Ρυμοτομικό Σχέδιο Σαλαντίου: Οι Προσφυγές στο ΣτΕ.

.
Πρώτα τα γεγονότα.

Η τροποποίηση το1998 δημοσιεύθηκε στο ΦΕΚ 923Δ/17.11.1998.

Κατά αυτής προσέφυγα, με αίτηση στο Συμβούλιο Επικρατείας, στις 12.1.1999.

Επί της αιτήσεως αυτής εκδόθηκε η 2626/2001 απόφαση του ΣτΕ, αυτή δηλαδή που ακύρωσε την τροποποίηση του 1998.

Όμως από την 2210/2002 απόφαση του ΣτΕ προκύπτει ότι την ίδια μέρα με μένα προσέφυγαν στο ΣτΕ και οι:

 

1. ΕΤΕ-ΕΤΑ-ΕΠΕ.
2. Ακτή Σαλάντι Α.Ε.
3. Νικόλαος Γ. Μπαντουδάκης
4. Ιωσήφ Γ. Μπαντουδάκης
5. Οικοδομικός Συνεταιρισμός Προσφύγων 1922.
6. Οικοδομικός Συνεταιρισμός Χρυσοχόων κλπ
7. Οικοδομικός Συνεταιρισμός Θυμάτων Κατοχής Ο Φοίνιξ
8. Ο Οικοδομικός Συνεταιρισμός Λογιστών

Ζητώντας το ίδιο ακριβώς με εμένα, δηλαδή την ακύρωση της τροποποίησης!

Επίσης, από την 51/2003 απόφαση του ΣτΕ προκύπτει ότι, επίσης την ίδια μέρα, οι παραπάνω κατέθεσαν και δεύτερη αίτηση με την οποία ζητούσαν Αναστολή Εκτέλεσης της 1708/1998 απόφασης του Γ.Γ.Π.Π. δηλαδή της τροποποίησης του 1998!

Επομένως:

Την ίδια μέρα κατατέθηκαν στο ΣτΕ τρεις αιτήσεις  με θέμα την ακύρωση της τροποποίησης του 1998! Μία από μένα και δύο από τους παραπάνω 8!

Αν επομένως η προσφυγή στο ΣτΕ είναι παλιανθρωπιά, τότε παλιάνθρωποι είναι όλοι οι παραπάνω και όχι μόνο ο Μπροδήμας.

Περισσότερο βέβαια που οι άλλοι,  γιατί, πέρα από την ακύρωση που ζήτησα και εγώ, αυτοί ζήτησαν και αναστολή εφαρμογής της απόφασης του Γ.Γ.Π.Π.!

Τώρα γιατί παραλείπουν τους άλλους και αναφέρουν μόνο τον Μπροδήμα, είναι ένα θέμα στο οποίο θα επανέλθω. Και ελπίζω να φανεί ποιοι είναι οι πραγματικοί ‘παλιάνθρωποι’!

Πέρα από αυτά.

Αν διαβάσει κανείς την 2210/2003 και την 51/2003 του ΣτΕ,  διαπιστώνει ότι οι αιτούντες δεν παρέστησαν στο Δικαστήριο. Και ότι οι αιτήσεις τους, κατά συνέπεια, απορρίφθηκαν.

Το γιατί δεν το γνωρίζω. Δύο σκέψεις όμως.

Η πρώτη λέει ότι έμαθαν την εισήγηση για την δική μου αίτηση, κάτι που είναι εύκολο και νόμιμο στο ΣτΕ, είδαν ότι η τροποποίηση θα ακυρωθεί και δεν παρέστησαν για να μην επιβαρυνθούν τα έξοδα που ανέρχονται σε πολλές χιλιάδες ευρώ.

Αν όμως ισχύει αυτή η εκδοχή τότε, το 90% της ιδιοκτησίας του ρ.σ., στην οικιστική και στην παραλιακή ζώνη, δεν ήθελε την τροποποίηση. Και φυσικά δημιουργεί μεγάλο θέμα σχετικά με το τι έκανε η τότε Κοινότητα και τι υπερασπίστηκε στην συνέχεια ο Δήμος Κρανιδίου!

Η δεύτερη λέει ότι από την αρχή ήθελαν την τροποποίηση, δεν ήθελαν την ακύρωση, και προσέφυγαν στο ΣτΕ για λόγους άσχετους με την πραγματική τους βούληση, πιο απλά να ρίξουν στάχτη στα μάτια.

 Και με εξ’ αρχής σκοπό να μην παραστούν στην εκδίκαση.

Αν τώρα ισχύει αυτή η εκδοχή τότε γεννάται το ερώτημα σε ποιανού τα μάτια ήθελαν να ρίξουν στάχτη και τι ήταν αυτό που δεν ήθελαν να δει!

Επαναλαμβάνω, δεν γνωρίζω.

Μια επισήμανση όμως.

Η 2626/2001 απόφαση του ΣτΕ, αυτή που εκδόθηκε μετά από δική μου αίτηση, μνημονεύει πρόσθετη παρέμβαση του Δήμου Κρανιδίου, εναντίον της αίτησής μου και υπέρ της απόφασης του Γ.Γ.Π.Π., δηλαδή της τροποποίησης.

Κάτι τέτοιο όμως δεν μνημονεύουν οι άλλες δύο!

Κατά την διαδικασία αυτών των προσφυγών ο αιτών είναι υποχρεωμένος να κοινοποιήσει, και μάλιστα με δικαστικό επιμελητή, την αίτησή του στον Δήμο. Αυτό έκανα και εγώ. Είναι βέβαιο ότι το ίδιο έκαναν και οι 8 διαφορετικά η αίτησή τους δεν θα συζητιόταν στο ΣτΕ.

Αρα:

Ο Δ. ΚαΜίζης είχε στα χέρια του δύο αιτήσεις, μια από μένα και μία από τους 8, που και οι δύο είχαν κατατεθεί στο ΣτΕ, την ίδια μέρα και ζητούσαν το ίδιο πράγμα!

Και για την μεν δική μου αποφάσισε να καταθέσει πρόσθετη παρέμβαση ενώ για αυτήν των 8 όχι!

Και το ερώτημα είναι γιατί;

Κάτι ήξερε; Υπήρχε υπόγεια διαδρομή μεταξύ αυτού και των 8;

Μεγάλε, εξηγήσου! Και χωρίς πομφόλυγες!  Τα ψέματα τελείωσαν!

Κατάλαβες τώρα Νεκταρία;

Κατάλαβες ότι πρέπει να το βουλώσεις και να προσπαθείς να κάνεις, όσο πιο καλά μπορείς, αυτό για το οποίο σε πληρώνουν; Να εξυπηρετείς δηλαδή τους Δημότες;

Και ότι αν θες να τους κρίνεις πρέπει να παραιτηθείς από εκεί και να βγεις στον στίβο της πολιτικής;