Κεδροδάσος

Το δάσος με τα βένια μας προέκυψε.

Το βένιο είναι κυρίαρχο όχι μόνον στην ορεινή Ερμιονίδα αλλά και στο Μαυρονήσι, Μουζάκι, στον Δοκό κ.λ.π.
Κάποτε τα μέρη αυτά ήταν πευκοδάση που τα κάψανε πολλές φορές για να κάνουν βοσκοτόπια. Έτσι το βένιο που δεν το τρώνε τα γίδια επικράτησε και όσο περνάει ο καιρός θα έχουμε βένια με ηλικία 100 - 200 ετών και βάλε. Το Κρόθι για παράδειγμα, πριν 100 χρόνια είχε μικρά βένια τα οποία τώρα έχουν γιγαντωθεί.
Στις Αδέρες δεν είναι μόνον τα βένια. Υπάρχει ένα σύνθετο αδιαπέραστο δάσος κυρίως πάνω από το Θερμήσι, με άγριες κουμαριές, βένια, σκίντα, πουρνάρια, κουμαριές, αγριελιές, και άλλα είδη, κατά την γνώμη μου μοναδικό που δεν έχει μελετηθεί από κανέναν. Δεν μπορεί να το περπατήσει ούτε το γίδι, τόσο πυκνό είναι. Χώρια η υπόλοιπη χλωρίδα των Αδερών που είναι μοναδική.

Και πριν αιώνες οι ρεματιές κατέβαζαν τα πλατάνια μέχρι τη θάλασσα. Ακόμη και το Καταφύκι μέχρι τη θάλασσα στο Λιμάνι της Ερμιόνης είχε πλατάνια. Σήμερα ένα σώζεται (αν σώζεται) στη θέση Δέση μέσα στην κοίτη του χειμάρρου. Και κουμαριές κατέβαιναν μέχρι τη Δέση!
Τη τελευταία κουμαριά την πρόλαβα στη θέση Λουμαριά του Κάμπου Ερμιόνης. Μισόξερη, μέσα σε ελαιώνα που με ένα όργωμα βαθύ ... έφυγε από τη ζωή τη δεκαετία του 1960. Η τελευταία κουμαριά, σαν την «τελευταία άνοιξη» του Γέρου.

Σημείωση : Προ μηνός μία ομάδα αλλοδαπών τουριστών ζητούσε πληροφορίες για τη διαδρομή που έκανε ο Παυσανία από την πόλη της Τροιζήνας προς την πόλη της Ερμιόνης. Τους στείλαμε την πλέον πιθανή πάνω στις Αδέρες. Ο στόχος τους ήταν ο ιστορικός τουρισμός και ακολουθούσαν την πορεία του Παυσανία και τα όσα περιγράφει σε κάθε τόπο. Υπάρχει και άλλος τουρισμός.

Έρρωσθε,
Βασίλης Γκάτσος 

Σχόλιο του διαχειριστή

Στα όσα αναφέρει ο Βασίλης θα ήθελα να προσθέσω:

Οι Κουμαριές ευτυχώς υπάρχουν στον Τόπο μας. Τις έψαξα αυτόν το χειμώνα που μάζευα ελιές στο κτήμα μου στην θέση Καψοσπίτι, ανάμεσα Ηλιόκαστρο – Θερμίσι και βρήκα αρκετές. Κυρίως σε απότομες ρεματιές, εκεί που δεν ζυγώνει μηχάνημα.

Βρήκα επίσης Μύρτα και Βατόμουρα.

Αναρτώ επίσης κάποιες φωτογραφίες από Βένια πάλι από το κτήμα μου, ακριβώς δίπλα από το μαντρί του παππού μου.

Με την παρατήρηση ότι αυτά τα Βένια ‘θέριεψαν’ όχι γιατί γλίτωσαν από τα γίδια, που ήταν δίπλα τους, αλλά γιατί στα μέρη αυτά δεν υπήρχαν σε έντονο βαθμό οι δραστηριότητες που γράφω εδώ.

Και αυτό γιατί στο Ηλιόκαστρο υπήρχε τότε μεροκάματο από τα Μεταλλεία αλλά και γιατί το Φίλιπρο, το πέτρωμα που κυριαρχεί σε αυτά τα μέρη,  δεν γίνεται ασβέστη.

Τέλος, να επαναλάβω  την πρότασή μου. Ολη αυτή η περιοχή, με ό,τι περιλαμβάνει, Κεδροδάσος, Μονή Αυγού, Σπηλιές, Μεταλλεία, Δρόμος Παυσανία, Ιερά, κ.α. απαιτεί την προσοχή και την φροντίδα του Δήμου.

Και ως πρώτο βήμα, με τα σημερινά δεδομένα θεωρώ την εκπόνηση Διπλωματικών Εργασιών από Φοιτητές, Προ- και Μεταπτυχιακούς.

Που είναι εργασίες σοβαρές και δεν κοστίζουν.
Χρήσιμο επίσης θα ήταν αν ο Δήμος δημοσιοποιούσε τα κείμενα για τον ιστορικό δρόμο Μονή Αυγού - Σπήλαιο Φράγκθι.
Ο,τι και να είναι εκτιμώ ότι κάτι χρήσιμο θα έχουν να μας πουν.
Περιμένουμε.