Είναι πολλά τα λεφτά παιδιά …

Για τα σκουπίδια και πάλι ο λόγος.

Πολλοί λένε ότι είναι χρυσός. Και πρέπει να είναι.

Σκοπός αυτού του σχολίου είναι να θέσει κάποιον προβληματισμό, συνολικό, γύρο από το θέμα.

Μήπως και αρχίσουμε και καταλαβαίνουμε τι ‘παίζει’ και να σταματήσουν να μας δουλεύουν ‘ψιλό γαζί’. Ολοι! Ηγέτες, υποψήφιοι, Οικολόγοι, Οικολογούντες, ….

Γιατί, σοβαρή παρουσίαση του θέματος δεν έχω δει, τουλάχιστον μέχρι τώρα.

Αλλά ας τα πάρω με την σειρά.

 Πρώτο θέμα η περισυλλογή των απορριμμάτων.

Γίνεται με τα απορριμματοφόρα του Δήμου από τον κάδο της γειτονιάς και  μεταφορά τους στην χωματερή. Είναι μια διαδικασία στην οποία ιδιώτες δεν προσπαθούν να ‘μπούν’. Την έχουν οι Δήμοι. Εκτιμώ ότι δεν έχει οικονομικό ενδιαφέρον για αυτούς. Παρ’ όλα αυτά θα ήθελα να ξέρω πόσο κοστίζει. Ανά τόνο, ανά 100 κιλά, ανά κυβικό, ανά χιλιόμετρο, δεν ξέρω, θέλω όμως να το ξέρω.

Και επίσης θέλω να ξέρω πως κατανέμει ο Δήμος αυτό το κόστος στους Δημότες.

Πριν το βήμα αυτό όμως υπάρχουν δύο επιλογές. Κάνω ή δεν κάνω ανακύκλωση.

Αν δεν κάνω ανακύκλωση τα απορρίμματα πάνε, ως έχουν, σύμμεικτα, στην χωματερή, θα αναφερθώ στην συνέχεια.

Αν όμως κάνω ανακύκλωση, τότε, τα ανακυκλώσιμα υλικά, τα παίρνει κάποιος, τα επεξεργάζεται, παράγει κάποια προϊόντα, που τα πουλά στην αγορά.

Και εδώ υπάρχει ένα ΘΕΜΑ.

Πόσα κερδίζει αυτός που παράγει προϊόντα από ανακυκλωμένα υλικά; Στην Γερμανία και σε πολλές πόλεις της Αμερικής, το φορτηγό που μαζεύει τα ανακυκλώσιμα υλικά, αφήνει ‘απόδειξη’ στο σπίτι, στον ιδιοκτήτη, στον διαχειριστή. Πήρα τόσα κιλά ανακυκλώσιμο χαρτί, τόσα αλουμίνιο κλπ.

Και ο ιδιοκτήτης πάει στον Δήμο του, με την ‘απόδειξη’, και παίρνει χρήμα ρευστό, ή συμψηφίζει το ποσό στα τέλη καθαριότητας.

Εδώ τι γίνεται;

Ο παπά Θέμις στην Κοιλάδα, πήρε χρήματα; Η προσπάθεια της ΠΑΠΟΕΡ είχε τέτοια οικονομική πλευρά; Αυτός που πήρε το πλαστικό πλήρωσε; Η του είπαμε και ευχαριστώ.

Ο Δήμος Κρανιδίου με αυτό που κάνει τώρα προεκλογικά και το ονομάζει ανακύκλωση, παίρνει χρήματα;

Προς Θεού, μακριά από μένα, με τον πιο κατηγορηματικό τρόπο, κανένας υπαινιγμός σε βάρος τους. Απλά ρωτώ γιατί θέλω να ξέρω.

Ρωτώ, το επαναλαμβάνω, απόλυτα καλοπροαίρετα, και περιμένω επίσης καλοπροαίρετη απάντηση.

Γιατί κερδίζει έδαφος η άποψη, δεν κάνω ανακύκλωση!

Και δεν κάνω ανακύκλωση γιατί το αλουμινένιο κουτί της πορτοκαλάδας ή της μπύρας,  εγώ το πλήρωσα όταν αγόρασα την πορτοκαλάδα ή την μπύρα.

Επίσης, το γυάλινο μπουκάλι εγώ το πλήρωσα όταν αγόρασα το λάδι, την μπύρα.

Ομοίως, το χαρτοκιβώτιο το πλήρωσα όταν αγόρασα την τηλεόραση, κλπ, είναι δικά μου και για να σου τα δώσω θέλω λεφτά.

Λεφτά στο χέρι ή στον Δήμο μου, προκειμένου να μειωθούν τα τέλη καθαριότητας.

Αν δεν κάνω ανακύκλωση, τότε δεματοποιώ, για ευκολία στην μεταφορά, και έχω δύο επιλογές.

Η μία είναι να τα πάω για καύση, σε εργοστάσιο παραγωγής ενέργειας δηλαδή. Είναι αυτό που συζητάνε να κατασκευάσουν στα Αθίκια.

Και εδώ όμως υπάρχει το οικονομικό κομμάτι. Πόσα, ανά τόνο, ανά κυβικό, κερδίζει αυτός που θα τα επεξεργαστεί, θα παράξει ενέργεια δηλαδή, και θα την πουλήσει;

Η άλλη είναι να τα πάω στον Σούκο, στο μηχάνημα στην Καλαμάτα. Το μηχάνημα αυτό, από ένα ολιγόλεπτο video που έχω δει, δέχεται σύμμεικτα σκουπίδια και βγάζει μια σειρά προϊόντα από την άλλη. Μπαίνει δηλαδή και πάλι το ερώτημα πόσα κέρδη υπάρχουν ανά τόνο ανά κυβικό κλπ.

Για να συνοψίσω μέχρι εδώ, σε κάθε μία από τις διαδικασίες που έχουν προταθεί, υπάρχει και μια διαδικασία αξιοποίησης των απορριμμάτων, που την κάνει κάποιος ιδιώτης, και η οποία έχει κάποια κέρδη.

Κέρδη για τα οποία δεν μιλά κανείς! Και τα οποία πρέπει να είναι πολλά!

Να σημειώσω εδώ ότι αν έχει προηγηθεί ανακύκλωση, τότε, τα περισσότερα απορρίμματα πάνε στα εργοστάσια ανακύκλωσης και ελάχιστα μένουν για καύση ή μηχάνημα. Εχουμε ‘σύγκρουση’ συμφερόντων δηλαδή.

Και έχω την εντύπωση ότι όλα τα καραγκιοζιλίκια που παρακολουθούμε τους τελευταίους μήνες, έχουν να κάνουν με το γεγονός ότι δεν τα έχουν βρει στην μοιρασιά.

Τίποτα άλλο.

Αφορμή για το σχόλιο αυτό ήταν η αντιμετώπιση του μηχανήματος στην Καλαμάτα.

Γιατί πέρα από την πολιτική απάτη του Σφυρί, που καλά κάναμε και τον ‘κράξαμε’, υπάρχει και άλλη πλευρά, που πέρασε απαρατήρητη.

Γιατί αντέδρασαν εκεί στην Καλαμάτα;

Από το έγγραφο του Περιφερειάρχη προκύπτει ότι αυτός προσπαθούσε να αξιολογήσει το μηχάνημα. Το λέει καθαρά στο έγγραφο. Ζήτησε 30 δέματα για αυτό τον σκοπό και είχε κινήσει την διαδικασία αξιολόγησης μέσω ΤΕΕ. Να σημειώσω εδώ ότι το ΤΕΕ είναι ο νόμιμος σύμβουλος της Πολιτείας και ο Περιφερειάρχης έχει υποχρέωση να ζητήσει την γνώμη του. Επί πλέον, την επιτροπή αξιολόγησης του ΤΕΕ, δεν την ορίζει ο Περιφερειάρχης, αλλά το ίδιο το ΤΕΕ.

Σωστά πράματα δηλαδή.

Όμως υπήρξε αντίδραση.

Αντίδραση που οδηγούσε στην μη αξιολόγηση του μηχανήματος! Ενώ, κατά το μυαλό μου, έπρεπε να συμβεί το αντίθετο.

Και το ερώτημα που προκύπτει είναι γιατί;

Φοβούνται ότι με την αξιολόγηση θα ‘μπεί’ το μηχάνημα με αξιώσεις στην μοιρασιά, κάτι που προφανώς δεν συμφέρει τις διαδικασίες ανακύκλωσης και καύσης, είναι ‘στημένοι’ να το πω ωμά, ή φοβούνται κάτι άλλο, χειρότερο, που προφανώς υπάρχει και δεν το ξέρουμε.

Για παράδειγμα δεν είχαν σκουπίδια εκεί στην Καλαμάτα για να το δοκιμάσουν; Γιατί χρειάζονταν σκουπίδια από τα Δίδυμα; Εχουν άλλη ‘ποιότητα’ τα δικά μας σκουπίδια;

Γιατί ο Κατσαϊτης έσπευσε, πιθανότατα εν γνώσει του ΚαΜίζη,  να ενημερώσει τα συντρόφια στην Καλαμάτα; Ποια ήταν η επιδίωξη; Να μην λυθεί το πρόβλημα των δεμάτων στα Δίδυμα; Κάτι που θα το ήθελε ο ΚαΜίζης; Να μην προχωρήσει η αξιολόγηση του μηχανήματος Σούκου, κάτι που παραπέμπει σε άλλα, πολύ πιο σοβαρά;

Το ερώτημα γιατί, ποιος ο σκοπός και ποια η επιδίωξη αυτής της ενέργειας, πρέπει να απαντηθεί!

Για να ξέρουμε τι μας γίνεται.

Φυσικά, η λογική που λέει ότι αν δεν είχε ενημερώσει ο Κατσαϊτης θα είχαμε λύσει το πρόβλημα, δεν ευσταθεί, με τίποτα. Γιατί η λύση δεν θα έλθει ‘κοροϊδεύοντας’ ή ‘ξεγελώντας’ τους ‘χαζούς’ Καλαματιανούς. Γιατί επίσης η ‘λογική’ των ‘καταγγελιών’ αυτών είναι μόνο μία. Δεν μας άφησες να κοροϊδέψουμε τους ψηφοφόρους!

Αυτά είναι κάποια πρώτα ερωτήματα, πάντα σχετικά με την οικονομική πλευρά του θέματος διαχείριση απορριμμάτων. Που απαιτούν απαντήσεις ίσιες και καθαρές.

Πέρα από αυτό όμως υπάρχει και η Περιβαλλοντική πλευρά, η σοβαρότερη.

Μην ξεχνάμε ότι με απορρίμματα έχουμε να κάνουμε, κάθε μορφής και κατηγορίας, και, επόμενα, με ρύπους, επίσης κάθε μορφής, κατηγορίας και επικινδυνότητας.

Όμως οι ρύποι δεν είναι κάτι το γενικό και αόριστο.

Είναι συγκεκριμένες ουσίες, που έχουν όνομα, συγκεκριμένες και πιστοποιημένες διαδικασίες μέτρησης της περιεκτικότητας, διεθνώς παραδεκτά όρια ανοχής κ.α.

Και η χώρα μας είναι απόλυτα θωρακισμένη σε αυτά τα θέματα. Διαθέτει, επιστήμονες και εργαστήρια, με όλο τον απαραίτητο εξοπλισμό και πιστοποιήσεις.

Και φυσικά είναι εφικτό, εύκολο θα έλεγα, να έχουμε όλη αυτή την πληροφορία.

Να μάθουμε δηλαδή για κάθε διαδικασία, που η κάθε μια έχει και διαφορετικό τρόπο επεξεργασίας, τι ‘παίζει’ με τους ρύπους. Πως ‘αντιμετωπίζει’ τον κάθε ρύπο η κάθε μία, ποια ρυπαίνει περισσότερο και ποια λιγότερο, κλπ.

Για να μπορέσουμε να καταλήξουμε σε μία διαδικασία διαχείρισης των απορριμμάτων.

Να επιλέξουμε δηλαδή την σωστή διαδικασία. Και σωστή διαδικασία είναι αυτή που βασίζεται  στο Περιβαλλοντικό κομμάτι και όχι στο οικονομικό.

Με απλά λόγια επιλέγουμε μια λύση που προστατεύει πρώτα την υγεία μας και μετά την τσέπη μας.

Γιατί όπως πάμε θα μας επιβάλουν μία λύση που θα ωφελεί μόνον την τσέπη κάποιων άλλων.