Τα Ναι και τα Όχι.

Οχι στο ένα, όχι στο άλλο, όχι στο παρ’ άλλο, τι θα κάνουμε στο τέλος;

Πως θα ζήσουμε; Αυτό αναρωτιέται ο Βασίλης Γκάτσος.

Και με αυτή την αφορμή, θα ήθελα να καταθέσω κάποιες σκέψεις.

Τα όχι τα δικά μου, που δεν είναι και λίγα, και για τα οποία μπορώ να μιλάω, είναι σε άλλη λογική.

Και έχουν να κάνουν, κατά βάθος, όχι στην προχειρότητα, όχι στους πολιτικάντηδες, όχι στους καραγκιόζηδες και στα καραγκιοζιλίκια, όχι στην αρπαχτή, ….

Ένα Ναι, και μάλιστα μεγάλο έχω να πω.

 Στην Σοβαρότητα. Και από εκεί ακολουθούν όλα τα άλλα.

Πρώτο παράδειγμα, τα Λατομεία Μαρμάρου. Ελεγα και λέω όχι. Γιατί όμως;

Γιατί βρίσκομαι μπροστά σε μία κατάσταση, όπου έναν πλούτο του τόπου μου, κάποιοι πονηροί , μαζί με κάποιους καραγκιόζηδες της πολιτικής, δημιούργησαν ένα θεσμικό πλαίσιο που επέτρεψε, αυτόν τον πλούτο, όσος ήταν και είναι, να μου τον κλέψουν. Μου έδωσαν ψίχουλα, μου κατέστρεψαν τους δρόμους, και μου άφησαν και το σεληνιακό τοπίο!

Ωμά, ήμουν το κορόϊδο.

Δεύτερο παράδειγμα, να μην κουράζω, τα Ιχθυοτροφεία.

Για να αναπτυχθεί αυτή η τεχνολογία χρειάστηκαν χρόνια δουλειάς.

Μελέτες και έρευνες ετών, από Βιολόγους, Ιχθυολόγους, Ωκεανολόγους, Χημικούς, Γεωπόνους, Μηχανικούς, ….

Σωρεύτηκε γνώση και εμπειρία πριν ξεκινήσουν.

Και μπήκαν κανονισμοί, προδιαγραφές, …., που εξασφαλίζουν και το υγιεινό του προϊόντος, και την θάλασσά μου, και το τοπίο, …

Τηρείται τίποτα από αυτά στον τόπο μας;

Μπήκαν όρια σχετικά με τον μέγεθος, την παραγωγή, την ρύπανση, ….

Και αν μπήκαν, τηρούνται;

Υπάρχουν οι απαραίτητοι μηχανισμοί και υποδομές για τον έλεγχο της πιστής εφαρμογής;

Εξετάστηκαν άλλες προοπτικές ανάπτυξης κάποιας περιοχής, πριν αυτή δοθεί σε οχλούσα δραστηριότητα;

Εν προκειμένω, έχουμε μια άκρως τουριστική ακτή, που ξεκινά από το Αστρος και φτάνει στην Ερμιονίδα.

Και στην μέση Ιχθυοτροφεία!

Δεν υπάρχουν περιοχές στην χώρα μας, κυρίως στην νησιωτική, όπου αυτές θα μπορούσαν να εγκατασταθούν, σε συνδυασμό με άλλα αναπτυξιακά προγράμματα; 

Γιατί σε άλλες χώρες, δεν έχουν τέτοια προβλήματα;

Γιατί απλούστατα τόσο η χωροθέτηση όσο και οι λειτουργία διέπονται από κανόνες. Που υπάρχουν μηχανισμοί που τους παρακολουθούν!

Με ελέγχους και μετρήσεις!

Που εξασφαλίζουν, στην πράξη, όλα όσα οι κανονισμοί και οι προδιαγραφές προβλέπουν.

Γίνεται τίποτα από αυτά εδώ; Όχι, όλα στην τύχη ή, πιο σωστά, στην αρπαχτή.

Τι θα γίνει σήμερα;

Αρνητικό θα είναι το Δ.Σ. Πολλά δείχνουν ότι πάμε για εκλογές.

Φτάνει όμως, μια απόφαση που να λέει όχι στην επέκταση;

Δεν χρειάζεται και μία άλλη που να εξασφαλίζει ότι όλες αυτές οι μονάδες θα λειτουργούν σύμφωνα με όλες τις προϋποθέσεις και προδιαγραφές;

Θα ανοίξει κάποια προοπτική για μεταφορά τους σε άλλες περιοχές όπου δεν θα ενοχλούν άλλες δραστηριότητες όπως ο τουρισμός;

Λόγια μπορεί να ακουστούν. Μετρά όμως τι θα γίνει!

Και η εκτίμησή μου είναι ότι θα μείνουμε στα ίδια.

Είναι πολλά τα λεφτά.

Και δεν έχουν ούτε χρώμα, ούτε οσμή, ούτε Θεό, ούτε Διάολο.

Μόνο ψήφους. Και συμφορά!

Βλέπε επίσης την παλαιότερη ανάρτηση
http://villadidimo.blogspot.com/2011/02/blog-post_1476.html