Τα Μαγιάτικα στο Σαλάντι

Μια πληροφορία, ίσως χρήσιμη, στο προηγούμενο άρθρο του Βασίλη Γκάτσου.

Για πολλά χρόνια, δεκαετίες, και μέχρι την δεκαετία του ’70 περίπου, Σπετσιώτες ψαράδες ψάρευαν  τα Μαγιάτικα όπως τα έλεγαν στον κολπίσκο μπροστά στον Αγιο Νικόλα στο Θυνί, στο Σαλάντι.

Στην φωτογραφία που ακολουθεί με Θ έχω σημειώσει την ‘μύτη’ που οι Διδυμιώτες ονομάζουμε, ακόμη και σήμερα,  ΘΥΝΙ. Οι χάρτες της ΓΥΣ την γράφουν  ΚΑΡΤΕΡΟΣ, προφανώς λάθος γραφή του Καρτέρης. Η υπόλοιπη επαρχία ονομάζει ΘΥΝΙ άλλη ‘μύτη’ νοτιότερα, προς την μεριά της Κοιλάδας.

Στην ίδια φωτογραφία η άσπρη κουκίδα δεξιά από το γράμμα Θ είναι ο Αγιο Νικόλας στο Θυνί.

Στον κολπίσκο που είναι βόρεια, τον σημειώνω με Μ, γινόταν το ψάρεμα.

Ερχονταν στην περιοχή κάπου τον Μάη και έμεναν καιρό, βδομάδες ίσως και μήνες. Εστηναν κάποιες πρόχειρες σκηνές με καραβόπανα, άπλωναν τα δίκτυα τους στον κολπίσκο και έκαναν το ψάρεμά τους. Και αν θυμάμαι καλά η βάρκα τους είχε κατάρτι στην κορυφή του οποίου μπορούσε να καθίσει άνθρωπος και να παρακολουθεί.

Τα θυμάμαι αυτά γιατί μικρός, την δεκαετία του 50 επισκεπτόμουν συχνά τον παππού μου που το σπίτι του ήταν εκεί που έχω το γράμμα Α.

Δεν μπορώ να γράψω περισσότερα. Σίγουρα ο Βασίλης να μπορεί να αξιολογήσει αυτή την πληροφορία. Και ίσως να την συνδυάσει με τα υπόλοιπα.

Καλό θα ήταν επίσης αν ο γείτονας Πέτρος Χαριτάτος από τις Σπέτσες μπορούσε να βρει περισσότερες (και ακριβέστερες) πληροφορίες από αυτές που αναφέρω από παλιούς Σπετσιώτες.

Ο παππούς μου, Αναστάσιος Αντωνόπουλος,  ήταν περισσότερο γνωστός ως Τάσος ο Καρασούλος. Πολύ γνωστός στους ψαράδες της εποχής, πανί και κουπί,  που πολλές φορές τους ‘έκλεινε’ ο καιρός στην περιοχή.