Δεν είναι όλα ρόδινα για την ροδιά

http://www.agrotypos.gr/images/stories/file/efimerida/efimerida92/files/agrotiki_efimerida_92low.pdf


Στη παραπάνω ιστοσελίδα (ηλεκτρονική εφημερίδα ΑΓΡΟτυπος) διαβάστε ένα ενδιαφέρον άρθρο για την ροδιά. Ο παγετός κάνει μεγάλες ζημιές στα δέντρα στη Βόρεια Ελλάδα. Όντως το κλίμα της Ερμιόνης είναι ιδανικό. Αλλά νερό;;;
Γι' αυτό ο αγροτικός μας κόσμος πρέπει να συσπειρωθεί, να απαιτήσει με χίλιους τρόπος νερό από φράγματα και Ανάβαλο και να μην αφήσει την υπόθεση του νερού, ως μόνιμη προεκλογική εξαγγελία στον Δήμο, την Περιφέρεια και τους τοπικούς βουλευτές.
Και όπως θα διαβάσετε, είναι εκατοντάδες τα προϊόντα που κυκλοφορούν στον κόσμο με βάση το ρόδι.

Έρρωσθε,
Βασίλης Γκάτσος

Επιτέλους ελπιδοφόρα μηνύματα

Ξεκίνησε η διαδικασία για την προετοιμασία και σύνταξη φακέλου με στόχο την καταχώρηση του προϊόντος του ροδιού της περιοχής μας σε ΠΟΠ (Προστατευόμενη Ονομασία Προέλευσης) με την ονομασία «Ρόδι Ερμιόνης»
Μπράβο και καλή επιτυχία

Ο Παντελής που έχει γνώση αλλά και πείρα στα αγροτικά πράγματα της Ερμιόνης, είθε να αναλάβει μια ευρύτερη εκστρατεία ως Αντιδήμαρχος, ώστε οι αγρότες της Ερμιονίδας να δημιουργήσουν τις κατάλληλες συνεργατικές δομές που θα εξυπηρετήσουν τα συμφέροντά τους που είναι και συμφέροντα όλων μας. Να γίνουν στην Ερμιονίδα αυτά που γίνονται στην Κρήτη, από την ΝΕΑ γενιά του τόπου μας. Δεν μας πρέπει, ως μέλλον, να μαζεύουμε τα μπαλάκια του γκολφ και να κουρεύουμε το γκαζόν. Δουλειές και αυτές, καθ' όλα αξιοπρεπείς και αναγκαίες, αλλά άλλο η υπερηφάνεια του αγρότη και  η ικανοποίηση από την ανάπτυξή του μέσα σε πνεύμα συνεργασίας.
Ο αγρότης δεν έχει κομματική ταυτότητα ούτε παραταξιακή. Είναι η πρώτη τάξη, η τάξη των τάξεων. Χωρίς αυτήν την τάξη πεθαίνουν όλες οι άλλες τάξεις από αφαγία. Είναι η όντως περήφανη τάξη της γης.
Οργανώστε συνεδριάσεις υπό την αιγίδα του Δήμου για να γνωριστούν μεταξύ τους οι αγρότες. Κάντε κινήσεις, φτιάχτε συλλόγους και ενώσεις, προχωρήστε μπροστά, ταυτιστείτε με το αγροτικό ρεύμα που σαν ποτάμι αρχίζει στη χώρα μας να ενώνει όλους τους παραπόταμους.
Δυσκολίες, λάθη, αποτυχίες. Αυτά πάντα και παντού γίνονται και αυτά οδηγούν στον δρόμο της επιτυχίας. Από αυτά έμαθαν όλοι. Από την επιτυχία δεν μαθαίνεις ποτέ.

Έρρωσθε,
Βασίλης Γκάτσος

Στην Ερμιονίδα;;;

«.....Επιπλέον έχουν αντιληφθεί ότι θα προχωρήσουν καλύτερα αν είναι ενωμένοι. Πρώτοι ενώθηκαν πριν από έξι χρόνια οι παραγωγοί του Νομού Ηρακλείου, ιδρύοντας το Δίκτυο Οινοποιών Νομού Ηρακλείου (ΔΟΝΗ), δύο χρόνια αργότερα ιδρύθηκαν τα αντίστοιχα δίκτυα των νομών Χανίων και Ρεθύμνου και όλοι μαζί πλέον, συν το Οινοποιείο της Ιεράς Μονής Τοπλού από το Λασίθι, δημιούργησαν το Wines of Crete (http://www.winesofcrete.gr/). Στο δίκτυο συμμετέχουν τριάντα οινοποιεία τα οποία καλύπτουν πάνω από το 90% της εμφιαλωμένης παραγωγής του νησιού.

Οι οινοπαραγωγοί  συνεργάζονται αποτελεσματικά μεταξύ τους, οργανώνουν κοινές ενέργειες, διαχειρίζονται εθνικά και κοινοτικά κονδύλια με σκοπό τόσο την ανάδειξη του προϊόντος τους, όσο και της τουριστικής διάστασης που μπορεί επίσης μέσω αυτού να αναδειχτεί. Σκοπεύουν εξάλλου να φτιάξουν και ένα e-shop για να πουλάνε online τα κρασιά τους που σήμερα είναι δύσκολο να τα βρεις εκτός Κρήτης. Στο πλαίσιο αυτής της προσπάθειας, τα κρασιά της Κρήτης ξεκίνησαν πριν από ενάμιση χρόνο ένα project προώθησης στις αγορές των ΗΠΑ και του Καναδά και ταυτόχρονα προσπάθειες ανάπτυξης του οινοτουρισμού με επισκέψεις και γευσιγνωσίες στα κατά τόπους οινοποιεία και την σύνδεση του κρασιού με την ιστορία και την παράδοση του τόπου. Και οι προσπάθειές τους είχαν ήδη αποτελέσματα....»


Τα παραπάνω συμβαίνουν στην Κρήτη.
Στην Ερμιονίδα... κάγκελα παντού και κυρίως στα μυαλά μας. Καγκελοτουρισμός και καγκελοανάπτυξη.
συν το Οινοποιείο της Ιεράς Μονής Τοπλού από το Λασίθι: Το μοναστήρι μας έχει ιστορικό λιοτρίβι πλήρες, έχει τον αρχαιότερο ελαιώνα, την αρχαιότερη ελιά, την παλαιότερη πορτοκαλιά.......

Έρρωσθε,

Βασίλης Γκάτσος

Το μοναστήρι των Αγίων Αναργύρων

Και ο δρόμος του Άι Βλάσση.

Είναι θέμα που επανέρχεται συχνά. Παρουσιάζεται αυτός ο δρόμος ως αναγκαίος για να έρχονται προσκυνητές εύκολα από Κρανίδι μεριά, για να περνάει συγκοινωνία κ.λ.π.
Δεν μπορούν όλα να γίνουν ...δρόμος και ούτε όλη η γη μας να μπει στη λογική των εξοχικών, των αγροτεμαχίων και των 'οικισμών'.

Στο βάθος η συλλογιστική είναι αρκετά παλιά: Το μοναστήρι που έχει γη που πρέπει να την μοιράσει στους ακτήμονες, που πρέπει να διευκολύνει τη συγκοινωνία, τους προσκυνητές, του λουόμενους, τι θέλουν την περιουσία οι καλόγριες κ.λ.π.
Το μοναστήρι είχε γη που έφτανε μέχρι και το Μουζάκι, κάποτε και μέχρι τα Φλάμπουρα, όπως είχε και η Μονή του Αυγού. Μέγα μέρος αυτής ορθώς του αφαιρέθηκε υπέρ ακτημόνων και άλλων παραγωγών και μέρος αυτής δόθηκε από το ίδιο το μοναστήρι. Σήμερα η κτηματική του περιουσία περιορίζεται γύρω από το μοναστήρι και αποτελεί τον ζωτικό του χώρο που εξασφαλίζει και την έννοια του ησυχαστηρίου όχι μόνον για τις Μοναχές και τους προσκυνητές, αλλά για όλους μας. Λόγω αυτής της ιδιοκτησίας του δεν πλησίασαν τα εξοχικά και οι βίλες κοντά του, λόγω αυτής της ιδιοκτησίας δεν περνά από την είσοδό του πολύβουος ασφαλτοστρωμένος δρόμος, λόγω αυτής της ιδιοκτησίας δεν αστικοποιήθηκε το μοναστήρι και διατηρεί τη παλιά μαγεία όλη η περιοχή γύρω από αυτό, λόγω αυτής της ιδιοκτησίας διασώθηκε και ο αρχαιότερος ελαιώνας της Ερμιονίδας και δεν έγινε βορά των εξοχικών.
Το θέμα, εκτός των άλλων, δεν είναι μόνον η προστασία της ιστορικής και πολιτισμικής κληρονομιάς μας αλλά είναι και άκρως περιβαλλοντικό.
Αλλά με αφορμή αυτόν τον δρόμο, ΟΧΙ άλλα κάγκελα. Κλείνοντας με κάγκελα τον ελεύθερο χώρο μπροστά από την είσοδο του μοναστηριού, κάνεις φυλακή το μοναστήρι. Ο δρόμος κάλλιστα μπορεί να σταματάει πάνω από τον Άγιο Βλάσση, σε ένα μικρό διαμορφωμένο πλάτωμα για πάρκιν και ο ερχόμενος από Κρανίδι να συνεχίσει 100 μέτρα με τα πόδια σε ένα καλά διαμορφωμένο πλακόστρωτο καλντερίμι να πάει στη Μονή. Αν δεν θέλει, μπορεί να κάνει τον γύρο της Πικροδάφνης.

Έρρωσθε,
Βασίλης Γκάτσος

Καγκελα και κλειδωνιές

Εξαρτάται από τη θέση του παρατηρητή

Αν είσαι έξω από τα κάγκελα και τις κλειδαριές βλέπεις τους άλλους μέσα στα κάγκελα και κλειδαμπαρωμένους στον κόσμο τους.
Αν είσαι μέσα στα κάγκελα βλέπεις τους άλλους έξω από τα κάγκελα και κλειδαμπαρωμένους στον κόσμο τους.
Όποιος βάζει κάγκελα και κλειδωνιές, χωρίζει, ξεχωρίζει, διακρίνει.

Κάγκελα τώρα στη μονή των Αγίων Αναργύρων, κλειδωνιές στον Άγιο Γεράσιμο στο Κρόθι, κλειδωνιές και στα εξωκλήσια.
Πίσω .... Ολοταχώς! Η χώρα και η περιοχή μας περνά δύσκολες στιγμές και κει που περιμέναμε σύσσωμη τη διοίκηση της εκκλησίας να μπαίνει μπροστά στα θέματα παραγωγής και δικαίου, όπως έκαναν στην εκκλησία της Κρήτης αλλά και αλλού, μόνο ήχος κλειδωνιών ακούγεται.

Για τα εξωκλήσια:
Στον αρχαίο ναό ο πιστός δεν έμπαινε μέσα. Ο σηκός ήταν ο οίκος του θεού, άβατος και άδυτος. Ο ναός ήταν σώμα και οι πιστοί συγκεντρώνονταν γύρω του και όχι μέσα του. Και ο βωμός της θυσίας και προσφοράς είναι έξω από τον ναό. Ο αρχαίος ναός βλέπεται ως πανέμορφο αρμονικό σώμα, και ιστορεί στην εξωτερική επιφάνεια. Σε καλεί να τον δεις και όχι να εισέλθεις. Αυτό λειτουργεί και σήμερα. Χωρίς να το καταλαβαίνει ο επισκέπτης ενός αρχαίου ερειπωμένου ναού τον περισσότερο χρόνο τον αναλώνει πέριξ του ναού και όχι μέσα.
Στον χριστιανικό ναό ο πιστός καλείται να εισέλθει. Αν δεν μπει είναι σαν να μην επισκέφθηκε τον ναό. Ο χριστιανικός ναός είναι σπήλαιο, εντός η θυσία και προσφορά και η ιστόριση στην εσωτερική επιφάνεια.
Όταν πας σε ένα εξωκλήσι το πρώτο που κάνεις είναι να δοκιμάσεις την πόρτα του. Αν είναι κλειδωμένη, ψάχνεις στις γύρω πλάκες να βρεις το κλειδί. Κάτι προαιώνιο σε καλεί να μπεις οπωσδήποτε μέσα. Αν δεν βρεις κλειδί, νοιώθεις μεγάλη λύπη και απογοήτευση ρίχνεις μια ματιά από τα τσάμια στο εσωτερικό και φεύγεις.
Τα εξωκλήσια πρέπει να είναι χωρίς κλειδαριές, ή να έχουν τα κλειδιά σε εμφανές σημείο. Είναι παράδοση.
Είναι πρόφαση το να τα κλειδώνουμε, γιατί γίνονται κλοπές. Αν στο καιρό μας κλέβουν τις καμπάνες, ας μπουν σήμαντρα ξύλινα. Μέσα δεν χρειάζεται να υπάρχει τίποτα που να έχει αξία ή να είναι κειμήλιο. Και τα χρήματα για ένα κερί μπορεί να μην είναι σε παγκάρι αλλά στον δίσκο ελεύθερα. Για να τα κλέψει κάποιος θα έχει σίγουρα μεγάλη ανάγκη. Άλλωστε τα εξωκλήσια κατά παράδοση τα φροντίζουν τέλεια οι γύρω αγρότες ή οικογένειες που συνδέονται με αυτά και όχι η επίσημη εκκλησία. Πάρτε για παράδειγμα την Παναγίτσα στον Κατσιδιάρη στον κάμπο της Ερμιόνης.
Τι να κλέψεις από τον Άγιο Αιμιλιανό; Πανέμορφο το κατάφορτο, με εικόνες και καντήλια - αφιερώματα, εσωτερικό του που όλα να τα κλέψεις και να τα πουλήσεις δεν βγάζεις ούτε τον κόπο της κλοπής. Αν ήσαν χρυσά θα ήταν πιο πανέμορφο το εσωτερικό του; Τα χρήματα στο παγκάρι τα παίρνει κάθε τόσο ο επιφορτισμένος με αυτό το έργο. Άντε και καμιά φορά να τα κλέψουνε. Ιεροσυλία, ναι, αλλά για φανταστείτε τον Άγιο Αιμιλιανό κλειδαμπαρωμένο;
Ορθοδοξία σημαίνει εξωκλήσια φτωχικά και ταπεινά πάντα ανοικτά, και καμιά θεωρία απ' άμβωνος δεν πείθει για το αναγκαίον του κλειδαμπαρώματος.
Και να μην ξεχνάμε ότι από παράδοση, η πόρτα του νεκροταφείου όχι μόνον δεν κλειδώνει ποτέ, αλλά παραμένει επιδεικτικά μισάνοικτη νύχτα μέρα. Η παράδοση κάνει πράξη το ότι έχουμε μια εκκλησία ζώντων και τεθνεώτων και αυτό υποδηλώνεται με την πάντα ανοικτή πόρτα του νεκροταφείου. Μάλιστα όποιος έβγαινε από την παλιά βαριά μεταλλική πόρτα του παλιού νεκροταφείου της Ερμιόνης φρόντιζε να την αφήσει μισάνοιχτη, ήταν αμαρτία να την κλείσει. Αν κάποιος ήθελε να κλέψει .... το νεκροταφείο, σιγά μη τον κρατούσε η πόρτα. Όσο κράτησε τους κλέπτες των ογκολίθων, στο πηγάδι το Πλατύ, το βάρος τους.
Ορθοδοξία με κάγκελα, κλειδωνιές κι αμπάρες.... δεν!

Έρρωσθε,
Βασίλης Γκάτσος

Κεδροδάσος

Το δάσος με τα βένια μας προέκυψε.

Το βένιο είναι κυρίαρχο όχι μόνον στην ορεινή Ερμιονίδα αλλά και στο Μαυρονήσι, Μουζάκι, στον Δοκό κ.λ.π.
Κάποτε τα μέρη αυτά ήταν πευκοδάση που τα κάψανε πολλές φορές για να κάνουν βοσκοτόπια. Έτσι το βένιο που δεν το τρώνε τα γίδια επικράτησε και όσο περνάει ο καιρός θα έχουμε βένια με ηλικία 100 - 200 ετών και βάλε. Το Κρόθι για παράδειγμα, πριν 100 χρόνια είχε μικρά βένια τα οποία τώρα έχουν γιγαντωθεί.
Στις Αδέρες δεν είναι μόνον τα βένια. Υπάρχει ένα σύνθετο αδιαπέραστο δάσος κυρίως πάνω από το Θερμήσι, με άγριες κουμαριές, βένια, σκίντα, πουρνάρια, κουμαριές, αγριελιές, και άλλα είδη, κατά την γνώμη μου μοναδικό που δεν έχει μελετηθεί από κανέναν. Δεν μπορεί να το περπατήσει ούτε το γίδι, τόσο πυκνό είναι. Χώρια η υπόλοιπη χλωρίδα των Αδερών που είναι μοναδική.

Και πριν αιώνες οι ρεματιές κατέβαζαν τα πλατάνια μέχρι τη θάλασσα. Ακόμη και το Καταφύκι μέχρι τη θάλασσα στο Λιμάνι της Ερμιόνης είχε πλατάνια. Σήμερα ένα σώζεται (αν σώζεται) στη θέση Δέση μέσα στην κοίτη του χειμάρρου. Και κουμαριές κατέβαιναν μέχρι τη Δέση!
Τη τελευταία κουμαριά την πρόλαβα στη θέση Λουμαριά του Κάμπου Ερμιόνης. Μισόξερη, μέσα σε ελαιώνα που με ένα όργωμα βαθύ ... έφυγε από τη ζωή τη δεκαετία του 1960. Η τελευταία κουμαριά, σαν την «τελευταία άνοιξη» του Γέρου.

Σημείωση : Προ μηνός μία ομάδα αλλοδαπών τουριστών ζητούσε πληροφορίες για τη διαδρομή που έκανε ο Παυσανία από την πόλη της Τροιζήνας προς την πόλη της Ερμιόνης. Τους στείλαμε την πλέον πιθανή πάνω στις Αδέρες. Ο στόχος τους ήταν ο ιστορικός τουρισμός και ακολουθούσαν την πορεία του Παυσανία και τα όσα περιγράφει σε κάθε τόπο. Υπάρχει και άλλος τουρισμός.

Έρρωσθε,
Βασίλης Γκάτσος 

Σχόλιο του διαχειριστή

Στα όσα αναφέρει ο Βασίλης θα ήθελα να προσθέσω:

Οι Κουμαριές ευτυχώς υπάρχουν στον Τόπο μας. Τις έψαξα αυτόν το χειμώνα που μάζευα ελιές στο κτήμα μου στην θέση Καψοσπίτι, ανάμεσα Ηλιόκαστρο – Θερμίσι και βρήκα αρκετές. Κυρίως σε απότομες ρεματιές, εκεί που δεν ζυγώνει μηχάνημα.

Βρήκα επίσης Μύρτα και Βατόμουρα.

Αναρτώ επίσης κάποιες φωτογραφίες από Βένια πάλι από το κτήμα μου, ακριβώς δίπλα από το μαντρί του παππού μου.

Με την παρατήρηση ότι αυτά τα Βένια ‘θέριεψαν’ όχι γιατί γλίτωσαν από τα γίδια, που ήταν δίπλα τους, αλλά γιατί στα μέρη αυτά δεν υπήρχαν σε έντονο βαθμό οι δραστηριότητες που γράφω εδώ.

Και αυτό γιατί στο Ηλιόκαστρο υπήρχε τότε μεροκάματο από τα Μεταλλεία αλλά και γιατί το Φίλιπρο, το πέτρωμα που κυριαρχεί σε αυτά τα μέρη,  δεν γίνεται ασβέστη.

Τέλος, να επαναλάβω  την πρότασή μου. Ολη αυτή η περιοχή, με ό,τι περιλαμβάνει, Κεδροδάσος, Μονή Αυγού, Σπηλιές, Μεταλλεία, Δρόμος Παυσανία, Ιερά, κ.α. απαιτεί την προσοχή και την φροντίδα του Δήμου.

Και ως πρώτο βήμα, με τα σημερινά δεδομένα θεωρώ την εκπόνηση Διπλωματικών Εργασιών από Φοιτητές, Προ- και Μεταπτυχιακούς.

Που είναι εργασίες σοβαρές και δεν κοστίζουν.
Χρήσιμο επίσης θα ήταν αν ο Δήμος δημοσιοποιούσε τα κείμενα για τον ιστορικό δρόμο Μονή Αυγού - Σπήλαιο Φράγκθι.
Ο,τι και να είναι εκτιμώ ότι κάτι χρήσιμο θα έχουν να μας πουν.
Περιμένουμε.

Κεδροδάσος Βόρειας Ερμιονίδας

Σε όλο τον βορεινό ορεινό όγκο της Ερμιονίδας, ο οποίος σε μεγάλο βαθμό αποτελεί και το φυσικό, με ό,τι σημαίνει αυτό, όριο του Τόπου μας με τον υπόλοιπο προς την ξηρά κόσμο, η ξεχωριστή βλάστηση είναι το Βένιο, Φοινικική Αρκευθος η επίσημη ονομασία, ενώ τα υπόλοιπα, Σχίνα, Πουρνάρια κλπ, τα συναντά κανείς και αλλού.

Και ξεκινά από τα Ιρια, τις Βουρλιές,  και φθάνει μέχρι τα Τσελεβίνια.

Με μία διαφορά. 

Από τα Ιρια μέχρι το Λουκαϊτι περίπου είναι ασβεστολιθικά πετρώματα ενώ το υπόλοιπο, οι Αδέρες κυρίως, είναι Φίλιπρα, δεν γνωρίζω την επιστημονική ονομασία. Με την επισήμανση ότι και αυτά τα ασβεστολιθικά πετρώματα από Βορρά και Ανατολή περιβάλλονται και πάλι από Φίλιπρα, εξ ου και ο χαρακτηρισμός της περιοχής ως Νερομάνααπό τον Βασίλη Γκάτσο.

Να το πω αλλιώς ο ασβεστόλιθος περιορίζεται γύρο από το χωριό Δίδυμα, το Κέλμπεση και το Μεγαλοβούνι, ενώ από Βορά, Πελεή – Ράδο, Ανατολή, Λουκαϊτη, Νότο, Φούρνοι – Λάζες έχουμε Φίλιπρα.

Όλα αυτά, μαζί με την Αγρια Τουλίπα στην Λεκάνη των Διδύμων δημιουργούν ένα αξιόλογο Σύστημα που αξίζει την προσοχή μας, την μελέτη για την προστασία και πιθανή αξιοποίηση.

Μαζί με ό,τι άλλο υπάρχει εκεί, οι Σπηλιές στα Δίδυμα, η Μονή Αυγού, τα Μεταλεία Ερμιόνης, εδώκαι εδώ,  και πιθανόν και άλλα.

Και τώρα τελευταία τα Φωτοβολταϊκά και οι Ανεμογεννήτριες.

Επί πλέον η περιοχή ‘κρατά’ νερό, υπέρ αρκετό για τις λογικές ανάγκες αυτών των περιοχών.

Και εδώ είναι που ‘παίζει’ ο Δήμος.

Για να προστατευθεί και ενδεχομένως αξιοποιηθεί όλο αυτό το σύστημα, Κεδροδάσος, Νερό και Τουλίπα τουλάχιστον χρειάζονται πρώτα μελέτες.

Να παραμερισθούν οι αερολογίες των κατά δήλωση ειδικών όπως αυτές της Μονοπρόσωπης Οικολογικής Συλλογικότητας Ερμιονίδας και να αναλάβουν οι Ειδικοί.

Επιστήμονες, που έχουν ‘φάει’ την ζωή τους σπουδάζοντας και ερευνώντας. Να μας πουν τι είναι, τι δεν είναι, τι μπορεί και τι δεν μπορεί να γίνει.

Οι δυνατότητες είναι πολλές, έχω ξαναγράψει εδώ, εδώ και κυρίως εδώ.

Που καταλήγουν σε αξιόπιστη και χρήσιμη για όλους μας επιστημονική πληροφορία.

Τέλος, περισσότερα για την Βόρεια Ερμιονίδα, στην αντίστοιχη ετικέταστην αριστερή στήλη αυτού του blog.

Αιολικά και φωτοβολταϊκά πάρκα

Όσο ήσαν μακριά μας τα εκθειάζαμε

Τώρα που ήρθαν στα βουνά μας, πάει και το αειφόρον τους, πάει και η πράσινη ανάπτυξη.

Θέλουμε δε θέλουμε το μέλλον της ενέργειας είναι ο αέρας και ο ήλιος και η πιο φιλική μορφή ενέργειας το ηλεκτρικό ρεύμα και το υδρογόνο. Τουλάχιστον για τους επόμενους 2-3 αιώνες και μετά βλέπουμε, ... άμα ζούμε. Το πρόβλημα είναι ότι έχει μείνει πολύ πίσω η τεχνολογία της μπαταρίας. Σε λίγες δεκαετίες κάθε σπίτι στο χωριό θα έχει μια μικρή ανεμογεννήτρια, 20 τετραγωνικά φωτοβολταϊκά και μια πανίσχυρη και αξιόπιστη μπαταρία σε έναν υπόγειο χώρο που θα αποθηκεύει ρεύμα για τις ανάγκες του σπιτιού, του αυτοκινήτου κ.λ.π. με ανεξαρτησία τουλάχιστον για ένα μήνα. Τα δίκτυα ρεύματος θα είναι παρελθόν τουλάχιστον στα χωριά και τα κτήματα. Άσε που αναπτύσσονται τεχνολογίες, ώστε να υγροποιούμε τους υδρατμούς και να παίρνουμε νερό από τον αέρα! Πάει και η βροχή!

Το ρεύμα από τον ήλιο και τον αέρα είναι ακόμη πολύ ακριβό, αλλά σύντομα η τιμή του θα πέσει. Έχουμε δεσμευθεί ως χώρα μέχρι το 2020 το 20% της ενέργειας που καταναλώνουμε (όχι το 20% του ρεύματος αλλά της συνολικής ενέργειας) να προέρχεται από ανανεώσιμες πηγές, δηλαδή αέρα, ήλιο, βιόμαζα, βιαέριο, υδροηλεκτρικά έργα, κ.λ.π. Η Βρετανία έχει στόχο το 2050 το 100% της ενέργειας που χρειάζεται να το παίρνει από ανανεώσιμες πηγές, εκτός βέβαια και αν είναι πολύ κουτοί άνθρωποι.

Οι ανεμογεννήτριες έχουν το πλεονέκτημα ότι παράγουν όλη την ημέρα αρκεί να υπάρχει άνεμος, τα φωτοβολταϊκά μόνο ημέρα, όμως ημέρα χρειαζόμαστε το περισσότερο ρεύμα.
Οι ανεμογεννήτριες δεν επηρεάζουν τη γύρω τους βλάστηση και δεν νομίζω ότι είναι αντιαισθητικό να τις βλέπουμε να γυρίζουν στα βουνά. Δηλαδή είναι ...αισθητικό να βλέπουμε δεκάδες ταχύπλοα του νεοπλουτισμού να μουγκρίζουν στους μικρούς κόλπους δίπλα στο μπάνιο που κάνουμε; Κάνεις μπάνιο στην Κουβέρτα; Ή είναι πιο αισθητικό να αλωνίζουν μεγάλα καράβια τον Αργοσαρωνικό που κάποτε τον αλώνιζαν μόνο ιστιοφόρα; Ή είναι αισθητικά τα σπιρτόκουτα που κτίσαμε στα χωριά μας;
Τα φωτοβολταϊκά  απαιτούν μεγάλη έκταση αποψιλωμένη και αποξηλωμένη. Αν τοποθετηθούν στην Ολλανδία όπου το μοναδικό βουνό της είναι ένας λόφος 200 μέτρων, κάνει το ίδιο αν τοποθετηθούν σε δημόσια πεδιάδα ή ιδιωτική πεδιάδα.

Η χώρα μας είναι γεμάτη βουνά. Η καλλιεργήσιμη γη πολύτιμη και λίγη. Γυρίστε τη γη Τροιζηνίας, Ερμιονίδας και Επιδαυρείας και θα δείτε ότι μόλις το 5% είναι καμπίσια καλλιεργήσιμη γη, αυτή είναι πολυτιμότατη. Το απολύτως λογικό είναι να γίνονται φωτοβολταϊκά στα δημόσια βουνά (όπως και εξοχικά) και όχι στους κάμπους των ιδιωτών, εκτός και αν σκοπός της επένδυσης είναι να οικονομήσουν οι ιδιώτες κάτοχοι της καλλιεργήσιμης γης που ο Καποδίστριας τους την έδωσε για να την καλλιεργούν και μόνον. Δηλαδή δημιουργήσαμε το αγροτεμάχιον και τώρα θέλουμε το φωτοτεμάχιον;

Πολύ σωστά που χρησιμοποιούνται τα βουνά. Όσο για το ότι οι επενδύσεις γίνονται για να οικονομήσουν οι καπιταλιστές και οι επενδυτές και τα γνωστά παρόμοια μπερδεμένα με το περιβάλλον είναι ακριβώς αυτά που δεν έπεισαν κανέναν, γι' αυτό και η πλήρης πολιτική αποτυχία των Πρασίνων στις εκλογές. Είναι μύθος και προπαγάνδα ότι τα σταλινικά καθεστώτα ή τα 'σοσιαλιστικά' οποιασδήποτε απόχρωσης είχαν και ανέπτυξαν περιβαλλοντικές ευαισθησίες και συνακόλουθες δράσεις.
Για τη χώρα μας πολύτιμη γη είναι η πεδινή καλλιεργήσιμη γη, γιατί είναι και πάρα πολύ λίγη και πολύ όμορφη, γιατί είναι σε κοιλάδες παραθαλάσσιες κυρίως.
Περίεργο, αλλά για την καλλιεργήσιμη γη μόνον εγώ γράφω, όχι φυσικά γιατί δεν έχω κτήματα. Κάθε άλλο.

Έρρωσθε.
Βασίλης Γκάτσος

Ευχαριστήριο

ΛΑΪΚΟΣ ΣΥΝΔΕΣΜΟΣ - ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ

ΠΥΡΗΝΑΣ ΑΡΓΟΛΙΔΑΣ, ΓΡΑΦΕΙΟ ΤΥΠΟΥ

Tηλ. επικοινωνίας: 6980507785

Email: xa.nafplio@yahoo.gr

                                                                    ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

Ευχαριστούμε θερμά τις χιλιάδες αδούλωτων  Ελλήνων και Ελληνίδων που και στις πρόσφατες εκλογές της 17^ης Ιουνίου τίμησαν ξανά με την εμπιστοσύνη τους το Ελληνικό Εθνικιστικό Κίνημα. Είναι  σαφές πως η Χρυσή Αυγή είναι πλέον η ανερχόμενη πολιτική δύναμη και στην Αργολίδα, η οποία άλλωστε έχει βιώσει με το παραπάνω τα αποτελέσματα της φαυλότητας του παλαιοκομματισμού. Η εμπιστοσύνη αυτή μας γεμίζει με ευθύνη και αποφασιστικότητα και δεσμευόμαστε ότι θα είμαστε δίπλα στους συμπατριώτες μας από κάθε μετερίζι.

ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ
ΠΥΡΗΝΑΣ ΑΡΓΟΛΙΔΑΣ

Για όσους με ρωτούν

Και τα αναζητούν.

Στο Φαρμακείο της αγαπητής Ευγενίας Πάλλη στην Ερμιόνη, μπορείτε να προμηθευτείτε τα βιβλία μου:

Η ΤΩΝ ΕΡΜΙΟΝΕΩΝ ΠΟΛΙΣ, έτος 1996, σελ. 288

Η ΑΝΑΣΥΓΚΡΟΤΗΣΗ ΤΗΣ ΕΡΜΙΟΝΙΔΑΣ, 7ος – 20ος μ.Χ. αιώνας, Κρανιδιωτών Πολιτεία, έτος 2001, σελ.720

Έκαστον στη τυπική τιμή των 15 €.

Για όσους ρωτούν, δεν προβλέπεται η επανατύπωσή τους (θα ήταν άθλος), το δε απόθεμα σχεδόν εξαντλείται.

Έρρωσθε,
Βασίλης Γκάτσος

σ.σ. Σπεύσατε, αξίζουν. 

Οι ορεινοί δρόμοι

Στις Αδέρες.

Παλιά στις Αδέρες υπήρχαν μόνο μονοπάτια, θα τα λέγαμε ποιμενικά, γιατί κινούνταν μόνον κοπάδια γιδιών.
Στη συνέχεια φτιάχτηκαν χωματόδρομοι στενοί με προορισμό να εξυπηρετήσουν τις διάσπαρτες στάνες και την κίνηση των αγροτικών οχημάτων που είχαν αντικαταστήσει τα ζα.
Μέσω αυτών των δρόμων γνωρίσαμε οι περισσότεροι τις Αδέρες.
Σήμερα προστίθενται οι χωματόδρομοι που οδηγούν στα αιολικά πάρκα. Έτσι σήμερα μπορείς να κινηθείς προς τις κορυφές των Αδερών εύκολα εκκινώντας από πολλά σημεία της Τροιζηνίας και Ερμιονίδας.


Αυτό το πλέγμα των χωματόδρομων έχει απλωθεί και στα περισσότερο βουνά της περιοχής μας και για τις ίδιες αιτίες.
Όταν ήταν για τις ανάγκες των ποιμένων δεν υπήρχε καμιά περιβαλλοντική αντίρρηση, ενώ τώρα με τα αιολικά πάρκα υπάρχει.
Αναντίρρητα όμως το πλέγμα αυτών των χωματόδρομων πρέπει να συμβάλει πολύ στην πυρασφάλεια, στην επιτήρηση, την πυροπροστασία και την κατάσβεση πυρκαγιάς.
Οι Ιχνηλάτες που μετέχουν σε αυτές τις διεργασίες μπορούν να μας δώσουν τις εκτιμήσεις τους, αν αυτοί οι δρόμοι συμβάλουν στην πράξη στην προστασία της βλάστησης των βουνών μας;

Έρρωσθε,
Βασίλης Γκάτσος

Τι είναι η Ερμιόνη;

Τουριστικά εννοώ.

Το άκουσα πέρσι από έναν μεσήλικα που επέστρεφε από το μπάνιο του σε ξενοδοχείο στο Μπίστι.
Πάνω κάτω:
«Έρχομαι 10 χρόνια κάθε καλοκαίρι και δεν το αλλάζω. Ξέρεις τι είναι να βλέπεις θάλασσα από παντού, να έχεις το μπάνιο δίπλα σου, ένα δασάκι μαγευτικό δίπλα σου, να έχεις ένα σωρό φαγάδικα δίπλα σου, εύκολα να κάνεις ένα ταξιδάκι στον Πόρο, την Ύδρα, τις Σπέτσες, να πάς μια βραδιά στο θέατρο της Επιδαύρου, να πάς για μπάνιο στο Δορούφι, να φας στο δροσερό Ηλιόκαστρο, στη Κοιλάδα, στα Πηγάδια, να δεις και πέντε πράματα το βράδυ στο Δημοτικό σχολείο εκατό μέτρα από κει που μένεις. Δεν τα βρήκα εύκολα αυτά αλλού, και δεν τα αλλάζω τώρα που τα βρήκα. Παράδεισος είναι για μένα και τη γυναίκα μου».
Εντύπωση μου έκανε που παρέβλεπε τον θόρυβο και την κίνηση, και παλιότερα παρέβλεπε και τη μπόχα του λιμανιού από τα λύματα.
Έρρωσθε,
Βασίλης Γκάτσος

Η επέκταση του Κοιμητηρίου στα Δίδυμα

Εξασφαλίστηκε ο χώρος, μετά από δωρεά των συγχωριανών κληρονόμων της Αικατερίνης Ι. Μίζη, συζύγου στην ζωή Κυριάκου Μπάρδη.

Εγινε η επέκταση και ολοκληρώθηκε η περιτοίχιση.

Εργο απαραίτητο αφού το παλιό κοιμητήριο είχε κορεσθεί.  Και ήταν θέμα λίγου χρόνου να έχει το χωριό σοβαρό πρόβλημα.

Και καλή δουλειά.

Και πολλά τα ΜΠΡΑΒΟ σε όσους δούλεψαν για αυτό.

Τα πρώτα ΜΠΡΑΒΟ βέβαια στους Δωρητές.

Μέχρι εδώ καλά.

 Θα επισημάνω κάποια πράγματα όμως.

Πρώτο δεν αρκεί η περιτοίχιση.

Χρειάζεται κατάλληλη προεργασία -  επεξεργασία του εδάφους, το σκάψιμο εκεί με τα χέρια είναι δύσκολο. Και σκάψιμο με τα χέρια σημαίνει, για κάθε νέα ‘θέση’, περισσότερο χώρο αναγκαστικά λόγω της δυσκολίας σκαψίματος.

Δεύτερο πρέπει να γίνει μια χωροθέτηση.

Να δημιουργηθούν δηλαδή διάδρομοι, ‘θέσεις’, οργανωμένα και σωστά.

Να πάει και νερό, απαραίτητο και αυτό.

Αλλά και στο παλιό πρέπει κάτι να γίνει. Η κατάσταση είχε αφεθεί στην τύχη, ο καθένας έβαζε ό,τι ήθελε και όπου ήθελε.

Ιδιαίτερα οι μαρμαράδες που δεν φρόντιζαν να κρατήσουν έστω και μια ευθεία.

Με αποτέλεσμα να μην υπάρχει καμία σειρά, και οι διάδρομοι να είναι ελλιπείς  και ‘τεθλασμένοι’.

Νόμος και Δρόμος επομένως χρειάζεται και στην επέκταση αλλά και στο παλιό κομμάτι.

Στο παλιό, αν έστω και τώρα μπει κάποιος Νόμος, σιγά-σιγά θα βελτιωθεί η κατάσταση, και μάλιστα σημαντικά.

Αν δεν γίνουν αυτά πολύ φοβάμαι ότι ακόμη και πριν λήξει αυτή η Δημοτική θητεία θα φανεί το πρόβλημα.

Τέλος ας γίνει σαφές, προς κάθε κατεύθυνση, ότι το κουμάντο στα Κοιμητήρια το έχει ο Δήμος και όχι η Εκκλησία.

Και όταν λέω σαφές δεν εννοώ μόνο με Διοικητικά μέτρα αλλά με καθημερινή φροντίδα και παρουσία του Δήμου εκεί.

Η μαρίνα Ερμιόνης

Έργο ζωτικής σημασίας.

Το πόσο ζωτικής θα φανεί αυτό το καλοκαίρι όταν ο Έλλην τουρίστας θα είναι σπάνιο είδος και οι κάτοικοι των εξοχικών θα τρώνε και θα πίνουνε στα εξοχικά τους.
Τα τουριστικά σκάφη και μάλιστα τα ιστιοφόρα που αναζητούν μαρίνα δουλεύουν όλο το καλοκαίρι και όχι μόνο 20 μέρες. Φέρνουν ξένους που ακόμη έχουν λίγα  € στη τσέπη.
Μια μέρα με 200 σκάφη στη μαρίνα Ερμιόνης με 800 – 1000 επιβάτες, τι καλύτερο μπορεί να αναμένει η Ερμιόνη;
Μακάρι να υλοποιηθεί αυτό το έργο τάχιστα, αλλά να διευθετηθεί και ο χώρος της ευρύτερης περιοχής του Αγίου Μηνά, Γηπέδου και Αλωνιών, να είναι πραγματικά τουριστικός χώρος, γιατί σήμερα είναι μια τσιμεντήλα και πίσω από το γήπεδο μπάζια, στάσιμα νερά και χαλάσματα.

Εκλογές στην Ερμιόνη.
Στη πλατεία όπου και το πεύκο του Μαρμαρινού θαυμαστή τάξη και καθαριότητα στους κάδους. Και γενικώς καθαρή η Ερμιόνη.
Έξω από τα εκλογικά κέντρα, η τσιμεντήλα ζεματάει.

Το Μπίστι.
Το Μπίστι πάει πολύ καλά. Το μυστικό δεν ήταν τελικά αυτός καθ’ αυτός ο ραντισμός, αλλά η κατάλληλη στιγμή ραντισμού η οποία βρέθηκε κατόπιν επιστημονικής παρακολούθησης της ανάπτυξης της βαμβακίασης από ειδικό γεωπόνο. Φέτος πιστεύεται ότι θα γιατρευτούν και τα περιφερειακά πεύκα και αυτά του Αγίου Αθανασίου. Αμήν.
Όσο για την πυροπροστασία του, στο περίμενε. Δίπλα η θάλασσα και εμείς κάνουμε ολόκληρο έργο. Θα ρίχνουν τα αερόπλανα θάλασσα στα πεύκα και εμείς με τις μάνικες γλυκό νερό. Τα πρώτα έργα πυρόσβεσης έτσι ρημάξανε, το ίδιο και τα νέα, γιατί απλά δεν χρειάζονται.
Προσοχή στις αλυσίδες που κλείνουν τις εισόδους στο Μπίστι! Το βράδυ δεν φαίνονται καθόλου και ήδη έχουν πέσει αρκετοί ηλικιωμένοι. Μάλλον κάτι άλλο πρέπει να τις αντικαταστήσει.

Ο δεματοποιητής.
Ο δεματοποιητής όλο και παράγει δέματα, αλλά πολλά και τα σκουπίδια που περιμένουν να γίνουν φοντάν. Προσοχή σε φωτιά, γιατί η περιοχή θα γίνει πρωτοσέλιδο στον ημερήσιο τύπο. Κατά τα άλλα, δεματοποιημένη βλακεία.
Το όλο έργο τελικά είναι του ΦΟΔΣΑ = Φορέας Διαχείρισης Στερεών Αποβλήτων Αργολίδας που όμως αυτή την στιγμή  ..... δεν υφίσταται, λόγω αντιδράσεων και καθυστερήσεων. Άρα ό,τι αφορά τη λειτουργία του δεματοποιητή, την προμήθεια υλών και υλικών, και τα περιβαλλοντικά θέματα που απορρέουν από την ΜΠΕ και ΑΕΠΟ του, την πλήρη ευθύνη την έχει ο ΦΟΔΣΑ ... όταν επανασυσταθεί! Τότε έχει να ασχοληθεί και με όλα τα άλλα στερεά απόβλητα και όχι μόνον τα αστικά απορρίμματα.
Ο Δήμος μας, δηλαδή Δήμαρχος και Αντιδήμαρχος, δεν έχουν ευθύνη. Πηγαίνουν εκεί υποχρεωτικά τα σκουπίδια του δήμου και έχουν μόνο υποχρέωση χρηματικής πληρωμής που σχετίζεται με τα δέματα που παράγονται. Κάπου 15 € το δέμα = γύρω στις 400000 € το χρόνο. Άλλο ο αγώνας που κάνουν για να φύγει από κει αυτό το αίσχος, και άλλο η ευθύνη που είναι της Περιφέρειας.

Θόρυβος, κίνηση.
Σάββατο, δηλαδή η τουριστική μέρα της Ερμιόνης, και μέχρι πρωίας, αυτοκίνητα και κυρίως μοτοσικλέτες γκαζάρουν .... και ξυπνούν όλο τον οικισμό. Τώρα πώς κοιμάται ο τουρίστας στα μικρά, αλλά ωραία, ξενοδοχεία του Μπιστιού, μόνον αυτός το ξέρει. Και από το απόγευμα μέχρι βαθιά μεσάνυκτα η περιφερειακή κίνηση δεν επιτρέπει οποιαδήποτε βόλτα.
Η ησυχία, η ξενοιασιά και η ασφάλεια είναι η βάση του τουρισμού.
Δεν την έχουμε. Τουλάχιστον να την έχουμε τον Αύγουστο.

Η κρίση.
Δεν έχει αφήσει κλάδο για κλάδο. Ο κόσμος δεν έχει λεφτά να ξοδέψει, αλλά και να έχει δεν ξοδεύει. Επανερχόμεθα στον ελληνικό καφέ και μια λεμονάδα με τρία καλαμάκια. Τώρα φαίνεται η σημασία των πραγματικά παραγωγικών έργων. Τώρα φαίνεται η έλλειψη νερού, η καταστροφή της θάλασσας, η διόγκωση αντιπαραγωγικών δημόσιων τομέων.
Στερνή μας γνώση.

Έρρωσθε,
Βασίλης Γκάτσος

Από τους Ιχνηλάτες.

«Μόνο όταν γίνουμε ενεργοί πολίτες θα βρούμε οδό διαφυγής»

Άμα δεν εργάζομαι, είμαι άεργος δηλαδή κάθομαι, οπότε δεν παράγω κανένα έργο, ούτε καλό ούτε κακό.
Άμα γίνω ενεργός, σημαίνει ότι είμαι 'εν έργω', δηλαδή εργάζομαι και παράγω έργο καλό ή κακό.
Άρα καλούμεθα με την ως άνω πρόταση να εργαστούμε και να βρισκόμαστε συνεχώς εν έργω, άρα αναγνωρίζεται ότι μέχρι τώρα καθόμαστε ως άεργοι.
Ο πολίτης όμως είναι ο άνθρωπος της πόλης. Αγρότης είναι ο άνθρωπος της γης. Και άεργος αγρότης δεν νοείται, γιατί ήδη θα είχε πεθάνει από ασιτία. Άρα αναγνωρίζεται ότι οι αγρότες είναι εν έργω, και καλούνται να γίνουν ενεργοί και οι πολίτες, όπως ενεργοί είναι και οι αγρότες.

Πολίτες είναι οι έμποροι οι βιομήχανοι, οι τεχνίτες, οι διοικητικοί υπάλληλοι, οι βουλευτές και βολευτές, και καλούνται να εργαστούν, άρα μέχρι τώρα δεν εργάζονταν και όμως δεν έχουν ήδη πεθάνει. Το οποίο σημαίνει ότι με χίλιους τρόπους και ταχυδακτυλουργίες που δεν συνιστούν έργο και εργασία απαλλοτρίωναν ένα μεγάλο μέρος της αγροτικής παραγωγής και διατρέφονταν. Η αιώνια αντίθεση υπαίθρου και πόλης. Η πόλη που κάθεται πάνω στα αγροτικά «περισσεύματα» τα οποία διοικητικώ ή εμπορικώ ή χρηματικώ τω τρόπω συγκεντρώνει. Η ύπαιθρος όμως δεν έχει εργαλείο, μέθοδο και τρόπο να συγκεντρώσει το «περίσσευμα» του έργου των πολιτών, γιατί, τι να το κάνει, αφού δεν τρώγεται.

Είμαστε λοιπόν πολίτες άεργοι αλλά πλέον τα διοικητικά και εμπορικά και χρηματικά εργαλεία μας δεν αποδίδουν αγροτικά περισσεύματα και αρχίζει η λόρδα. Υπάρχει οδός διαφυγής; Βεβαίως υπάρχει αλλά μόνον όταν γίνουμε ενεργοί πολίτες, δηλαδή ξαναστήσουμε τα διοικητικά και εμπορικά εργαλεία μας και τα κάνουμε εκ νέου αποτελεσματικά να «συλλαμβάνουν αγροτικά περισσεύματα». Άρα πτου κι απ' την αρχή.
Αλλιώς, μόνο όταν γίνουμε αγρότες θα βρούμε οδό διαφυγής.

Γι' αυτό και το σωστό: Γεια σου περήφανη κι' αθάνατη αγροτιά. Αθάνατη, γιατί δεν μπορεί, δεν είναι στον τρόπο της να πεθάνει από πείνα.


Έρρωσθε,
Βασίλης Γκάτσος

Κρατισμός

Γίνανε όλοι manager ..... δημοσίας διοίκησης

Διαβάζω τους υποψήφιους βουλευτές του νομού μας, ΣΥΡΙΖΑ και ΔΗΜΑΡ και διαπιστώνω την ευκολία με την οποία θα αλλάξουν τη νοοτροπία και τον τρόπο λειτουργίας του δημοσίου. Δεν ξέρω μέχρι τώρα πού άσκησαν διοίκηση (ας μας το πούνε), αλλά πολύ βέβαιοι αισθάνονται γι' αυτά που λένε.

Αυτοί λοιπόν, αν εκλεγούν, θα ανακατανείμουν, θα μεταθέσουν, να αναθέσουν, το κατά τα άλλα αξιολογότατο (που ποτέ όμως δεν αξιολογείται) προσωπικό του δημοσίου, θα καταργήσουν τους συμβούλους, θα αμείψουν σωστά (χωρίς όμως περικοπές αν και το 85% των δαπανών του δημοσίου είναι μισθοί) και θα πετύχουν διπλασιασμό και βάλε της αποδοτικότητας - αποτελεσματικότητας και ένα σωρό άλλα εύηχα και θα κάνουν όλα αυτά χωρίς να χρειαστεί να απολύσουν κανέναν (μη τρομάξουν οι ψήφοι).
Μπράβο τους, τέτοιες ικανότητες πού τις έκρυβαν τόσο καιρό; Πού τις ασκούσαν μέχρι τώρα; Σε ποιον επαγγελματικό χώρο; Γιατί στον ιδιωτικό τομέα λένε ότι από τις 100 προσλήψεις ζήτημα είναι να αναδειχθούν με κόπο 2-3 άτομα που να μπορούν να διοικήσουν. Δηλαδή αυτοί οι υποψήφιοι με το που θα βγουν βουλευτές, ως δια μαγείας ή επιφοιτήσεως, έμαθαν τη δουλειά του διοικείν;
Να μην λένε τερατώδη ψέματα περί διοίκησης και ως προς αυτό ας ρωτήσουν το ΚΚΕ το οποίο επίμονα καλούν για να συγκυβερνήσουν. Ο σοσιαλισμός με δημοκρατία είναι ο σοσιαλισμός των θεσμών και της αξιοκρατίας. Αυτός που ασκεί δημόσια διοίκηση είναι γιατί το αξίζει και η αξία του έχει μετρηθεί από θεσμούς και όχι γιατί είναι μέλος κόμματος, ή συνδικάτου, ή κομματικής νεολαίας. Και η κοινωνία τον εμπιστεύεται ως λειτουργό και να μειώσει τους μισθούς, και να απολύσει, και να επιβραβεύσει και να τιμωρήσει. Ο Σοσιαλισμός χωρίς δημοκρατία τοποθετεί παντού πολιτικούς κομισάριους (πολιτικά ανδρείκελα) και με αυτούς ασκεί διοίκηση. Αυτή τη διοίκηση άσκησε το ΠΑΣΟΚ στον δημόσιο χώρο, αυτήν ευαγγελίζονται και οι εν λόγω υποψήφιοι μιας αριστεράς όπου οι Ιδέες του Παπαγιαννάκη δεν είχαν ποτέ καμιά τύχη. Και ο σοσιαλισμός χωρίς δημοκρατία είναι πανούργος, γιατί στήνει μια κατ' επίφαση δημοκρατία για λαϊκή κατανάλωση όπου επιβιώνει άριστα ως εποικοδόμημα ο σοσιαλισμός της νομεκλατσούρας, ο οποίος στη χώρα μας έχει αναπτύξει και μια καινοτόμο πανουργίαν: Διατηρούμε τον ιδιωτικό τομέα ως τροφό της νομεκλατσούρας μας και ως αποδέχτη και φταίχτη των αποτυχιών της.


Έρρωσθε,
Βασίλης Γκάτσος

Ο ψεκασμός στο Μπίστι

Αποδείχθηκε αποτελεσματικότατος.

Δηλαδή σώθηκε το Μπίστι.
Εκεί που το κατέτρωγε η βαμβακίαση είδαμε όχι απλή βελτίωση αλλά θεαματική.
Αντίθετα, τα λίγα πεύκα στον Αγιο Θανάση και τα περιμετρικά του δρόμου που δεν ραντίστηκαν, πήγαιναν από το κακό στο χειρότερο.

Για όσους έχουμε ζήσει μικροί το Μπίστι, πέτρα προς πέτρα, δέντρο προς δέντρο, μας προξενούσε μεγάλη λύπη το να χάνονται δέντρα που τα ξέραμε ένα προς ένα ....προσωπικά.
Όλα είχαν ξεκινήσει από ένα δέντρο στην είσοδο και, ενώ η βαμβακίαση κατέτρωγε το Μπίστι,  όλοι βυζαντινολογούσαν για το ποιανού είναι δουλειά και αρμοδιότητα, ποιο το αποτελεσματικό φάρμακο και τίποτα δεν γινότανε.
Αν και είχαμε ζητήσει ενημέρωση για το πώς άλλαξε έτσι η κατάσταση κανείς δεν πήρε την πρωτοβουλία να πει δυο λόγια, ίσως φοβούμενος μήπως το αποτέλεσμα δεν είναι σταθερό.
Ευχαριστώ (ως ψηφοφόρος) Σταύρο και Παντελή και όποιον άλλο που έσωσαν τα δέντρα μας επεμβαίνοντας αποτελεσματικά και για δεύτερη φέτος φορά.

Έρρωσθε,
Βασίλης Γκάτσος

Δεματοποιητής

«Μήπως σε απόλυτη ταύτιση με τον κ. Σφυρή και την παράταξή του ο κ. Λεμπέσης και η Δημοτική του Παράταξη δεν δημιούργησαν το τέρας στο Σταυρό Διδύμων και κατέστησαν δέσμια την δική μας Δημοτική Παράταξη, αλλά το χειρότερο χαράτσωσαν με 50 ευρώ τον χρόνο κάθε Δημότη να πληρώνει μόνο για την λειτουργία του Δεματοποιητή με τα σκουπίδια και τα δέματα να μην έχουν προορισμό....»

Εκ του εδαφίου τούτου (από πρόσφατο κείμενο του Αντιδημάρχου Καθαριότητας) αντλούμε την πληροφορία ότι μόνο για τη λειτουργία του δεματοποιητή ο κάθε δημότης πληρώνει 50 € το χρόνο. Αυτό σημαίνει ότι 12000 μόνιμοι κάτοικοι πληρώνουν 12000 Χ 50  = 600000 € το χρόνο. Δεδομένου όμως ότι στην Ερμιονίδα διαμένουν τουλάχιστον άλλα 5000 άτομα σε εξοχικά που πληρώνουν και μάλιστα περισσότερα τέλη, τότε έχουμε επιπλέον 5000 Χ 50 = 250000 € το χρόνο. Πρέπει να προσθέσουμε και τα μαγαζιά και τα ξενοδοχεία και τις βιοτεχνίες.
Άρα: Οι δημότες Δήμου Ερμιονίδας και γενικότερα οι κάτοικοι της Ερμιονίδας πληρώνουν κατ’ ελάχιστο 850000 € κάθε χρόνο για τη λειτουργία του Δεματοποιητή. Χώρια πόσα άλλα για τη συλλογή των σκουπιδιών.

Και το ερώτημα επενέρχεται:

Το ‘εργοστάσιο’ αυτό ανήκει νομικώς, οικονομικώς, περιβαλλοντικώς και λειτουργικώς στην Περιφέρεια και ο δήμος μας πληρώνει για κάθε παράδοση σκουπιδιών με τον τόνο;

Το ‘εργοστάσιο’ αυτό η Πειρφέρεια βάσει νόμου το έχει μεταβιβάσει στον Δήμο Ερμιονίδας και ο Δήμος βάσει αυτού του νόμου δεν μπορεί παρά να αποδεχτεί την μεταβίβαση οπότε είναι και πλήρως υπεύθυνος για όλα; Δηλαδή πάει εκεί τα σκουπίδια του δωρεάν αλλά πληρώνει το ρεύμα, το νερό, τους ανθρώπους τις αποσβέσεις, το πλαστικό, τα κάυσιμα, κ.λ.π. και μετά όλο το κόστος λειτουργίας το περνάει στους δημότες ως ανταποδοτικό τέλος καθαριότητας;
Αν όντως έγινε αυτή η μεταβίβαση, επί δημαρχίας ποίου δημάρχου Κρανιδίου, και βάσει ποίου νόμου;

Αν  κατόπιν ελέγχων αποδειχθεί ότι αυτή η εγκατάσταση ρυπάινει τα υπόγεια νερά, ποιός είναι νομικά υπεύθυνος να πληρώσει το πρόστιμο; Για τον χωματόλακκο ήταν ο Δήμος μας. Για το όλο έργο του Δεματοποπιητή;

Αυτό το απλό πράγμα δεν μπορεί να το διευκρινήσει στους δημότες ο αντιδήμαρχος καθαριότητας; Η αντιπολίτευση δεν μπορεί;

Έρρωσθε,
Βασίλης Γκάτσος

Εδώ καράβια χάνονται.......

Τα μυαλά της Μεταπολίτευσης .... σε πλήρη άνθιση.

Στην Ερμιονίδα υλοποιείται μια μεγάλη επένδυση μέρος της οποίας είναι το υπερπολυτελές ξενοδοχείο Amanzo'e το οποίο ανοίγει φέτος το καλοκαίρι. Μακάρι να ολοκληρωθεί το σύνολο των επενδύσεων που είναι ισοδύναμο του Costa Navarino στη Μεσσηνία. Η λειτουργία του θα είναι 12μηνος και όχι μόνο θέρος. Το Amanzo'e θα απασχολήσει σε πρώτη φάση 200 άτομα και όταν ολοκληρωθούν όλες οι επενδύσεις (γκολφ, ανακαινίσεις παλιών ξενοδοχείων, ακριβές βίλες, μονάδα αφαλάτωσης κ.λ.π.) η συνολική απασχόληση θα ξεπεράσει τα 500 άτομα.

Δηλαδή την στιγμή που στην Ελλάδα δεν κινείται φύλλο στις επενδύσεις, στην Ερμιονίδα υλοποιείται αυτή τη στιγμή η μεγαλύτερη τουριστική επένδυση της χώρας προς μεγάλη λύπη της αριστεροειδούς αφασίας γιατί από την ....διεθνή εμπειρία της ξένοι θα δουλεύουνε εκεί. Επένδυση που αναβαθμίζει το τουριστικό προϊόν της Ερμιονίδας αλλά και αυτή καθ' αυτή την επαρχία μας. Όταν σε ένα τόπο 10000 μονίμων κατοίκων (όπου με την κατάρρευση της οικοδομής τέλειωσαν κι οι δουλειές) ανοίγουν 200 θέσεις εργασίας και μελλοντικά 500, ανοίγει ένας χώρος που μπορεί να καταναλώνει εκλεκτά τοπικά προϊόντα και πλήθος άλλων τοπικών υπηρεσιών, τι άλλο μπορούσε να φανταστεί ο τόπος;.

Μα φυσικά τη μεγάλη καινοτομία!!! του Δήμου μας. Φέραμε μηχάνημα που θα πλένει τους κάδους, μηχάνημα που αλλάζει τα μέχρι τώρα δεδομένα!!! Καινοτομία που επισκιάζει την καινοτόμον δεματοποίηση των σκουπιδιών μας προς παραγωγή και αιώνια αποθήκευση σκουπιδοφοντάν.
Βάλτε του ... σανό να φάει!
Δεματοποιητή φέραμε, καδοπλήστρα φέραμε, χωματόλακο κάναμε, ποτάμι φτιάξαμε, γαργαλιέρα πότε θα φέρουμε;

Έρρωσθε,
Βασίλης Γκάτσος

Προφανώς ενοχλεί!

Για την διαφάνεια ο λόγος.

Συμφωνώ με όσα γράφει ο Ιχνηλάτης.

Και επαυξάνω λέγοντας ότι αξιοποιήθηκε όσο στην πολιτική φαρέτρα υπήρχαν βέλη κατά των αντιπάλων.

Τώρα που αυτά τελείωσαν και ήρθε η ώρα του ‘εσείς τι κάνετε;’ έκλεισαν οι διακόπτες και επεβλήθη ‘σιγή ασυρμάτου’.

Αυτά τα ολίγα για την ώρα για να μην νομίζουν ότι μας δουλεύουν.

Οσο για την ‘καινοτομία που ανοίγει νέα εποχή’ μιλάμε για το απαραίτητο και το αυτονόητο.

Και όταν το απόλυτα απαραίτητο το βαφτίζουμε καινοτομία και μάλιστα που ανοίγει νέα εποχή, τότε τα πράγματα δεν πάνε καθόλου, μα καθόλου, καλά!

Και όλα αυτά χωρίς καμία διάθεση να θέλω να μηδενίσω την κάλυψη αυτού του κενού.

Eπειδή έχουμε και μνήμη και κρίση

Αποδείχτε ότι έχετε και σεις, όλοι σας


“Ιδού τα έργα και οι ημέρες των κ. Σφυρή και Λεμπέση στην καθαριότητα…
Ο ανεξέλεγκτος Χ.Α.Δ.Α., το «ΑΝΑΘΕΜΑ», που συνειδητά δημιούργησαν στο Σταυρό Διδύμων, με την πολιτική και τις αποφάσεις τους.
Αντί λοιπόν να κρύβονται, με αχαρακτήριστο θράσος βγαίνουν στα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης και στα Blogs και κάνουν δηλώσεις…
Ο λαός όμως έχει και μνήμη και κρίση!!!”



1.    Η ΜΠΕ (Μελέτη Περιβαλλοντικών Επιπτώσεων) εκπονείται για την δεματοποίηση αστικών αποβλήτων. Προβλέπονται δύο θέσεις: Σταυρός και Κρόθι. Και η ΜΠΕ αποδεικνύει, γιατί προτιμάει τη θέση Σταυρός. Την ΜΠΕ την εκπονεί αρμόδιο γραφείο μελετών. Ως εδώ όλα καλά.
  1.   Στην παράγραφο 1.3 της ΜΠΕ σαφέστατα αναφέρεται ποιος είναι ο κύριος του έργου της δεματοποίησης και ο εκπρόσωπός του ο οποίος αναθέτει τη εκπόνηση της ΜΠΕ στο μελετητικό γραφείο. Άλλωστε στην πρώτη σελίδα στο πάνω μέρος γράφει: ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑ ΠΕΛΟΠΟΝΝΗΣΟΥ. Άρα: Το όλο έργο είναι ιδιοκτησία και ευθύνη της Περιφέρειας, δηλαδή αυτή κάνει την επένδυση, αυτή το λειτουργεί αυτή είναι υπεύθυνος σε όλα, άσχετα αν το δίνει μετά αυτό το εργοστάσιο σε έναν εργολάβο να το δουλέψει. Το έργο αυτό δεν ανήκει στον τέως Δήμο Κρανιδίου, ούτε στον σημερινό Ερμιονίδας. Ως εκ τούτου ο Δήμος δεν έχει αρμοδιότητα ούτε καμία ευθύνη για την εφαρμογή της ΜΠΕ και όσων αυτή επιτάσσει. Το μόνο που πρέπει να γίνεται είναι να του πει η Περιφέρεια ως κύριος του έργου ότι για κάθε τόνο απορριμμάτων που φέρνεις θα πληρώνεις τόσα. Ο Δήμος απλά πηγαίνει εκεί τα απορρίμματα, κάποιος πρέπει να τα παραλάβει, να τα ζυγίσει, να κόψει παραστατικά αφού πρόκειται για επιχείρηση της Περιφέρειας και στη συνέχεια ο δήμος δεν έχει καμιά σχέση με το τι γίνεται εκεί.

‘Αρα: είχαμε τον ΧΑΔΑ Δήμου Κρανιδίου στα Δισκούρια και τον ΧΑΔΑ Δήμου Ερμιόνης στο Κρόθι. Με τα γνωστά προβλήματα, που έπρεπε εντός τακτής προθεσμίας να κλείσουν.
Έρχεται η Περιφέρεια και φροντίζει να αποδεσμευτεί ένας χώρος στον Σταυρό για να γίνει το έργο του δεματοποιητή, καταδικό της έργο και ιδιοκτησία της. Στη ΜΠΕ που υποβάλλει προτείνονται δύο θέσεις:
Το Κρόθι: Δηλαδή η Περιφέρεια το προτείνει ως χώρο του δεματοποιητή και ο Λεμπέσης δεν φαίνεται να κάνει καμιά ενέργεια ώστε να μην περιλαμβάνεται στη ΜΠΕ ως προτεινόμενος χώρος.
Ο Σταυρός: Μα το λογικό ήταν να προτείνεται στη ΜΠΕ η ΧΑΔΑ στα Δισκούρια. Άρα κάποιοι από το δήμο Κρανιδίου, όχι αναγκαστικά αιρετοί, αλλά και κάτοικοι, κατάφεραν να μην προταθεί η χωματερή των Δισκουριών ως χώρος για τον δεματοποιητή, αλλά ο Σταυρός. Και αν καταφέρνεις να εξαιρεθεί η χωματερή των Δισκουριών βέβαια αποδέχεσαι κάποιον άλλον χώρο στον δήμο Κρανιδίου, στον Δήμο σου. Όμως και οι 2 γειτονικοί δήμοι καταφέρνουν να κλείσουν τις ΧΑΔΑ τους και να πάνε τα σκουπίδια τους στο Σταυρό. Άρα ήταν τόσο ισχυρή η θέληση και η πίεση να κλείσει η ΧΑΔΑ των Δισκουριών, ώστε δεν υπήρχε αντίρρηση στο να δέχεται ο δεματοποιητής στο Σταυρό και σκουπίδια ξένων γειτονικών δήμων.

Ερώτημα 1: Γνωρίζει ο οποιοσδήποτε Δήμαρχος του δήμου Κρανιδίου τα πρόσωπα που κατάφεραν αυτή τη μετατόπιση στον Σταυρό; Όμως με τεκμήρια και όχι αοριστίες και γενικότητες του τύπου «ας όψεται ο ένοχος!». Πάντως ο Δήμος Ερμιόνης δεν έχει ανάμειξη σε αυτή τη μετάθεση, γιατί ο Σταυρός είναι χώρος στον Δήμο Κρανιδίου. Και ο Δήμαρχος Λεμπέσης, βλέποντας πού πηγαίνει το πράγμα στον Δήμο Κρανιδίου και ότι η πρόταση για το Κρόθι στη ΜΠΕ είναι τυπική, ορθώς και προς το συμφέρον των δημοτών του δεν έπραξε και δεν ανακατεύτηκε σε αυτή την υπόθεση, αφού σε λίγο θα τον καλούσαν να κλείσει την ΧΑΔΑ του και θα του υποδείκνυαν να πηγαίνει τα σκουπίδια του στο Σταυρό. Πόσο δε μάλλον που έβλεπε ότι η ΧΑΔΑ Δισκουριών κλείνει οριστικά, δεδομένου ότι αυτή η ΧΑΔΑ ενοχλούσε περισσότερο τον Δήμο Ερμιόνης παρά του Κρανιδίου με τη μυρουδιά, τους καπνούς της και τα σκουπίδια που παρασύρονταν από τα ρέματα προς Πετροθάλασσα, χώρια του ότι δύο φορές ξεκίνησε φωτιά από κει και κατέκαψε τον Δήμο Ερμιόνης. Σοφά και συνετά και κυρίως αθόρυβα χειρίστηκε το όλο θέμα ο Δήμαρχος Ερμιόνης υπερασπιζόμενος τα συμφέροντα του δήμου και των κατοίκων του.

Ερώτημα 2: Από την ΜΠΕ συνάγεται ότι το όλο έργο του Δεματοποιητή έχει ιδιοκτήτη και διαχειριστή την Περιφέρεια μέσω αρμοδίας υπηρεσίας της. Ο Δήμος απλά παραδίδει εκεί απορρίμματα. Άρα και ο Αντιδήμαρχος Καθαριότητας δεν έχει καμιά αρμοδιότητα στο χώρο του Δεματοποιητή, πόσο μάλλον όταν η ΜΠΕ που έχει εγκριθεί γράφει ότι στο Σταυρό επιτρέπεται να πηγαίνουν τα σκουπίδια τους 4 δήμοι και όχι μόνον ο Δήμος Ερμιονίδας. Γιατί ο δήμος Ερμιονίδας ανακατεύεται στα του δεματοποιητή; Από που τεκμαίρεται ευθύνη Αντιδημάρχου; Ο Αντιδήμαρχος φροντίζει για τη συλλογή των σκουπιδιών και την μεταφορά τους στον δεματοποιητή, δηλαδή στην είσοδό του. Από κει και πέρα δεν έχει αρμοδιότητα. Δηλαδή αν επιθεωρητές της Περιφέρειας ή του ΥΠΕΚΑ επιθεωρήσουν τον χώρο και βάλλουν ποινές και πρόστιμα θα τα βάλλουν στην αρμόδια υπηρεσία της Περιφέρειας. Αν αποδειχθεί ότι τα υπόγεια νερά μολύνονται από αυτή τη δραστηριότητα του Σταυρού, υπεύθυνη είναι η Περιφέρεια και όχι ο δήμος μας.
Αντί λοιπόν κοκορομαχιών, πέστε με δύο λόγια αν έτσι ή αλλιώς έχουν τα πράγματα. Γιατί ο αχερώνας είναι ξένος και παρ’ όλα αυτά γίνεται το αντικείμενο κοκορομαχιών και στη μέση εννοείται ότι είναι ο Αντιδήμαρχος Καθαριοτητας, ενώ δεν έχει αρμοδιότητα και ευθύνες σε αυτόν τον χώρο. Γιατί άλλο πράγμα είναι η ευθύνη και η αρμοδιότητα του Δήμου Ερμιονίδας και άλλο πράγμα ο αγώνας του Δήμου και των κατοίκων του για να φύγει αυτό το αίσχος από κει, αγώνας όμως που στρέφεται κατά του κυρίου του έργου που είναι η Περιφέρεια.

Ερώτημα 3: Μήπως όμως υπάρχει κάποιο έγγραφο με το οποίο η Περιφέρεια, αφού κατασκεύασε το έργο, το παραχώρησε και ο Δήμος Κρανιδίου και στη συνέχεια ο δήμος Ερμιονίδας το αποδέχτηκε ως κύριος και νομικά υπεύθυνος για την όλη λειτουργία και διαχείρισή του, οπότε έχει πλήρως και την ευθύνη της εφαρμογής της ΜΠΕ;

Γι’ αυτό λέμε ότι δεν υπάρχει πραγματική πληροφόρηση. Ας βγει ο Δήμαρχος και να διευκρινίσει 4 πράγματα:
1.    Ποιος είναι νομικά, οικονομικά και περιβαλλοντικά υπεύθυνος για την λειτουργία του όλου έργου του δεματοποιητή.
2.    Ο Αντιδήμαρχος Καθαριότητας τι ευθύνη έχει για τον όλο έργο του δεματοποιητή.
3.    Ποιος σήμερα έχει στη διάθεσή του όλα τα αρχεία των ελέγχων, αναλύσεων κ.λ.π. που επιβάλει η ΜΠΕ.
4.    Επειδή είναι λογικό ο κύριος Σφυρής, ο κύριος Καμιζής, και ο κύριος Λάμπρου ως αντιπολίτευση, να γνώριζαν τις κινήσεις της Περιφέρειας για τον δεματοποιητή από πολύ νωρίς, ας κοινοποιήσουν έγγραφα τους που να δείχνουν ότι εξέφρασαν από πολύ νωρίς τη διαφωνία τους για το όλο έργο στο Σταυρό, αλλά, το και κυριότερο, αντιπρότειναν ως τόπο για τον δεματοποιητή την ΧΑΔΑ Δισκουριών, σε αντιστοιχία της ΧΑΔΑ στο Κρόθι.

Σημείωση: Όσο για το ταξίδι των δεμάτων στη Γερμανία με κόστος που θα ξεπεράσει το 1500000€ σε μια χώρα που μαζεύει τρόφιμα στα σούπερ μάρκετ για να ταΐζει τους ανέργους της, είναι ταξίδι – έγκλημα. Ή λόγια της καραβάνας για τους κουτόφραγκους.



Έρρωσθε,
Βασίλης Γκάτσος

Ανάθεμα

Διάβασα το σχόλιοτης Προοδευτικής Δημοτικής Κίνησης Ερμιονίδας.

Δεν θα σχολιάσω, θα γίνω και πάλι κακός, και με τους δύο.

Όμως, τον περασμένο Δεκέμβρη, στα Δίδυμα, στο Πέτρινο, έγινε εκείνο το Δημοτικό Συμβούλιο με μοναδικό θέμα τα σκουπίδια.

Από τα πολλά που ειπώθηκαν τότε επίκαιρο και σημαντικό σήμερα είναι το παρακάτω.

Το θυμάμαι, το υπενθυμίζω και …. περιμένω.
Οχι μόνον αυτά βέβαια. Περιμένω, με ιώβια υπομονή και κάποια σοβαρή απάντηση για τα Βαρέα Μέταλλα.

Εργα και Όχι Λόγια.