Τα πρώτα χρόνια της μεταπολίτευσης είχαμε τις πορείες στο κέντρο της Αθήνας.
Για το Πολυτεχνείο, για την αποκατάσταση της Δημοκρατίας, …., τρομάρα μας.
Κοντά ένα εκατομμύριο κόσμος την φορά, και ειρηνικές.
Και πανικό στο πολιτικό σύστημα.
Ωσπου εμφανίστηκαν οι …. Δημοκράτες!
Αυτοί που κατά καιρούς τους έχουν αποκαλέσει αναρχικούς, κουκουλοφόρους, γνωστούς άγνωστους, ….
Όπως και αν τους αποκαλούν, όποιοι και αν είναι μία δουλειά κάνουν, διαχρονικά.
Καταστρέφουν αυτό το οποίο, υποτίθεται, υπερασπίζονται!
Παραδείγματα;
Οι πρόσφατες ταραχές στο Κέντρο της Αθήνας.
Αν δεν υπήρχαν π.χ. τα πρόσφατα επεισόδια, η προσέλευση του κόσμου θα ήταν πολλαπλάσια. Και αυτό σημαίνει πολλά!
Το κίνημα των αγανακτισμένων. Και εκεί έκαναν την δουλίτσα τους!
Το Πανεπιστημιακό Ασυλο.
Για την υπεράσπισή του χτίστηκαν γραφεία, έγιναν καταλήψεις, κάηκαν κτίρια, κάηκαν αρχεία, κ.α. μέχρι Καλάσνικωφ μπήκαν στου Ζωγράφου.
Και έφεραν την Κοινωνία στο σημείο να λέει ‘καταργήστε το να ησυχάσουμε’!
Και αυτό έφερε το πολιτικό επιχείρημα και το γνωστό αποτέλεσμα.
Η Λαθρομετανάστευση. Πολιτικές και Οικονομικές ευαισθησίες, ανθρώπινες ευαισθησίες, και άλλα τέτοια, σοβαρά μεν αλλά χωρίς θέση εδώ.
Γιατί κανένας δεν βλέπει, ούτε μιλά για την ΑΝΘΡΩΠΟΜΗΧΑΝΗ που υπάρχει πίσω από αυτά. Ούτε το εμπόριο ναρκωτικών, ούτε το εμπόριο οργάνων, ούτε την σωματεμπορία πάση μορφής.
Μόνο ευαισθησία, κουλτούρα κ.α. κοινώς λάδι στην ανθρωπομηχανή να δουλεύει καλά.
Η ιστορία αυτή κρατάει χρόνια. Από την μεταπολίτευση.
Οσοι την ξεκίνησαν δεν είναι πια για τέτοια … παιγνίδια.
Δεν αντέχουν, γέρασαν.
Όμως μεροκάματο υπάρχει στην … Επαρχία.
Η Τοπική Αυτοδιοίκηση έχει πάρει τα πάνω της!
Εχει π.χ. τα σκουπίδια. Τα οικονομικά συμφέροντα τεράστια.
Η ανακύκλωση δεν συμφέρει γιατί δεν αφήνει κέρδη.
Και πρέπει να φύγει από την μέση.
Πως όμως;
Με την απαξίωσή της!
Και πως θα γίνει η απαξίωση;
Να μην την εφαρμόσεις σωστά!
Είναι απλό! Πάρα πολύ απλό!
Αντί να ζητηθεί η βοήθεια κάποιων που την έχουν εφαρμόσει με επιτυχία, επικίνδυνα άσχετοι όντες βγαίνουν μπροστά, ΥΠΕΡΜΑΧΟΙ, ως ειδικότεροι των ειδικών, απαξιώνοντας τους πάντες και τα πάντα, τα κάνουν μαντάρα, και φέρνουν την Κοινωνία σε σημείο να λέει ‘φέρτε την εταιρεία να τελειώνουμε με τα σκουπίδια’!
Και η εταιρεία προσφέρει άλλα, όχι ανακύκλωση!
Εργατοπατέρες!
Πάντα, υποτίθεται, με το δίκιο του εργάτη! Ποτέ με τις υποχρεώσεις!
Το γεγονός ότι ο κάθε εργαζόμενος, οπουδήποτε, σε κακό ιδιώτη, σε Δήμο, σε Δημόσια Υπηρεσία, …. πρέπει, για να πάρει τόσα να αποδίδει τόσα για λειτουργεί σωστά και χωρίς στρεβλώσεις το σύστημα, δεν το έμαθαν ποτέ. Όλα τα άλλα τα έμαθαν!
Αυτός είναι ο ρόλος τους!
Εχουμε όμως και το Νερό.
Πρέπει να μπουν οι ιδιώτες στην διαχείριση.
Εχει λεφτά.
Και έχουν αρχίσει να στρώνουν τον δρόμο.
Μιλάνε, ζητάνε μάλιστα και διάλογο, μιλώντας ως Γεωλόγοι, Υδρογεωλόγοι, Μετεω-ρολόγοι, Οικονομολόγοι, Αναπτυξιολόγοι, Παπαρολόγοι γενικώς.
Και σε αυτό το θέμα θα συμβάλλουν και αυτοί να έρθει και πάλι η Κοινωνία μας στο σημείο να πει ‘Δώστε το σε μια εταιρεία, να τελειώσουμε’.
Είναι τόσο ικανοί που τα καταφέρνουν;
Όχι βέβαια!
Η πρώτη βοήθεια είναι από τους ΧΑΖΟΒΙΟΛΗΔΕΣ.
Αυτοί που δεν έχουν πέντε δράμια μυαλό στο κεφάλι να σκεφθούν, αυτοί που στο κεφάλι τους είναι όλα λόγκα χωρίς κανένα μισοχώρι, και να δουν που είναι η ΑΠΑΤΗ.
Και ακολουθούν.
Μπας και χαρακτηρισθούν καθυστερημένοι!
Αυτοί που δεν κάνουν την απλή ερώτηση:
Αυτά που λες τα έχεις εφαρμόσει κάπου;
Τα έχει εφαρμόσει κανένας άλλος κάπου;
Πρέπει εμείς να ανακαλύψουμε τον τροχό;
Υπάρχουν όμως και οι ΗΛΙΘΙΟΙ.
Αργυρώνητοι συνήθως, με πενταροδεκάρες, ίσως και με ένα χτύπημα στην πλάτη, εί-ναι οι καλλίτεροι σύμμαχοι στο έργο.
Ηλίθιοι, γιατί δεν παίρνουν μυρουδιά για το ποιο παιγνίδι παίζεται, δεν καταλαβαίνουν τι συμβαίνει όταν ο άλλος παίζει μια στο ζεστό και μια στο κρύο.
Προχωράνε μαζί τους, ως ΗΛΙΘΙΟΙ, και στο τέλος τρώνε όλο το ξύλο.
Πολύ ξύλο.
Και ο άλλος γελά!
Με τον ΗΛΙΘΙΟ!
Που δεν ρωτά: Ποιος είσαι, από πού κρατά η σκούφια σου και γιατί δεν στέριωσες στον Τόπο σου;
Υπάρχουν και τα ‘πολιτικά’ πρόσωπα.
Αυτά που υπηρετούν τον Λαό ‘πλασάροντας’ την πραμάτεια των μεγάλων.
Αυτοί είναι οι άμεσοι συνεργάτες τους.
Λυκοφιλία δηλαδή.
Αν κάποιος χαλάσει κάτι στην συμφωνία, αρχίζει, μια στο ζεστό, μια στο κρύο.
Και πάντα μουλωχτά.
Με χτυπήματα κάτω από την ζώνη.
Γιατί κανένας τους δεν πρόκειται να μιλήσει για την πραγματική ‘διαφωνία’.
Το αφεντικό δεν ανέχεται λάθη.
Εχουμε τέτοια φαινόμενα στον Τόπο μας;
Προφανώς ΟΧΙ.
Γιατί τα γράφω;
Ελα ντε!
Για το Πολυτεχνείο, για την αποκατάσταση της Δημοκρατίας, …., τρομάρα μας.
Κοντά ένα εκατομμύριο κόσμος την φορά, και ειρηνικές.
Και πανικό στο πολιτικό σύστημα.
Ωσπου εμφανίστηκαν οι …. Δημοκράτες!
Αυτοί που κατά καιρούς τους έχουν αποκαλέσει αναρχικούς, κουκουλοφόρους, γνωστούς άγνωστους, ….
Όπως και αν τους αποκαλούν, όποιοι και αν είναι μία δουλειά κάνουν, διαχρονικά.
Καταστρέφουν αυτό το οποίο, υποτίθεται, υπερασπίζονται!
Παραδείγματα;
Οι πρόσφατες ταραχές στο Κέντρο της Αθήνας.
Αν δεν υπήρχαν π.χ. τα πρόσφατα επεισόδια, η προσέλευση του κόσμου θα ήταν πολλαπλάσια. Και αυτό σημαίνει πολλά!
Το κίνημα των αγανακτισμένων. Και εκεί έκαναν την δουλίτσα τους!
Το Πανεπιστημιακό Ασυλο.
Για την υπεράσπισή του χτίστηκαν γραφεία, έγιναν καταλήψεις, κάηκαν κτίρια, κάηκαν αρχεία, κ.α. μέχρι Καλάσνικωφ μπήκαν στου Ζωγράφου.
Και έφεραν την Κοινωνία στο σημείο να λέει ‘καταργήστε το να ησυχάσουμε’!
Και αυτό έφερε το πολιτικό επιχείρημα και το γνωστό αποτέλεσμα.
Η Λαθρομετανάστευση. Πολιτικές και Οικονομικές ευαισθησίες, ανθρώπινες ευαισθησίες, και άλλα τέτοια, σοβαρά μεν αλλά χωρίς θέση εδώ.
Γιατί κανένας δεν βλέπει, ούτε μιλά για την ΑΝΘΡΩΠΟΜΗΧΑΝΗ που υπάρχει πίσω από αυτά. Ούτε το εμπόριο ναρκωτικών, ούτε το εμπόριο οργάνων, ούτε την σωματεμπορία πάση μορφής.
Μόνο ευαισθησία, κουλτούρα κ.α. κοινώς λάδι στην ανθρωπομηχανή να δουλεύει καλά.
Η ιστορία αυτή κρατάει χρόνια. Από την μεταπολίτευση.
Οσοι την ξεκίνησαν δεν είναι πια για τέτοια … παιγνίδια.
Δεν αντέχουν, γέρασαν.
Όμως μεροκάματο υπάρχει στην … Επαρχία.
Η Τοπική Αυτοδιοίκηση έχει πάρει τα πάνω της!
Εχει π.χ. τα σκουπίδια. Τα οικονομικά συμφέροντα τεράστια.
Η ανακύκλωση δεν συμφέρει γιατί δεν αφήνει κέρδη.
Και πρέπει να φύγει από την μέση.
Πως όμως;
Με την απαξίωσή της!
Και πως θα γίνει η απαξίωση;
Να μην την εφαρμόσεις σωστά!
Είναι απλό! Πάρα πολύ απλό!
Αντί να ζητηθεί η βοήθεια κάποιων που την έχουν εφαρμόσει με επιτυχία, επικίνδυνα άσχετοι όντες βγαίνουν μπροστά, ΥΠΕΡΜΑΧΟΙ, ως ειδικότεροι των ειδικών, απαξιώνοντας τους πάντες και τα πάντα, τα κάνουν μαντάρα, και φέρνουν την Κοινωνία σε σημείο να λέει ‘φέρτε την εταιρεία να τελειώνουμε με τα σκουπίδια’!
Και η εταιρεία προσφέρει άλλα, όχι ανακύκλωση!
Εργατοπατέρες!
Πάντα, υποτίθεται, με το δίκιο του εργάτη! Ποτέ με τις υποχρεώσεις!
Το γεγονός ότι ο κάθε εργαζόμενος, οπουδήποτε, σε κακό ιδιώτη, σε Δήμο, σε Δημόσια Υπηρεσία, …. πρέπει, για να πάρει τόσα να αποδίδει τόσα για λειτουργεί σωστά και χωρίς στρεβλώσεις το σύστημα, δεν το έμαθαν ποτέ. Όλα τα άλλα τα έμαθαν!
Αυτός είναι ο ρόλος τους!
Εχουμε όμως και το Νερό.
Πρέπει να μπουν οι ιδιώτες στην διαχείριση.
Εχει λεφτά.
Και έχουν αρχίσει να στρώνουν τον δρόμο.
Μιλάνε, ζητάνε μάλιστα και διάλογο, μιλώντας ως Γεωλόγοι, Υδρογεωλόγοι, Μετεω-ρολόγοι, Οικονομολόγοι, Αναπτυξιολόγοι, Παπαρολόγοι γενικώς.
Και σε αυτό το θέμα θα συμβάλλουν και αυτοί να έρθει και πάλι η Κοινωνία μας στο σημείο να πει ‘Δώστε το σε μια εταιρεία, να τελειώσουμε’.
Είναι τόσο ικανοί που τα καταφέρνουν;
Όχι βέβαια!
Η πρώτη βοήθεια είναι από τους ΧΑΖΟΒΙΟΛΗΔΕΣ.
Αυτοί που δεν έχουν πέντε δράμια μυαλό στο κεφάλι να σκεφθούν, αυτοί που στο κεφάλι τους είναι όλα λόγκα χωρίς κανένα μισοχώρι, και να δουν που είναι η ΑΠΑΤΗ.
Και ακολουθούν.
Μπας και χαρακτηρισθούν καθυστερημένοι!
Αυτοί που δεν κάνουν την απλή ερώτηση:
Αυτά που λες τα έχεις εφαρμόσει κάπου;
Τα έχει εφαρμόσει κανένας άλλος κάπου;
Πρέπει εμείς να ανακαλύψουμε τον τροχό;
Υπάρχουν όμως και οι ΗΛΙΘΙΟΙ.
Αργυρώνητοι συνήθως, με πενταροδεκάρες, ίσως και με ένα χτύπημα στην πλάτη, εί-ναι οι καλλίτεροι σύμμαχοι στο έργο.
Ηλίθιοι, γιατί δεν παίρνουν μυρουδιά για το ποιο παιγνίδι παίζεται, δεν καταλαβαίνουν τι συμβαίνει όταν ο άλλος παίζει μια στο ζεστό και μια στο κρύο.
Προχωράνε μαζί τους, ως ΗΛΙΘΙΟΙ, και στο τέλος τρώνε όλο το ξύλο.
Πολύ ξύλο.
Και ο άλλος γελά!
Με τον ΗΛΙΘΙΟ!
Που δεν ρωτά: Ποιος είσαι, από πού κρατά η σκούφια σου και γιατί δεν στέριωσες στον Τόπο σου;
Υπάρχουν και τα ‘πολιτικά’ πρόσωπα.
Αυτά που υπηρετούν τον Λαό ‘πλασάροντας’ την πραμάτεια των μεγάλων.
Αυτοί είναι οι άμεσοι συνεργάτες τους.
Λυκοφιλία δηλαδή.
Αν κάποιος χαλάσει κάτι στην συμφωνία, αρχίζει, μια στο ζεστό, μια στο κρύο.
Και πάντα μουλωχτά.
Με χτυπήματα κάτω από την ζώνη.
Γιατί κανένας τους δεν πρόκειται να μιλήσει για την πραγματική ‘διαφωνία’.
Το αφεντικό δεν ανέχεται λάθη.
Εχουμε τέτοια φαινόμενα στον Τόπο μας;
Προφανώς ΟΧΙ.
Γιατί τα γράφω;
Ελα ντε!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου