Παραλιακές Ιστορίες

Μια αναφορά στο σχόλιο του γείτονα με τίτλο ‘Μια παραλιακή Ιστορία’.

Πρώτα να διευκρινίσω ότι θα συμφωνούσα απόλυτα μαζί του, αν δεν απουσίαζε η αναφορά σε μια προϋπόθεση που την θεωρώ πάρα πολύ βασική.

Η προϋπόθεση είναι να έχουν καθορισθεί (και οριοθετηθεί ακόμη) τόσο ο Αιγιαλός και η Παραλία, οι γραμμές αλλά και οι ζώνες,  όσο και οι προσπελάσεις στην θάλασσα . Γραμμή Αιγιαλού, γραμμή Παραλίας, ζώνη Αιγιαλού και ζώνη Παραλίας, είναι συγκεκριμένοι νομοτεχνικοί όροι και έχουν συγκεκριμένη διαδικασία καθορισμού.

Γιατί, όταν αυτά απουσιάζουν από το κείμενο τότε αυτό δημιουργεί την εντύπωση ότι ο καθένας εννοεί ως Παραλία ό,τι θέλει, πάει όπου θέλει, από όπου θέλει, όπως θέλει και όποτε θέλει! Και, αντίστροφα, ο καθένας ορίζει ως Παραλία ό,τι θέλει, διώχνει από αυτήν όποιον θέλει, από όπου θέλει και όποτε θέλει.

Η έκφραση ‘… εκεί που σκάει το κύμα …’ δεν λέει τίποτα. Το κύμα σκάει όπου θέλει, σήμερα εδώ αύριο αλλού, αλλού τον χειμώνα αλλού το καλοκαίρι!

Η πολιτεία έχει Νομοθετήσει τρεις γραμμές. Την Ισαλο, την γραμμή του Αιγιαλού (μέγιστο χειμέριο κύμα) και την γραμμή της παραλίας. Και αυτές ορίζουν την ζώνη του Αιγιαλού και την ζώνη της Παραλίας.

Η πολιτεία είναι νομικά πανίσχυρη σε αυτό το θέμα. Εχει την δυνατότητα, αν βέβαια έχει την πολιτική βούληση, να τα εξασφαλίσει όλα αυτά, υπέρ του Πολίτη αλλά και υπέρ του ιδιοκτήτη.

Εχει την δυνατότητα δηλαδή να καθορίσει (και οριοθετήσει) που αρχίζει η παραλία, που αυτή τελειώνει και αρχίζει η ιδιοκτησία, που είναι η προσπέλαση προς την θάλασσα, και που είναι η ιδιοκτησία.

Ετσι ο Πολίτης θα ξέρει αν βρίσκεται σε παραλία ή σε δρόμο και θα στέλνει στον διάολο όποιον τον ενοχλήσει αλλά και από την άλλη ο ιδιοκτήτης θα ξέρει που είναι η ιδιοκτησία του και θα μπορεί αυτός να στείλει στον διάολο τον εισβολέα.

Καθαρά πράματα. Στα παραπάνω δεν υπάρχει καμία υπερβολή.

Εχω γίνει μάρτυρας καταστάσεων όπου ‘μαχητικός Πολίτης’, τρομάρα του, απαιτεί να περάσει μέσα από την κρεβατοκάμαρα ή πάνω από το τραπέζι που τρως για να πάει στην παραλία επειδή οι παραλίες είναι ελεύθερες μπλα, μπλά, μπλά, …

Η έννοια ‘ελεύθερη παραλία και ελεύθερη πρόσβαση’ έχει συγκεκριμένο περιεχόμενο που η Πολιτεία το έχει καθορίσει. Περιεχόμενο που δεν το καθορίζει μια παρέα που πίνει καφέ στο καφενείο ή απολαμβάνει το ποτό της σε κάποια παραλία.

Και φυσικά ο στόχος αυτού που τον ενδιαφέρει πραγματικά και σωστά το θέμα είναι η Πολιτεία (είτε ως Δήμος, είτε ως Νομαρχία, είτε ως Περιφέρεια, είτε ως Υπουργείο) να εφαρμόσει την ισχύουσα Νομοθεσία.

Με αυτή την αναφορά συμφωνώ απόλυτα, όσο πιο απόλυτα γίνεται, με το σχόλιο του γείτονα.

Και θα πρότεινα το θέμα Παραλίες και πρόσβαση σ’ αυτές να αποτελέσει ένα από τα βασικά θέματα του προεκλογικού διαλόγου.

 Γιατί αποτελεί άμεση ανάγκη αλλά και γιατί οι δύο λεβέντες, ΚαΜίζης και Σφυρίς, μας έχουν δουλέψει  ψιλό γαζί και σε αυτό το θέμα.

Εχω γράψει για αυτά, σε ανύποπτο χρόνο, ιδιαίτερα για την παραλία Σαλάντι, που γνωρίζω καλά.

Αν και το σχόλιο δεν το αναφέρει, στα παραπάνω θα ήθελα να θέσω το ερώτημα: Ο όρος ‘κοινή ησυχία’ ισχύει όταν κάποιος βρίσκεται στην ζώνη του Αιγιαλού ή/και της Παραλίας;