Περί ‘εκλογαί’

Με αφορμή το σχόλιο του Βασίλη να καταθέσω και εγώ ό,τι θυμάμαι από εκείνο το ‘περίφημο’ δημοψήφισμα της χούντας.

Την λεπτομέρεια για καφέ και λευκά ψηφοδέλτια, δεν την θυμάμαι.

Θυμάμαι όμως ότι δεν είχαν κυκλοφορήσει ψηφοδέλτια πριν την κάλπη.

Αυτό σήμαινε ότι κάποιος είχε ψηφίσει ΟΧΙ, αν, μετά την ψηφοφορία, είχε στο χέρι του το ΝΑΙ.

Με το κλείσιμο της κάλπης, βρισκόμαστε μια παρέα περίπου δέκα νέων, οι περισσότεροι φοιτητές τότε, στο καφενείο του Γιάννη του παπα-Αγγελου, και  περιμέναμε …. αποτελέσματα.

Ολοι είχαμε το ΝΑΙ στο χέρι αλλά όχι μόνον. Ο καθένας  γνώριζε άλλους 3-4, από το στενό φιλικό ή οικογενειακό περιβάλλον, που είχαν ψηφίσει ΟΧΙ. Κοντολογίς υπολογίζαμε 40-50 τα ΟΧΙ.

Κατά τις 9-10 εμφανίζεται ο Γιώργος ο Μπουγιούρας, μέλος της εφορευτικής.

Τι έγινε Γιώργο; Θα τα μάθετε απαντά ο Γιώργος και φεύγει βολίδα για το σπίτι, χωρίς να πει τίποτα άλλο.

Μετά από λίγο νάσου ο …., δεν το γράφω, έχει συχωρεθεί. Μας ανακοινώνει 19 ΟΧΙ, το θυμάμαι!

Αρχίσανε φωνές, με πρώτο και καλλίτερο τον Πάνο τον Λαλούση, αίσχος, ντροπή, ….

Κατά τις 1-2, ανηφορίζαμε με τον Θανάση τον Οικονομόπουλο προς την Λυγερή.

Στην στροφή πέφτουμε πάνω στον Γιώργο τον Μπουγιούρα. Ηταν έξω από το σπίτι του, πήγαινε ερχόταν, κάπνιζε σαν τούρκος, δεν τον χωρούσε ο τόπος.

Τι έγινε Γιώργο, τι έπαθες;

Δεν μπορώ ρε παιδιά, αν δεν το πω θα σκάσω!

Τι έγινε;

Τα ΟΧΙ ήταν 91, τα μετρήσαμε. Αλλά ήρθε ο αξιωματικός, έβγαλε ένα χαρτί , και μας είπε θα γράψετε 19!

Με άλλα λόγια ο αξιωματικός της φρουράς Ερμιονίδας έφυγε από το Ναύπλιον με τα αποτελέσματα στο χέρι!

Αυτά τα ολίγα, μαζί με τα πολλά του Βασίλη, για να μαθαίνουν οι νεώτεροι, και, ενδεχομένως, να κατανοούν κάποια πράγματα.