.....’

Μπράβο ρε ΚαΜίζη, έτσι σε θέλω! Βράχο! Δεκάρα!

Αχ τρομάρα μας και λαχτάρα μας, με σας που μπλέξαμε.

Ευτυχώς που υπάρχουν και τα blogs.

Τα οποία μέσα από τις όποιες αδυναμίες, ιδιαιτερότητες, υπερβολές, ατέλιες, ψυχώσεις, τρέλες, ξεροκεφαλιές, ……, γράφουν και καμιά αλήθεια.

Ευτυχώς

O tarsanaw tvn Spets;vn

by Vasilis Gatsos

O tarsanaw tvn Spets;vn e;inai mnhme;io politismo;y, e;inai h zv;h tvn Spets;vn, e;inai oi anamn;hseiw kai ta bi;vmata genevn kai genevn. Nrop;hQ

Oy na moy xaue;te moyrt;atewQ!

Αν χαθεί και το καρνάγιο των Σπετσών και τα τελευταία στοιχειά του, σε λίγο έτσι θα γράφουμε τα ελληνικά, ως ανωτέρω!

Υπενθυμίζω όμως ότι έτσι ανεπαισθήτως χάθηκε και το καρνάγιο των Μαντρακιών στην Ερμιόνη και αν θυμάμαι καλά ο αείμνηστος και αγαπητός σε όλους μας μπάρμπα Τάσος Κοκονάκης που το είχε, ήταν από τις Σπέτσες.

Ανεπαισθήτως χάθηκαν και όλα τα Μαντράκια και ετάφησαν για να καθόμαστε πάνω στη ταφόπλακά τους και να ..... τουρισμώνουμε. Κι αντίδραση καμιά. «Αναγκαίο τουριστικό έργο», αλλά πριν από αυτό «για να μην έχουμε σκόνες και χώματα», αλλά πριν από αυτό «για να μη μπαίνει η θάλασσα στα σπίτια». Για τα πάντα σ’ αυτό τον τόπο έχουμε μια δικαιολογία.

Έρρωσθε,

Βασίλειος Γκάτσος

ΧΑΡΙΤΑΤΟΣ – ΚΟΥΤΟΥΖΗΣ

από τον Βασίλη Γκάτσο

Κακά τα ψέματα, αλλά τα πλέον σημαντικά blog της ευρύτερης περιοχής μας είναι του κυρίου Κουτουζή (Πόρος – Τροιζηνία) και του κυρίου Χαριτάτου (Σπέτσες). Ίσως και κάποιο άλλο που αγνοώ.

Νομίζω ότι και οι δυο τους είναι δημοσιογράφοι. Τα blog αυτά διακρίνονται για το ήθος τους, την σεμνότητα, την αγάπη για τον τόπο τους αλλά και για αυτό που κάνουν. Ανεκτίμητη η συμβολή τους στην τοπική ιστορία και λαογραφία και στη σεμνή προβολή του τόπου τους και των ανθρώπων του.

Δεν παραμελούν καθόλου την καθημερινότητα και παλεύουν για την βελτίωσή της, χωρίς να μένουν στο εφήμερο. Άνθρωποι που έχουν πλήρη συνείδηση της αποστολής τους, γιατί περί αποστολής πρόκειται, που διδάσκουν με το ύφος και το ήθος τους. Τέτοια μπλογκ είναι τιμή για τον τόπο μας. Θέλω να τους ευχαριστήσω για την προσφορά τους. Ιδού ο πραγματικός τόπος σου, ιδού ο πραγματικός τρόπος των ανθρώπων του, μου λένε, ιδού το μικρό μας αλωνάκι.

Μπλογκ βαθύτατης Παιδείας.

Καιρός λοιπόν είναι οι μπλόγκερ της περιοχής μας να προτάξουν αυτά τα δύο μπλογκ έναντι των άλλων.

* Επειδή στην αρχή τα τοπικά μπλογκ ήταν λίγα, δικαίως θεωρήθηκαν ατομική έκφραση ‘κατ’ ανάγκη προοδευτικού χαρακτήρα’ και ο κάθε μπλόγκερ θεώρησε υποχρέωσή του να τα προτείνει ισότιμα προς επίσκεψη, θεωρώντας ότι συμβάλει στη διάδοση της πληροφορίας, θέτοντας σε δεύτερη μοίρα το γεγονός ότι συγχρόνως συμβάλει και στη διάδοση της βλακείας, του κρετινισμού, της κακοήθειας, της συκοφαντίας, της μισαλοδοξίας και άλλων ομοίων τοιούτων που συνήθως προσφέρονται με τον μανδύα της ανιδιοτέλειας, της πολιτικής και κοινωνικής υπευθυνότητας, της συλλογικότητας, της κοινωνικής προσφοράς και άλλων ομοίων τοιούτων.

Τα τοπικά μπλογκ σε λίγο θα είναι εκατοντάδες. Γνώμη μου είναι ότι ο κάθε μπλόγκερ που σέβεται τον εαυτό του, που αισθάνεται ότι δεν κάνει απλά ένα χόμπι των 10 ευρώ, θα πρέπει να προτείνει μόνιμα τα λίγα αυτά μπλογκ που κατά τη γνώμη του προάγουν τα πράγματα και να αποκλείει την κατά την γνώμη του σαβούρα. Αυτήν ας την αναζητήσει ελεύθερα στο διαδίκτυο ο επισκέπτης.

Υπάρχει και το ανάποδο. Ένας μπλόγκερ μπορεί να θεωρεί προσβολή την προβολή του μπλογκ του μαζί με άλλα που θεωρεί σαβούρα, η την προβολή σε μπολγκ που θεωρεί σαβούρα. Στην περίπτωση αυτή τη κάνει; Στέλνει εξώδικο;

Έρρωσθε,

Βασίλειος Γκάτσος

4o Διεθνές Φεστιβάλ Ερμιόνης

Ο ΔΗΜΟΣ ΤΟΥ ΚΑΛΛΙΚΡΑΤΗ ΝΕΟΣ ΓΡΑΦΕΙΟΚΡΑΤΙΚΟΣ ΓΟΡΔΙΟΣ ΔΕΣΜΟΣ;

από τον Βασίλη Γκάτσο 1.    Στον νέο Δήμο Ερμιονίδας θα υπάρξουν 27 δημοτικοί σύμβουλοι, 4 αντιδήμαρχοι, 3 Δημοτικές Κοινότητες, 5 Τοπικές Κοινότητες. Οι Κοινότητες είναι σχετικώς αυτόνομες στις αποφάσεις τους, όχι όμως λειτουργικά αυτόνομες. Οι αποφάσεις τους περνάνε για έγκριση στη δομή του Δήμου Ερμιονίδας. Καλή ..... αντάμωση και καλές συνεδριάσεις! 2.    Κατά τον κύριο Καμιζή χρειάζονται υποψήφιοι με γνώση και επίπεδο, προφανώς για να μπορέσουν να τα βγάλουν πέρα με τις νέες περιπλοκότητες. Τέτοιοι είναι σχεδόν όλοι οι δημόσιοι υπάλληλοι Ερμιονίδας που έχουν ανωτέρα και ανωτάτη εκπαίδευση και μόρφωση. Καήκαμε! 3.    Ξέρουμε ότι υποψήφιος μπορεί να είναι ο κάθε πολίτης, νομίζω και ο παντελώς αγράμματος που υπογράφει με σταυρό. Έλα όμως που οι καλύτεροι εργολάβοι, επιχειρηματίες, αγρότες και ψαράδες, βιοτέχνες και έμποροι, ξενοδόχοι, μεσίτες, κ.λ.π. της Ερμιονίδας έχουν μόρφωση Δημοτικού, Γυμνασίου και το πολύ Λυκείου; Σίγουρα αυτοί δεν μπορούν να κατανοήσουν τις νέες περιπλοκότητες, γιατί αν τις κατανοούσαν δεν θα είχαν κάνει τίποτα στη ζωή τους. Μακάρι να είναι η πλειοψηφία των υποψηφίων από αυτήν την έμπειρη και αποτελεσματική τάξη συμπατριωτών μας. Οι μόνοι που μπορούν να απλοποιήσουν τις περιπλοκότητες! 4.    Οι αρμοδιότητες του νέου Δήμου Ερμιονίδας θα είναι περί τις 160, από όσα γράφονται στον τύπο και ο Θεός να βάλει το χέρι του. Θα τις φέρνουν σε πέρας οι υπάρχοντες δημοτικοί υπάλληλοι και ένα άγνωστο πλήθος τέως νομαρχιακών υπαλλήλων που θα δηλώσουν ότι θέλουν να πάνε στον τάδε Δήμο και μετά τα κενά θα καλυφθούν.... με το ζόρι, τουτέστιν με υποχρεωτικές μετατάξεις. Και επειδή οι νομαρχιακοί υπάλληλοι είναι στο Ναύπλιο, άρα με το πέρασμα του χρόνου είναι σχεδόν όλοι «του κάμπου του Άργους», προφανώς δεν θα επιλέξουν την Ερμιονίδα, άρα θα έλθουν με υποχρεωτική μετάταξη. Πιστεύεται ότι θα φέρουν και τις οικογένειές τους στο νοίκι, ή θα πηγαινοέρχονται καθημερινά Ναύπλιον - Κρανίδι οπότε: να οι διευκολύνσεις στα ωράρια, να οι μικροάδειες, οι δικαιολογημένες καθυστερήσεις, χιόνια στα Δίδυμα, πριμ.... ξεσπιτώματος κ.λ.π.; Αυτή και αν δεν είναι περιπλοκότητα! Φανταστείτε μια τέτοια επάνδρωση εταιρείας στον ιδιωτικό τομέα.... να φοβηθείτε από το φόβο σας! 5.    Αυτό που πρέπει να γνωρίζουμε όλοι είναι ότι η χώρα είναι εν χρεοκοπία, και για πρώτη φορά παράγεται πραγματική πολιτική (άσχετα αν συμφωνούμε ή διαφωνούμε με αυτή, αλλά είναι πραγματική πολιτική το ότι όλοι θα παίρνουμε σύνταξη στα 60 χρόνια με 40 χρόνια δουλειάς. Καλά σαράντα, να λέμε.). Αξιοσέβαστο δημόσιο πρόσωπο είπε το σοφό: «Μα καλά υπάρχουν άτομα που θέλουν να γίνουν δήμαρχοι στον Καλλικράτη;». Εννοούσε ότι τέρμα οι δημοτικές σπατάλες, αυστηρός έλεγχος εσόδων – εξόδων και το κυριότερο τέρμα ο δανεισμός με την εγγύηση του κράτους που πάντα τα φέρνει έτσι, ώστε να τον ξοφλά το κράτος. Ο ΚΥΡ, μετά την μεταπολίτευση είχε δώσει μια εκπληκτική γελοιογραφία. Κατέβαινε τότε η ΣΥΜΜΑΧΙΑ όπου μετείχαν 7 κόμματα και ενώσεις. Το ΚΚΕ Εσωτερικού, η Σοσιαλιστική Πορεία κ.λ.π. και ο Ψαρουδάκης μιας ένωσης θρησκευτικοσοσιαλιστικής. Δεν θέλω να επεκταθώ στα της ΣΥΜΜΑΧΙΑΣ αφού .... ήμουνα και μέλος της, αλλά μέσα της υπήρχαν και εκφράζονταν μεγάλες αντιθέσεις. Ο Κύρκος ήταν «μέσα στο ΝΑΤΟ» με τη περιβόητη τότε φράση «οι βάσεις δεν είναι ραπανάκια να τις ξεριζώσουμε» και «μέσα στην ΕΟΚ», η Σοσιαλιστική Πορεία ήταν, αν θυμάμαι καλά, «έξω από το ΝΑΤΟ έξω από την ΕΟΚ» και οι αντιθέσεις επεκτείνονταν και σε άλλα ζητήματα. Φτιάχνει λοιπόν ο ΚΥΡ μια «μακριά γαϊδούρα», κάτι σαν τους κινέζικους δράκους. Και οι 7 αρχηγοί μέσα κουκουλωμένοι και φαίνονταν μόνο τα πόδια τους. Έδειχναν λοιπόν έτσι ενωμένοι, αλλά πάνω από κάθε ζεύγος ποδιών ακουγόταν και ένα σύνθημα. Στο κεφάλι «δεν είναι οι βάσεις ραπανάκια», μετά «μέσα στο ΝΑΤΟ», « έξω από το ΝΑΤΟ», «μέσα στην ΕΟΚ», «έξω από την ΕΟΚ» και στο τέλος, από τη ουρά, ακουγόταν ένας ψαλμός: «σωσον κύριε τον λαόν σου!». Επίκαιρο; Έρρωσθε, Βασίλειος Γκάτσος

Ρ. Σ. Σαλαντίου: Το πηγάδι και τα αλώνια.

.
Πολλά λέγονται τις τελευταίες μέρες στα Δίδυμα, πάντα σε σχέση με το σχέδιο, τα προβλήματά του και την … τύχη του.

Πολλά και ως ιστορία, παραποιημένα όμως.

Κάποια στοιχεία για να μπουν μερικά, από όσα λέγονται, στην θέση τους.

Το πηγάδι, με τον χώρο του και τα αλώνια, βρισκόταν στον χώρο μπροστά από το ξενοδοχείο.

Από τις παρακάτω φωτογραφίες η αριστερή είναι απόσπασμα από αεροφωτογραφία του 1960 και δείχνει την περιοχή όπως ήταν πριν την ανέγερση του ξενοδοχείου ενώ η δεξιά είναι του 1979 και δείχνει τον ίδιο χώρο, μετά την ανέγερση του ξενοδοχείου.

 

Το διπλανό σχέδιο είναι απόσπασμα από την τοπογραφική πινακίδα του σχεδίου, την επίσημη, αυτήν που ισχύει τώρα.

Δείχνει ότι οι χώροι αυτοί αποτυπώθηκαν σε επίσημα τοπογραφικά πλην όμως … ‘ξεχάστηκαν’ κατά την έγκριση του σχεδίου! Η εμβαδομέτρηση είναι δική μου, όχι επίσημη.

Με την τροποποίηση του 1998 η τότε κοινότητα Διδύμων θα έπαιρνε τον χώρο που της αναλογούσε.

Η παρακάτω φωτογραφία είναι από τις λίγες που υπάρχουν για το πηγάδι και, ίσως, σημαδιακή. 

Είναι του 1966 και δείχνει  Διδυμιώτες, επισκέπτες, του Σαλαντιού που ξεδιψούν στο πηγάδι.

Το πηγάδι αυτό, αν και είχε υφάλμυρο νερό,  ήταν σημαντικό.

Στην φωτογραφία που ακολουθεί δείχνω μια περιοχή από το Google Earth. 

Σε όλη αυτή την περιοχή ήταν η μοναδική πηγή νερού. Και, εκείνα τα χρόνια, ιδιαίτερα πριν ανοίξει ο δρόμος, το 1962, σε όλη αυτή την περιοχή ζούσε κόσμος, πολύς κόσμος.

Υπήρχαν Σαλαντιώτες που έμεναν στο Σαλάντι είτε μόνιμα είτε μεγάλα χρονικά διαστήματα, ανάλογα με τις εποχές και τις δουλειές. Ενδεικτικά αναφέρω τον (παππού μου) Αναστάσιο Γ. Αντωνόπουλο-Τάσος Καρασούλος, τον Δημήτριο Ι. Αντωνόπουλο- μπάρμα-Μήτσος Πρίφτης, μπάρμπα Παντελή Σερέτη.

Υπήρχαν  και άλλοι κυρίως Προσιλαίοι, Σερεταίοι, Οικονομοπουλαίοι και Μπροδημαίοι.

Επί πλέον τσοπάνηδες, καμινιαραίοι (ασβέστη και κάρβουνο) ξυλοκόποι (φούρκες, κουτσουράκια) κ.α.

Και το κλείσιμο του πηγαδιού δημιούργησε πρόβλημα, μεγάλο πρόβλημα.

Και υπήρξαν αντιδράσεις.

Εγιναν δύο δίκες. Ένα μέρος των αντιδράσεων αποτυπώνεται στα πρακτικά τους.  Εδώ του Πρωτοδικείου και εδώ του Εφετείου.

Οποιος έχει την υπομονή και τα διαβάσει θα καταλάβει πολλά!

Ετσι για την ιστορία.

Για να ξέρουμε από πού ξεκινήσαμε και που φτάσαμε!

ΠΕΡΙ ΣΙΔΗΡΟΔΡΟΜΟΥ, ΑΕΡΟΔΡΟΜΙΩΝ ΚΑΙ ΑΛΛΩΝ ΜΕΓΑΛΩΝ ΕΠΕΝΔΥΣΕΩΝ.

από τον Βασίλη Γκάτσο

Έχω τελείως διαφορετική άποψη για τις «μεγάλες επενδύσεις» και τις «μεγάλες υποδομές» που θα φέρουν την ανάπτυξη στην Ερμιονίδα, γιατί απλά είναι έργα που δεν πρόκειται να γίνουν, αλλά και ορισμένα που έγιναν βλέπουμε πού κατέληξαν. Η επιμονή σε αυτά αποπροσανατολίζει τον άνθρωπο από την εξεύρεση ρεαλιστικών λύσεων στα προβλήματα του και φαντασιώνεται ότι κάποιοι θα του τα λύσουν με ένα μαγικό τρόπο.

Και θα τα πάρω ένα – ένα, πρώτα αυτά που έγιναν και μετά αυτά που, αν γίνουν, νομίζουμε ότι θα μας σώσουν:

Αυτά που έγιναν:

Μεταλλεία Ηλιοκάστου – Ερμιόνης: Έδωσαν δουλειά και ζωή στον τόπο μας. Δεν θέλαμε να κλείσουν, αλλά το προϊόν τους δεν ήταν χρήσιμο πλέον στην οικονομία. Μακάρι να ξαναγίνει χρήσιμο και να ξανανοίξουν με σύγχρονα μέσα.

Κλωστήριο Λαναρά: Εργοστάσιο εντάσεως εργασίας έδινε σταθερή δουλεία σε 300 άτομα. Έγινε στην περιοχή μας μόνον για φορολογικούς λόγους και αυτό ήταν φανερό σε όλους. Ήταν μη φυσική η ύπαρξή του. Για οποιουσδήποτε λόγους μακάρι να ξανάνοιγε.

Ιχθυοκαλλιέργειες: Προσέφεραν ελάχιστες θέσεις εργασίας κυρίως σε φτηνά εργατικά χέρια, αλλά συμβάλλουν πολύ στις εξαγωγές μας. Και αυτό πολύ καλό είναι.

Μεγάλα ξενοδοχειακά συγκροτήματα: Θεωρήθηκαν και δικαίως σαν η μεγαλύτερη επένδυση στην Ερμιονίδα. Τα περισσότερα ξεκίνησαν επί χούντας, και δεν εξετάζουμε εδώ το πώς και γιατί. Τότε το κόστος ζωής στη χώρα μας και η αδύναμη δραχμή έδιναν την ευκαιρία στο Γάλλο και Γερμανό εργάτη να ζει με την οικογένειά του ένα μήνα σαν πρίγκιπας, όπως σήμερα ένας Έλληνας, αν πάει για διακοπές στην Ινδία. Αυτό γρήγορα πέρασε, τα δάνεια προς στις τράπεζες δεν εξοφλούνταν. Η πελατεία έγιναν εργαζόμενοι των τότε ανατολικών χωρών που εργάζονταν συγχρόνως σε αγροτικές δουλειές και έφευγαν με πιο πολλά λεφτά από όσα πλήρωσαν για διακοπές. Μετά ήλθε ο κοινωνικός τουρισμός. Οι μετρ και οι διπλωματούχοι ξενοδοχοϋπάλληλοι έχασαν γρήγορα τη δουλειά τους. Αλλοδαποί εργάζονταν και συγχρόνως έκαναν τις διακοπές τους, λίγοι Έλληνες και σήμερα το ίδιο συν τους μετανάστες. Κλείσανε αρκετά. Πάλιωσαν, άλλαξε ο πελάτης, δεν προσαρμόστηκαν. Μέλλον δεν διαφαίνεται, παρά μόνον ευχές να λειτουργήσουν τα ήδη λεηλατημένα και ακατάλληλα πλέον. Μακάρι να δούλευαν όλα και με καλή πελατεία αλλά ...

Μεγάλες ιδιοκτησίες βαθύπλουτων: Υπάρχουν και φαίνεται ότι επί μακρόν θα παραμείνουν ως τέτοιες στην Ερμιονίδα. Σαν επένδυση απασχολούν ορισμένους Έλληνες και αρκετούς αλλοδαπούς. Πέραν τούτου ουδέν, πλην βέβαια ορισμένων σημαντικών δωρεών τους. Εννοώ ότι δεν έκαναν καμιά επένδυση (ούτε στον τουρισμό) για να βρει δουλειά ο κόσμος.

Εξοχικά: Επένδυση που έδωσε και δίνει πολύ δουλειά και διόγκωσε τον κλάδο της οικοδομής. Αλλά, αφού λειτουργήσουν, διαπιστώνεται ότι λίγα πράγματα προσφέρουν στην οικονομία της Ερμιονίδας από την κατανάλωσή τους. Να βγουν έξω από τον παράδεισο του εξοχικού τους να μπλέξουν στο κυκλοφοριακό της Ερμιόνης και του Πορτοχελιού; Δεν μένανε στην Αθήνα για διακοπές;

Λιμάνια: Φτιάχτηκε στα Μαντράκια Ερμιόνης μόλος για να πιάνουν μεγάλα τουριστικά πλοία. Η σκέψη (χωρίς έρευνα αγοράς, σαν όλες τις φαντασιώσεις μας) ήταν τα τουριστικά που πάνε ημερήσιες κρουαζιέρες μέχρι Ύδρα να πιάνουν στη συνέχεια Ερμιόνη. Να δουν άραγε τι; Δεν χορτάσανε Αίγινα, Πόρο, Ύδρα, κλείνανε εκεί τα μάτια τους για να τα ανοίξουν στην Ερμιόνη; Η αθεράπευτη εκδοχή χωριάτικης μεγαλομανίας. Ούτε ένα πλοίο δεν πάτησε.

Αυτές με λίγα λόγια είναι οι επενδύσεις που θα μας τρέφανε, οι περισσότερες χάθηκαν και όλες οι άλλες έχουν αβέβαιο μέλλον. Αν για παράδειγμα πυκνοκατοικηθεί η Ερμιονίδα, δεν είναι βέβαιο ότι οι πλούσιες ιδιοκτησίες δεν θα τεμαχιστούν για να πουληθούν, γιατί οι ιδιοκτήτες θα έχουν ανακαλύψει ένα άλλο μέρος παρθένο. Ούτε η περιοχή θα είναι ελκυστική πνιγμένη στη κυκλοφορία αυτοκινήτων, με παραλίες που θα σκέφτεσαι να πας για μπάνιο. Και ούτε «καλό προάστιο της Αθήνας» θα είναι, γιατί στα προάστια κατοικούν και ενεργοποιούνται οι κάτοικοι 12 μήνες το χρόνο και όχι ένα μήνα για μπάνια. Ένα έρημο προάστιο θα είναι.

Ναι μεν ευημερούν σήμερα αρκετοί από τον τουρισμό, αλλά τα χωριά μας έχουν σχετικά αδειάσει, γιατί δεν υπάρχουν δουλειές. Η Ερμιόνη και το Κρανίδι σε πρώτη εντύπωση δείχνουν να έχουν κόσμο. Ναι, έχουν πολλά σπίτια, αλλά τα μισά είναι άδεια. Η περιοχή Μαντράκια Ερμιόνης έχει περίπου 130 σπίτια που τα κατοικούν μόνιμα 100 άτομα. Τα μισά είναι άδεια και χρησιμοποιούνται σαν εξοχικά. Τα σπίτια ήταν γεμάτα όταν είχαμε αγρότες, ψαράδες, ναυτικούς, εργάτες μεταλλείων, όταν είχαμε ΠΑΡΑΓΩΓΗ ΑΓΑΘΩΝ και ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΕΙΣΟΔΗΜΑΤΑ. Περίεργο αλλά με τον τουρισμό άδειασαν.

Αυτά που, αν γίνουν, νομίζουμε ότι θα μας σώσουν:

Σιδηρόδρομος: Ένα τεράστιο έργο που συνδέει πόλεις να έλθει στην Ερμιονίδα να φέρει ποίους, πότε και γιατί; Πιο φτηνά και με πλήρη ανεξαρτησία έρχεσαι με το ΙΧ και έχεις επιλογή κάθε γωνιά της χώρας μας. Παίρνεις μαζί σου και δυο τενεκέδες λάδι. Έρχεσαι και φεύγεις όποτε θέλεις.

Αεροδρόμιο: Τεράστιο το κόστος για να έλθουν να μείνουν πού και με τι κόστος; Εδώ το Ναύπλιο πλέον δεν έχει διανυχτερεύσεις αλλά μόνο διερχόμενους, γιατί απέχει μόνο μιάμιση ώρα από την Αθήνα (πλέον από την Αττική οδό δύο ώρες απέχει το ΕΛ. ΒΕΝΙΖΕΛΟΣ). Χορταίνεις Ναύπλιο, τρως και γυρίζεις σπίτι σου. Θα πλημμυρίσει η Ερμιονίδα ξένους για να πάνε να βλέπουν τις αρχαιότητες στο Άργος;

Δρόμος από τα Ίρια: Δηλαδή από αυτόν τον δρόμο θα έρχονται Ναυπλιώτες σε μας; Να κάνουν τι; Πόσοι από εμάς πάνε στο Ναύπλιο για βόλτα; Ή οι ταξιδιώτες που πάνε Ναύπλιο θα κατηφορίσουνε μετά σε μας; Το ίδιο η μυλωνού με τους πραματευτάδες;

Ταχύπλοα με φτηνό εισιτήριο: Το ταχύπλοο θα είναι πάντα πολύ πιο ακριβό από το ΙΧ. Με ένα μικρό ΙΧ τέσσερα άτομα πηγαινοέρχονται από Αθήνα με 30 € βενζίνα και ελευθερία κινήσεων, ενώ με το ταχύπλοο θέλουν 240 € και με τις γνωστές δυσκολίες. Ήδη το ταχύπλοο χάνει και την πελατεία του Πόρου, ενώ η Ύδρα ζητάει επιδότηση ναύλου λες και είναι άγονη γραμμή ακριτικού νησιού! Χώρια που και αυτή ετοιμάζεται να αντιγράψει τις Σπέτσες με πρωτοβουλία μάλιστα της Μητροπόλεως, και να φτιάξει απέναντι στο Μετόχι τεράστιο χώρο πάρκιν και εύκολη πρόσβαση στο νησί με τακτικότατα δρομολόγια.

Γήπεδα γκολφ: Χώρια από την έλλειψη νερού και τα προβλήματά της, τι εργασία θα δώσει; Δύο τρεις στην υποδοχή και στα λογιστήρια και μια στρατιά μεταναστών με φράκο και παπιόν να περιποιείται το γκαζόν και να πιάνει τα μπαλάκια. Ακούγεται ότι θα συνδυαστεί με ανακαίνιση παλαιού ξενοδοχείου. Χωρίς να είναι κάτι το αρνητικό, δεν θα σώσει την Ερμιονίδα.

Μαρίνες στην Ερμιόνη: Είναι η μόνη επένδυση που έχει μέλλον, γιατί από τότε που καθάρισε η θάλασσα, και δεδομένου ότι τα λιμάνια Πόρου Ύδρας έχουν κορεστεί, θα μας προτιμούν πολλοί, αρχικά κατ’ ανάγκη, αλλά αν βρουν εξυπηρέτηση, αγορά προϊόντων και υπηρεσιών, θα γίνουν μια καλή πελατεία για την Ερμιόνη και μόνον. Αλλά να υπενθυμίσω ότι ήδη έχει εγκριθεί κατασκευή μαρίνας με πλωτές προβλήτες στο Μαντράκι της Ύδρας, οπότε ο ανταγωνισμός φέρνει τη μαρίνα Ερμιόνης (που θα γίνει μετά από πόσα χρόνια;) στην τελευταία προτίμηση.

Ανάβαλος: Και να έλθει (που δεν θα έλθει ...αύριο) τι θα το κάνουμε το νερό; Ήδη στον κάμπο του Άργους περισσεύει το νερό, γιατί έχουν σταματήσει οι πολλές καλλιέργειες ως ασύμφορες. Θα συμφέρει εμάς με τιμή στο χύμα λάδι 2.5 € και στο μανταρίνι 0.3 στο δέντρο; Υπάρχουν σήμερα κτήματα με καλό νερό στην Ερμιονίδα, αλλά με αυτές τις τιμές μόλις επιβιώνουν. Το νερό να το αναζητήσεις όταν έχεις αγορά, έχεις τιμές, έχεις προϊόν άριστο και μεταποίηση και σου λείπει το νερό, όχι όμως το μυαλό.

Παραδοσιακά χωριά: Ναι, γράφτηκε κι αυτό το καταπληκτικό. Να κάνουμε τα Δίδυμα ένα τέλειο χωριό παραδοσιακό, με ταβερνάκια με... με... με..., όπου οι τουρίστες θα πηγαίνουν και θα απολαμβάνουν και θα αγοράζουν γνήσια προϊόντα της διδυμιώτικης γης. Πού είναι αυτά τόσα χρόνια για να τ’ αγοράζαμε και εμείς όταν περνούσαμε; Ποιος πέρασε ποτέ μέσα από τα Δίδυμα για να αγοράσει κάτι;

Σταθμοί βιολογικού καθαρισμού λυμάτων, ανακύκλωση: Μόνον ο βιολογικός σταθμός στην Ερμιόνη είναι επένδυση, γιατί συμβαίνει να καθαρίζουν τα λιμάνια της και να προτιμώνται πλέον από τα κότερα. Για τα υπόλοιπα μέρη είναι αναγκαία έργα υγιεινής και πολιτισμού. Δεν σχετίζονται με την αύξηση του τουρισμού, ή με άλλες δραστηριότητες.

Μα τόσο απαισιόδοξα τα πράγματα; Όχι, καλά σχετικώς ζούμε, αλλά μην ελπίζουμε σε θαύματα. Οι τιμές μας πλέον σε όλα είναι πάνω από τις ευρωπαϊκές, ενώ οι υπηρεσίες μας και η παραγωγικότητά μας ελληνικότατες. Από το 1979 περίπου άρχισε ο δανεισμός, και μέχρι σήμερα καλοπερνούσαμε με δανικά και με επιδοτήσεις της Ευρωπαϊκής Κοινότητας. Η λογική λέει ότι άλλα τόσα χρόνια θέλουμε να ξεχρεώσουμε. Δεν φτιάξαμε δουλειές σωστές στην Ερμιονίδα όλο αυτό το διάστημα, θα φτιάξουμε τώρα;

Δεν υπάρχει άλλος δρόμος από τον δρόμο της σκληρής εργασίας, της δημιουργίας και της ανασυγκρότησης (με κυρίαρχες τις Ορθόδοξες έννοιες του προσώπου και της σχέσεως με συνακόλουθο την τιμιότητα, την ακεραιότητα, την αλληλεγγύη, αλληλοβοήθεια, καρτερικότητα και όχι τις προτεσταντικές αξίες) και μέσα σε ένα περιβάλλον που το καθορίζουν πλέον τα υπέρογκα δάνεια του κράτους και των ιδιωτών. Ο ως άνω κόσμος της σκληρής εργασίας, της δημιουργίας και της ανασυγκρότησης  είναι οι ενεργοί πολίτες της Ερμιονίδας (κατά κανόνα σιωπηλοί και ταπεινοί, γιατί μοχθούν και κουράζονται).

Παίρνουμε μέτρα να σταματήσει η πυκνή δόμηση στους κάμπους μας, να διατηρήσουμε το τοπίο και την καλλιεργήσιμη γη. Στις βόρειες ευρωπαϊκές χώρες η καλλιεργήσιμη γη προστατεύεται όπως τα δάση. Στη χώρα μας εκποιείται, και αυτή η εκποίηση είναι κύρια πηγή των δυνών μας στην παραλιακή και νησιώτικη Ελλάδα, κύρια πηγή χρήματος με μηδέν παραγωγική εργασία. Δεν είναι τυχαίο που η χώρα μας έχει 1.5 εκατομμύρια παράνομα σπίτια και αυτά δεν είναι μέσα στους οικισμούς μας.

Να γίνει η θάλασσά μας πάλι παραγωγική,  η γη μας να εφοδιαστεί με ντόπιο καλό νερό.

Το γάλα να το κάνουμε προϊόντα εξαιρετικής ποιότητας. Το λάδι να ξαναγίνει ονομαστό σε άριστη συσκευασία. Να βγάζουμε εξαίρετο κρασί. Τα ρόδια να γίνουν κάτι το εκλεκτό και με πλήθος προϊόντων με βάση το ρόδι και όχι μόνον.

Στα εσπεριδοειδή να οργανωθεί σωστή εμπορία.

Αυτά μαζί με ήπιο αγροτοτουρισμό και οργανωμένο τουρισμό μπορούν να θρέψουν πολύ καλά και αξιοπρεπώς 15000 ντόπιους μόνιμους κατοίκους, μαζί και με τους μετανάστες. Όχι παραπάνω.

Παραδείγματα;

Λάδι ΑΡΤΕΜΙΣ. Το βγάζουν δύο πανέξυπνα παιδιά σπουδαγμένα και με δουλειές στον Καναδά. Οργάνωσαν έναν καλό παλαιό πατρικό ελαιώνα  στην Κορινθία απ’ όπου βγάζουν μικρή ποσότητα εξαίρετου λαδιού, το εμφιαλώνουν σε θαυμάσια μπουκάλια του μισού κιλού και αυτό φτάνει να πουλιέται σε επιλεγμένα καταστήματα στην Αμερική 80 – 100 € το κιλό. Καλά διαβάσατε, το κιλό. Βέβαια είναι ηλεκτρονικοί, ξέρουν από διαφήμιση και ξέρουν να το πουλήσουν και επιπλέον έχουν τολμήσει και ρισκάρει, αφού είναι ήδη χρόνια στον Καναδά. Ας μάθουμε και μεις κι ας ρισκάρουμε και ας πάμε μέχρι το Καναδά. Από το σπίτι και το καφενείο και το γραφείο του δημόσιου υπαλλήλου, τίποτα δεν ξεκινά.

Στη Βέροια μια μικρή ομάδα γυναικών ξεκίνησαν να φτιάχνουν ηδύποτα με τελείως αγνό τρόπο ζύμωσης από τα φρούτα της πατρίδας τους. Μάλιστα από τα ώριμα που δεν ήταν καν εμπορεύσιμα. Κάπου 32 είδη ηδύποτων φτιάξανε μεταξύ δε αυτών και από ρόδι που δεν βγάζουνε. Ανάρπαστα γίνανε, και το κάνανε εταιρεία και με κατάστημα στη Θεσσαλονίκη και όλο μεγαλώνουνε. Ας φτιάξουμε και μεις.

Στο Μεσολόγγι το με κερί αυγό της μπάφας είναι το ακριβό τους προϊόν. Κάποτε το βγάζαμε και μεις σε μικρές ποσότητες στη λίμνη της Θερμησίας. Ας ξαναβγάλουμε.

Σ’ ένα μικρό ορεινό χωριό, αν θυμάμαι καλά στη Χαλκιδική, γύρω στις 100 οικογένειες, τσαλαβουτούσαν μέσα στη μιζέρια και στα κοπάδια τους με μόνη προοπτική, πότε θα ρίξουν πίσω τους μαύρη πέτρα. Λίγα άτομα με ένα μορφωμένο οραματιστή πρόεδρο σχεδίασαν ένα άλλο μέλλον για το χωριό τους. Προσκάλεσαν εταιρεία η οποία ανάπτυξε στη κορυφογραμμή τους μεγάλο αιολικό πάρκο. Το μικρό χωριό απέκτησε σημαντικά έσοδα και άρχισε η ανασυγκρότηση. Σχολείο, γήπεδα, πλατεία κ.λ.π. Μπήκαν σε κατάλληλα προγράμματα, πήραν επιδοτήσεις και έφτιαξαν υπερσύγχρονες εγκαταστάσεις για τις αγελάδες και τα κοπάδια τους. Τα πολλαπλασίασαν, έφτιαξαν πρότυπα τυροκομία και παράγουν εξαίρετης ποιότητας τυριά, αλλά και άλλα προϊόντα από την παρθένα φύση του βουνού. Σήμερα είναι ένα χωριού που αυξάνει το πληθυσμό, με εισόδημα κατά κεφαλήν που θα το ζήλευαν οι πρωτευουσιάνοι, αλλά το και κυριότερο, με πολιτισμό και προϊόντα που γίνονται ανάρπαστα στη ντόπια και ξένη αγορά.

Εκατοντάδες τα παραδείγματα σε πολλά μέρη της χώρας μας που η ανάγκη τα κάνει να ξυπνάνε.

Εμείς βασιζόμαστε στο κύριο εμπορεύσιμο προϊόν μας: την πώληση των κτημάτων μας (ένδειξη φτώχιας και όχι πλούτου). Γι’ αυτό, και πολύ λογικά, αντί στις τουριστικές πιάτσες μας να κυριαρχούν τα καταστήματα ειδών τοπικής παραγωγής, κυριαρχούν τα κτηματομεσιτικά γραφεία. Είμαστε άραγε οι όντως ξύπνιοι;

Κάποιος κάποτε μεταξύ αστείου και σοβαρού μου είπε σχετικώς: «σήμερα τα πουλάω τα κτήματα, αξιοποιώ τα χρήματα και μετά γυρίζω και τα ξαναγοράζω». Τα αξιοποίησε τα χρήματα; Ξαναγόρασε τα κτήματα του;

Έρρωσθε,

Βασίλης Γκάτσος