Φυσικά και όλοι οι εκ του τουρισμού προσποριζόμενοι παραθαλάσσιοι πληθυσμοί της Ερμιονίδας θεωρούν αυτονόητο να πετούν τα σκουπίδια τους μακριά από την «ιερή τους αγελάδα». Ούτε καν το συζητούν, το θεωρούν αυτονόητο. Αφού βγάλουν τα δάκρυά τους για το περιβάλλον, αφού περιγράψουν πώς οι χωματερές μολύνουν τα παραθαλάσσια τουριστικά μας χωρία και κάμπους (που παράγουν βέβαια και το 95% των σκουπιδιών) τα μεταφέρουν κάπου στα Δίδυμα, κάνοντας μάλιστα τον κουτό, δηλαδή ενώ ξέρουν το αυτονόητο, ότι η γούβα των Διδύμων δεν αερίζεται εύκολα και υπάρχουν μέρες που καίγονται τα κλαριά στους ελαιώνες, ή παράγουν κάρβουνα, και τα Δίδυμα σκεπάζονται με καπνό όλη τη μέρα.
Βέβαια ξεχνούν και την αρχή «Ο ρυπαίνων πληρώνει» η οποία έγινε «Το Δίδυμο πληρώνει». Μάλιστα αδαείς περί τα περιβαλλοντικά, άθελά τους λένε την αλήθεια. Όντως σε μία περιβαλλοντική μελέτη πρέπει να προτείνεις δύο - τρεις εναλλακτικές λύσεις, να τις αξιολογήσεις και να αιτιολογήσεις, γιατί αυτή που αποδέχεσαι είναι η καλύτερη. Έτσι φαίνεται ότι στη μελέτη για τον Σταυρό Διδύμων προτείνεται εναλλακτική θέση το Ασπρόχωμα Ερμιόνης εκεί που είναι η σημερινή χωματερή. Φυσικά προτείνεται για να αξιολογηθεί χαμηλά ως γειτνιάζουσα με τον οικισμό Ερμιόνη, ότι είναι κοντά σε θάλασσα, σε καλλιέργειες κ.λ.π. ενώ το βουνό Δίδυμα είναι μακριά από οικισμούς, θάλασσα, καλλιέργειες κ.λ.π. Έτσι το Ασπρόχωμα δεν είναι εναλλακτική θέση, δηλαδή ή εδώ ή εκεί, ούτε τη γλίτωσε φτηνά η Ερμιόνη, αλλά το «κόλπο ντε φάβα» της μελέτης, ώστε να προκριθεί η βέλτιστη λύση στο Σταυρό Διδύμων. Στις μελέτες βέβαια επισυνάπτονται και υδρολογικά χαρακτηριστικά περιοχών, άνεμοι, ειδικές συνθήκες κ.λ.π. Φαίνεται της περιοχής Διδύμων ήταν εξαιρετικά ευνοϊκά για απόθεση δεμάτων σκουπιδιών και αξιολογήθηκαν με άριστα!
Αλλά αφού η δεματοποίηση εγκλωβίζει τα σκουπίδια και τίποτα δεν βγαίνει έξω από το πλαστικό περιτύλιγμά τους, σύμφωνα με την αρχή «ο ρυπαίνων πληρώνει» κάλλιστα μπορούσαν να τοποθετηθούν τα δέματα στις ήδη υπάρχουσες χωματερές, δηλαδή κοντά σε αυτούς που τα παράγουν. Μάλιστα αν ακολουθούσε ή πραγματική διαχείριση αποβλήτων, πλαστικό, χαρτί, γιαλί, τενεκεδάκι, χωριστά ή ως σύμμεικτο φορτίο, αυτό που απομένει δηλαδή το τρόφιμο (όχι βέβαια και τα σφάγια και τα ...ψοφίμια μαζί και με τα μπάζια), θα γινόταν κομπόστα στη τέως χωματερή κάθε χωριού. Δεν είναι δα κάτι το τρομερό.
Έτσι:
1. Ένα ολόκληρο παραγωγικό χωριό δέχτηκε να παρακαμφθεί, ώστε μελλοντικά να μη μπορεί να ασκήσει εμπορικές δραστηριότητες παράλληλα με τον δημόσιο δρόμο και μάλιστα σε μια εποχή που ανακαλύπτεται το Σαλάντι εκ νέου τουριστικά και γεμίζει πλούσιες βίλες (τούμπες κάνουν άλλα χωριά για τέτοιους πελάτες των προϊόντων τους). Αυτό δεν το χωράει ο νους μου, δηλαδή δεν χωνεύεται με τίποτα.
2. Έπεσαν αμαχητί οι Διδυμιώτες και τους επεβλήθη ότι σύμφωνα με την αρχή «ο ρυπαίνων πληρώνει», αυτοί πρέπει να βάλουν τα σκουπίδια της Ερμιονίδας ακριβώς πάνω από το χωριό τους και να σηκώσουν τις......αμαρτίες των άλλων. Εύγε τους! Προσωπικά τους ευχαριστώ, διότι από το Ασπρόχωμα οι καπνοί έφταναν εκεί που μάζευα ελιές και με ενοχλούσαν.
3. Υπήρχε η εντύπωση ότι οι Διδυμιώτες ήσαν δεινοί περί τα δικαστικά και δικηγορικά. Λέγανε δε οι παλιοί, περιπαιχτικά, ότι οι μισές δίκες στο Μάσητα Κρανιδίου σχετίζονταν με Διδυμιώτες. Καλά, εδώ στο Ε’ του ΣτΕ βρίσκει καταφύγιο ο κάθε αδικημένος και βρίσκει το δίκιο του και εσείς δεν καταφέρατε τίποτα;
Με εκτίμηση,
Β. Γκάτσος
Πριν την ανάρτηση προηγήθηκε η ανταλλαγή των μηνυμάτων που ακολουθούν.
Βασίλη γειά σου,
Σε ευχαριστώ για την αποστολή. Πριν το αναρτήσω θα ήθελα να σου θέσω υπ' όψη τα εξής.
1. Η ομίχλη δεν πρέπει να συνδέετε με τον καπνό από τα σκουπίδια. Ούτε με κάρβουνα, η δραστηριότητα αυτή έχει σταματήσει εδώ και πολλά χρόνια. Δεν νομίζω ακόμη ότι έχει να κάνει με τα κλαριά. Είναι κάτι που έχει
εμφανισθεί εδώ και 20-30 χρόνια, και δεν ξέρω περί τίνος πρόκειται. Σίγουρα η κατάσταση γίνεται χειρότερη τώρα με τα σκουπίδια. Σκέψου τα και ότι μου στείλεις θα το αναρτήσω.
Γιώργο καλημέρα,
Εγώ χρόνια περνάω από τα Δίδυμα και όταν ο καιρός είναι κάλμα και καίνε τα κλαριά στους ελαιώνες παγιδεύεται η κάπνα για ώρες. Έχω δει με τα μάτια μου να φτιάχνουν κάρβουνα, όχι συστηματικά αλλά περιστασιακά. Όλη η καπνιά απλωνόταν έτσι. Πριν χρόνια είχα δώσει τους ελαιώνες μου για κλάδεμα σε Διδυμιώτες με τη συμφωνία να πάρουν τα ξύλα για κάρβουνα.
Εννοώ ότι είναι τέτοια η μορφολογία που με άπνοια δεν κυκλοφορεί ο αέρας και αυτό απλά ο καπνός το κάνει ορατό.
Δεν έχει αυξηθεί η φυσική υγρασία ούτε έχει αλλάξει δραματικά το τοπίο γύρω από το χωριό, ώστε να δικαιολογείται αυτό το στρώμα ομίχλης.
Εγώ την εξήγηση του φαινομένου της ομίχλης την δίνω έτσι: Αυτό που έχει τελευταία αυξηθεί στα Δίδυμα είναι οι καύσεις για θέρμανση στα σπίτια. Τα μικροσωματίδια της καύσης (άσχετα αν προέρχονται από καύση ξύλου ή πετρελαίου) με άπνοια παγιδεύονται σε στρώση πάνω από το χωριό και γίνονται πυρήνες συμπύκνωσης των υδρατμών, οι οποίοι υδρατμοί σε μεγάλο ποσοστό προέρχονται από αυτή καθ' αυτή τη καύση σε ποσοστό 16.6% των καυσαερίων. Κατά τη γνώμη μου δεν πρόκειται για φυσιολογική ομίχλη, αλλά για αιθαλομίχλη (απλής βέβαια μορφής), όπώς αυτή που είχε πριν 40 χρόνια ο Πειραιάς πολλά πρωινά και φυσικά μόνιμα το Λονδίνο. Στα Δίδυμα απλά τα σωματίδια είναι απλή λευκή καπνιά ενώ στις βιομηχανικές περιοχές μαύρη καπνιά.
Εγώ πιστεύω ότι αν στο κέντρο του χωριού φτιάξεις ένα διυλιστήριο όπου καίγονται συνέχεια και υποχρεωτικά τα διάφορα αέρια διαφυγής σε έναν υψηλό καυστήρα (τον βλέπουμε όλοι στα διυλιστήρια της Πρωτεύουσας), όταν θα έκανε άπνοια θα φεύγανε όλοι από το χωριό, γιατί υπήρχε κίνδυνος καθολικής ασφυξίας ή δηλητηρίασης.
Αν τα ρεύματα του αέρα στον Σταυρό ευνοούν τη διασπορά της βαριάς και πολύ μολυσματικής καπνιάς, κανένα πρόβλημα για το χωριό. Αν όμως διοχετεύουν την καπνιά κάποιες μέρες το χρόνο στη γούβα των Διδύμων, τότε υπάρχει πρόβλημα.
Πέραν αυτών είναι γνωστό ότι η ελληνική φέτα δεν μπορεί να εισαχθεί στην Αμερική, γιατί η νομοθεσία τους είναι εξαιρετικά αυστηρή. Η φέτα μας, ας είναι από τα χωριά μας, μολύνεται από τη διασπορά στα βουνά των ραντισμάτων στα χωράφια, από επικαθίσεις από βιομηχανικές χρήσεις και φυσικά από τις έτοιμες ζωοτροφές. Μην νομίζουμε ότι αν καίει κάθε μέρα φωτιά στο Σταυρό τα βοσκοτόπια στο Μαυροβούνι θα μείνουν ανεπηρέαστα.
Απλά δεν θα γίνει αυτό αντιληπτό, γιατί δεν φτιάχνουμε φέτα για την Αμερική και το γάλα που δίνουμε για την εσωτερική αγορά δεν έχει αυστηρές απαιτήσεις και στην πράξη δεν ελέγχεται. Αν ένας Διδυμιώτης βόσκει το κοπάδι γύρω από τα καιόμενα απορρίμματα και δίνει το γάλα στους τυροκόμους της Τραχειάς ποιος καταναλωτής θα καταλάβει τίποτα;
Οι Διδυμιώτες έχουν επιλέξει να ζουν ως κτηνοτρόφοι και μάλιστα ανοικτής κτηνοτροφίας και ως καλλιεργητές πάλι σχεδόν ανοικτής γεωργίας. Δηλαδή, αν έχουν κέφι και θέληση μπορούν να δώσουν στην αγορά προϊόντα (τυριά, λάδια, κ.λ.π.) με ονομασία προέλευσης ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΗΣ ΠΟΙΟΤΗΤΑΣ και σε πολύ υψηλές τιμές. Αυτό όμως δεν μπορεί να γίνει χωρίς να διαφυλάξουν τα βοσκοτόπια τους και τους κάμπους τους που ακόμη είναι ένα παρθένο τοπίο.
Ερώτημα: Ποιος θα αγόραζε φέτα από μαγαζί στο δημόσιο δρόμο Διδύμων, όταν συνειδητοποιούσε ότι απέναντι καίνε τα σκουπίδια της Ερμιονίδας, ίσως δε αργότερα και άλλων Δήμων, ή ότι απέναντι είναι αποθηκευμένα χιλιάδες δέματα σκουπιδιών που έχουν αποσυντεθεί;
Οι Διδυμιώτες δεν νομίζω ότι θέλουν απλά καθαρή φύση, η καθαρή φύση είναι απαραίτητη προϋπόθεση των επαγγελμάτων τους και του οικονομικού μέλλοντός των.
Δεν θα ήταν άσχημο αυτή η συζήτηση, έτσι όπως είναι να αναρτηθεί. Τα μάτια όλων μας
ανοίγει.
Με εκτίμηση,
Β. Γκάτσος
Ως ύστερη σκέψη, στα όσα αναφέρει ο Βασίλης πρέπει να προσθέσουμε το γεγονός ότι, στα 100 μέτρα από τον δεματοποιητή λειτουργούν τα σφαγεία Διδύμων!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου