Δημοτικη Βιβλιοθηκη Ερμιόνης

Το βιβλίο πιστός φίλος του ανθρώπου. Αρκεί να το ανοίξεις, αφού το βρεις πρώτα.

Σήμερα τα παιδιά μπορούν να πάνε στη Δημοτική Βιβλιοθήκη Ερμιόνης και να επιλέξουν ανάμεσα σε 8000 βιβλία. Είναι στην κυριολεξία μέσα στα βιβλία. Ένα πανέμορφο κτήριο γεμάτο βιβλία και άνετο περιβάλλον είναι σήμερα αυτονόητο.

Δεν ήταν πριν από  45-50 χρόνια. Είμαστε στην Τετάρτη τάξη του Δημοτικού Σχολείου Ερμιόνης κάπου στο 1961. Μαζεύαμε χαρτζιλίκι για να πάρουμε, άλλοι τον ΜΙΚΡΟ ΗΡΩΑ, άλλοι τον ΓΚΑΟΥΡ ΤΑΡΖΑΝ που βγαίνανε κάθε βδομάδα. Υπήρχαν και τα ΚΛΑΣΣΙΚΑ ΕΙΚΟΝΟΓΡΑΦΗΜΕΝΑ και τα ΜΙΚΡΑ ΚΛΑΣΣΙΚΑ, εικονογραφημένα και αυτά, που βγαίνανε κάθε μήνα, αν θυμάμαι καλά. Ήταν εξαιρετικά αλλά ακριβά. Άμα μας τσοντάρανε στο χαρτζιλίκι, κάτι παίρναμε κι απ’ αυτά. Και μετά αρχίζανε οι ανταλλαγές. Δώσε μου να διαβάσω αυτό για να σου δώσω αυτό που θέλεις να διαβάσεις εσύ. Μανία να διαβάσουμε το πρώτο τεύχος. Πόσο μάλλον να το έχουμε. Ήταν θέμα γοήτρου. Θυμάμαι μια φορά την χαρά που κάναμε με τον Θανάση τον Παπαφράγκο όταν στο σπίτι του ανακαλύψαμε ένα πρώτο τεύχος ΜΙΚΡΟΥ ΗΡΩΑ που είχε μείνει από τα μεγαλύτερα αδέλφια του.

Στο σχολείο έφερναν την ΖΩΗ ΤΟΥ ΠΑΙΔΙΟΥ και ένα άλλο, περιοδικά χριστιανικών οργανώσεων. Που δεν τα προτιμούσαμε. Δεν ήταν δωρεάν αλλά ήταν φτηνά και μάλλον τα αγοράζαμε με πίεση, πίεση που ασκείτο και προς τους δασκάλους μας, ώστε να τα διαθέτουν.

Αν ήθελες μια πρόσθετη πληροφορία, γεωγραφική, ιστορική, κ.λ.π. που να πάς; Ελάχιστοι είχαν στα σπίτια τους την ΑΠΑΣΑ ΥΛΗ και μετρημένοι στα δάκτυλα την εγκυκλοπαίδεια του ΗΛΙΟΥ. Στα Μαντράκια εγκυκλοπαίδεια είχε ο μπάρμπα Άγγελος ο Φαρμακοποιός, και Απάσα Ύλη η θεία η Διαμαντάραινα του Κουτούβαλη, γι αυτό και τη λέγαμε «θεία Επιστήμη!».

Άλλα βιβλία δεν ξέραμε. Λίγα λογοτεχνικά έφερνε ο Γκόγκος στο πρακτορείο εφημερίδων που είχε και που φρόντιζε να έχει και βιβλία, γιατί ο ίδιος τα αγαπούσε.

Τότε περίπου διάφοροι πωλητές περνούσαν από το Σχολείο κυρίως να δώσουν την εγκυκλοπαίδεια Ο ΘΗΣΑΥΡΟΣ ΤΩΝ ΓΝΩΣΕΩΝ. Ήταν η πρώτη ..... οικιακή εγκυκλοπαίδεια που την παίρναμε με δόσεις.

Τότε ο εξάδελφος Λευτέρης Μαρμαρινός, είχε φτιάξει τα «Ποδοσφαιράκια» στο Πεύκο του Μαρμαρινού και είχε την ιδέα να φέρνει και να πουλάει λογοτεχνικά βιβλία με δόσεις. Ποδοσφαιράκια – βιβλιοπωλείο, τρελά πράγματα δηλαδή. Από κει αγόρασα τα δύο πρώτα μου βιβλία: ΟΛΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΑΤΡΙΔΑ και ΜΠΕΝ ΧΟΥΡ. Με δόσεις φυσικά και κάνανε 30 δραχμές. Πέντε δραχμές το μήνα. Κοπανάγαμε χταπόδια με το τελάρο και έτσι έβγαινε η δόση, αν δεν πήγαινε κατευθείαν στον ρόλο.

Γι’ αυτό, όταν μπαίνουμε στον χώρο της Δημοτικής Βιβλιοθήκης Ερμιόνης, αυτό το μικρό θαύμα του τόπου μας, να θυμόμαστε ότι προσέφεραν και εργάστηκαν σιωπηλά πολλοί για να γίνει. Άξιος ο μισθός τους. Ο εν τοις Ουρανοίς και ο εν τη μνήμη ημών. Να μη παρεξηγηθούμε κιόλας.

Και μια που ο λόγος το έφερε, δεν έχουμε στη Δημοτική Βιβλιοθήκη Ερμιόνης μια συλλογή που να δείχνει τι διάβαζαν στην Ερμιόνη τα παλιά χρόνια, πια σπίτια είχαν μικρές βιβλιοθήκες, τι βιβλία είχανε. Γιατί μπορεί το σπίτι του φτωχού ψαρά και του αγρότη να μην είχε βιβλία, ούτε εφημερίδα να έμπαινε ποτέ, αλλά οι πλέον ευκατάστατοι και μορφωμένοι είχαν λίγα βιβλία. Πέραν αυτού, οι εφημερίδες δημοσίευαν σε συνέχειες, γεωγραφίες, ιστορίες, κ.λ.π. και τα έκοβαν οι μπαμπάδες και τα έδεναν σε πρόχειρα βιβλία. Λείπει μια μελέτη και ανάλογη τεκμηρίωση για το βιβλίο, τα περιοδικά, την εφημερίδα στην παλιά Ερμιόνη. Όπως και λείπει για το θέατρο, τον καραγκιόζη, τη μουσική, τα φακιρικά κ.λ.π.

Έρρωσθε,

Βασίλης Γκάτσος

Οι γρίφοι της ΔΕΥΑΕΡ

Μια ανακοίνωση έβγαλε, στα ελληνικά γραμμένη, αλλά ...γρίφος, τουλάχιστον μερικά της..... εδάφια:

..... Η κατανάλωση είναι ιδιαίτερα αυξημένη, με αποτέλεσμα, τα αποθέματα να μην επαρκούν......

Έχει η ΔΕΥΑΕΡ καμιά λίμνη, καμιά υδατοδεξαμενή τεράστια, για να μιλάει για απόθεμα νερού;

Δύο πράγματα συμβαίνουν:

1). Οι γεωτρήσεις που έχει δεν προλαβαίνουν την κατανάλωση, είτε γιατί δεν υπάρχει αρκετό υπόγειο νερό, είτε γιατί είναι λίγες, είτε γιατί είναι μικρής δυναμικότητας.

2). Οι γεωτρήσεις δίνουν άφθονο νερό, γεμίζουν οι λειτουργικές δεξαμενές, αλλά το δίκτυο είναι ανεπαρκές για να μεταφέρει όλο αυτό το νερό στην κατανάλωση.

Γιατί αποθέματα νερού σε ταμιευτήρα δεν διαθέτει η Ερμιόνιδα. Όταν θα γίνει το φράγμα της Τζερτζελιάς τότε θα διαθέτει. Οι λειτουργικές δεξαμενές είναι ρυθμιστικές (buffer tanks) και όχι ταμιευτήρες, ώστε να μιλάμε για απόθεμα.

Και αν πράγματι θέλατε να δώσετε μία λύση για τον κρίσιμο μήνα Αύγουστο, φτιάχτε σε μια λακούβα έναν ταμιευτήρα μικρό με μεμβράνη, όπως έχουν πολλά νησιά, της τάξης των 100000 κ.μ. που υπερεπαρκεί για τις επιπλέον ανάγκες του Αυγούστου. Τον γεμίζεται σιγά σιγά τους προηγούμενους μήνες που υποτίθεται ότι υπάρχει νερό. Μπορεί να γεμίσει και με τις βροχές αν σχεδιαστεί κατάλληλα. Ακόμη και οι ποιμένες Ηλιοκάστρου έχουν φτιάξει τέτοιους μικρούς ταμιευτήρες για τις ανάγκες τους.

 ..... Σε περίπτωση διαπίστωσης σπατάλης, θα διακόπτεται η παροχή άμεσα.......

Δηλαδή μέχρι την ώρα που συντάχθηκε η ανακοίνωση που διαπιστώνει «κρίσιμη κατάσταση» δεν είχε διαπιστωθεί καμιά σπατάλη. Δηλαδή αρμόδιοι υπάλληλοι ελέγξανε όλους τους οικιακούς μετρητές και των καταστημάτων - εταιρειών και δεν διαπίστωσαν καμία σπατάλη. Μετά την ανακοίνωση όμως άμα διαπιστωθεί σπατάλη ... άμεση διακοπή νερού! Και επειδή μέχρι σήμερα καμιά διακοπή δεν ανακοινώθηκε σε κανέναν πελάτη σας, δεν υπάρχει σπατάλη. Άρα υπάρχουν λογικές ανάγκες Αυγούστου που η ΔΕΥΑΕΡ δεν μπορεί να καλύψει, ή δεν έχει ανάλογο σχεδιασμό για να τις καλύψει.

....το φαινόμενο της υπερεπάρκειας και σπατάλης σε ορισμένες περιοχές και της πλήρους ανεπάρκειας σε άλλες είναι άδικο και απαράδεκτο ........

Ποιες περιοχές (προνομιούχες) είναι αυτές που η ΔΕΥΑΕΡ έχει φροντίσει, ώστε να έχουν υπερεπάρκεια νερού; Ποιες είναι αυτές οι περιοχές, αφού είναι και ορισμένες; Όνομα δεν έχουνε; Και αφού διαπιστώσατε το φαινόμενο ότι αυτές οι περιοχές, οι προνομιούχες που η ΔΕΥΑΕΡ έχει φροντίσει να έχουν υπερεπάρκεια νερού, είναι συγχρόνως και σπάταλες, γιατί αμέσως δεν περιορίσατε την κατανάλωση, ώστε να πάρουν το υπόλοιπο νερό οι περιοχές πλήρους ανεπάρκειας; Αυτό είναι άδικο και απαράδεκτο, όπως λέμε «αχ! Κακούργα κοινωνία!», δηλαδή δημότες κατά περιοχές αδικούν δημότες άλλων περιοχών, ή εσείς ως Δημοτική εταιρεία νερού αδικείτε δημότες και περιοχές και ευνοείτε άλλους δημότες σε άλλες περιοχές, οπότε εσείς είσαστε απαράδεκτοι;

Γιατί μιλάτε για περιοχές, ενώ όλοι ξέρουμε ότι η ΔΕΥΑΕΡ είναι από το καταστατικό της υποχρεωμένη να παρέχει πόσιμο νερό εντός οικισμών και μόνο; Μήπως στις τουριστικές περιοχές έχετε επεκτείνει το δίκτυο εκτός οικισμών; Σχέδια που αποτυπώνουν την υδροδότηση έχετε, καλό είναι να τα μάθουμε όλοι, γιατί διαφαίνεται από την ανακοίνωσή σας ότι σε λίγο θα βάλετε χέρι στα νερά της ορεινής Ερμιονίδας για να ικανοποιήσετε τις σπάταλες τουριστικές περιοχές σας με τις πισίνες και τα γκαζόν.

Τελικά μήπως πριν ασχοληθείτε σοβαρά ως ΔΣ με την μεγάλη υπόθεση του νερού της Ερμιονίδας πρέπει να ασκηθείτε, ώστε να μπορείτε να βγάλετε μια ανακοίνωση της προκοπής και να μπορείτε να διατυπώσετε στο χαρτί τις σκέψεις σας με σαφήνεια;

Όσο για τον γρίφο; Σίγουρα φταιει για την κατάσταση ο κύριος Σφυρής, αφού ο κύριος Λεμπέσης δεν συχνάζει σε αυτά τα μέρη.

Έρρωσθε,

Βασίλειος Γκάτσος

Και το νερό με το 'δελτίο';

ΔΕΥΑΕΡ ..... η παντελώς άγνωστη επιχείρηση του Δήμου Ερμιονίδας.

Με μια ανακοίνωσή της και μάλιστα του ΔΣ και όχι της Προέδρου της (άρα άκρως σημαντική) μας αποκαλύπτει ότι το νερό στον τέως δήμο Κρανιδίου δεν επαρκεί για τους ντόπιους, ούτε μπορεί να στηρίξει την τουριστική κρίσιμη περίοδο του Αυγούστου.

Πού αυτό; Στον Δήμο όπου δαπανήθηκαν μεγάλα ποσά για επενδύσεις σε δεξαμενές, δίκτυα, δαπάνες μεταφοράς νερού με πλοία, καθαρισμό πηγαδιών, οράματα για Τσερτζελιές και Ανάβαλους.

Η δραματική ανακοίνωση δεν περιλαμβάνει μετρήσεις κατανάλωσης, ούτε αποθεμάτων(;). Προφανώς δε είναι σε θέση να μετρήσει η ΔΕΥΑΕΡ τίποτα, ή δεν χρειάζεται να μαθαίνουν οι πολίτες. Και η αντιπολίτευση δεν μπορεί να ζητήσει στοιχεία, αφού η διοίκηση ΔΕΥΑΡ είναι με κοινή συναίνεση.

Από την ανακοίνωση μάλλον προκύπτει το συμπέρασμα ότι στην κυρίως τουριστική περιοχή Κρανιδίου – Πορτοχελίου το δίκτυο ύδρευσης έχει επεκταθεί νόμιμα ή παράνομα σε οικίες και επιχειρήσεις εκτός των αυστηρών ορίων των οικισμών που για ένα μήνα τουριστικό δεν τους νοιάζει το κόστος του νερού για να γεμίζουν πισίνες, να ποτίζουν μποστάνια, γκαζόν κ.λ.π. Το πιθανότερο είναι όχι να μη τους νοιάζει το κόστος, αλλά να έχουν ρολόγια χαλασμένα που δεν καταγράφουν και να πληρώνουν στο νέο δήμο ένα τυπικό ποσόν.

Αν πραγματικά η ΔΕΥΑΕΡ είναι εταιρεία, αν πραγματικά έχει ΔΣ και Πρόεδρο, οφείλει να δώσει μετρήσεις καταναλώσεων, να δώσει κατάσταση δικτύων νερού και μετρητών, να δώσει την εικόνα ύδρευσης όλης της Ερμιονίδας. Αν δε το κάνει αυτή, οφείλει να το κάνει η αντιπολίτευση η οποία ελέγχει την εξουσία ..... έστω και συναινώντας στο θέμα της Προέδρου.

Ο τέως δήμος Ερμιόνης γιατί δεν αντιμετωπίζει το ίδιο πρόβλημα; Δεν είχε ποτέ καλό νερό, αλλά ποτέ δεν έβαλε ‘δελτίο’.

Έρρωσθε,

ΠΑΡΑΓΩΓΗ (7)

        ΠΑΡΑΓΩΓΙΚΗ ΓΗ ΕΡΜΙΟΝΙΔΑΣ

Μέχρι το 1960 η γη μας είχε μεγάλη παραγωγική ικανότητα για πολλά είδη προϊόντων. Κυρίαρχη παραγωγή ήταν το λάδι, σημαντική ήταν και των εσπεριδοειδών (κυρίως Μανταρίνια Ερμιόνης, επώνυμα από πολύ παλιά), σημαντική και η παραγωγή κρασιού αλλά και σιτηρών. Μη ξεχνάμε και άλλα ονομαστά προϊόντα, όπως την πατάτα Διδύμων, ρόδια Ερμιόνης, βρώμη Κρανιδίου που πήγαινε, λόγω ονομαστής ποιότητας στον ιππόδρομο για τα άλογα.

Δεν υπήρχε άκρη της Ερμιονίδας ακαλλιέργητος. Με πεζούλες έφταναν να καλλιεργούν και τις ποιο άγονες πλαγιές, συγκρατώντας το λιγοστό χώμα. Κυρίαρχα στις καλλιέργειες και τις μεταφορές ήταν τα χοντρά ζώα, κυρίαρχο εργαλείο η τσάπα και το κλαδευτήρι, κυρίαρχο μέσο άντλησης νερού το μαγγανοπήγαδο και λίγες πετρελαιομηχανές. Ρεύμα δεν υπήρχε παρά μόνο για τους οικισμούς. Ο καλλιεργητής και ο εργάτης γης πότιζαν στην κυριολεξία το χώμα με τον ιδρώτα τους. Όμως στη χαρά της παραγωγής είχε συμμετοχή όλο το χωριό με την παρουσία όλων των ηλικιών στο μάζεμα του ελαιώνα, στο θέρισμα, στον τρύγο.

Μόνιμο παράπονο των κατοίκων η ανομβρία και η έλλειψη νερού το καλοκαίρι. Αυτό δεν επέτρεπε τη δημιουργία μεγάλων περιβολιών με εσπεριδοειδή, ούτε μεγάλες υδροβόρες καλλιέργειες (ντομάτες κολοκυθάκια, καρπούζια, πεπόνια, κ.λ.π.). Η έλλειψη όμως γεωτρήσεων βοηθούσε στο να υπάρχει υπόγειο νερό λίγα μέτρα κάτω από την επιφάνεια και έτσι οι ρίζες των ελιών έβρισκαν υγρασία και οι ελαιώνες ήταν όλοι ξερικοί. Το νερό ήταν καλό σε όλα τα πηγάδια, ακόμη και τα εντελώς παραθαλάσσια.

Ραντίσματα με φυτοφάρμακα δεν γίνονταν. Ένα διάλυμα ασβέστη με λίγο γαλαζόπετρα χρησιμοποιείτο στα εσπεριδοειδή, με ραντιστικό .... πλάτης, λίγο θειάφι για τα αμπέλια, ενώ ελάχιστοι ράντιζαν τις ελιές τους για το δάκο.

Σήμερα δεν «έχουμε νερό» και η γη είναι στεγνή. Σήμερα «δεν έχουμε κανάλια εμπορίας» και μόνη διέξοδος είναι να πάει ο παραγωγός στη Λαϊκή. Σήμερα «οι τιμές των προϊόντων μας είναι πολύ χαμηλές». Σήμερα «δεν συμφέρει καμιά καλλιέργεια». Σήμερα «κανένας νέος δεν θέλει να φάει τη ζωή του στα χωράφια και τις κοπρισιές». Σήμερα «σιγά μη γίνουν τα παιδιά μας Πακιστανοί». Σήμερα «μόνο εξοχικά φυτρώνουν στην Ερμιονίδα». Σήμερα «να φτιάξουμε τι; Και ποιος θα τ’ αγοράσει;». Σήμερα «δεν έχουμε νερό. Άμα είχαμε θα.... θα.... θα...».

Όλα αυτά σωστά ακούγονται ως δικαιολογία της ήττας μας, της ήττας της Ερμιονίδας στην παραγωγή και μεταποίηση των αγροτικών της προϊόντων. Και σήμα κατατεθέν η συμβολική ενοικίαση έναντι 500 € το μήνα των αποθηκών της ΑΤΕ, που κτίσθηκαν κάποτε για να εξυπηρετήσουν την αγροτική μας παραγωγή, για να χρησιμοποιηθούν τώρα από τον Δήμο Ερμιόνης για διαλογή ανακυκλώσιμων υλικών. Αγροτικές αποθήκες, το όνειρο κάποτε των γεωργών μας, να υποδέχονται σήμερα τα σκουπίδια του καταναλωτισμού μας προς διαλογή! Και να θριαμβολογούμε και για το φτηνό νοίκι, «την προσφορά της ΑΤΕ!». Ξεπεσμός.

Μα η πιο σωστή διαπίστωση είναι το ότι «τα τρόφιμα εξακολουθούν να αποτελούν το ¼ του μέσου οικογενειακού προϋπολογισμού στον ανεπτυγμένο κόσμο», ότι «το παγκόσμιο χρηματιστήριο τροφίμων είναι πιο σημαντικό από των άλλων αγαθών», ότι «τις επόμενες δεκαετίες θα έχουμε μεγάλη αύξηση στην κατανάλωση τροφίμων με την ανάπτυξη που γνωρίζει η Κίνα, η Ινδία και η Βραζιλία», ότι «υπάρχει τεράστια ζήτηση αγροτικών προϊόντων πολύ καλής και εγγυημένης ποιότητας σε πολύ υψηλές τιμές στις ανεπτυγμένες χώρες», ότι «ο τουρισμός .... περνάει από το στομάχι», ότι «τα Προϊόντα της Ελληνικής Γης είναι από τα καλύτερα του κόσμου».

«Δως μοι πα στω και ταν γαν κινάσω». Τόπο να σταθεί ζήτησε ο Αρχιμήδης και βεβαίωνε ότι ήταν ικανός ακόμη και τη γη να μετακινήσει. Πώς: Με τον μοχλό του  = το μυαλό και την επινοητικότητά του.

Εμείς έχουμε τόπο να σταθούμε, θείο τόπο.

Έρρωσθε,

Βασίλης Γκάτσος

Παρατηρήσεις .... Ανακύκλωσης.

Παρατηρήσεις .... Ανακύκλωσης.

1.    Τα μπουκάλια του νερού και των αναψυκτικών προσφέρουν τεράστιο όγκο και ελάχιστο βάρος. Μία πράσινη σακούλα σκουπιδιών χωράει γύρω στα 10 μπουκάλια. Αν όμως βγάλουμε το πώμα, πιάσουμε το μπουκάλι από τον πάτο και το διπλώσουμε με δύναμη, σαν να είναι εφημερίδα και τοποθετήσουμε το πώμα αμέσως και σφικτά, τότε κλείνει αεροστεγώς και δεν παίρνει το αρχικό του σχήμα. Τότε μία πράσινη σακούλα σκουπιδιών χωράει πάνω από 100 μπουκάλια διπλωμένα. Δηλαδή αποθηκεύονται εύκολα και στο σπίτι και στο μαγαζί.

2.     Το χαρτί είναι διαχειρίσιμο μόνον όταν είναι πατημένο σε φύλλα. Ως κουτί πιάνει τεράστιο χώρο. Και οι εφημερίδες μόνον όταν είναι τακτοποιημένες και δεμένες πιάνουν μικρό όγκο.

3.     Το πλαστικό σε φύλλο και μάλιστα αυτό της συσκευασίας με εγκλωβισμένο αέρα, πιάνει τεράστιο όγκο. Βελτιώνεται η κατάσταση μόνον όταν τυλιχθούν σαν κύλινδρος, πατηθούν και δεθούν γερά.

Αυτές πιστεύω ότι είναι οι κύριες αιτίες που ενώ υπάρχουν 4 – 5 κάδοι ανακύκλωσης στην Πλατεία Πεύκο του Μαρμαρινού, τελικά ξεχειλίζουν, ενώ αν κάνουμε τα τρία πιο πάνω απλά πράγματα, επαρκούν οι μισοί κάδοι και για περισσότερο φορτίο.

Στην Πρωτεύουσα έχει αρχίσει ένα παράλληλο σύστημα ανακύκλωσης ελεγχόμενο από μετανάστες, όπως συμβαίνει και στην Τουρκία και αλλού. Έχουν ένα τρίκυκλο δύο τρία άτομα και γυρίζουν όλη την ημέρα και παίρνουν μέσα και γύρω από τους κάδους ανακύκλωσης το χαρτί και το χαρτόνι. Τα πατάνε να γίνει φύλλο και με τάξη γεμίζουν το τρίκυκλο. Προς το παρόν αυτό γίνεται στο χαρτί και χαρτόνι. Δηλαδή .. κλέβουν την ανακύκλωση, αλλά από την άλλη κάνουν διαλογή και αξιοποίηση και ζουν από αυτό.

Τουλάχιστον στην Πλατεία του Πεύκου υπάρχει συμμετοχή μεγάλη στην ανακύκλωση, αλλά σημασία μεγάλη έχει η ορθή συμμετοχή που ελαχιστοποιεί τον όγκο. Αυτή η ορθή συμμετοχή, ας ζητηθεί πρώτα από τους κάθε είδους επαγγελματίες που βγάζουν πολύ υλικό συσκευασίας και πλαστικά μπουκάλια νερού και αναψυκτικών.

Στον Σταυρό Διδύμων η ίδια κατάσταση μια νέας χωματερής. Στην Ερμιόνη ικανοποιητική καθαριότητα, όπως και πριν από το σύστημα των κάδων. Ανά πάσα στιγμή όμως, ένα πρόβλημα στο άδειασμα των κάδων, και ξεχειλίζουν τα σκουπίδια. Γιατί όλα τα σκουπίδια μένουν στον οικισμό, ενώ χωρίς κάδους τα περισσότερα μεταφέρονταν ιδιωτικώς στους γύρω από τον οικισμό κάδους.

Πιστεύω ότι το πρώτο που πρέπει να γίνεται στην πηγή είναι η ελαχιστοποίηση του όγκου.

Για το Μπίστι: Φαίνεται ότι η βαμβακίαση υποχώρησε. Είναι αποτέλεσμα του τελευταίου ψεκασμού; Θα ακολουθήσει και κάτι άλλο για την πλήρη ήττα της; Όμως τα πεύκα στον Άγιο Θανάση είναι γεμάτα βαμβακίαση. Μήπως από κει ξαναταξιδέψει στο Μπίστι;

Έρρωσθε,

Βασίλης Γκάτσος

Μη πάρουμε ...... επενδυτική φόρα. Λεφτά δεν υπάρχουνε ....

‘Τακτοποιούνται τα χρέη των Καλλικράτειων Δήμων’

Ακούγεται ωραίο, αλλά δεν είναι ακριβώς έτσι. Τακτοποιούνται τα δάνεια, δηλαδή θα τα ξοφλήσει ο δήμος σε περισσότερα χρόνια και έτσι το τοκοχρεολύσιο θα μειωθεί. Ο Δήμος Ερμιονίδας το 2011 έχει προϋπολογίσει 219 000 ευρώ τοκοχρεολύσιο δανείων του. Αυτό, για παράδειγμα, μπορεί να πέσει στις 100 000 αλλά θα πληρώνει για πολύ περισσότερα χρόνια. Αυτό που κάνει η Ευρωπαϊκή Ένωση για το δημόσιο χρέος μας, το κάνει το ελληνικό κράτος για τους δήμους.

 Ο δήμος Ερμιονίδας όμως χρωστάει σε ιδιώτες πολύ περισσότερα χρήματα. Αυτές φυσικά οι υποχρεώσεις του μένουν ως έχουν. Αυτά τα χρέη του δήμου παραμένουν. Κατά την γνώμη μου ο Δήμαρχος πρέπει να προτείνει σε όσους έχουν λαμβάνειν, ένα γενναίο κούρεμα. Άτιμο ΔΝΤ και ΕΕ τι μας μάθατε!

Μη πάρουμε αναπτυξιακή φόρα λοιπόν, γιατί απλά κάποια ελάφρυνση στο τοκοχρεολύσιο θα υπάρξει. Δεδομένου ότι τουλάχιστον 700 000 ευρώ είναι το ‘ετήσιο κόστος των Αιρετών’ η ελάφρυνση στο τοκοχρεολύσιο είναι σταγόνα στον ωκεανό.

Σημείωση: Διαβάζω τελευταία απόψεις αιρετών για οικονομικά θέματα του Δήμου που έχουν σχέση με περισσεύματα ή ελλείμματα των τέως Δήμων Ερμιόνης και Κρανιδίου και των διαφόρων Νομικών Προσώπων τους. Θέλω να πιστεύω ότι δεν ανταποκρίνονται στην πραγματικότητα, δηλαδή δεν εκφράστηκαν τέτοιες απόψεις, γιατί αν όντως εκφράστηκαν, τότε είμαστε για τα πανηγύρια ή περ χέκουρα!

Έρρωσθε,

Βασίλης Γκάτσος

Περί Βαρέων Μετάλλων ‘ενημέρωση’ ……

Κάποιες φορές τόσο ο ΚαΜίζης, όσο και ο Κούστας, αναφέρθηκαν στο θέμα αυτό.

Είπαν δηλαδή, γενικά και αόριστα ότι έγιναν μετρήσεις, οι τιμές βρέθηκαν πολλαπλάσιες των επιτρεπομένων, και πέραν τούτων ουδέν!

Και όλα αυτά όχι προς ενημέρωση των Δημοτών, ιδιαίτερα των Διδυμιωτών, αλλά για να ‘απαντήσουν’ στον Σφυρί!

Η μόνη τους έννοια!

Όμως Δήμαρχε και Γιατρέ Δ. ΚαΜίζη και αρμόδιε αντιδήμαρχε και Φυσικέ Σταύρο Κούστα, Σωστή ενημέρωση, Σεβασμός στον Δημότη, Σεβασμός στην Υγεία του Δημότη και του Διδυμιώτη ιδιαίτερα, σημαίνει δημοσιοποίηση την έκθεσης που θα πρέπει να έχει συνταχθεί.

Και που θα πρέπει να λέει, από ποιόν πάρθηκαν τα δείγματα, από ποια σημεία, αν τηρήθηκαν προδιαγραφές, αν τελικά είναι αξιόπιστη η δειγματοληψία, σε ποιο εργαστήριο έγιναν οι μετρήσεις, με ποια μέθοδο, με ποια όργανα, τι τιμές βρέθηκαν, ποιες οι αποδεκτές τιμές, ποια η εκτίμηση, ποιες οι προτάσεις για θεραπεία, κ.α.

Και θα πρέπει επίσης να μας πείτε τα μέτρα που λάβατε για να εξαλειφθεί το όποιο πρόβλημα διαπιστώθηκε από τις μετρήσεις.

Τέτοιο πράγμα έχεις να μας πεις Σταύρο;

Αν έχεις εμείς δεν κάνει να το μάθουμε;

Και γιατί;

Θα ξεθάψουν και τον Ρέπουλη;

Συζήτηση χθες στο Δημοτικό Συμβούλιο για τον κανονισμό των Κοιμητηρίων.

Άλλο ένα θέμα που από ανεπάρκεια, ανικανότητα και αδιαφορία έχει φθάσει στο όριά του.

Γιατί φυσικά δεν μιλάμε για Αθήνα και Θεσσαλονίκη όπου για δέκα στρέμματα γης, αν τα βρεις, θα  χρυσοπληρώσεις!

Μιλάμε για χωράφια με αγκάθια.

Και όταν με αυτά τα δεδομένα η Δημοτική Αρχή, όχι η σημερινή, δώδεκα χρόνια τώρα, χωρίς οικονομικά προβλήματα, δεν φρόντισε να μην κορεσθούν τα Κοιμητήρια, τι να τους πεις!

Καμία αναφορά ούτε σε παλιές, ούτε σε νέες προσπάθειες και σκέψεις για επέκταση ή/και ίδρυση νέων Κοιμητηρίων!

Μόνο οικονομικά πρόστιμα που θα αναγκάσουν τον κόσμο να ξεθάψει τους νεκρούς του. Κάτι βέβαια συνηθισμένο αλλού, όχι όμως και στον τόπο μας.

Δεν ξέρω για τα άλλα Κοιμητήρια αλλά για τα Δίδυμα έκανε έρευνα η αντιδήμαρχος Σαμπάνη στο Κοιμητήριο και βρήκε, έτσι ειπώθηκε, 15 τάφους, που οι νεκροί που είναι θαμμένοι εκεί, δεν έχουν συγγενείς στην ζωή.

Και μετά; 

Το γεγονός ότι ο καθένας, ακριβέστερα ο Γιάννης,  ανοίγει τάφο όπου βολεύει, δεν το είδε; Χάθηκαν λίγα μέτρα σπάγγο και δέκα πάσσαλοι να οριοθετηθούν χώροι για τάφους και διαδρόμους;

Εκείνους τους μαρμαράδες που κατασκευάζουν  ό,τι θέλουν, όπως θέλουν, σε όποιες διαστάσεις και προσανατολισμό θέλουν, δεν τους έχεις  δει;

Μόνο για το διακοσάρι ο πόνος;

Με την λογική έ, αφού δίνεις τόσα και τόσα για τον δικό σου άνθρωπο, να μην πάρω και εγώ κάτι;

Αληθεύει η πληροφορία ότι  για το Κοιμητήριο των Διδύμων υπάρχει προσφορά όμορου αγροτεμαχίου; Την περίπτωση επέκτασης των Κοιμητηρίων, όπου εφικτό, ή την δημιουργία νέων δεν την βλέπετε;

Μόνο με τέτοια μέτρα θα  ρυθμίσετε την κατάσταση;  Πληρώνεις μένεις, δεν πληρώνεις πάρε τα οστά του δικούς σου, και γραμμή στο οστεοφυλάκιο;

Και εκεί η ‘φύλαξη’ είναι δωρεάν ή έχει φύλακτρα; Προσφορά;

Και άντε όλα αυτά. Σωστά, πρέπει να γίνουν όλα και όπως τα λέτε.

Για τον Δήμο δεν υπάρχουν υποχρεώσεις;

Εχει αναφορά ο Κανονισμός που ψηφίστηκε σε τέτοια θέματα;

Γιατί αν καταλαβαίνω καλά ο Δήμος έχει μια λογική που λέει ‘πουλάω εξουσία και προστασία’!

Τουτέστιν:

Για να θάψεις τον νεκρό σου θα πάρεις άδεια από μένα και θα πληρώσεις τόσα!

Για να βάλεις μάρμαρα στον τάφο των γονιών σου, θα πάρεις άδεια από μένα και θα πληρώσεις πάλι τόσα!

Για να διατηρήσεις τον τάφο πάλι θα στο επιτρέψω εγώ αλλά θέλω τόσα!

Εντάξει, να στα πληρώσω, αλλά εσύ τι θα κάνεις; Γιατί δεν μας το λέτε ρε παιδιά;

Με στόμφο ο Τζανής εξήγησε ότι ο τάφος είναι παραχώρηση από τον Δήμο και δεν αποτελεί ιδιοκτησία κανενός.

Σωστά.

Δεν πας όμως ρε Τζανή κανένα απόγευμα σε κάποιο Κοιμητήριο, την ώρα που πάνε όλες οι μαυροφορεμένες και να τα πεις αυτά;  

Να πεις δηλαδή σε κάποια μαυροφορεμένη ότι π.χ. σε ένα χρόνο, αν δεν μου δώσεις τόσα θα πάρεις από δω τον άντρα σου, τον γιό σου, τον πατέρα σου, τον αδελφό σου, … να δούμε αν θα προλάβεις να φύγεις;

Πολύ κουβέντα για τους οικογενειακούς τάφους. Και ρυθμίσεις, όπου πολλές εύστοχες επισημάνσεις του Φλωρή. Όμως, χωρίς ορισμό του οικογενειακού τάφου! Το αποτέλεσμα, αχταρμάς!

Και κάτι άλλο, σημαντικό για μένα, υποθέτω και για πολλούς άλλους.

Κάθε τόπος έχει τους ανθρώπους του.

Ανθρωποι που όταν ήταν στην ζωή, είχαν τέτοια δράση, ώστε σήμερα ο σεβασμός και η τιμή στην μνήμη τους να μην είναι υπόθεση μόνο της οικογένειας αλλά του τόπου. Με ό,τι σημαίνει αυτό.

Για τα Δίδυμα μιλάω για τον γέρο τον Γιατρό, προσωπική άποψη.

Για το Κρανίδι μιλάω για τον Εμ. Ρέπουλη. Δεν νομίζω ότι είναι προσωπική άποψη.

Δεν τολμώ να αναφέρω άλλα ονόματα, σίγουρα θα κάνω λάθη.

Και αν, λέω αν, δεν βρεθεί κάποιος από την οικογένεια Ρέπουλη να πληρώνει τα σαραντάρια ο Δήμος θα στείλει συνεργεία να πάρει τα οστά του και να τα πάει στο οστεοφυλάκιο; Και θα καταστρέψει τον τάφο;

Κάποια πρόβλεψη, αναφορά σε τέτοιες περιπτώσεις, ήταν και είναι νομίζω απαραίτητη.

Μήπως είναι ώρα να ψάξετε και άλλες λύσεις; Πέρα από τα τέλη; Με άλλες λογικές; Ξένες προς την εξουσία και την προστασία;

Και θα κλείσω με την ιστορία του πανέξυπνου Πασά.

-Αυξησε τους φόρους, διατάζει.

-Μα Πασά μου,  ήδη στενάζουν.

-Κάνε αυτό που σου λέω!

Αυξήθηκαν οι φόροι και ρωτά ο Πασάς

- πως αντέδρασαν;

-Μουρμούρησαν, μερικοί έβρισαν αλλά όχι κάτι σοβαρό, η απάντηση.

-Καλά λέει ο Πασάς.

Μετά από λίγο,

-αύξησε πάλι τους φόρους λέει ο Πασάς.

-Μα Πασά μου θα σηκώσουν Μπαϊράκι, θα, θα,

-Κάνε αυτό που σου λέω ο Πασάς.

-Πως αντέδρασαν; Ρώτησε ο Πασάς.

-Εβρισαν, φώναξαν απείλησαν μερικοί άρπαξαν και τσεκούρια, η απάντηση.

-Καλά,  λέει πάλι ο Πασάς.

Μετά από λίγο,

-αύξησε τους φόρους και πάλι, λέει ο Πασάς.

-Μα Πασά μου  θα κάνουν επανάσταση, θα μας λυντζάρουν, θα …

-Κάνε αυτό που σου λέω, μην σου πάρω το κεφάλι, ο Πασάς.

Αυξήθηκαν οι φόροι και ξαναρωτά ο Πασάς,

-πως αντέδρασαν;

-Γέλαγαν, ήταν η απάντηση.

Τώρα σταμάτα, είπε ο Πασάς!

Όποιος κατάλαβε,  κατάλαβε.

Μάλλον λείπει το νιονιό

Το Λεμπέσιο σύστημα οικιακών απορριμμάτων, ή αν ενοχλεί, το σύστημα τους τέως Δήμου Ερμιόνης.

Μία ανακοίνωση έγραφε ότι: «από όλους τους κεντρικούς δρόμους της Ερμιόνης περνάει καθημερινά απορριμματοφόρο. Μη βγάζετε τα σκουπίδια το βράδυ. Βγάλτε τα το πρωί σε καλά κλεισμένες σακούλες, και θα τα πάρει το απορριμματοφόρο. Εκτός Κυριακής».

Κάδοι υπάρχουν μόνον σε λιγοστά επιλεγμένα σημεία του οικισμού.

Μια απλή ανακοίνωση και η Ερμιόνη ήταν αρκετά καθαρή.

Αλλά γιατί;

Ας πάρουμε την ευρύτερη γειτονιά του Πεύκου του Μαρμαρινού και μάλιστα καλοκαίρι. Οι νοικοκυρές που δεν είχαν άλλη ασχολία, πειθαρχούσαν με την ανακοίνωση και δεν υπήρχε πρόβλημα. Όσοι δυσκολεύονταν να τα βγάζουν το πρωί, όταν κινούνταν με το αμάξι τους (οποιοδήποτε μέλος της οικογένειας, οποιαδήποτε ώρα της ημέρας), τούλεγαν: «πάρε βρε και τα σκουπίδια μη τα έχουμε μπελά», και τα πήγαινε στους κάδους στα άκρα του οικισμού και κατά κανόνα εκτός αυτού. Το βράδυ βγαίνανε ελάχιστα και πολύ καλά δεμένα σε σακούλες. Ούτε που τα παρατηρούσε ο περαστικός.

Επειδή λοιπόν δεν υπήρχαν κάδοι, ο καθένας αισθανόταν ότι το να βγάλει τα σκουπίδια το βράδυ είναι ενόχληση για τον γείτονα, έστω και μικρή, αλλά το ίδιο και το πρωί. Έτσι γενική ήταν η τάση να μεταφέρονται στους κάδους που προαναφέρθηκαν. Βλέποντας αυτήν την κατάσταση καθαριότητας ο κάθε επαγγελματίας της περιοχής πιεζόταν να κάνει ό,τι έβλεπε από το κάθε νοικοκυριό. Να αφήσει όγκους σκουπιδιών, αποβλήτων και υλικών συσκευασίας έξω από το μαγαζί του, έδειχνε αμέσως ότι αυτός τα έβγαλε, και τον παρατηρούσαν οι νοικοκυρές και ο ίδιος το έβλεπε ότι χαλάει την εικόνα του μαγαζιού του, ασχέτως αν τα βγάζει βράδυ ή πρωί. Το να τα αφήσει ‘σε άλλη πόρτα’ δύσκολο. Τα έπαιρνε λοιπόν με το αυτοκίνητο του και τα πήγαινε στους κάδους που προαναφέρθηκαν. Φυσικά και υπήρχαν απροσάρμοστοι επαγγελματίες, αλλά ήταν η εξαίρεση. Φυσικά μερικές μέρες οι κάδοι αυτοί δεν επαρκούσαν.

Έτσι είχαμε έναν πολιτισμό θα λέγαμε στη διαχείριση απορριμμάτων στην ευρύτερη γειτονιά του Πεύκου του Μαρμαρινού. Εγώ που δεν ξύπναγα πρωί και το απορριμματοφόρο είχε περάσει, όταν έπαιρνα το αυτοκίνητο άφηνα τη σακούλα και αντικείμενα στους κάδους του Καλογερικού ή στου Τσούκα, ή στο Λιμάνι. Πολύ σπάνια να έβγαζα σακούλα κακοδεμένη, αλλά χωρίς αποφάγια από βραδύς, κυρίως με κλαράκια από κλάδεμα και μικροαντικείμενα. Άρα το σύστημα, σε συνάρτηση με το πνεύμα της γειτονιάς, και όχι η περιβαλλοντική συνείδηση επέβαλε αυτές τις κινήσεις σε όλους μας.

Ξαφνικά τοποθετούνται στην πλατεία του Πεύκου κάδοι ανακύκλωσης και κάδος για τα υπόλοιπα. Γιατί μου βάζεις κάδους; Για να ρίχνω μέσα όλες τις ώρες της ημέρας ανακυκλώσιμα και υπόλοιπα, είτε μένω στη γειτονιά, είτε παραπάνω, είτε περνάω πεζός ή με αυτοκίνητο. Άρα η εντολή από τη νοικοκυρά είναι πλέον: «βρε καθώς περνάς πέτα τα σκουπίδια στους κάδους, ή αφού περνάς με το αυτοκίνητο πάρτα και ρίχτα εκεί, και θα περάσει ο Δήμος να τα πάρει. Φυσικά όταν περνάς και είναι γεμάτοι οι κάδοι, σιγά μη τα γυρίσεις σπίτι. Δίπλα θα τα αφήσεις. Και ο καταστηματάρχης όλες τις ώρες της ημέρας θα πηγαίνει τα πάντα εκεί και χωρίς καμιά ντροπή ή ενοχή, όπου και να είναι ο κάδος. Έτσι αν παρατηρηθεί κάποιος γιατί τα αφήνει έξω παίρνει την απάντηση «να πεις του δήμαρχου να βάλει και άλλους κάδους, ένας δεν φτάνει». Αν παρατηρηθεί γιατί τα αφήνει εκεί ενώ είναι από άλλη γειτονιά παίρνει την απάντηση «εδώ με βολεύει».

Έτσι λοιπόν εγκλωβίστηκαν τα σκουπίδια μέσα στον οικισμό, και μάλιστα καλοκαίρι και σαββατοκύριακο που δεν εργάζονται οι υπάλληλοι του δήμου, ενώ πριν του εργολάβου εργάζονταν, νομίζω και τις Κυριακές το καλοκαίρι.

Πέρα λοιπόν από την ανακύκλωση είχαμε κατά γειτονιά έναν πολιτισμό που ουσιαστικά βασιζόταν στην αιδώ. Να μην προσβληθώ, να μην με παρατηρήσει ο άλλος, να ντρέπομαι γι’ αυτό που κάνω. Τώρα έρχεται ο Δήμος και μας λέει: «να κάδοι, ρίχτε αυτά εδώ και αυτά εκεί χωρίς αιδώ, όποια ώρα της ημέρας, εμείς είμαστε εδώ, πρωταθλητές της οικολογίας, της ανακύκλωσης και της νοικοκυροσύνης».

Δηλαδή κατήργησαν την αιδώ, αυτήν που κυρίως συμβάλει στη συνοχή της κοινότητας και μάλιστα ....χωρίς αιδώ κι έγινε το χωριό ....Σταυρός.

Σημείωση: Και στην Ύδρα έχουν αποσύρει τους κάδους ακόμη και από την στροφή προς τη σπηλιά.

Έρρωσθε,

Βασίλης Γκάτσος

Αξιολόγηση Δημοτικής Αρχής Ερμιονίδας

Απλά είναι τα πράγματα όταν είναι αληθή.

Ο Καλλικράτειος Δήμος Ερμιονίδας δεν συγκροτήθηκε για τις απλές λειτουργίες των πρώην Κοινοτήτων και Καποδιστριακών Δήμων. Νερό, αποχέτευση, σκουπίδια, καθαριότητα, απλοί κανονισμοί νεκροταφείων κ.λ.π.

Σκοπός του είναι να δημιουργήσει μια αποτελεσματική διοίκηση και να ανασυγκροτήσει την Ερμιονίδα. Γι’ αυτό το συνολικό έργο θα αξιολογηθεί στο τέλος της θητείας του το Δημοτικό Συμβούλιο, ο Δήμαρχος, οι Αντιπρόεδροι, Πρόεδροι, αλλά και η Αντιπολίτευση από την συνολική στάση της.

Οι Αιρετοί έρχονται και παρέρχονται. Διοίκηση σημαίνει μόνιμο προσωπικό και με σύμβαση. Τα οικονομικά, περιβαλλοντικά, διαχειριστικά θέματα και οι σχετικές νομοθεσίες και οδηγίες της ΕΕ είναι πολύ περίπλοκα και εξειδικευμένα θέματα. Ο Καλλικράτειος Δήμος πρέπει ν αναπτύξει δύο τρεις υπαλλήλους του και να τους κάνει πραγματικά στελέχη τοπικής αυτοδιοίκησης, που δεν παύει να είναι βέβαια διοίκηση. Αυτοί θα διοικούν όλες τις υποθέσεις του δήμου. Οι Αιρετοί εκλέγονται ως πλειοψηφία για να στρέψουν αυτή τη διοικητική μηχανή και να την εποπτεύσουν, ώστε να φέρει εις πέρας το προεκλογικό πρόγραμμα του συνδυασμού της πλειοψηφίας.

Και το πλήρωμα, ο κόσμος της Ερμιονίδας πρέπει να έχει απλή μεν αλλά συστηματική ενημέρωση για τα βασικά:

Κάθε εξάμηνο μία γραπτή έκθεση του Δημάρχου για την πορεία του ετήσιου προϋπολογισμού. Με απλά λόγια, να καταλάβει και ο παλιός του δημοτικού, σε τι πορεία βρίσκονται οι οικονομικοί στόχοι του Δήμου.

Κάθε εξάμηνο ή χρόνο μία γραπτή έκθεση του Δημάρχου για τις ενέργειες που έχουν γίνει, για τις επιτυχίες ή αποτυχίες, στα βασικά θέματα:

1.    Πόσιμο νερό οικισμών.

2.    Ποτιστικό νερό στους κάμπους.

3.    Απορρίμματα.

4.    Λύματα.

5.    Επαρχιακό δίκτυο δρόμων.

6.    Κατάληψη ακτών.

7.    Τουρισμός.

8.    Θάλασσα και αλιεία.

9.    Διοίκηση και προσωπικό.

10.                       Σχολεία, Αθλητισμός.

11.                       Καλλιεργήσιμη γη, δάση.

12.                       Οικισμοί

Οι εκθέσεις αυτές θα είναι σε μια σταθερή φόρμα, ώστε να είναι συγκρίσιμες η μία με την επόμενή της.

Για παράδειγμα το 1^ο θέμα: Το εξάμηνο που πέρασε δεν κάναμε καμιά ενέργεια και η κατάσταση παραμένει ως έχει. Ή προωθήσαμε το θέμα στοχεύοντας τη δημιουργία φράγματος ή τον ερχομό του Ανάβαλου, με τις εξής ενέργειες. Απλά πράγματα και κατανοητά. Όχι σινεμά και προπαγάνδα του τύπου: Ο κύριος δήμαρχος, παρέστη, έκανε διάβημα, ενήργησε μέσω του βουλευτή τάδε, έστειλε επιστολή διαμαρτυρίας στον Πρωθυπουργό ή τον Περιφερειάρχη, θα φροντίσει ώστε, ο δήμαρχος κατήγγειλε στο λαό την προηγούμενη διοίκηση, κατήγγειλε τις ενέργειες κ.λ.π.

Και να υπάρχει και η τόλμη να δίνει φωτογραφία ο δήμαρχος του Σταυρού, για την κατάσταση του εξαμήνου που πληροφορεί, και φωτογραφία των βιολογικών, των ακτών κ.λ.π., αν επιθυμεί φωτογραφική τεκμηρίωση των λεγομένων του.

Και στα απορρίμματα αντί για αναφορές σε σαμποτάζ και σε πατσάδες και ποδαράκια, καλύτερα να κάνει μια έρευνα για το πού πάνε τα υπολείμματα των σφαγείων και των κρεοπωλείων, τα οποία υπάγονται σε ειδικούς νόμους και υπογραφές κτηνιάτρων κ.λ.π. Δηλαδή να μας πει ότι τρώμε κρέας ντόπιο, αλλά υπολείμματα δεν συλλέγονται γιατί με τον άλφα ή βήτα τρόπο πετάγονται. Άλλοτε στα ανακυκλώσιμα, άλλοτε στα σκουπίδια, άλλοτε κατευθείαν στις χωματερές και άλλοτε όπου τύχει, όπου γης. Και ότι φυσικά δεν υπάρχει σύστημα. Γιατί αν ένα κρεοπωλείο που του περίσσεψαν ποδαράκια και πατσάδες τα φορτώσει σύμφωνα με τους νόμους και τα πάει σε σωστό χώρο εκτός Ερμιονίδας (αν βρει τέτοιον), τότε το κρεοπωλείο έκλεισε λόγω κόστους. Τι λύσεις έχει για αυτούς τους επαγγελματίες;

Η αντιπολίτευση επί αυτών των εκθέσεων γράφει τη γνώμη της.

Αυτά είναι αρκετά. Η απλή, η συστηματική και η αληθής πληροφόρηση είναι η βάση και της επανεκλογής ενός συνδυασμού, αλλά και η συμμετοχή της αντιπολίτευσης στην ουσιαστική πληροφόρηση είναι και για αυτήν η βάση, ώστε σε επόμενες εκλογές να επανέλθει ως πλειοψηφία πλέον.

Έρρωσθε,

Βασίλης Γκάτσος

Πλαστά πιστοποιητικά και τίτλοι στις κρίσεις στην Β/θμια Εκπαίδευση.

Εγραψαν για το θέμα γειτονικά ιστολόγια, εδώ και εδώ.

Τέτοιες συμπεριφορές βέβαια προκαλούν και απαγοητεύουν, ιδιαίτερα, γιατί μιλάμε για δασκάλους.

Και δείχνουν να μην υπάρχει ιερό και όσιο σε ανθρώπους που θέλουν να λέγονται και να είναι Λειτουργοί.

Δεν πρέπει να ξενίζει όμως.

Και ο χώρος αυτός, όπως και κάθε κομμάτι της Κοινωνίας μας έχει τα ‘προβλήματά’ του. Το έχω ξαναγράψει, με άλλη ευκαιρία.

Και μην ξεχνάμε βέβαια και τα φοιτητικά χρόνια. Δικαίωμα στις αντιγραφές, βόλεμα μέσα από τους ‘αγώνες’ της παράταξης κ.α.

Επόμενο είναι.

Σκοπός μου όμως είναι μία αναφορά σε μια πλευρά που δεν αναφέρθηκε.

Τα δημοσιεύματα κάνουν λόγο για πλαστά πιστοποιητικά που κατέθεσαν κάποιοι.

Υπάρχει και η άλλη πλευρά.

Τα πλαστά, πλην όμως νομιμοφανή πιστοποιητικά.

Τι εννοώ;

Τα επιστημονικά σωματεία, π.χ. η Ενωση Ελλήνων Φυσικών, η Ενωση Ελλήνων Χημικών, το ΤΕΕ, κ.α. οργανώνουν διάφορες επιστημονικές εκδηλώσεις όπως συνέδρια, ημερίδες, διήμερα κλπ.

Η ανακοίνωση κάποιας εργασίας σε κάποιο τέτοιο συνέδριο από κάποιον, αποτελεί σημαντικό στοιχείο για το Βιογραφικό του.

Γιατί η Πολιτεία θεωρεί, κα ‘σωστά’, ότι αν κάποιος κάνει μια ανακοίνωση σε μία εκδήλωση ενός τέτοιου σωματείου, έχει προηγηθεί σοβαρός επιστημονικός έλεγχος από επιστημονική επιτροπή, για την ποιότητά της, την σοβαρότητά της, την πρωτοτυπία της, κ.α.

Ισχύει όμως αυτό πάντα;

Δυστυχώς ΟΧΙ.

Γιατί άλλα επιστημονικά σωματεία δεν διαθέτουν επιστημονική επιτροπή, ή, αν αναφέρουν, αυτή ορίζεται από την διοίκηση κατά περίπτωση και κατά το δοκούν!

Και δεν εκλέγεται από τα μέλη, με την ύπαρξη κριτηρίων εκλογιμότητας για τα μέλη της. Π.χ. στην επιστημονική επιτροπή Διδακτικής της Φυσικής δεν είναι εκλόγιμοι όλοι οι Φυσικοί, αλλά οι κάτοχοι σχετικού Διδακτορικού και ενεργοί στην έρευνα για πέντε ή δέκα χρόνια, κ.α.

Από αυτούς εκλέγουν τα μέλη. Και αυτοί με την σειρά τους, στην συνέχεια, κρίνουν την ποιότητα των ανακοινώσεων στις σχετικές επιστημονικές δραστηριότητες.

Όταν αυτό δεν συμβαίνει τότε έχουμε ως αποτέλεσμα δύο κακά.

Το ένα έχει να κάνει με τον έντιμο και ικανό, στον οποίο το επιστημονικό του σωματείο δεν του δίνει την δυνατότητα να αποδείξει και να κατοχυρώσει το σοβαρό της δουλειάς του, με απόλυτα παραδεκτό τρόπο.

Και το άλλο έχει να κάνει με τον ανέντιμο που βρίσκει την ευκαιρία να αποκτήσει προσόντα για το Βιογραφικό του με απόλυτα μεμπτό τρόπο.

Και στην συνέχεια να εξελιχθεί σε Διευθυντή, Σχολικό Σύμβουλο, ….

Αυτό το φαινόμενο έχει πολύ μεγαλύτερη έκταση από τις λίγες περιπτώσεις που αναφέρθηκαν στα δημοσιεύματα.

Και εδώ ανακύπτει το ΜΕΓΑ θέμα για την Πολιτεία. Να θεσπίσει και να απαιτήσει σοβαρούς κανόνες επιστημονικής, όχι συνδικαλιστικής, λειτουργίας αυτών των επιστημονικών σωματείων.

Και στην συνέχεια να αναγνωρίζει τις επιστημονικές τους δραστηριότητες ως τέτοιες και τις ανακοινώσεις σε αυτά ως προσόντα για εξέλιξη.
Γιατί διαφορετικά υπάρχει η ευχέρεια στις Διοικήσεις των σωματείων αυτών, όργανα διοικητικά και όχι επιστημονικά, εκλεγμένα με κριτήρια κομματικά, παραταξιακά, ... και καθόλου επιστημονικά, να μοιράζουν 'προσόντα' κατά τα κέφια τους!

Μια επίσκεψη στα ιστολόγια των διαφόρων επιστημονικών σωματείων θα αποκαλύψει πολλά.

Π.χ. πως και από ποιους έγιναν δεκτές για ανακοίνωση κάποιες εργασίες, πως κλήθηκαν ως προσκεκλημένοι ομιλητές κάποιοι που, επιστημονικά, δεν τους γνωρίζει ούτε ο  … θυρωρός τους κ.α.

Επί πλέον να διευκρινίσω ότι το σχόλιο αυτό είναι και απάντηση στην πρόκληση, παλιά,  να γράψω για κάποια θέματα, από διάφορους  που με το τίποτα προσπαθούν, και ως ένα σημείο το έχουν επιτύχει, να παίζουν ρόλο στην τοπική μας κοινωνία.

Ακόμη και στην εκπαίδευση!

Αμεση αντίδραση;

Από την Πολιτεία, δεν βλέπω. Είναι και αυτή στο ‘κόλπο’, τους εκάστοτε ‘δικούς’ της εξυπηρετούν αυτές οι καταστάσεις.

Μόνη απάντηση οι συνυποψήφιοι.

Ας κοιτάξουν και αυτή την κατηγορία ‘προσόντων’!

Παραλιακός Δρόμος Κρανίδι Ναύπλιον

Θα κλείσω, για την ώρα, το θέμα του δρόμου του Αγιο Καρτέρη με μία σύντομη αναφορά, στον παραλιακό δρόμο Κρανιδίου – Ναυπλίου.

Το σχόλιο αυτό αποτελεί συνέχεια των προηγουμένων

1.     Ο Δρόμος του Αγιο Καρτέρη.

2.     Ελεος ρε παιδιά!

3.     Οι Εκκλησίες στο Σαλάντι.

Και φυσικά δεν έχει σκοπό να παρουσιάσει συνολικά το θέμα, αλλά να επισημάνει κάποια πράγματα που αφορούν στο Σαλάντι.

Πρώτα να πω ότι είναι μια ιστορία σύγχρονη του Αναβάλλου! Από τότε, την δεκαετία του ’60 δηλαδή, την συζητούν!

Έχω στα χέρια μου κάποιες μελέτες, με διαφορετικές χαράξεις, αλλά αυτά μια άλλη φορά.

Από τότε, την δεκαετία του ’60, ο δρόμος αυτός θεωρείτο δεδομένος.

Το ονομαζόμενο ρ.σ. Σαλαντίου, αλλά και τα άλλα δύο που βολοδέρνουν, υπαλλήλων ΔΕΗ και υπαλλήλων Βουλής, έλαβαν υπ’ όψη την χάραξη αυτή λαο άφησαν την απαραίτητη γη.

Αν δει κανείς την μικρογραφία του ρ.σ. Σαλαντίου, ο δρόμος του σχεδίου που έχω σημειώσει με κόκκινες διακεκομμένες γραμμές, είναι η τότε χάραξη του παραλιακού δρόμου Ναυπλίου Κρανιδίου.

Από αυτά σήμερα έχει υλοποιηθεί το κομμάτι από Α έως Β. 

Δεν έχει υλοποιηθεί το κομμάτι από Β έως Γ και αυτό είναι που δημιουργεί το πρόβλημα. Γιατί αυτό εκμεταλλεύτηκαν Σφυρίς και ΜΕΛΦΑ και προσπάθησαν να διοχετεύσουν την διερχόμενη κίνηση από την παραλία του Αγιο Καρτέρη, μπλε γραμμές, αντί να την στείλουν από το Γ στο Β. Θα γλύτωναν έτσι κάπου 500 (πεντακόσια) μέτρα στην διαδρομή καταστρέφοντας την παραλία!

Τόσο καλά!

Αλλά δεν είναι μόνο αυτό.

Αν κάποιος, πηγαίνοντας στο Σαλάντι, σταθεί αμέσως μετά την επικίνδυνη στροφή, θα έχει μπροστά του την εικόνα που ακολουθεί

Εύκολα μπορεί να φαντασθεί που συνεχίζει ο δρόμος του σχεδίου ο οποίος θα αποτελούσε τον κεντρικό οδικό άξονα. Και εύκολα διαπιστώνει ότι δύσκολα μπορεί να συνεχίσει, αφού το μέρος που πέφτει στην ιδιοκτησία της ΜΕΛΦΑ, έχει οικοδομηθεί. Και αυτό είναι αποτέλεσμα της αδράνειας των ‘ηγετών’ μας.

Το ίδιο φαίνεται πιο καλά αν πάει και σταθεί κάποιος στο σημείο Α, και κοιτάξει δυτικά, οπότε θα δει την παρακάτω εικόνα.

Θα δει δηλαδή ότι ο δρόμος, από εκεί και πέρα, δύσκολα  μπορεί να συνεχίσει γιατί η γη έχει οικοδομηθεί!

Και αυτό συνέβη γιατί και οι δύο ‘ηγέτες’ αδράνησαν και άφησαν την ΜΕΛΦΑ να οικοδομήσει την ιδιοκτησία της, κάπου 1.000 (χίλια) στρέμματα, με όρους δόμησης εκτός σχεδίου!

Και δεν αξιοποίησαν  την 2657/2007 απόφαση του ΣτΕ που λέει ότι μπορεί, με προσφυγή, να επιβληθεί υποχρεωτική πολεοδόμηση!

Υποχρεωτική πολεοδόμηση σημαίνει, για την συγκεκριμένη περίπτωση και εκτός των άλλων, πρόβλεψη για τον δρόμο αυτό, Αιγιαλούς και Παραλίες αλλά και Προσπελάσεις στην θάλασσα.

Αυτά δεν έγιναν. Εγιναν όμως άλλα.

Ο ΚαΜίζης, αντί να ζητήσει την υποχρεωτική πολεοδόμηση πήρε την 234/2004  απόφαση, που ακόμη εκκρεμεί η εφαρμογή της, καθώς και την 233/2004  που και αυτής ακόμη εκκρεμεί η εφαρμογή! Γιατί άραγε;

Πήρε επίσης και την 294/2005  απόφαση με την οποία οι απαιτήσεις του Δήμου και η εξυπηρέτηση των Δημοτών, μέσα από την ιδιοκτησία της ΜΕΛΦΑ, περιορίστηκαν σε τέσσερα μονοπάτια!  

Στην απόφαση αυτή σας καλώ να προσέξετε τόσο το κείμενο της απόφασης όσο και το τοπογραφικό. Αλλά και στα απομαγνητοφωνημένα πρακτικά της συνεδρίασης του Δημοτικού Συμβουλίου.

Μιλάνε για πρόσβαση ΠΕΖΩΝ στην παραλία, σε απόσταση κάπου 100-200 μέτρων! Και δυνατότητα πρόσβασης οχήματος στις δύο από τις τέσσερες!

Αυτό για τους ‘τζάμπα μάγκες’ που θέλουν στον Αγιο Καρτέρη από το αυτοκίνητο να βάζουν το πόδι αμέσως στην θάλασσα.

Ηθελα να ήξερα τότε που ήταν η ‘μαγκιά’ τους; Που ήταν η ‘ευαισθησία’ τους;

Αλλά θα περιμένω να την δω και τώρα!

Θα ζητήσουν άραγε Υποχρεωτική Πολεοδόμηση;

Όλα αυτά, κάποια στιγμή, πρέπει να τα παρουσιάσω αναλυτικά.

Και όλα αυτά τα έκανε ο ΚαΜίζης, γιατί υποχρεώθηκε από την τότε κινητοποίηση του χωριού!

Και κάπου επτά χρόνια από την λήψη δεν ‘πρόκαναν’, ούτε ο ένας, ούτε ο άλλος,  να τις εφαρμόσουν!

Εκαναν όμως άλλα.

Κάτι κουμπαριά, και οι δύο, το ένα άμεσο το άλλο έμμεσο, κάτι βολικές ψηφοφορίες, κάτι προσλήψεις, κ.α.

Ψευτοπολιτικάντικα!

Και άκρως πατριωτικά και αναπτυξιακά!

 Αλλά περί αυτών μια άλλη φορά, αναλυτικά. Στον δρόμο μας τώρα.

Ακολούθησε την ‘Ελληνική Διαδικασία’.

Δηλαδή στο παλιό μονοπάτι Σαλάντι – Βουρλιά, έκαναν κάποιες διαπλατύνσεις, βελτίωσαν κάποιες στροφές, έριξαν κάποια μπάζια, έγινε  και ασφαλτόστρωση με ιδιωτική χρηματοδότηση, και σήμερα έχει φθάσει να είναι άσφαλτος μέχρι το σημείο Ε, όπου είναι και τα πρώτα Ιχθυοτροφεία.

Όμως, από το σημείο Ζ περίπου ξεκινούν κάποιοι χωματόδρομοι, για αγροτικά και 4x4, που βγάζουν στο σημείο Η, όπου τα Καρναζέϊκα. Η άλλη διαδρομή που οδηγεί στο Ι, στα Ιρια δηλαδή, μάλλον έχει αποκλεισθεί, λόγω κόστους.

Όλα αυτά σημαίνουν ότι σε λίγα χρόνια ο δρόμος από το Ζ έως το Η θα ανοιχθεί, είναι λίγα τα χιλιόμετρα και οι ‘δρόμοι’ μισο - ανοιγμένοι.

Και αυτό με την σειρά του σημαίνει ότι ο δρόμος στην παραλία του Αγιο Καρτέρη δεν θα εξυπηρετεί μόνο την διερχόμενη κίνηση του δυτικού Σαλαντιού και των Ιχθυοτροφείων, αλλά και την διερχόμενη κίνηση του παραλιακού δρόμου Ναυπλίου Κρανιδίου.

Κίνηση η οποία θα αυξάνει, χρόνο με τον χρόνο, όσο, με την ‘Ελληνική Διαδικασία’, θα βελτιώνουν τον δρόμο Κρανιδίου – Ναυπλίου.

Επομένως, η διερχόμενη κίνηση από την παραλία του Αγιο Καρτέρη πρέπει να αποκλεισθεί από τώρα!

Είτε με τον τρόπο που έγραψα εδώ, είτε με κάποιον άλλον. Και φυσικά, μην ξεχνάμε και τον Αγιο Καρτέρη.

Και, επί πλέον, το Σαλάντι δεν πρέπει να απομονωθεί από την υπόλοιπη Επαρχία, με κλείσιμο του δρόμου στο Θυνί.

Κάτι τέτοιο θα ήταν καταστροφή!

Επί πλέον, καιρός είναι να αρχίσουμε να καταλαβαίνουμε πως ‘παίζεται’ το παιγνίδι.

Όχι πάντα με ευνοϊκές ενέργειες, ευνοϊκές αποφάσεις, αλλά και με ‘παραλείψεις’, ‘λάθη’, ‘αδράνεια’. ….

Ετσι εξειδικεύω και καταλαβαίνω εγώ τα όσα γράφει εδώ ο Ιχνηλάτης, σχετικά με τον εθελοντισμό στα τεχνικά πεδία!

Εγώ, ο κακός, ο υβριστής!

Ο Ιχνηλάτης γράφει αυτά που γράφει και εννοεί αυτά που εννοεί.

Επέμβαση στον χώρο των Φυσικών

Με τέτοιο σχεδιασμό, αγάντα και καλή δύναμη.

Στη χώρα μας η παραγωγή οικιακών αποβλήτων + εμπορικών αποβλήτων (μαγαζιά) είναι περίπου 0.5 τόνοι ανά κάτοικο το χρόνο.

Σε 3 μήνες ο Αντιπρόεδρος έκανε ανακύκλωση 45 τόνων. Άρα θα κάνει με τον ρυθμό αυτόν 180 τόνους ανακύκλωση το χρόνο. Δεδομένου ότι η Ερμιονίδα έχει 12000 μόνιμους κατοίκους, το σύνολο των αποβλήτων της είναι 0.5 Χ 12000 = 6000 τόνοι τον χρόνο. Χώρια οι τουρίστες του καλοκαιριού και τα εξοχικά. Μαζί με αυτά φτάνει τους 8000 τόνους το χρόνο, χωρίς μπάζα και κλαριά.

Άρα με τον ρυθμό του Αντιδημάρχου στο τέλος του 2011 θα έχουν ανακυκλωθεί 180 τόνοι και οι υπόλοιποι 8000 – 180 = 7820 τόνοι θα βρίσκονται στη νέα χωματερή του Σταυρού Διδύμων. Χώρια τα κάθε είδους άλλα αντικείμενα. Άρα θα ανακυκλωθεί το 2.25% των παραγομένων αποβλήτων στην Ερμιονίδα το 2011.

Το μελάνι, τα δάκρυα, οι καταγγελίες και η μικροπολιτική γύρω από το 2.5% των αποβλήτων θα .... τρέχουν ποτάμι. Για τους 7820 τόνους που θα πάνε στη νέα χωματερή, για τα ζουμιά, για τη βρώμα για το τι κάνει σήμερα ο δεματοποιητής, τσιμουδιά. Δηλαδή για αυτό που η ΕΕ χαρακτηρίζει οικολογική καταστροφή, τσιμουδιά, αφού άλλωστε έχει βρεθεί η λύση. Με την παραχώρηση έναντι ευτελούς ενοικίου των αποθηκών της ΑΤΕ ( Η ΑΤΕ είναι η πλέον προβληματική τράπεζα της Ελλάδας) η ανακύκλωση θα πάρει τέτοια ώθηση που στο τέλος της θητείας του Αντιπροέδρου στη νέα χωματερή θα πηγαίνουν μόνον αποφάγια, δηλαδή περίπου το 5% των αποβλήτων της Ερμιονίδας.

Δηλαδή στις αποθήκες της ΑΤΕ θα συντελεστεί ένα θαύμα. Εκεί θα πηγαίνουν 7600 τόνοι ανακυκλώσιμα υλικά  το χρόνο. Δεδομένου ότι για την συγκέντρωση, διαχωρισμό, τακτοποίηση, φόρτωση κ.λ.π. απαιτούνται περίπου 10 ώρες εργασίας ανά τόνο ανακυκλώσιμων (εθελοντική ή αμειβόμενη εργασία, αδιάφορο) τότε το χρόνο θα έχουμε 78200 ώρες εργασίας, δηλαδή 9775 μεροκάματα, δηλαδή θα πρέπει να εργάζονται 40 άτομα κανονικότατα επί όλο το χρόνο, ώστε στο τέλος της θητείας να έχουμε πλήρη ανακύκλωση.

Έτσι από τη μια έχουμε το ήδη θαύμα του Σταυρού = η νέα χωματερή Ερμιονίδας (ή κόπρος του Αυγεία) και σε εξέλιξη το θαύμα του Σταύρου = Ανακύκλωση στις αποθήκες της ΑΤΕ (η άθλος του Ηρακλή).

Έρρωσθε,

Βασίλης Γκάτσος