Δρόμοι του Καλλικράτη.

.
Και ένα δεύτερο σημείο σχετικό με τους δρόμους της επαρχίας και την επικοινωνία με τον 'έξω κόσμο'. Με τον Καλλικράτη η επαρχία θα πρέπει να αρχίσει να ‘’βλέπει’’ την Τρίπολη πλέον.
Δεν είναι γνωστό ακόμη τι ρόλο επιφυλάσσει ο νέος νόμος για το Ναύπλιον ως διοικητικό κέντρο, αλλά, η βασική διοικητική δομή θα είναι Δήμος-Περιφέρεια, Κρανίδι-Τρίπολη δηλαδή.
Ηρθα στην Πάτρα το 1967, ως πρωτοετάκι. Σε μια Πάτρα των 30.000 κατοίκων, ένα Πανεπιστήμιο των 250 φοιτητών και ένα Νοσοκομείο, τον Αγιο Ανδρέα, Νομαρχιακό με τα σημερινά δεδομένα.
Σήμερα:
• Ο πληθυσμός της Πάτρας έχει σχεδόν δεκαπλασιασθεί, παρά την αποβιομηχάνιση που προηγήθηκε και χάθηκαν δεκάδες χιλιάδες θέσεις εργασίας.
• Αποτελεί Διοικητικό Κέντρο. Από παλιά, από την δικτατορία, ήταν έδρα περιφέρειας. Σε κά-ποιες φάσεις και η Αργολίδα υπαγόταν σε αυτήν .
• Αποτελεί Εκπαιδευτικό Κέντρο με το Πανεπιστήμιο Πατρών, το ΑΤΕΙ Πάτρας και το Ανοικτό Πανεπιστήμιο.
• Εχει σχεδόν επάρκεια σε θέματα Υγείας με το Περιφερειακό Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο στο Ρίο και την Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου Πατρών.
Και ο κάτοικος της περιφέρειας Δυτικής Ελλάδας ελάχιστα ‘’χρειάζεται’’ πλέον την Αθήνα. Τις περισσότερες υπηρεσίες τις δέχεται πλέον στην Περιφέρειά του.
Προς τα εκεί πάει και η Τρίπολη!
• Το Πανεπιστήμιο Πελοποννήσου ήδη λειτουργεί. Βρίσκεται στην 'βρεφική ηλικία', τα Πανεπιστήμια έχουν μέσο χρόνο ζωής κάπου τα 500 χρόνια, αλλά σύντομα θα βρει τον δρόμο του.
• Ο Καλλικράτης την αναβαθμίζει σημαντικά ως Διοικητικό Κέντρο.
• Σύντομα, κατά την εκτίμησή μου, θα αποκτήσει και το Περιφερειακό της Νοσοκομείο, Πανεπιστημιακό ή μη, με ή χωρίς την ίδρυση Ιατρικής Σχολής. Αυτό σημαίνει ότι τα Νοσοκομεία Αργους και Ναυπλίου δεν θα στέλνουν περιστατικά πλέον στην Αθήνα αλλά στην Τρίπολη.
• Το θέμα του αεροδρομίου έχει τεθεί. Ισως κάποια στιγμή το Ελευθέριος Βενιζέλος 'επιτρέψει' να υλοποιηθεί.
Είναι γεγονός βέβαια ότι η επαρχία μας έχει σοβαρούς και ιστορικούς δεσμούς με την Αθήνα. Αλλά και συνήθειες πολλών δεκαετιών. Συνήθειες και δεσμοί που σιγά-σιγά, είτε από ανάγκη είτε από συμφέρον θα αλλάζουν. Και θα ενισχύονται οι σχέσεις με την Τρίπολη σε βάρος των σχέσεων με την Αθήνα.
Αυτά με την σειρά τους σημαίνουν ότι και το οδικό δίκτυο της επαρχίας (αλλά και του Νομού) θα πρέπει να ‘’βλέπει’’ την Τρίπολη!
Τα γράφω αυτά γιατί, επί Νομαρχίας Σαλεσιώτη αν θυμάμαι καλά, είχε επίσημα πλέον τεθεί το θέμα της απομόνωσης της Ερμιονίδας από το Διοικητικό Κέντρο (Ναύπλιον). Τότε είχαν προταθεί πολλές και διαφορετικές ‘’λύσεις’’. Υπήρχαν π.χ. απόψεις να βελτιώσουμε την οδική σύνδεση με την Αθήνα και το Ελευθέριος Βενιζέλος, απόψεις για τον Παραλιακό δρόμο Κρανιδίου – Ναυπλίου, απόψεις για βελτίωση της σύνδεσης μέσω Τραχειάς και Λυγουριού. Ο Δήμος Κρανιδίου μάλιστα χρηματοδότησε προμελέτη για τις σήραγγες Διδύμων και Κολιακίου!
Με τις τελευταίες αναθέσεις έργων που έκανε ο Υπουργός Γ. Σουφλιάς, η Καλαμάτα και η Σπάρτη αποκτούν οδική σύνδεση με την Τρίπολη (και την υπόλοιπη Ελλάδα) με αυτοκινητόδρομο. Η Αργολίδα δεν αποκτά την (λίγων χιλιομέτρων) σύνδεση με τον αυτοκινητόδρομο Τρίπολης – Κορίνθου.
Και από όσο γνωρίζω ούτε ο Προαστιακός φθάνει μέχρι το Ναύπλιον!
Όλα αυτά είναι θέματα που τα έχουμε μπροστά μας. Και που η λύση τους απαιτεί διαφορετικές συμπεριφορές από την στρεβλά βολεμένη κοινωνία μας.
Σημαντικός ο ρόλος του Γιάννη Μανιάτη. Μηχανικός, Βουλευτής, Υφυπουργός.
Θέματα που για να αντιμετωπισθούν απαιτούν διαφορετικές πρακτικές και λογικές, διαφορετικές συμπεριφορές, από την Κοινωνία, τους φορείς, τους Δήμους και την Κεντρική Πολιτική.