Για τον Στέφο..

Είδα την είδηση στο Blog του γείτονα και λυπήθηκα.
Φίλος δικός μου αλλά, κυρίως, του πατέρα μου.
Μυαλό ανήσυχο, που δεν στεκόταν πουθενά, αεικίνητος. Παρών σε κάθε γεγονός.
Ηξερε να ‘’βλέπει’’ το ‘’άλλο’’, να ‘’πιάνει’’ το στιγμιότυπο και να το αποτυπώνει.
Σπάνιο ταλέντο.
Αλλά και μυαλό προοδευτικό και ανοικτό.
Μέσα σε όλα, σε κάθε τι νέο, σε κάθε προσπάθεια για κάτι το καινούργιο.
Αλλά και καταγράφοντας, αποτυπώνοντας, την ιστορία μας.
Μέσα από την καθημερινότητα, από εκδηλώσεις χαράς ή λύπης, μέσα από ‘’απλές’’ καταστάσεις στις οποίες όμως ‘’έβλεπε’’, ‘’διάβαζε’’ το ‘’άλλο’’, το σημαντικό. Και το αποτύπωνε! Στο ''φτερό''.
Με την δουλειά του και το ταλέντο του κατέγραψε μεγάλο κομμάτι της ιστορία μας.
Αλλά και δημιούργησε.
Το αρχείο του αποτελεί μεγάλο μέρος της ιστορίας του τόπου μας, τις τελευταίες δεκαετίες..
Το Κρανίδι τον τίμησε, από ότι διαβάζω.
Ηταν χρέος!
Και για την όλη ‘’παρουσία’’ του αλλά, εκτιμώ, και για τα δύσκολα πρώτα χρόνια της εγκατάστασής του στην πόλη.
Θα αντιγράψω από τον γείτονα, και ως δική μου πίστη, ‘’ άνθρωπος καλός και αγαπητός σε ολους’’.
Τώρα το χρέος μεταφέρεται στην αξιοποίηση και ανάδειξη του αρχείου του. Ελπίζω να βοηθήσουν όλοι ώστε να γίνει και γρήγορα και σωστά.
Η συλλογή φωτογραφιών του Νικολάου Ι. Μπροδήμα δεν θα υπήρχε χωρίς αυτόν!
Αυτός, από τις αρχές του '60, ‘’μύησε’’ τον πατέρα μου στο ‘’επάγγελμα’’ και του μετέδωσε το ‘’μικρόβιο’’.
Και από τότε, μέχρι τα τελευταία, συνεχής υποστήριξη, ηθική και τεχνική. Αλλά και παροχή πολλών φωτογραφιών.
Πολλά από τα video που έχω από την ζωή των γονιών μου αλλά και από τις εκθέσεις του πατέρα μου είναι δικά του.
Καλή του ανάπαυση.