Για όσους δεν γνωρίζουν, στον κάμπο των Διδύμων, στα χωράφια, φυτρώνει Αγρια Τουλίπα. Κόκκινη αλλά, κάπου – κάπου και καμία κίτρινη.
Για το πώς και γιατί λίγα είναι γνωστά. Πιθανότερη εκδοχή να έφτασε εκεί μαζί με την πατάτα που έφερε ο Καποδίστριας στο Ναύπλιον. Γνωστή η ιστορία.
Αλλωστε και η Διδυμιώτικη πατάτα είναι ξεχωριστή. Και ανεκμετάλλευτη!
Αγρια τουλίπα φυτρώνει επίσης στον Ορχομενό και στην Χίο.
Η Διδυμιώτικη Τουλίπα, δεν μεταφυτεύεται! Δεκάδες συγχωριανοί το προσπάθησαν, αλλά δεν το πέτυχαν. Πήραν βολβούς, τους έβαλαν σε γλάστρα με κοκκινόχωμα Διδυμιώτικο, αλλά αυτή πιστή στα Δίδυμα!
Αυτήν την ‘ιδιαιτερότητα’ του Διδυμιώτικου κάμπου την γιορτάζουμε από το 1962.
Με πρωτοβουλία της Περιηγητικής Λέσχης Κρανιδίου.
Από τότε η γιορτή πραγματοποιείται ανελλιπώς σχεδόν κάθε χρόνο. Με διαφορετικό, προς το χειρότερο κάθε φορά κατά την εκτίμησή μου, ‘περιεχόμενο’.
Μέχρι να καταλήξει ουσιαστικά σε πανηγύρι που λίγο θυμίζει την τουλίπα. Απλά η τουλίπα είναι η αφορμή!
Με αυτό το σχόλιο μια εξαιρετικά σύντομη αναφορά στα παλιά, στις πρώτες γιορτές. Με κάποιες φωτογραφίες από τότε. Φυσικά το αρχείο του Στέφου έχει χιλιάδες φωτογραφίες από την γιορτή. Χρόνια ολόκληρα!
Η γιορτή ξεκινούσε στην πλατεία, στην Τρόμπα, σήμερα Πλατεία Ιατρού Ι. Πέτρου.
Με τις σχετικές ομιλίες, χαιρετισμούς, καλωσορίσματα, ποιήματα, χορούς και τέτοια, για μια - δυό ώρες. Από αυτό το μέρος η πρώτη φωτογραφία.
Είναι η αδελφή μου, μαθήτρια δημοτικού τότε που λέει το ποίημα. Τα άλλα πρόσωπα λίγο πολύ γνωστά, στο αναπηρικό καροτσάκι ο Γιάννης Δ. Καρατζίκος, δυστυχώς έφυγε νωρίς, όπως και ο αδελφός του ο Κώστας.
Τα μαγαζιά ήταν όλα στολισμένα με τουλίπες. Και κάποια επιτροπή βράβευε το ομορφότερα στολισμένο.
Οι δύο φωτογραφίες είναι του 1969, χρονιά που βραβεύτηκε το καφενείο του πατέρα μου. Ο στολισμός βέβαια, ιδέες υλοποίηση, του αείμνηστου Νίκου Μούντριχα. Υλοποίηση από τον ίδιο και την παρέα του καφενείου. Τότε ο Ν. Μούντριχας έφτιαξε τά κάγκελα του μπαλκονιού του σπιτιού του.
Μετά από αυτό το μέρος το πρόγραμμα ήταν τέτοιο που οι κόσμος έβγαινε στα χωράφια να γνωρίσει την τουλίπα. Αλλά και να μαζέψει και Τουλίπες.
Υπήρχε και διαδικασία βράβευσης της ωραιότερης ανθοδέσμης. Πάλι από επιτροπή.
Κάποια στιγμή σε αυτό το μέρος προστέθηκαν και οι Ονοδρομίες. Τα γαιδουράκια - αθλητές αρκετά. Και όχι μόνο Διδυμιώτικα. Ερχονταν από όλη την επαρχία, και μάλιστα μέρες πριν για να είναι ξεκούραστα για τον αγώνα. Βέβαια! Αγώνες πραγματικοί!
Για μας πιτσιρίκια τότε η ‘φάση’ ήταν στην αφετηρία, στην εκκίνηση, όχι στον τερματισμό. Μέχρι τα γαϊδουρουράκια-αθλητές ξεκινήσουν, άλλα κλώτσαγαν, άλλα πήγαιναν όπου ήθελαν, γκάριζαν, ….. Οι αναβάτες ‘ίδρωναν’ μέχρι να τα βάλουν στον ‘αγώνα’!
Κάποια στιγμή τις ονοδρομίες τις ‘αντέγραψε’ το Hydra Beach, και στην γιορτή έγιναν Ιπποδρομίες.
Μετά και πάλι Ονοδρομίες, χοροί ......
Γλέντι υπήρχε πάντα. Αλλά από το σούρουπο και αφού είχε προηγηθεί μια ολόκληρη μέρα με Τουλίπα. Μέχρι τις τελευταίες διοργανώσεις όπου πρώτα ήταν ένα ακόμη γλέντι με ολίγη Τουλίπα.
Θα κλείσω με κάποιες σκέψεις – προτάσεις.
Η άγρια Τουλίπα πρέπει να μελετηθεί από Βιολόγους, μέσα από Διπλωματικές εργασίες. Επιστημονικό ενδιαφέρον υπάρχει, απουσιάζει όμως το ενδιαφέρον κάποιου φορέα.
Ελπίζω να βρεθεί και να είναι και Διδυμιώτικος.
Η μελέτη αυτή αποτελεί το πρώτο βήμα για την δημιουργία ενός Πάρκου Αγριας Τουλίπας, έχω ξαναγράψει για αυτό. Μέχρι πριν λίγα χρόνια που το έψαχνα υπήρχε Ευρωπαϊκό Πρόγραμμα που χρηματοδοτούσε Υλοποίηση και Λειτουργία. Τώρα δεν γνωρίζω.
Αν αυτά υλοποιηθούν, σε συνδυασμό με την μελέτη του Κεδροδάσους, για γνώση – προστασία – πιθανή αξιοποίηση, την αποκατάσταση του τοπίου στην περιοχή Σκουπιδιών και Λατομείων, με την δημιουργία ενός Λαογραφικού χωριού σε αυτή την περιοχή, όλα μαζί, θα αποτελούν ένα σοβαρό αναπτυξιακό έργο για τα Δίδυμα και όχι μόνο.
Και μια και πήρα φόρα, να προσθέσω το Σαλάντι, που έχει ακόμη όλες τις προϋποθέσεις σωστής ανάπτυξης και για το οποίο έχω να γράψω πολλά και αναλυτικά, τις Σπηλιές και την Μονή Αυγού, αυτά που γράφει ο Κατσαϊτης αυτές τις μέρες και καλά κάνει, και τα Νερά της Πελεής.
Όλα μαζί φτιάχνουν τα Δίδυμα και καλά και σωστά. Και με αειφορία.
Αλλά θέλει και δουλειά και μυαλό.
Δεν ξέρω τι θα καταφέρει να κάνει φέτος το χωριό. Του χρόνου όμως κλείνουν πενήντα χρόνια της Γιορτής. Και καλό θα ήταν τόσο η φετινή διοργάνωση, αλλά και ο επόμενος χρόνος, να στοχεύουν σε αυτήν. Με την ιστορία και την προσήκουσα τιμή σε όσους κατά καιρούς, με διάφορους τρόπους, δούλεψαν για αυτήν.
Τέλος ένα Αρχείο, από τις διάφορες εορτές, από φωτογραφίες, video κ.α. στοιχεία, που υπάρχουν σε διάφορα χέρια, θα ήταν εξαιρετικά χρήσιμο. Ο καθένας ας τις δημοσιοποιήσει όπως νομίζει.
Τα ιστολόγια αυτά πάντως είναι διαθέσιμα και με χαρά.
Εξαιρετικό το αφιέρωμα.
ΑπάντησηΔιαγραφή