Υποβολή Παραίτησης του Δημάρχου

Στο Ιστολόγιο του Δήμου η επιστολή μαζί με άλλα έγγραφα

ΔΙΑΓΩΝΙΣΜΟΣ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑΣ ΣΤΗΝ ΕΡΜΙΟΝΗ

 Διοργανώνεται  για 5^η συνεχή χρονιά από την Πρωτοβουλία Ενεργών Πολιτών Ερμιόνης  ο  καθιερωμένος πια  διαγωνισμός ερασιτεχνικής φωτογραφίας.

Το  φετινό θέμα του διαγωνισμού είναι ελεύθερο.

Ο διαγωνισμός απευθύνεται σε όλους τους ερασιτέχνες φωτογράφους και η συμμετοχή στο διαγωνισμό είναι ελεύθερη  με έως και 3 έγχρωμες η ασπρόμαυρες φωτογραφίες. 

Η τέχνη της φωτογραφίας  δεν είναι ανεπηρέαστη από όσα συμβαίνουν γύρω μας.. 

  

Μετά τις 5/8/2012 τελευταία ημέρα αποδοχής συμμετοχών, θα ακολουθήσει έκθεση  των φωτογραφιών και  βράβευση των τριών πρώτων διαγωνιζόμενων από 10 έως και 13 Αυγούστου 2012.

  Η κριτική επιτροπή θα απαρτίζεται από  προσωπικότητες  με γνώση της φωτογραφίας και της τέχνης και το κοινό  συμμετέχει στη διαμόρφωση του  τελικού αποτελέσματος  με την ψήφο του .

Τηλέφωνα  επικοινωνίας  2754031103-6937080639-

6972425920-6977255437

E-mail   protoenpoermionis@gmail.com

Για τους όρους του διαγωνισμού ανατρέξτε στο http://enpoermionis.blogspot.com

Οργάνωση : Πρωτοβουλία Ενεργών Πολιτών Ερμιόνης

Η Κάπαρη

Το φυτό εννοώ

Έχουμε ασχοληθεί με τις παμπάλαιες ελιές της Ερμιονίδας, τις πορτοκαλιές, μανταρινιές και ροδιές αλλά μας έχει διαφύγει η κάπαρη. Τη βλέπουμε να φυτρώνει σε χαλάσματα, σε σκεπές, τοίχους, σε αγρούς και βράχια και τη θεωρούμε ένα μικρό αδύναμο φυτό.
Όσοι όμως έχουν επιχειρήσει να ξεριζώσουν κάπαρη από ένα χάλασμα βλέπουν μια πολύ χοντρή ρίζα να διασχίζει τα ντουβάρια και να χάνεται στο έδαφος, και τότε αντιλαμβάνεται πόσο δυνατό και αιώνιο είναι αυτό το φυτό.
Στη μεγάλη δολίνα των Διδύμων, όπου και τα δύο εκκλησάκια, στα κάθετα περιφερειακά τοιχώματα έχει βρει η κάπαρη το ιδανικό μέρος και έχει αναπτυχθεί ένα μικρό κυκλικό δασύλλιο κάπαρης. Εδώ η κάπαρη είναι δέντρο κανονικό και πιστεύω ότι το κάθε δέντρο είναι πολλών αιώνων.
Πρέπει να μελετηθεί, πρέπει να ανακηρυχθεί σε μνημείο της φύσης και να αναφέρεται ως αξιοθέατο. Δεν το έχω συναντήσει αλλού.
Όποιος έχει το κέφι ας τραβήξει ορισμένες φωτογραφίες και να τις αναρτήσει στα τοπικά μπλοκ.

Σημείωση: Ο όρμος της Κάπαρης στην Ερμιόνη κακώς συνδέεται με το φυτό. Το όνομα μάλλον έχει σχέση με το ρήμα καπάρω = προσορμίζομαι για να προφυλαχθώ από τους ανέμους.
    Έρρωσθε,
Βασίλης Γκάτσος

Διαπίστωση Ιχνηλατών για Ερμιόνη

«Εντυπωσιακό περιβάλλον, κοσμοπολίτικο, αλλά από τα 600 άτομα που υπολογίζεται ότι επέβαιναν στα σκάφη λίγοι αναλογικά προτίμησαν τις τουριστικές υποδομές της πόλης.»
Ορθή και η διαπίστωση, όπως και η παρατήρηση ότι η κυκλοφορία των οχημάτων δεν επιτρέπει στην Ερμιόνη την ανάδειξη του νησιώτικου χαρακτήρα της. Θα έλεγα ότι αποτρέπει όλους στο να περπατήσουν τον περιφερειακό δρόμο. Μην ξεχνάμε ότι οι ντόπιοι για να ησυχάσουμε από τα τουτού πάμε στο Καρακάσι.
Αλλά γιατί να βγουν από τα σκάφη τους, αφού στα ψυγεία τους έχουν τα πάντα; Γιατί να μη καθίσουν παρέα όπως είναι στο κατάστρωμα με τις μπίρες τους και το φαΐ τους και να βγουν έξω να ξοδέψουν τα 10πλάσια; Αυτοί καλά κάνουνε, η Ερμιόνη που θέλει να ζει από τον τουρισμό τι κάνει; Αυτό είναι το θέμα.
Συγκεκριμένα:
Ποιο διαφημιστικό υλικό μοιράστηκε σκάφος - σκάφος, ώστε να κινήσει το ενδιαφέρον και τις ευαισθησίες των τουριστών;
Ποιο κατάστημα διάσιμο για τα τοπικά προϊόντα και τα τοπικά χειροτεχνήματα υπάρχει στο Λιμάνι και στα Μαντράκια και τι διαφημιστικό υλικό φρόντισε να διανεμηθεί σκάφος - σκάφος, ώστε να κινήσει το ενδιαφέρον των τουριστών;
Ποια ομάδα νέων μοίρασε δειγματοληπτικά ντόπια (ανύπαρκτα βέβαια) προϊόντα και με σαφείς οδηγίες πού θα τα βρουν;
Ποιοι πωλητές επισκέφτηκαν σκάφος - σκάφος με την πραμάτεια τους για να πουλήσουν στη θέση του πελάτη και όχι στη δική τους;
Ποιος τους μοίρασε φυλλάδια με την ιστορία και τις ομορφιές του τόπου;
Ποια εκδήλωση, τουριστικού χαρακτήρα και σκοπιμότητας, έγινε στο λιμάνι και στα Μαντράκια, ώστε να τραβήξει έξω από τα σκάφη του τουρίστες; Εκδήλωση οργανωμένη από τους συμπατριώτες που έχουν άμεσο συμφέρον να απλωθούν οι τουρίστες στον οικισμό.

Αν δεν πάει ο Μωάμεθ στο βουνό, πάει το βουνό στον Μωάμεθ.


Έρρωσθε,
Βασίλης Γκάτσος

Η συνέντευξη Γούτου

Την ανάρτησε ο Ιχνηλάτης και έκανε πολύ καλά.

Από την αρχή να διευκρινίσω ότι με το real estate δεν έχω καλή σχέση.

Επομένως οι όποιες απορίες και τα όποια ήξεις αφίξεις γράψω στην συνέχεια δεν έχουν να κάνουν με αιχμές και υπονοούμενα, αλλά απορρέουν από πραγματική άγνοια του χώρου του real estate, των κανόνων του και των ‘εργαλείων’ του.

Παρόλα αυτά θα τολμήσω να επισημάνω κάποια σημεία, ελπίζοντας να γίνει κάποιος διάλογος πάνω στα θέματα που γίνεται αναφορά.

Αναφορά σε ιδιαίτερα σημαντικά πράγματα.

Ο κ. Γούτος, ως επαγγελματίας του real estate, προτείνει στην συνέντευξη την αξιοποίηση δύο ακινήτων του Ελληνικού Δημοσίου. Την έκταση του πρώην αεροδρομίου του Ελληνικού και το ονομαζόμενο κτήμα ΔΕΠΟΣ στο Πόρτο Χέλι.

Με ‘εργαλεία’, πρακτικές και μεθόδους σύγχρονες, αυτό κατάλαβα, και άκρως επικερδείς τόσο για την επιχείρησή του όσο και για το Ελληνικό Δημόσιο και όχι μόνο.

Και αφήνει να εννοηθεί ενδιαφέρον για την αξιοποίηση και άλλων.

Από τα όσα κατάλαβα από τα οικονομικά στοιχεία που ανέφερε, ο κ. Γούτος λέει ότι με την αξιοποίηση μερικών δεκάδων ακινήτων από τα 70.000 του Ελληνικού Δημοσίου, ξεπερνάμε τα όποια οικονομικά προβλήματα έχουμε ως χώρα.

Αυτό που αναφέρει ο κ. Γούτος, ότι δηλαδή αυτά τα 70.000 ακίνητα έχουν εκτιμηθεί στα 25 δις ευρώ με κάνει να σκέπτομαι μήπως το πρόβλημά μας είναι πολύ πολύ πολύ πολύ … πιο σοβαρό από αυτό που νομίζουμε ότι έχουμε.

Αναφέρει επίσης ότι για το Ελληνικό και μόνο είχε συμφωνηθεί πώληση έναντι 5 δις ευρώ.

Η δική του πρόταση για αξιοποίηση του ίδιου χώρου, αν κατάλαβα καλά, ‘δίνει’ στο Ελληνικό Δημόσιο κάπου 30 δις ευρώ!

Που απλά σημαίνει ότι με την αξιοποίηση, με τέτοιες διαδικασίες πρακτικές και λογικές δέκα, άντε είκοσι τέτοιων ακινήτων το χρέος μας μειώνεται δραστικά, να μην πω εξαφανίζεται.

Με άλλα λόγια, ενώ λέμε ότι το πρόβλημά μας είναι ένα μεγάλο χρέος κάποιων εκατοντάδων δις ευρώ, από τα λεγόμενα του κ. Γούτου προκύπτει ότι το πρόβλημά μας είναι το ολικό ξεπούλημα της χώρας και ημών των ιδίων!

Αυτό είναι το ένα.

Για την βασική ιδέα αξιοποίησης του χώρου του Ελληνικού έχω γράψει εδώ.

Για την αξιοποίηση του κτήματος της ΔΕΠΟΣ δεν κατάλαβα καλά την πρότασή του.

Για το τίμημα ήταν σαφής, το Ελληνικό Δημόσιο θα πάρει πάνω από 100 εκ. ευρώ την στιγμή που συζητιέται πώληση έναντι 3-4 εκ. ευρώ.

Χώρια τα όσα θα πάρει ο Δήμος.

Μίλησε για μια εκπαιδευτική μονάδα υψηλού επιπέδου χωρίς να δώσει λεπτομέρειες. Μίλησε ακόμη και για Μεταπτυχιακά.

Θα χρειασθούν είπε κάπου 100 στρ. περίπου.

Αν και είμαι θετικότατος σε τέτοιες δραστηριότητες, που ‘κολλάει’ με τα όσα έχω γράψει εδώ, και εδώ, και θα ήταν ευχής έργο ο Τόπος μας να καταστεί σημαντικός και σε τέτοιες δραστηριότητες, έχω πολλές απορίες και επιφυλάξεις.

Για τα υπόλοιπα στρέμματα πάλι δεν κατάλαβα. Κάποιες εκατοντάδες θα οικοδομηθούν και θα πουληθούν αλλά για τα υπόλοιπα, τα μισά περίπου, δεν κατάλαβα τι προβλέπει η πρόταση.

Η βασική ιδέα της αξιοποίησης, όπως την κατάλαβα, είναι realestate. Εκτός από την εκπαιδευτική μονάδα. Και απέχει από όσα έγραψα π.χ. εδώ.

Που είναι το πρόβλημά μου;

Είναι γεγονός ότι το real estate ανέπτυξε τον Τόπο μας όπως είναι επίσης γεγονός ότι δημιούργησε πάμπολλα προβλήματα.

Και αυτό γιατί δεν υπήρξε ούτε Νόμος ούτε Δρόμος σε αυτό που πολλοί αποκαλούν ανάπτυξη.

Και που για μένα δεν είναι, είναι απλά ξόδεμα του Τόπου μας για ……

Να το πω αλλιώς λείπει ΠΟΛΙΤΙΚΗ που να ισορροπεί, να συνδυάζει αρμονικά, Real Estate, Τουρισμό, Ρόδι, Λάδι, Γάλα, Κρέας, ….

Και εδώ πρέπει να αναφέρω, τουλάχιστον ως ατυχή, την αναφορά του κ. Γούτου στο Monaco.

Γιατί αν ο κ. Γούτος βρει π.χ. έστω και ένα αυθαίρετο στο Monacoεγώ, τώρα στα πίσω πίσω, θα γίνω αστροναύτης.

Να το πω αλλιώς, αυτό το real estate που αναφέρει στην συνέντευξη ο κ. Γούτος έχει κάθε συμφέρον να επικρατήσει και στον Τόπο μας Νόμος και Δρόμος.

Γενικά αλλά ιδιαίτερα στα Πολεοδομικά.

Διαφορετικά ούτε Monakoudaki δεν θα γίνουμε.

Θα σταματήσω εδώ.

Πιστεύοντας ότι τα όσα είπε ο κ. Γούτος πρέπει να συζητηθούν, πολύ, και όχι μόνο μεταξύ μας.

Ελπίζω να γίνει.

Εμείς;;;;

Καλές οι αναβιώσεις του Γιούδα και του Κλείδωνα, αλλά αλλού κάνουν θαύματα:
Ρίχτε μια ματιά στα παρακάτω:
http://www.asepopv.gr/
http://www.kotsaris.com/kotsaris_plirofories_gia_avgotaraxo.htm
Εμείς έχουμε καύχημά μας το αγουρέλαιό μας, τα ρόδια μας, τα μανταρίνια μας, μόνον όμως στο επίπεδο του καυχήματος. Το πάρα πέρα είναι το δύσκολο, το πάρα πέρα είναι δημιουργία και ρίσκο.
Και να σημειώσουμε ότι ονομαστά ροδάκινα έβγαζαν τα Δίδυμα αρχές 20 ου αιώνα και ονομαστό αυγοτάραχο η λίμνη Θερμησίας δεκαετία του 1960.
Έρρωσθε,
Βασίλης Γκάτσος

Αναβίωση = ξαναπαίρνω ζωή

Μπορεί και ο τόπος μας.

Η αναβίωση της αγροτικής, κτηνοτροφικής και αλιευτικής παραγωγής και η δημιουργία καινοτόμων μεταποιητικών και εμπορικών επιχειρήσεων στην Ερμιονίδα είναι η πραγματική ΑΝΑΒΙΩΣΗ ΤΟΥ ΤΟΠΟΥ ΜΑΣ.


Όπως και σε άλλους τόπους, αναμένεται από τους νέους συμπατριώτες με εξαιρετική εκπαίδευση (πτυχία, ξένες γλώσσες, εμπειρία, οικογενειακή παράδοση, όραμα) και όχι από την παραδοσιακή γενιά που πάει για σύνταξη.
Καθημερινά διαβάζουμε όλοι για νέους ανθρώπους που κάνουν θαύματα στον αγροτικό τομέα. Ρίχτε μια ματιά στην εταιρεία Fereikos Helix στη διπλανή μας Κορινθία για να πεισθείτε. Οι αδελφές Βλάχου, εξαιρετικής μόρφωσης συμπατριώτισσες από την Κορινθία, δεν αρκέστηκαν σε μια επιτυχημένη καριέρα υπαλλήλου.
Διαβάστε και το παρακάτω:


Χατζηιωάννου για το Επιχειρηματικό Ξεκίνημα της Χρονιάς 2011»με χρηματικό έπαθλο 50.000 € !

[Stelios_Award_Winners_2011_Fereikos]

Απόψε, 24 Νοεμβρίου 2011, ο sir Στέλιος Χατζηιωάννου, ιδρυτής τωνeasyJet, easyGroup και του Stelios Philanthropic Foundation, στα πλαίσια της επίσημης τελετής απονομής των Βραβείων Κούρος 2011 της Λέσχης Επιχειρηματικότητας, ανακοίνωσε το νικητή για το «Βραβείο Στέλιος Χατζηιωάννου - Επιχειρηματικό Ξεκίνημα της Χρονιάς 20011»

Ο κ. Στέλιος Χατζηιωάννου απένειμε  το έπαθλο των 50.000 €, στην Πέννυ και Μαρία Βλάχου της Fereikos - Helix με έδρα την Κόρινθο. Η επιχείρηση απασχολεί 8 υπαλλήλους και δραστηριοποιείται στη δημιουργία ανοιχτών σαλιγκαροτροφικών μονάδων ολοκληρωμένου βιολογικού κύκλου.

Σχολιάζοντας τα βραβεία, ο Στέλιος είπε:
«Το μεγαλύτερο εμπόδιο για ένα νέο άνθρωπο που θέλει να ξεκινήσει τη δικιά του επιχείρηση είναι η εξεύρεση της απαιτούμενης  χρηματοδότησης, ιδιαίτερα σήμερα σε μια τόσο δύσκολη οικονομική εποχή για την Ελλάδα.  Στόχος μου είναι να στηρίξω τους πολλά υποσχόμενους νέους επιχειρηματίες της Ελλάδας».

«Η Fereikos – Helix είναι ένα εξαιρετικό παράδειγμα ελληνικής νεανικής επιχειρηματικότητας,  με σωστή στρατηγική, εντυπωσιακή οικονομική ανάπτυξη, πάθος και προθυμία να αναλάβουν το ρίσκο  που καθορίζει κάθε επιχειρηματία. Η επιχείρηση παρουσιάζει αύξηση στον αριθμό  μονάδων από 70 σε 154 το τελευταίο χρόνο δημιουργώντας έτσι 200 νέες θέσεις εργασίας. Ελπίζω ότι -σε βάθος χρόνου- η Παναγιώτα και η Μαρία Βλάχου θα αποδεδειχθούν σπουδαία πρότυπα για τις μελλοντικές γενιές επιχειρηματιών. Είμαι βέβαιος ότι τα 50.000 €, πηγαίνουν σε καλά χέρια»
Συγχαρητήρια στην ομάδα της Fereikos - Helix !

Σημείωμα

Το Stelios Philanthropic Foundation έχει δεσμευτεί να εμπνέει, να χρηματοδοτεί και να στηρίζει εκπαιδευτικές, επιχειρηματικές και περιβαλλοντικές πρωτοβουλίες, κάνοντας έτσι τη διαφορά. Ακολουθώντας τις αξίες του ιδρυτή του Σερ Στέλιου Χατζηιωάννου, το βραβείο γα το νέο Επιχειρηματικό Ξεκίνημα της Χρονιάς αναγνωρίζει την καινοτομία, το πάθος και το επιχειρηματικό πνεύμα στη γενιά των επιχειρηματιών κάτω των 40 ετών στην Ελλάδα. Για περισσότερες πληροφορίες σχετικά με τις δραστηριότητες μας επισκεφθείτε την ιστοσελίδα www.stelios.com<http://www.stelios.com/>

Για περισσότερες:  Κατερίνα Βιλλιώτη τηλ. +30 69444 76617 & email:  cathrinev@easygroup.co.ukcathrinev@easygroup.co.uk>

Έρρωσθε,

Βασίλης Γκάτσος

Δεν είναι όλα ρόδινα για την ροδιά

http://www.agrotypos.gr/images/stories/file/efimerida/efimerida92/files/agrotiki_efimerida_92low.pdf


Στη παραπάνω ιστοσελίδα (ηλεκτρονική εφημερίδα ΑΓΡΟτυπος) διαβάστε ένα ενδιαφέρον άρθρο για την ροδιά. Ο παγετός κάνει μεγάλες ζημιές στα δέντρα στη Βόρεια Ελλάδα. Όντως το κλίμα της Ερμιόνης είναι ιδανικό. Αλλά νερό;;;
Γι' αυτό ο αγροτικός μας κόσμος πρέπει να συσπειρωθεί, να απαιτήσει με χίλιους τρόπος νερό από φράγματα και Ανάβαλο και να μην αφήσει την υπόθεση του νερού, ως μόνιμη προεκλογική εξαγγελία στον Δήμο, την Περιφέρεια και τους τοπικούς βουλευτές.
Και όπως θα διαβάσετε, είναι εκατοντάδες τα προϊόντα που κυκλοφορούν στον κόσμο με βάση το ρόδι.

Έρρωσθε,
Βασίλης Γκάτσος

Επιτέλους ελπιδοφόρα μηνύματα

Ξεκίνησε η διαδικασία για την προετοιμασία και σύνταξη φακέλου με στόχο την καταχώρηση του προϊόντος του ροδιού της περιοχής μας σε ΠΟΠ (Προστατευόμενη Ονομασία Προέλευσης) με την ονομασία «Ρόδι Ερμιόνης»
Μπράβο και καλή επιτυχία

Ο Παντελής που έχει γνώση αλλά και πείρα στα αγροτικά πράγματα της Ερμιόνης, είθε να αναλάβει μια ευρύτερη εκστρατεία ως Αντιδήμαρχος, ώστε οι αγρότες της Ερμιονίδας να δημιουργήσουν τις κατάλληλες συνεργατικές δομές που θα εξυπηρετήσουν τα συμφέροντά τους που είναι και συμφέροντα όλων μας. Να γίνουν στην Ερμιονίδα αυτά που γίνονται στην Κρήτη, από την ΝΕΑ γενιά του τόπου μας. Δεν μας πρέπει, ως μέλλον, να μαζεύουμε τα μπαλάκια του γκολφ και να κουρεύουμε το γκαζόν. Δουλειές και αυτές, καθ' όλα αξιοπρεπείς και αναγκαίες, αλλά άλλο η υπερηφάνεια του αγρότη και  η ικανοποίηση από την ανάπτυξή του μέσα σε πνεύμα συνεργασίας.
Ο αγρότης δεν έχει κομματική ταυτότητα ούτε παραταξιακή. Είναι η πρώτη τάξη, η τάξη των τάξεων. Χωρίς αυτήν την τάξη πεθαίνουν όλες οι άλλες τάξεις από αφαγία. Είναι η όντως περήφανη τάξη της γης.
Οργανώστε συνεδριάσεις υπό την αιγίδα του Δήμου για να γνωριστούν μεταξύ τους οι αγρότες. Κάντε κινήσεις, φτιάχτε συλλόγους και ενώσεις, προχωρήστε μπροστά, ταυτιστείτε με το αγροτικό ρεύμα που σαν ποτάμι αρχίζει στη χώρα μας να ενώνει όλους τους παραπόταμους.
Δυσκολίες, λάθη, αποτυχίες. Αυτά πάντα και παντού γίνονται και αυτά οδηγούν στον δρόμο της επιτυχίας. Από αυτά έμαθαν όλοι. Από την επιτυχία δεν μαθαίνεις ποτέ.

Έρρωσθε,
Βασίλης Γκάτσος

Στην Ερμιονίδα;;;

«.....Επιπλέον έχουν αντιληφθεί ότι θα προχωρήσουν καλύτερα αν είναι ενωμένοι. Πρώτοι ενώθηκαν πριν από έξι χρόνια οι παραγωγοί του Νομού Ηρακλείου, ιδρύοντας το Δίκτυο Οινοποιών Νομού Ηρακλείου (ΔΟΝΗ), δύο χρόνια αργότερα ιδρύθηκαν τα αντίστοιχα δίκτυα των νομών Χανίων και Ρεθύμνου και όλοι μαζί πλέον, συν το Οινοποιείο της Ιεράς Μονής Τοπλού από το Λασίθι, δημιούργησαν το Wines of Crete (http://www.winesofcrete.gr/). Στο δίκτυο συμμετέχουν τριάντα οινοποιεία τα οποία καλύπτουν πάνω από το 90% της εμφιαλωμένης παραγωγής του νησιού.

Οι οινοπαραγωγοί  συνεργάζονται αποτελεσματικά μεταξύ τους, οργανώνουν κοινές ενέργειες, διαχειρίζονται εθνικά και κοινοτικά κονδύλια με σκοπό τόσο την ανάδειξη του προϊόντος τους, όσο και της τουριστικής διάστασης που μπορεί επίσης μέσω αυτού να αναδειχτεί. Σκοπεύουν εξάλλου να φτιάξουν και ένα e-shop για να πουλάνε online τα κρασιά τους που σήμερα είναι δύσκολο να τα βρεις εκτός Κρήτης. Στο πλαίσιο αυτής της προσπάθειας, τα κρασιά της Κρήτης ξεκίνησαν πριν από ενάμιση χρόνο ένα project προώθησης στις αγορές των ΗΠΑ και του Καναδά και ταυτόχρονα προσπάθειες ανάπτυξης του οινοτουρισμού με επισκέψεις και γευσιγνωσίες στα κατά τόπους οινοποιεία και την σύνδεση του κρασιού με την ιστορία και την παράδοση του τόπου. Και οι προσπάθειές τους είχαν ήδη αποτελέσματα....»


Τα παραπάνω συμβαίνουν στην Κρήτη.
Στην Ερμιονίδα... κάγκελα παντού και κυρίως στα μυαλά μας. Καγκελοτουρισμός και καγκελοανάπτυξη.
συν το Οινοποιείο της Ιεράς Μονής Τοπλού από το Λασίθι: Το μοναστήρι μας έχει ιστορικό λιοτρίβι πλήρες, έχει τον αρχαιότερο ελαιώνα, την αρχαιότερη ελιά, την παλαιότερη πορτοκαλιά.......

Έρρωσθε,

Βασίλης Γκάτσος

Το μοναστήρι των Αγίων Αναργύρων

Και ο δρόμος του Άι Βλάσση.

Είναι θέμα που επανέρχεται συχνά. Παρουσιάζεται αυτός ο δρόμος ως αναγκαίος για να έρχονται προσκυνητές εύκολα από Κρανίδι μεριά, για να περνάει συγκοινωνία κ.λ.π.
Δεν μπορούν όλα να γίνουν ...δρόμος και ούτε όλη η γη μας να μπει στη λογική των εξοχικών, των αγροτεμαχίων και των 'οικισμών'.

Στο βάθος η συλλογιστική είναι αρκετά παλιά: Το μοναστήρι που έχει γη που πρέπει να την μοιράσει στους ακτήμονες, που πρέπει να διευκολύνει τη συγκοινωνία, τους προσκυνητές, του λουόμενους, τι θέλουν την περιουσία οι καλόγριες κ.λ.π.
Το μοναστήρι είχε γη που έφτανε μέχρι και το Μουζάκι, κάποτε και μέχρι τα Φλάμπουρα, όπως είχε και η Μονή του Αυγού. Μέγα μέρος αυτής ορθώς του αφαιρέθηκε υπέρ ακτημόνων και άλλων παραγωγών και μέρος αυτής δόθηκε από το ίδιο το μοναστήρι. Σήμερα η κτηματική του περιουσία περιορίζεται γύρω από το μοναστήρι και αποτελεί τον ζωτικό του χώρο που εξασφαλίζει και την έννοια του ησυχαστηρίου όχι μόνον για τις Μοναχές και τους προσκυνητές, αλλά για όλους μας. Λόγω αυτής της ιδιοκτησίας του δεν πλησίασαν τα εξοχικά και οι βίλες κοντά του, λόγω αυτής της ιδιοκτησίας δεν περνά από την είσοδό του πολύβουος ασφαλτοστρωμένος δρόμος, λόγω αυτής της ιδιοκτησίας δεν αστικοποιήθηκε το μοναστήρι και διατηρεί τη παλιά μαγεία όλη η περιοχή γύρω από αυτό, λόγω αυτής της ιδιοκτησίας διασώθηκε και ο αρχαιότερος ελαιώνας της Ερμιονίδας και δεν έγινε βορά των εξοχικών.
Το θέμα, εκτός των άλλων, δεν είναι μόνον η προστασία της ιστορικής και πολιτισμικής κληρονομιάς μας αλλά είναι και άκρως περιβαλλοντικό.
Αλλά με αφορμή αυτόν τον δρόμο, ΟΧΙ άλλα κάγκελα. Κλείνοντας με κάγκελα τον ελεύθερο χώρο μπροστά από την είσοδο του μοναστηριού, κάνεις φυλακή το μοναστήρι. Ο δρόμος κάλλιστα μπορεί να σταματάει πάνω από τον Άγιο Βλάσση, σε ένα μικρό διαμορφωμένο πλάτωμα για πάρκιν και ο ερχόμενος από Κρανίδι να συνεχίσει 100 μέτρα με τα πόδια σε ένα καλά διαμορφωμένο πλακόστρωτο καλντερίμι να πάει στη Μονή. Αν δεν θέλει, μπορεί να κάνει τον γύρο της Πικροδάφνης.

Έρρωσθε,
Βασίλης Γκάτσος

Καγκελα και κλειδωνιές

Εξαρτάται από τη θέση του παρατηρητή

Αν είσαι έξω από τα κάγκελα και τις κλειδαριές βλέπεις τους άλλους μέσα στα κάγκελα και κλειδαμπαρωμένους στον κόσμο τους.
Αν είσαι μέσα στα κάγκελα βλέπεις τους άλλους έξω από τα κάγκελα και κλειδαμπαρωμένους στον κόσμο τους.
Όποιος βάζει κάγκελα και κλειδωνιές, χωρίζει, ξεχωρίζει, διακρίνει.

Κάγκελα τώρα στη μονή των Αγίων Αναργύρων, κλειδωνιές στον Άγιο Γεράσιμο στο Κρόθι, κλειδωνιές και στα εξωκλήσια.
Πίσω .... Ολοταχώς! Η χώρα και η περιοχή μας περνά δύσκολες στιγμές και κει που περιμέναμε σύσσωμη τη διοίκηση της εκκλησίας να μπαίνει μπροστά στα θέματα παραγωγής και δικαίου, όπως έκαναν στην εκκλησία της Κρήτης αλλά και αλλού, μόνο ήχος κλειδωνιών ακούγεται.

Για τα εξωκλήσια:
Στον αρχαίο ναό ο πιστός δεν έμπαινε μέσα. Ο σηκός ήταν ο οίκος του θεού, άβατος και άδυτος. Ο ναός ήταν σώμα και οι πιστοί συγκεντρώνονταν γύρω του και όχι μέσα του. Και ο βωμός της θυσίας και προσφοράς είναι έξω από τον ναό. Ο αρχαίος ναός βλέπεται ως πανέμορφο αρμονικό σώμα, και ιστορεί στην εξωτερική επιφάνεια. Σε καλεί να τον δεις και όχι να εισέλθεις. Αυτό λειτουργεί και σήμερα. Χωρίς να το καταλαβαίνει ο επισκέπτης ενός αρχαίου ερειπωμένου ναού τον περισσότερο χρόνο τον αναλώνει πέριξ του ναού και όχι μέσα.
Στον χριστιανικό ναό ο πιστός καλείται να εισέλθει. Αν δεν μπει είναι σαν να μην επισκέφθηκε τον ναό. Ο χριστιανικός ναός είναι σπήλαιο, εντός η θυσία και προσφορά και η ιστόριση στην εσωτερική επιφάνεια.
Όταν πας σε ένα εξωκλήσι το πρώτο που κάνεις είναι να δοκιμάσεις την πόρτα του. Αν είναι κλειδωμένη, ψάχνεις στις γύρω πλάκες να βρεις το κλειδί. Κάτι προαιώνιο σε καλεί να μπεις οπωσδήποτε μέσα. Αν δεν βρεις κλειδί, νοιώθεις μεγάλη λύπη και απογοήτευση ρίχνεις μια ματιά από τα τσάμια στο εσωτερικό και φεύγεις.
Τα εξωκλήσια πρέπει να είναι χωρίς κλειδαριές, ή να έχουν τα κλειδιά σε εμφανές σημείο. Είναι παράδοση.
Είναι πρόφαση το να τα κλειδώνουμε, γιατί γίνονται κλοπές. Αν στο καιρό μας κλέβουν τις καμπάνες, ας μπουν σήμαντρα ξύλινα. Μέσα δεν χρειάζεται να υπάρχει τίποτα που να έχει αξία ή να είναι κειμήλιο. Και τα χρήματα για ένα κερί μπορεί να μην είναι σε παγκάρι αλλά στον δίσκο ελεύθερα. Για να τα κλέψει κάποιος θα έχει σίγουρα μεγάλη ανάγκη. Άλλωστε τα εξωκλήσια κατά παράδοση τα φροντίζουν τέλεια οι γύρω αγρότες ή οικογένειες που συνδέονται με αυτά και όχι η επίσημη εκκλησία. Πάρτε για παράδειγμα την Παναγίτσα στον Κατσιδιάρη στον κάμπο της Ερμιόνης.
Τι να κλέψεις από τον Άγιο Αιμιλιανό; Πανέμορφο το κατάφορτο, με εικόνες και καντήλια - αφιερώματα, εσωτερικό του που όλα να τα κλέψεις και να τα πουλήσεις δεν βγάζεις ούτε τον κόπο της κλοπής. Αν ήσαν χρυσά θα ήταν πιο πανέμορφο το εσωτερικό του; Τα χρήματα στο παγκάρι τα παίρνει κάθε τόσο ο επιφορτισμένος με αυτό το έργο. Άντε και καμιά φορά να τα κλέψουνε. Ιεροσυλία, ναι, αλλά για φανταστείτε τον Άγιο Αιμιλιανό κλειδαμπαρωμένο;
Ορθοδοξία σημαίνει εξωκλήσια φτωχικά και ταπεινά πάντα ανοικτά, και καμιά θεωρία απ' άμβωνος δεν πείθει για το αναγκαίον του κλειδαμπαρώματος.
Και να μην ξεχνάμε ότι από παράδοση, η πόρτα του νεκροταφείου όχι μόνον δεν κλειδώνει ποτέ, αλλά παραμένει επιδεικτικά μισάνοικτη νύχτα μέρα. Η παράδοση κάνει πράξη το ότι έχουμε μια εκκλησία ζώντων και τεθνεώτων και αυτό υποδηλώνεται με την πάντα ανοικτή πόρτα του νεκροταφείου. Μάλιστα όποιος έβγαινε από την παλιά βαριά μεταλλική πόρτα του παλιού νεκροταφείου της Ερμιόνης φρόντιζε να την αφήσει μισάνοιχτη, ήταν αμαρτία να την κλείσει. Αν κάποιος ήθελε να κλέψει .... το νεκροταφείο, σιγά μη τον κρατούσε η πόρτα. Όσο κράτησε τους κλέπτες των ογκολίθων, στο πηγάδι το Πλατύ, το βάρος τους.
Ορθοδοξία με κάγκελα, κλειδωνιές κι αμπάρες.... δεν!

Έρρωσθε,
Βασίλης Γκάτσος

Κεδροδάσος

Το δάσος με τα βένια μας προέκυψε.

Το βένιο είναι κυρίαρχο όχι μόνον στην ορεινή Ερμιονίδα αλλά και στο Μαυρονήσι, Μουζάκι, στον Δοκό κ.λ.π.
Κάποτε τα μέρη αυτά ήταν πευκοδάση που τα κάψανε πολλές φορές για να κάνουν βοσκοτόπια. Έτσι το βένιο που δεν το τρώνε τα γίδια επικράτησε και όσο περνάει ο καιρός θα έχουμε βένια με ηλικία 100 - 200 ετών και βάλε. Το Κρόθι για παράδειγμα, πριν 100 χρόνια είχε μικρά βένια τα οποία τώρα έχουν γιγαντωθεί.
Στις Αδέρες δεν είναι μόνον τα βένια. Υπάρχει ένα σύνθετο αδιαπέραστο δάσος κυρίως πάνω από το Θερμήσι, με άγριες κουμαριές, βένια, σκίντα, πουρνάρια, κουμαριές, αγριελιές, και άλλα είδη, κατά την γνώμη μου μοναδικό που δεν έχει μελετηθεί από κανέναν. Δεν μπορεί να το περπατήσει ούτε το γίδι, τόσο πυκνό είναι. Χώρια η υπόλοιπη χλωρίδα των Αδερών που είναι μοναδική.

Και πριν αιώνες οι ρεματιές κατέβαζαν τα πλατάνια μέχρι τη θάλασσα. Ακόμη και το Καταφύκι μέχρι τη θάλασσα στο Λιμάνι της Ερμιόνης είχε πλατάνια. Σήμερα ένα σώζεται (αν σώζεται) στη θέση Δέση μέσα στην κοίτη του χειμάρρου. Και κουμαριές κατέβαιναν μέχρι τη Δέση!
Τη τελευταία κουμαριά την πρόλαβα στη θέση Λουμαριά του Κάμπου Ερμιόνης. Μισόξερη, μέσα σε ελαιώνα που με ένα όργωμα βαθύ ... έφυγε από τη ζωή τη δεκαετία του 1960. Η τελευταία κουμαριά, σαν την «τελευταία άνοιξη» του Γέρου.

Σημείωση : Προ μηνός μία ομάδα αλλοδαπών τουριστών ζητούσε πληροφορίες για τη διαδρομή που έκανε ο Παυσανία από την πόλη της Τροιζήνας προς την πόλη της Ερμιόνης. Τους στείλαμε την πλέον πιθανή πάνω στις Αδέρες. Ο στόχος τους ήταν ο ιστορικός τουρισμός και ακολουθούσαν την πορεία του Παυσανία και τα όσα περιγράφει σε κάθε τόπο. Υπάρχει και άλλος τουρισμός.

Έρρωσθε,
Βασίλης Γκάτσος 

Σχόλιο του διαχειριστή

Στα όσα αναφέρει ο Βασίλης θα ήθελα να προσθέσω:

Οι Κουμαριές ευτυχώς υπάρχουν στον Τόπο μας. Τις έψαξα αυτόν το χειμώνα που μάζευα ελιές στο κτήμα μου στην θέση Καψοσπίτι, ανάμεσα Ηλιόκαστρο – Θερμίσι και βρήκα αρκετές. Κυρίως σε απότομες ρεματιές, εκεί που δεν ζυγώνει μηχάνημα.

Βρήκα επίσης Μύρτα και Βατόμουρα.

Αναρτώ επίσης κάποιες φωτογραφίες από Βένια πάλι από το κτήμα μου, ακριβώς δίπλα από το μαντρί του παππού μου.

Με την παρατήρηση ότι αυτά τα Βένια ‘θέριεψαν’ όχι γιατί γλίτωσαν από τα γίδια, που ήταν δίπλα τους, αλλά γιατί στα μέρη αυτά δεν υπήρχαν σε έντονο βαθμό οι δραστηριότητες που γράφω εδώ.

Και αυτό γιατί στο Ηλιόκαστρο υπήρχε τότε μεροκάματο από τα Μεταλλεία αλλά και γιατί το Φίλιπρο, το πέτρωμα που κυριαρχεί σε αυτά τα μέρη,  δεν γίνεται ασβέστη.

Τέλος, να επαναλάβω  την πρότασή μου. Ολη αυτή η περιοχή, με ό,τι περιλαμβάνει, Κεδροδάσος, Μονή Αυγού, Σπηλιές, Μεταλλεία, Δρόμος Παυσανία, Ιερά, κ.α. απαιτεί την προσοχή και την φροντίδα του Δήμου.

Και ως πρώτο βήμα, με τα σημερινά δεδομένα θεωρώ την εκπόνηση Διπλωματικών Εργασιών από Φοιτητές, Προ- και Μεταπτυχιακούς.

Που είναι εργασίες σοβαρές και δεν κοστίζουν.
Χρήσιμο επίσης θα ήταν αν ο Δήμος δημοσιοποιούσε τα κείμενα για τον ιστορικό δρόμο Μονή Αυγού - Σπήλαιο Φράγκθι.
Ο,τι και να είναι εκτιμώ ότι κάτι χρήσιμο θα έχουν να μας πουν.
Περιμένουμε.

Κεδροδάσος Βόρειας Ερμιονίδας

Σε όλο τον βορεινό ορεινό όγκο της Ερμιονίδας, ο οποίος σε μεγάλο βαθμό αποτελεί και το φυσικό, με ό,τι σημαίνει αυτό, όριο του Τόπου μας με τον υπόλοιπο προς την ξηρά κόσμο, η ξεχωριστή βλάστηση είναι το Βένιο, Φοινικική Αρκευθος η επίσημη ονομασία, ενώ τα υπόλοιπα, Σχίνα, Πουρνάρια κλπ, τα συναντά κανείς και αλλού.

Και ξεκινά από τα Ιρια, τις Βουρλιές,  και φθάνει μέχρι τα Τσελεβίνια.

Με μία διαφορά. 

Από τα Ιρια μέχρι το Λουκαϊτι περίπου είναι ασβεστολιθικά πετρώματα ενώ το υπόλοιπο, οι Αδέρες κυρίως, είναι Φίλιπρα, δεν γνωρίζω την επιστημονική ονομασία. Με την επισήμανση ότι και αυτά τα ασβεστολιθικά πετρώματα από Βορρά και Ανατολή περιβάλλονται και πάλι από Φίλιπρα, εξ ου και ο χαρακτηρισμός της περιοχής ως Νερομάνααπό τον Βασίλη Γκάτσο.

Να το πω αλλιώς ο ασβεστόλιθος περιορίζεται γύρο από το χωριό Δίδυμα, το Κέλμπεση και το Μεγαλοβούνι, ενώ από Βορά, Πελεή – Ράδο, Ανατολή, Λουκαϊτη, Νότο, Φούρνοι – Λάζες έχουμε Φίλιπρα.

Όλα αυτά, μαζί με την Αγρια Τουλίπα στην Λεκάνη των Διδύμων δημιουργούν ένα αξιόλογο Σύστημα που αξίζει την προσοχή μας, την μελέτη για την προστασία και πιθανή αξιοποίηση.

Μαζί με ό,τι άλλο υπάρχει εκεί, οι Σπηλιές στα Δίδυμα, η Μονή Αυγού, τα Μεταλεία Ερμιόνης, εδώκαι εδώ,  και πιθανόν και άλλα.

Και τώρα τελευταία τα Φωτοβολταϊκά και οι Ανεμογεννήτριες.

Επί πλέον η περιοχή ‘κρατά’ νερό, υπέρ αρκετό για τις λογικές ανάγκες αυτών των περιοχών.

Και εδώ είναι που ‘παίζει’ ο Δήμος.

Για να προστατευθεί και ενδεχομένως αξιοποιηθεί όλο αυτό το σύστημα, Κεδροδάσος, Νερό και Τουλίπα τουλάχιστον χρειάζονται πρώτα μελέτες.

Να παραμερισθούν οι αερολογίες των κατά δήλωση ειδικών όπως αυτές της Μονοπρόσωπης Οικολογικής Συλλογικότητας Ερμιονίδας και να αναλάβουν οι Ειδικοί.

Επιστήμονες, που έχουν ‘φάει’ την ζωή τους σπουδάζοντας και ερευνώντας. Να μας πουν τι είναι, τι δεν είναι, τι μπορεί και τι δεν μπορεί να γίνει.

Οι δυνατότητες είναι πολλές, έχω ξαναγράψει εδώ, εδώ και κυρίως εδώ.

Που καταλήγουν σε αξιόπιστη και χρήσιμη για όλους μας επιστημονική πληροφορία.

Τέλος, περισσότερα για την Βόρεια Ερμιονίδα, στην αντίστοιχη ετικέταστην αριστερή στήλη αυτού του blog.

Αιολικά και φωτοβολταϊκά πάρκα

Όσο ήσαν μακριά μας τα εκθειάζαμε

Τώρα που ήρθαν στα βουνά μας, πάει και το αειφόρον τους, πάει και η πράσινη ανάπτυξη.

Θέλουμε δε θέλουμε το μέλλον της ενέργειας είναι ο αέρας και ο ήλιος και η πιο φιλική μορφή ενέργειας το ηλεκτρικό ρεύμα και το υδρογόνο. Τουλάχιστον για τους επόμενους 2-3 αιώνες και μετά βλέπουμε, ... άμα ζούμε. Το πρόβλημα είναι ότι έχει μείνει πολύ πίσω η τεχνολογία της μπαταρίας. Σε λίγες δεκαετίες κάθε σπίτι στο χωριό θα έχει μια μικρή ανεμογεννήτρια, 20 τετραγωνικά φωτοβολταϊκά και μια πανίσχυρη και αξιόπιστη μπαταρία σε έναν υπόγειο χώρο που θα αποθηκεύει ρεύμα για τις ανάγκες του σπιτιού, του αυτοκινήτου κ.λ.π. με ανεξαρτησία τουλάχιστον για ένα μήνα. Τα δίκτυα ρεύματος θα είναι παρελθόν τουλάχιστον στα χωριά και τα κτήματα. Άσε που αναπτύσσονται τεχνολογίες, ώστε να υγροποιούμε τους υδρατμούς και να παίρνουμε νερό από τον αέρα! Πάει και η βροχή!

Το ρεύμα από τον ήλιο και τον αέρα είναι ακόμη πολύ ακριβό, αλλά σύντομα η τιμή του θα πέσει. Έχουμε δεσμευθεί ως χώρα μέχρι το 2020 το 20% της ενέργειας που καταναλώνουμε (όχι το 20% του ρεύματος αλλά της συνολικής ενέργειας) να προέρχεται από ανανεώσιμες πηγές, δηλαδή αέρα, ήλιο, βιόμαζα, βιαέριο, υδροηλεκτρικά έργα, κ.λ.π. Η Βρετανία έχει στόχο το 2050 το 100% της ενέργειας που χρειάζεται να το παίρνει από ανανεώσιμες πηγές, εκτός βέβαια και αν είναι πολύ κουτοί άνθρωποι.

Οι ανεμογεννήτριες έχουν το πλεονέκτημα ότι παράγουν όλη την ημέρα αρκεί να υπάρχει άνεμος, τα φωτοβολταϊκά μόνο ημέρα, όμως ημέρα χρειαζόμαστε το περισσότερο ρεύμα.
Οι ανεμογεννήτριες δεν επηρεάζουν τη γύρω τους βλάστηση και δεν νομίζω ότι είναι αντιαισθητικό να τις βλέπουμε να γυρίζουν στα βουνά. Δηλαδή είναι ...αισθητικό να βλέπουμε δεκάδες ταχύπλοα του νεοπλουτισμού να μουγκρίζουν στους μικρούς κόλπους δίπλα στο μπάνιο που κάνουμε; Κάνεις μπάνιο στην Κουβέρτα; Ή είναι πιο αισθητικό να αλωνίζουν μεγάλα καράβια τον Αργοσαρωνικό που κάποτε τον αλώνιζαν μόνο ιστιοφόρα; Ή είναι αισθητικά τα σπιρτόκουτα που κτίσαμε στα χωριά μας;
Τα φωτοβολταϊκά  απαιτούν μεγάλη έκταση αποψιλωμένη και αποξηλωμένη. Αν τοποθετηθούν στην Ολλανδία όπου το μοναδικό βουνό της είναι ένας λόφος 200 μέτρων, κάνει το ίδιο αν τοποθετηθούν σε δημόσια πεδιάδα ή ιδιωτική πεδιάδα.

Η χώρα μας είναι γεμάτη βουνά. Η καλλιεργήσιμη γη πολύτιμη και λίγη. Γυρίστε τη γη Τροιζηνίας, Ερμιονίδας και Επιδαυρείας και θα δείτε ότι μόλις το 5% είναι καμπίσια καλλιεργήσιμη γη, αυτή είναι πολυτιμότατη. Το απολύτως λογικό είναι να γίνονται φωτοβολταϊκά στα δημόσια βουνά (όπως και εξοχικά) και όχι στους κάμπους των ιδιωτών, εκτός και αν σκοπός της επένδυσης είναι να οικονομήσουν οι ιδιώτες κάτοχοι της καλλιεργήσιμης γης που ο Καποδίστριας τους την έδωσε για να την καλλιεργούν και μόνον. Δηλαδή δημιουργήσαμε το αγροτεμάχιον και τώρα θέλουμε το φωτοτεμάχιον;

Πολύ σωστά που χρησιμοποιούνται τα βουνά. Όσο για το ότι οι επενδύσεις γίνονται για να οικονομήσουν οι καπιταλιστές και οι επενδυτές και τα γνωστά παρόμοια μπερδεμένα με το περιβάλλον είναι ακριβώς αυτά που δεν έπεισαν κανέναν, γι' αυτό και η πλήρης πολιτική αποτυχία των Πρασίνων στις εκλογές. Είναι μύθος και προπαγάνδα ότι τα σταλινικά καθεστώτα ή τα 'σοσιαλιστικά' οποιασδήποτε απόχρωσης είχαν και ανέπτυξαν περιβαλλοντικές ευαισθησίες και συνακόλουθες δράσεις.
Για τη χώρα μας πολύτιμη γη είναι η πεδινή καλλιεργήσιμη γη, γιατί είναι και πάρα πολύ λίγη και πολύ όμορφη, γιατί είναι σε κοιλάδες παραθαλάσσιες κυρίως.
Περίεργο, αλλά για την καλλιεργήσιμη γη μόνον εγώ γράφω, όχι φυσικά γιατί δεν έχω κτήματα. Κάθε άλλο.

Έρρωσθε.
Βασίλης Γκάτσος

Ευχαριστήριο

ΛΑΪΚΟΣ ΣΥΝΔΕΣΜΟΣ - ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ

ΠΥΡΗΝΑΣ ΑΡΓΟΛΙΔΑΣ, ΓΡΑΦΕΙΟ ΤΥΠΟΥ

Tηλ. επικοινωνίας: 6980507785

Email: xa.nafplio@yahoo.gr

                                                                    ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

Ευχαριστούμε θερμά τις χιλιάδες αδούλωτων  Ελλήνων και Ελληνίδων που και στις πρόσφατες εκλογές της 17^ης Ιουνίου τίμησαν ξανά με την εμπιστοσύνη τους το Ελληνικό Εθνικιστικό Κίνημα. Είναι  σαφές πως η Χρυσή Αυγή είναι πλέον η ανερχόμενη πολιτική δύναμη και στην Αργολίδα, η οποία άλλωστε έχει βιώσει με το παραπάνω τα αποτελέσματα της φαυλότητας του παλαιοκομματισμού. Η εμπιστοσύνη αυτή μας γεμίζει με ευθύνη και αποφασιστικότητα και δεσμευόμαστε ότι θα είμαστε δίπλα στους συμπατριώτες μας από κάθε μετερίζι.

ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ
ΠΥΡΗΝΑΣ ΑΡΓΟΛΙΔΑΣ

Για όσους με ρωτούν

Και τα αναζητούν.

Στο Φαρμακείο της αγαπητής Ευγενίας Πάλλη στην Ερμιόνη, μπορείτε να προμηθευτείτε τα βιβλία μου:

Η ΤΩΝ ΕΡΜΙΟΝΕΩΝ ΠΟΛΙΣ, έτος 1996, σελ. 288

Η ΑΝΑΣΥΓΚΡΟΤΗΣΗ ΤΗΣ ΕΡΜΙΟΝΙΔΑΣ, 7ος – 20ος μ.Χ. αιώνας, Κρανιδιωτών Πολιτεία, έτος 2001, σελ.720

Έκαστον στη τυπική τιμή των 15 €.

Για όσους ρωτούν, δεν προβλέπεται η επανατύπωσή τους (θα ήταν άθλος), το δε απόθεμα σχεδόν εξαντλείται.

Έρρωσθε,
Βασίλης Γκάτσος

σ.σ. Σπεύσατε, αξίζουν. 

Οι ορεινοί δρόμοι

Στις Αδέρες.

Παλιά στις Αδέρες υπήρχαν μόνο μονοπάτια, θα τα λέγαμε ποιμενικά, γιατί κινούνταν μόνον κοπάδια γιδιών.
Στη συνέχεια φτιάχτηκαν χωματόδρομοι στενοί με προορισμό να εξυπηρετήσουν τις διάσπαρτες στάνες και την κίνηση των αγροτικών οχημάτων που είχαν αντικαταστήσει τα ζα.
Μέσω αυτών των δρόμων γνωρίσαμε οι περισσότεροι τις Αδέρες.
Σήμερα προστίθενται οι χωματόδρομοι που οδηγούν στα αιολικά πάρκα. Έτσι σήμερα μπορείς να κινηθείς προς τις κορυφές των Αδερών εύκολα εκκινώντας από πολλά σημεία της Τροιζηνίας και Ερμιονίδας.


Αυτό το πλέγμα των χωματόδρομων έχει απλωθεί και στα περισσότερο βουνά της περιοχής μας και για τις ίδιες αιτίες.
Όταν ήταν για τις ανάγκες των ποιμένων δεν υπήρχε καμιά περιβαλλοντική αντίρρηση, ενώ τώρα με τα αιολικά πάρκα υπάρχει.
Αναντίρρητα όμως το πλέγμα αυτών των χωματόδρομων πρέπει να συμβάλει πολύ στην πυρασφάλεια, στην επιτήρηση, την πυροπροστασία και την κατάσβεση πυρκαγιάς.
Οι Ιχνηλάτες που μετέχουν σε αυτές τις διεργασίες μπορούν να μας δώσουν τις εκτιμήσεις τους, αν αυτοί οι δρόμοι συμβάλουν στην πράξη στην προστασία της βλάστησης των βουνών μας;

Έρρωσθε,
Βασίλης Γκάτσος

Τι είναι η Ερμιόνη;

Τουριστικά εννοώ.

Το άκουσα πέρσι από έναν μεσήλικα που επέστρεφε από το μπάνιο του σε ξενοδοχείο στο Μπίστι.
Πάνω κάτω:
«Έρχομαι 10 χρόνια κάθε καλοκαίρι και δεν το αλλάζω. Ξέρεις τι είναι να βλέπεις θάλασσα από παντού, να έχεις το μπάνιο δίπλα σου, ένα δασάκι μαγευτικό δίπλα σου, να έχεις ένα σωρό φαγάδικα δίπλα σου, εύκολα να κάνεις ένα ταξιδάκι στον Πόρο, την Ύδρα, τις Σπέτσες, να πάς μια βραδιά στο θέατρο της Επιδαύρου, να πάς για μπάνιο στο Δορούφι, να φας στο δροσερό Ηλιόκαστρο, στη Κοιλάδα, στα Πηγάδια, να δεις και πέντε πράματα το βράδυ στο Δημοτικό σχολείο εκατό μέτρα από κει που μένεις. Δεν τα βρήκα εύκολα αυτά αλλού, και δεν τα αλλάζω τώρα που τα βρήκα. Παράδεισος είναι για μένα και τη γυναίκα μου».
Εντύπωση μου έκανε που παρέβλεπε τον θόρυβο και την κίνηση, και παλιότερα παρέβλεπε και τη μπόχα του λιμανιού από τα λύματα.
Έρρωσθε,
Βασίλης Γκάτσος

Η επέκταση του Κοιμητηρίου στα Δίδυμα

Εξασφαλίστηκε ο χώρος, μετά από δωρεά των συγχωριανών κληρονόμων της Αικατερίνης Ι. Μίζη, συζύγου στην ζωή Κυριάκου Μπάρδη.

Εγινε η επέκταση και ολοκληρώθηκε η περιτοίχιση.

Εργο απαραίτητο αφού το παλιό κοιμητήριο είχε κορεσθεί.  Και ήταν θέμα λίγου χρόνου να έχει το χωριό σοβαρό πρόβλημα.

Και καλή δουλειά.

Και πολλά τα ΜΠΡΑΒΟ σε όσους δούλεψαν για αυτό.

Τα πρώτα ΜΠΡΑΒΟ βέβαια στους Δωρητές.

Μέχρι εδώ καλά.

 Θα επισημάνω κάποια πράγματα όμως.

Πρώτο δεν αρκεί η περιτοίχιση.

Χρειάζεται κατάλληλη προεργασία -  επεξεργασία του εδάφους, το σκάψιμο εκεί με τα χέρια είναι δύσκολο. Και σκάψιμο με τα χέρια σημαίνει, για κάθε νέα ‘θέση’, περισσότερο χώρο αναγκαστικά λόγω της δυσκολίας σκαψίματος.

Δεύτερο πρέπει να γίνει μια χωροθέτηση.

Να δημιουργηθούν δηλαδή διάδρομοι, ‘θέσεις’, οργανωμένα και σωστά.

Να πάει και νερό, απαραίτητο και αυτό.

Αλλά και στο παλιό πρέπει κάτι να γίνει. Η κατάσταση είχε αφεθεί στην τύχη, ο καθένας έβαζε ό,τι ήθελε και όπου ήθελε.

Ιδιαίτερα οι μαρμαράδες που δεν φρόντιζαν να κρατήσουν έστω και μια ευθεία.

Με αποτέλεσμα να μην υπάρχει καμία σειρά, και οι διάδρομοι να είναι ελλιπείς  και ‘τεθλασμένοι’.

Νόμος και Δρόμος επομένως χρειάζεται και στην επέκταση αλλά και στο παλιό κομμάτι.

Στο παλιό, αν έστω και τώρα μπει κάποιος Νόμος, σιγά-σιγά θα βελτιωθεί η κατάσταση, και μάλιστα σημαντικά.

Αν δεν γίνουν αυτά πολύ φοβάμαι ότι ακόμη και πριν λήξει αυτή η Δημοτική θητεία θα φανεί το πρόβλημα.

Τέλος ας γίνει σαφές, προς κάθε κατεύθυνση, ότι το κουμάντο στα Κοιμητήρια το έχει ο Δήμος και όχι η Εκκλησία.

Και όταν λέω σαφές δεν εννοώ μόνο με Διοικητικά μέτρα αλλά με καθημερινή φροντίδα και παρουσία του Δήμου εκεί.

Η μαρίνα Ερμιόνης

Έργο ζωτικής σημασίας.

Το πόσο ζωτικής θα φανεί αυτό το καλοκαίρι όταν ο Έλλην τουρίστας θα είναι σπάνιο είδος και οι κάτοικοι των εξοχικών θα τρώνε και θα πίνουνε στα εξοχικά τους.
Τα τουριστικά σκάφη και μάλιστα τα ιστιοφόρα που αναζητούν μαρίνα δουλεύουν όλο το καλοκαίρι και όχι μόνο 20 μέρες. Φέρνουν ξένους που ακόμη έχουν λίγα  € στη τσέπη.
Μια μέρα με 200 σκάφη στη μαρίνα Ερμιόνης με 800 – 1000 επιβάτες, τι καλύτερο μπορεί να αναμένει η Ερμιόνη;
Μακάρι να υλοποιηθεί αυτό το έργο τάχιστα, αλλά να διευθετηθεί και ο χώρος της ευρύτερης περιοχής του Αγίου Μηνά, Γηπέδου και Αλωνιών, να είναι πραγματικά τουριστικός χώρος, γιατί σήμερα είναι μια τσιμεντήλα και πίσω από το γήπεδο μπάζια, στάσιμα νερά και χαλάσματα.

Εκλογές στην Ερμιόνη.
Στη πλατεία όπου και το πεύκο του Μαρμαρινού θαυμαστή τάξη και καθαριότητα στους κάδους. Και γενικώς καθαρή η Ερμιόνη.
Έξω από τα εκλογικά κέντρα, η τσιμεντήλα ζεματάει.

Το Μπίστι.
Το Μπίστι πάει πολύ καλά. Το μυστικό δεν ήταν τελικά αυτός καθ’ αυτός ο ραντισμός, αλλά η κατάλληλη στιγμή ραντισμού η οποία βρέθηκε κατόπιν επιστημονικής παρακολούθησης της ανάπτυξης της βαμβακίασης από ειδικό γεωπόνο. Φέτος πιστεύεται ότι θα γιατρευτούν και τα περιφερειακά πεύκα και αυτά του Αγίου Αθανασίου. Αμήν.
Όσο για την πυροπροστασία του, στο περίμενε. Δίπλα η θάλασσα και εμείς κάνουμε ολόκληρο έργο. Θα ρίχνουν τα αερόπλανα θάλασσα στα πεύκα και εμείς με τις μάνικες γλυκό νερό. Τα πρώτα έργα πυρόσβεσης έτσι ρημάξανε, το ίδιο και τα νέα, γιατί απλά δεν χρειάζονται.
Προσοχή στις αλυσίδες που κλείνουν τις εισόδους στο Μπίστι! Το βράδυ δεν φαίνονται καθόλου και ήδη έχουν πέσει αρκετοί ηλικιωμένοι. Μάλλον κάτι άλλο πρέπει να τις αντικαταστήσει.

Ο δεματοποιητής.
Ο δεματοποιητής όλο και παράγει δέματα, αλλά πολλά και τα σκουπίδια που περιμένουν να γίνουν φοντάν. Προσοχή σε φωτιά, γιατί η περιοχή θα γίνει πρωτοσέλιδο στον ημερήσιο τύπο. Κατά τα άλλα, δεματοποιημένη βλακεία.
Το όλο έργο τελικά είναι του ΦΟΔΣΑ = Φορέας Διαχείρισης Στερεών Αποβλήτων Αργολίδας που όμως αυτή την στιγμή  ..... δεν υφίσταται, λόγω αντιδράσεων και καθυστερήσεων. Άρα ό,τι αφορά τη λειτουργία του δεματοποιητή, την προμήθεια υλών και υλικών, και τα περιβαλλοντικά θέματα που απορρέουν από την ΜΠΕ και ΑΕΠΟ του, την πλήρη ευθύνη την έχει ο ΦΟΔΣΑ ... όταν επανασυσταθεί! Τότε έχει να ασχοληθεί και με όλα τα άλλα στερεά απόβλητα και όχι μόνον τα αστικά απορρίμματα.
Ο Δήμος μας, δηλαδή Δήμαρχος και Αντιδήμαρχος, δεν έχουν ευθύνη. Πηγαίνουν εκεί υποχρεωτικά τα σκουπίδια του δήμου και έχουν μόνο υποχρέωση χρηματικής πληρωμής που σχετίζεται με τα δέματα που παράγονται. Κάπου 15 € το δέμα = γύρω στις 400000 € το χρόνο. Άλλο ο αγώνας που κάνουν για να φύγει από κει αυτό το αίσχος, και άλλο η ευθύνη που είναι της Περιφέρειας.

Θόρυβος, κίνηση.
Σάββατο, δηλαδή η τουριστική μέρα της Ερμιόνης, και μέχρι πρωίας, αυτοκίνητα και κυρίως μοτοσικλέτες γκαζάρουν .... και ξυπνούν όλο τον οικισμό. Τώρα πώς κοιμάται ο τουρίστας στα μικρά, αλλά ωραία, ξενοδοχεία του Μπιστιού, μόνον αυτός το ξέρει. Και από το απόγευμα μέχρι βαθιά μεσάνυκτα η περιφερειακή κίνηση δεν επιτρέπει οποιαδήποτε βόλτα.
Η ησυχία, η ξενοιασιά και η ασφάλεια είναι η βάση του τουρισμού.
Δεν την έχουμε. Τουλάχιστον να την έχουμε τον Αύγουστο.

Η κρίση.
Δεν έχει αφήσει κλάδο για κλάδο. Ο κόσμος δεν έχει λεφτά να ξοδέψει, αλλά και να έχει δεν ξοδεύει. Επανερχόμεθα στον ελληνικό καφέ και μια λεμονάδα με τρία καλαμάκια. Τώρα φαίνεται η σημασία των πραγματικά παραγωγικών έργων. Τώρα φαίνεται η έλλειψη νερού, η καταστροφή της θάλασσας, η διόγκωση αντιπαραγωγικών δημόσιων τομέων.
Στερνή μας γνώση.

Έρρωσθε,
Βασίλης Γκάτσος