Δευτέρα 5 Σεπτεμβρίου 2011

Ο μπαρμπα-Γιάννης ο Καναλιάμης.


Ολοζώντανη μαρίδα εδώ!
 
Ηταν η φωνή του μπαρμπα-Γιάννη, Αλεξανδρή Ιωάννη επισήμως, την δεκαετία του ’60, τέτοια εποχή, κάθε μεσημέρι.
Ηταν η εποχή που οι Κοιλαδιώτικες τράτες άρχιζαν τις καλάδες στο Σαλάντι. Ο μπαρμπα-Γιάννης, έφευγε νύχτα από το χωριό και έφτανε χαράματα στο Σαλάντι. Με το γαϊδουράκι, μιάμιση ώρα δρόμο.
Ψάρευε για κανένα χταπόδι, από την στεριά με καμάκι ή την πολυαγγίστρα, αργότερα έριχνε και καμιά πετονιά. Κατά τις 12, έπαιρνε από την τράτα δυό τελάρα μαρίδα, μόλις ψαρεμένη, τα φόρτωνε στο γαϊδουράκι και πάλι στα Δίδυμα.

Εφτανε στο χωριό κατά τις 2-3 το μεσημέρι.
Ολοζώντανη μαρίδα εδώ!
Και έτρεχαν, γυναίκες και παιδιά, άλλοι με πιάτο, άλλοι με ‘σουπιέρα’ να αγοράσουν μαρίδα Σαλαντιώτικη.
Αντικειμενικά, πεντανόστιμη και ασύγκριτη.
Και ο μπαρμπα-Γιάννης ξεπούλαγε αμέσως. Στο τέλος του έστηναν ‘καρτέρι’ στην αχλαδιά του Κοτσοδήμα, πριν την είσοδο του χωριού, και ξεπουλούσε πριν καν μπει στο χωριό!
Ο τροφοδότης του χωριού! Ετσι του άρεσε να τον αποκαλούν.
Ο μπαρμπα-Γιάννης έκανε και άλλες δουλειές.
Εφταχνε παγωτό!
Ναι, παγωτό στα Δίδυμα. Πως τα κατάφερνε, δεν ξέρω.
Τον θυμάμαι επίσης την ημέρα της Παναγίας, να έχει στηθεί στον δρόμο του Λουκαϊτιού, μετά το τυροκομείο, εκεί που κόβει ο δρόμος για το ξωκλήσι, να πουλάει λουκούμι και κρύο νερό!
Μετά την λειτουργία, στους προσκυνητές που δεν είχαν προνοήσει.
Ηταν και μουσικός! Επαιζε Λαούτο!
Γνωστή, στους παλιούς, η ιστορία ‘2 δραχμές το Καλαματιανό, 3 δραχμές το τσάμικο και 5 το κλέφτικο γιατί βγαίνει δύσκολα!.’
Τον θυμήθηκα, και αυτό το μικρό σχόλιο στην μνήμη του.
Ηταν από τους ‘τύπους’ του χωριού που έκαναν την διαφορά, που έδιναν άλλο χρώμα στην καθημερινότητα, με άλλη στάση και αντίληψη για πολλά πράγματα.
Και τέτοιοι εκείνα τα χρόνια υπήρχαν αρκετοί. Αμέτρητες οι ιστορίες τους.
Τους γνώρισα, το γνωρίζω, το νοιώθω, αλλά νοιώθω λίγος να το αποδώσω με ένα κείμενο.
Ελπίζω να βρεθεί ο Διδυμιώτης, που τους γνώρισε και να το κάνει.
Η φωτογραφία είναι βγαλμένη από τον Νικ. Ι. Μπροδήμα, στην μουριά του μπαρμπα-Κώστα του Μίζη, κάπου την δεκαετία του ’60.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου