Την ‘’λεπτομέρεια’’ που αναφέρει ο Βασίλης δεν την γνώριζα.
Όμως από συζητήσεις με φίλους και συναδέλφους, έγκυρους και υπεύθυνους, από άλλους δρόμους, με άλλα επιχειρήματα, το συμπέρασμα είναι το ίδιο, αν τον ερμηνεύω σωστά.
Ότι δηλαδή, αρέσει δεν αρέσει, θέλουμε δεν θέλουμε, εύκολο ή δύσκολο, είμαστε καταδικασμένοι να ζήσουμε με τα δικά μας νερά και μόνον!
Και δικά μας νερά είναι μόνο αυτά που βρέχει στον τόπο μας!
Ακριβέστερα αυτά που θα μπορέσουμε να αξιοποιήσουμε από αυτά που βρέχει στον τόπο μας!
Τα νερά του Ανάβαλου δεν είναι δικά μας νερά! Κάποια στιγμή θα υπάρξει πρόβλημα και οι πρώτες ‘’περικοπές’’ θα αφορούν σε εμάς!
Νερά δικά μας είναι αυτά του φράγματος Τζερτζελιάς. Για το οποίο κανείς δεν μιλά!
Σε προηγούμενο σχόλιό μου είχα κάνει κάποιους υπολογισμούς. Από αυτά που βρέχει στον τόπο μας χρειαζόμαστε (σήμερα) λιγότερα από το 2%! Και εμείς αποδεικνυόμαστε τόσο άχρηστοι και ανίκανοι που όχι μόνο αυτό δεν κάνουμε αλλά, αντίθετα, καταστρέφουμε και αυτούς τους λίγους υδροφόρους ορίζοντας που αφήσαμε χωρίς να τους καταστρέψουμε.
Πρώτα από όλα επομένως πρέπει όλοι να συμφωνήσουμε, να ορίσουμε που λένε οι Μαθηματικοί, τι είναι λύση στο πρόβλημα του Νερού. Διαφορετικά δεν θα δούμε λύση!
Και λύση είναι να ξαναδώσει η γη το νερό που έδινε! Τα άλλα, οι πομφόλυγες που κατά καιρούς πετάγονται, είναι για πολιτική κατανάλωση. Και τίποτα άλλο!
Μιλάει ο Καμιζής και λέει ότι παρέδωσε άφθονο και καλό νερό στον Σφυρί! Αυτό που δεν λέει είναι ότι το παρέδωσε συνεχίζοντας την καταστροφή! Καταστρέφοντας τους εναπομείναντες υδροφόρους ορίζοντες με την υπεράντληση!
Μιλάει ακόμη και για το καραβάκι! Αυτό που δεν λέει όμως είναι ότι αυτή η ενέργεια δεν είναι λύση! Απλά ‘’σπρώχνει’’ τον καιρό, να βγεί από την τετραετία, νικητής και καβαλάρης. Να έχει να λέει για την επόμενη. Και ας αφήνει πίσω του την καταστροφή!
Οσο για την ‘’πολιτική’’ του Σφυρί, δεν έχω λόγια να την περιγράψω! Οσο πιο γρήγορα φύγει από τον Δήμο, τόσο καλλίτερα θα είναι για όλους μας. Οι πομφόλυγες ότι δηλαδή μας αγάπησε, ας τις αφήσει για αλλού.
Και για να γίνω σαφής.
Νερά δικά μας είναι αυτά που βρέχει στον τόπο μας.
Όλα;
Όχι. Οι ειδικοί λένε ότι στην γη εισχωρεί περίπου το ένα τρίτο.
Αυτό το ένα τρίτο είναι δικό μας;
Όχι. Γιατί συγκρατείται και είναι αξιοποιήσιμο μόνο αυτό που εισχωρεί σε εδάφη που ‘’κρατάνε’’ νερό, εκεί δηλαδή που δημιουργούνται υδροφόροι ορίζοντες.
Αυτά μπορούν να αυξηθούν;
Ναι. Εδώ βοηθούν τα μικρά φράγματα και οι άλλες σχετικές δράσεις.
Μόνο που απαιτούν μελέτες, τα λεγόμενα Υδατογράματα. Οπου, από φωτογραφίες (αερο και δορυφορικές) δημιουργούν το ανάγλυφο του εδάφους, υπολογίζουν την λεκάνη απορροής, έχουν υπ’ όψη βροχόπτωση και εξατμίσεις, υπολογίζουν τον όγκο του νερού που θα αποταμιευθεί, λαμβάνουν υπ’ όψη την δυνατότητα συγκράτησης του νερού με φυσικό ή τεχνητό τρόπο και τότε βγαίνει συμπέρασμα αν πρέπει να γίνει φράγμα σε κάποιο σημείο ή όχι. Και όχι με …. ρουκέτες.
Τι πρέπει να γίνει:
Πρώτο πληρέστατη Γεωλογική μελέτη όλης της επαρχίας. Απαραίτητη προϋπόθεση!
Δεύτερο μέτρηση της δυναμικότητας κάθε μορφής και κατηγορίας πηγής δηλαδή πηγάδι, ρυάκι, χείμαρρος, ποτάμια δυστυχώς δεν έχουμε.
Δύο φορές τον χρόνο. Μία πριν τις βροχές και μια μετά. Και επειδή μια χρονιά μπορεί να έχει νερά και άλλη όχι, για ασφαλέστερο συμπέρασμα, οι μετρήσεις να γίνουν για δύο συνεχόμενα χρόνια.
Μόνο τότε οι επιστήμονες μπορούν να προτείνουν συγκεκριμένα μέτρα.
Αν, λέω αν, σταματήσει κάθε άντληση από την γη μας τότε αυτή, από μόνη της, για να επανέλθει στην ‘’προτέρα κατάσταση’’ χρειάζεται ένα χρονικό διάστημα τριάντα περίπου ετών!
Το χρονικό αυτό διάστημα μπορεί να γίνει 10-15 χρόνια με σωστά μέτρα και πιστή εφαρμογή τους.
Αυτονόητο είναι ότι τα ‘’σωστά μέτρα και η πιστή εφαρμογή τους’’ είναι ιστορία επώδυνη, άκρως επώδυνη.
Και εδώ είναι που το καραβάκι και ο ανάβαλος μπορούν να μειώσουν τις ‘’οδύνες’’.
Μόνον έτσι είναι χρήσιμα! Ως βοήθεια στην επίτευξη λύσης. Όχι ως λύση.
Γιατί αν τα θεωρήσουμε ως λύση, θα είναι λάθος, έγκλημα και καταστροφή!
Και όσο πιο γρήγορα περάσουμε το επώδυνο αυτό διάστημα τόσο καλλίτερα θα είναι!
Γιατί τώρα θα έχουμε βοήθεια απ’ έξω. Αργότερα δεν είναι σίγουρο.
Και δύο ακόμη σημεία.
Το ένα έχει να κάνει την οικονομία της περιοχής. Που θα πάει αυτή η ιστορία; Πόσο κόσμο, από άποψη νερού, μπορεί να αντέξει η περιοχή; Προφανώς υπάρχει άνω όριο που πρέπει να το βρούμε και να το εφαρμόσουμε!
Με ό,τι σημαίνει αυτό!
Το δεύτερο έχει να κάνει με τα Δίδυμα, και είναι αντιπαράδειγμα. Ισως όχι το μόνο.
Οι γεωτρήσεις στον κάμπο των Διδύμων έδειξαν ότι τα Δίδυμα δεν μπορούν να υδροδοτηθούν από αυτόν. Και ως λύση επελέγη η Πελεή.
Πως όμως;
Πρώτα με την κατασκευή του έργου μεταφοράς. Εργο σημαντικό για την εποχή και για την περιοχή. Αντλίες υψηλής πίεσης, σωλήνες υψηλής πίεσης, μειωτήρες πίεσης, δεξαμενές κ.α.
Δεύτερο με λογική χρήση! Η πρόταση δηλαδή των αρμοδίων ήταν από την πρώτη γεώτρηση να αντλούνται συγκεκριμένες ποσότητες. Και να δημιουργηθεί δίκτυο γεωτρήσεων οι οποίες, με την επιτρεπόμενη άντληση, θα τροφοδοτούσαν την δεξαμενή της Πελεής. Και έτσι θα υδροδοτούσαν το χωριό, χωρίς υπερβολή, ΑΙΩΝΙΩΣ!
Από τότε, κοντά 30 χρόνια, τα Δίδυμα άνοιξαν και κατέστρεψαν με την υπεράντληση, 8 γεωτρήσεις! Τώρα υδροδοτούνται από την ένατη! Δεν είναι σίγουρο ότι θα βρεθεί δέκατη.
Αν, λεω αν, αντί ‘’εν σειρά’’ εκμετάλλευση των γεωτρήσεων αυτών, είχαμε ‘’εν παραλλήλω’’, αν δηλαδή αντλούσαμε ταυτόχρονα από 9 γεωτρήσεις και στο επιτρεπτό όριο, σήμερα τα Δίδυμα θα είχαν υπερεπάρκεια νερού! Από 9 γεωτρήσεις! Και θα υδροδοτούσαν και το Σαλάντι!
Όμως επεκράτησαν οι λογικές ‘’σα κα λε τ’ μαρ’ κόσμι’’. Και τα επιχειρήματα ‘’τούτι ι ντι τι’’!
Που δυστυχώς, σε μεγάλο βαθμό, κυριαρχούν και σήμερα!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου