Δρόμοι Ερμιονίδας

.
Πολλά γράφτηκαν τις προηγούμενες ημέρες με αφορμή τραγικό ατύχημα στον δρόμο Κρανίδι-Πόρτο Χέλι. Και δεν είναι βέβαιο αν θα γράφονταν αν το πρόσωπο που έχασε την ζωή στο ατύχημα αυτό δεν ήταν επώνυμο. Σε κάθε περίπτωση όμως η ζωή έχει την ίδια αξία.

Τα οικονομικά είναι ένα μεγάλο πρόβλημα, που το βιώνουμε άμεσα.  Αποτελεί όμως, κατά την εκτίμησή μου,  την κορυφή του παγόβουνου. Μας περιμένουν και άλλα, πολύ πιο οδυνηρά. Άλλα που η στρεβλά βολεμένη κοινωνία μας,  δεν θέλει να τα βλέπει.

Παράδειγμα το θέμα των απορριμμάτων. Αφού η ευαίσθητη επαρχία ‘’έλυσε’’ το θέμα της χωροθέτησης, το δύσκολο δηλαδή, κελαηδάει τώρα για δεματοποιητές, ανακυκλώσεις κ.α., τα εύκολα δηλαδή. Και έχει και την οικολογική της συνείδηση ήσυχη όταν γνωρίζει ότι η επιλογή του χώρου και παράνομα έγινε αλλά και καταστροφική είναι! Αλλά και εδώ κυριαρχεί η λογική αφού βολευτήκαμε τι μας νοιάζει;

Με την ευκαιρία να το επαναλάβω, για πολλοστή φορά, ξεχάστε την θέση Σταυρός Διδύμων!

Τα ίδια ισχύουν και για τους δρόμους!

Θα ξεκινήσω με την παράκαμψη Διδύμων. Ένα ‘’έργο’’ λάθος, μνημείο διασπάθισης δημοσίου χρήματος, μνημείο καταστροφής περιβάλλοντος,  που όμως εγκρίθηκε και υλοποιήθηκε.

Όχι μόνο χωρίς αντίδραση από την επαρχία, αλλά, και με την συναίνεση θα έλεγα. Και ας φώναζαν τα Δίδυμα. Ποιος τα λογαριάζει όλα αυτά, αφού εμείς βολευόμαστε?

Μήνες τώρα στην πρώτη σελίδα αυτού του Blog αλλά και του www.e-didyma.gr έχω το ερώτημα ‘’Τι εννοεί ο κ. Χειβιδόπουλος’’. Ερώτημα που σαφώς υπονοεί ότι άλλο έργο αποφασίστηκε και άλλο υλοποιήθηκε! Κανένας όμως δεν έχει απαντήσει ούτε έχει σχολιάσει το θέμα αυτό. Αφού μας ‘’βολεύει’’ τι μας νοιάζει?

Τα  ‘’επιχειρήματα’’ της Νομαρχίας για να δικαιολογήσει πολιτικά την επιλογή της αυτή ήταν δύο.

Το πρώτο ήταν η συντόμευση του χρόνου κατά 3 (τρία) λεπτά ενώ το δεύτερο η βελτίωση της ασφάλειας.

Το πρώτο δεν αντέχει σε καμία κριτική. Δεν διαθέτεις κάποιες δεκάδες εκατομμύρια ευρώ για κέρδος 3 λεπτών! Που δεν είναι και σίγουρα αφού ένα προπορευόμενο βαρύ όχημα από τα τρία κέρδος μπορεί να σε πάει στα τρία χάσιμο!

Για το δεύτερο επιχείρημα σημαντικό στοιχείο στήριξης απετέλεσε το από 2.1.2007 υπηρεσιακό σημείωμα του Α.Τ. Κρανιδίου.

Με σωστή ανάγνωση το έγγραφο αυτό λέει ότι στην δεκαετία 1996-2006 σε όλο το οδικό δίκτυο της επαρχίας έγιναν 46 (ναι σαράντα έξη) θανατηφόρα ατυχήματα και 331 σωματικών βλαβών.

Που σημαίνει πέντε θανατηφόρα ατυχήματα τον χρόνο, ή ένα κάθε δύο μήνες περίπου, και ένα σωματικών βλαβών κάθε δέκα μέρες περίπου!

Και από όλα αυτά τα ατυχήματα μόνο τα 4 έγιναν στο παρακαμφθέν τμήμα

Και αυτό θεωρήθηκε σημαντικό στοιχείο για να δικαιολογήσει το έργο τουλάχιστον ως προς το σημείο της ασφάλειας! Χωρίς να εξετασθεί σε ποια άλλα σημεία έγιναν τα άλλα 42! Χωρίς να εξετασθεί αν κάποιο άλλο σημείο του οδικού δικτύου της επαρχίας είναι περισσότερο επικίνδυνο! Και στο οποίο θα είχε προτεραιότητα η βελτίωση της ασφάλειας!

Από τον Σεπτέμβρη του 2008 έχω ζητήσει διευκρινήσεις από το Α.Τ. Κρανιδίου αλλά απάντηση δεν έχω πάρει.

Και όλα αυτά γράφτηκαν σε επίσημα έγγραφα, εγκρίθηκαν από Νομαρχία, Περιφέρεια, κ.α., και υλοποιήθηκαν! Την στιγμή που με τα ίδια χρήματα (ίσως και με λιγότερα) θα είχαμε κερδίσει πολύ περισσότερα και στον χρόνο και στην ασφάλεια.

Κανείς όμως δεν αντέδρασε! Είναι και αυτό σημάδι συμπεριφοράς της στρεβλά βολεμένης κοινωνίας μας. Δεν έπιασε κάποιος τον Σωτηρόπουλο και να του πει π.χ. ποια παράκαμψη μας πουλάς εμείς σκοτωνόμαστε εκεί, εκεί και εκεί! Φτιάξε πρώτα αυτά και μετά φτιάξε όσες παρακάμψεις θέλεις! Για παράδειγμα, δεν είχαν προτεραιότητα οι δύο είσοδοι-έξοδοι του Κρανιδίου;

Αλλά τι μας νοιάζει. Εμείς σκοτωνόμαστε; Άλλοι σκοτώνονται!

Αν όμως η επαρχία είχε αξιοποιήσει τις δυνατότητες που αναφέρω σε προηγούμενο σχόλιό μου, αν είχε δηλαδή αξιοποιήσει τις υπηρεσίες ειδικών επιστημόνων, π.χ. συγκοινωνιολόγων, θα είχε στα χέρια της μια έκθεση για το οδικό δίκτυο και από άποψη κυκλοφοριακή αλλά και από άποψη ασφάλειας.

Και το Α.Τ. Κρανιδίου δεν θα τολμούσε να αποστέλλει τέτοια  έγγραφα-δεκανίκια. Και η Νομαρχία δεν θα μπορούσε να παίρνει τέτοιες πολιτικές αποφάσεις με τέτοια σαθρά επιχειρήματα.

Να συμπληρώσω την εικόνα αναφέροντας ότι η παράκαμψη Διδύμων υλοποιήθηκε χωρίς την παραμικρή καθυστέρηση ενώ ο άλλος δρόμος, Ναύπλιον-Λυγουριό, πολύ πιο σημαντικός, καρκινοβατεί.

Καθιστώντας περισσότερο επιτακτικό το ερώτημα γιατί κατασκευάστηκε αυτός ο δρόμος;

Ερώτημα που δείχνει τον Γιάννη Μανιάτη, ως πολλαπλά αρμόδιο (μηχανικό, βουλευτή, υφυπουργό) και απαιτεί απάντηση. Απάντηση απαραίτητη αν θέλουμε να αλλάξει κάτι. Με τις ‘’τούμπες’’ δεν γίνεται τίποτα. Διαφάνεια χρειάζεται. Και κλωτσιές.

Αυτή είναι η εκτίμησή μου για τα βασικά αίτια που ‘’γεννούν’’ τα ατυχήματα. Χωρίς βέβαια να μηδενίζω τα όσα αναφέρθηκαν ή έχουν αναφερθεί παλιότερα. Ούτε να αγνοώ τα άλλα.

Και να κλείσω με μια συμβολική παρατήρηση, για το περιβάλλον.

Στην φωτογραφία του προηγούμενου σχολίου οι πρωτεργάτες φωτογραφίζονται περήφανοι για το έργο τους και κάνουν τις βαρύγδουπες δηλώσεις τους για το περιβάλλον, αγναντεύοντας το κομμένο στα δύο Μεγαλοβούνι!