Μην ελπίζεις να είναι το τελευταίο, ούτε από το blog σου, ούτε από άλλα blog.
Ξανά υποστηρίζω ότι τα βιβλία μου χρησιμοποιήθηκαν για δικούς σας σκοπούς (του blog σου και του blog του συναδέλφου σου) και όχι για διάβασμα και για κριτική αποτίμηση του περιεχομένου τους που είναι ο προορισμός κάθε βιβλίου, ή για ...σκούπισμα αν έχει απαλό χαρτί. Τώρα βλέπω και τα άρθρα μου ότι χρησιμοποιήθηκαν για να παρακολουθείτε από μετρήσεις που δεν μπορούμε να έχουμε εμείς, τι αναγνωσιμότητα είχαν. Και μένα τι με νοιάζει; Γνωρίζετε εκ των προτέρων ότι ουδέποτε σας ζήτησα, με οποιοδήποτε τρόπο, όπως και από κανέναν άλλο, οποιαδήποτε προβολή, διαφήμιση ή δε ξέρω τι άλλο. Αλλ’ έξεστι blog –οις ασχημονείν, το αδελφόν δε το της Ερμιόνης, εκ προαιρέσεως...καλής, και Λεμπεσομανίας.
Τελικά τα άρθρα μου οφείλουν φόρο φιλοξενίας στο blog σου; Τόσο βαριά ήταν κατά την ανάρτηση;
Έγραψα περί αριστεροειδώς οικολογούντων που ασχολούνται άνευ στοιχείων για μολύνσεις περιβάλλοντος, υπερβάλλουν, αποσιωπούν, πιθανολογούν καταστροφές, ενώ το αναμενόμενο θα ήταν να προσφέρουν αποτελεσματικό εθελοντικό και προς παράδειγμα έργο. Έκανα κανένα αμάρτημα; Πρότεινα να μαζέψουν οι οικολογούντες ορισμένα χρήματα και να κάνουν αναλύσεις διοξινών και να δείξουν στο κόσμο ότι πράγματι το νέφος διοξινών ήταν καταστροφή για τον τόπο. Μάζεψαν; Έκαναν; Καβουρομάνες έχουν στην τσέπη τους;
Είπα, αυτοί που πλησίασαν τις φωτιές στις χωματερές να κάνουν αναλύσεις αίματος για να διαπιστώσουν το αποτέλεσμα της έκθεσης τους στο «φονικό νέφος των διοξινών». Έκαναν; Γιατί λοιπόν πρέπει να τους θαυμάζω και να πιστεύω στις καλές τους, υπέρ του περιβάλλοντος, προθέσεις και όχι στην χρησιμοποίηση του περιβάλλοντος για δικούς τους σκοπούς πολιτικής ή άλλης προβολής;
Λόγω των ως άνω, ή και με αφορμή τα ως άνω εισέπραξα από το blog σου:
1. Ότι επιτέλους! Ο κύριος Γκάτσος, ένα σοβαρός εκπρόσωπος της δεξιάς κ.λ.π. Ιερά Εξέταση κατά τη γνώμη μου για να μη μπλέξουμε τον Στάλιν.
2. Ταύτιση μου με το μεγάλο κεφάλαιο, τους εργοδότες, γιατί συμβαίνει να εργάζομαι στη μεγαλύτερη χαλυβουργία της χώρας μας! Εσύ όμως που αυτοπροσδιορίζεσαι ως αριστερός και έχεις δει το «Πώς δενότανε τ’ ατσάλι» και γνωρίζεις απέξω και ανακατωτά την αριστερή βιβλιογραφία, όφειλες να τιμάς ιδιαίτερα τους εργαζόμενους των Χαλυβουργιών διότι μη ξεχνάς το πρόγραμμα του Λένιν «εξηλεκτρισμός και βαριά βιομηχανία», γιατί γνωρίζεις ότι είναι οι πλέον βαριά εργαζόμενοι και γι’ αυτό τιμώμενοι και στη Γερμανία και παντού. Φυσικά δεν γνωρίζω ούτε θα σχολιάσω τι σχέση αναπτύσσεις ως επαγγελματίας μάγειρας με τους εργοδότες σου ή με καπιταλιστές πελάτες σου, γιατί εμείς οι παλιοί είχαμε και έχουμε ένα αξίωμα: η εργασία είναι ιερή όπου και όπως να προσφέρεται, είναι η τιμή του εργαζομένου και είναι κοινωνική εργασία (Μαρξ). Φυσικά δεν θα σου επιβάλλω να ασπαστείς το αξίωμα αυτό.
3. Έγραψα υπέρ των ιερέων Ερμιόνης για μία υπόθεση. Ένας εκ των όσων ‘υπονοούσα’ στο άρθρο μου, ο κύριος Νοταράς έγραψε επιστολή, αναρτήθηκε, αλλά κόπηκε η απάντησή μου η οποία ήταν πολύ πιο ήπια από την επιστολή του. Κακή διαχείριση του blog; Αδιάφορο για μένα. Εμείς οι παλιοί των τοπικών εφημερίδων το λέγαμε λογοκρισία.
4. Άρθρο μου δεν αναρτάται, γιατί έτσι θέλει ο blogger ως ιδιοκτήτης πλέον. Όμως σε όποιο blog και να αναρτηθεί κείμενό μου, Μάκη, ξαφνικά σχολιάζεις κ.λ.π., άρα είναι αυτό που λέω και τονίζω ότι ως blog δεν έχετε αρχές.
5. Η έλλειψη αρχών και δημοσιογραφικής αιδούς καταφαίνεται στο τρόπο που αντιμετωπίζετε αυτά καθ’ αυτά τα κείμενα. Παίρνετε κατά το δοκούν και τονίζετε ή χρωματίζετε φράσεις ενώ ο συγγραφέας δεν έχει κάνει κάτι τέτοιο στο κείμενο. Αντιγράφει δε ο συνάδελφός σου και τονίζει άλλες φράσεις για να εξεγείρει το ακροατήριο του, το κατά φαντασία βέβαια. Μη ξεχνάμε ότι όπως υπάρχουν στην τηλεόραση καλές εκπομπές και πρωινάδικα έτσι συμβαίνει και με τα blog και ακόμη χειρότερα.
6. Βαπτίζεις οποιαδήποτε κρίση ως οξύτητα. Δηλαδή η κρίση για ένα βιβλίο, για τις ιδέες κ.λ.π. είναι οξύτητα; Όταν σε μικρή ηλικία σχολίασα το βιβλίο του Προκοπίου Τσιμάνη ήταν οξύτητα; Αν σχολιάσω σε άρθρο μου το βιβλίο του κυρίου Λαδά και τα βιβλία της Γιόνας Παϊδούση είναι οξύτητα; Ή είμαι υποχρεωμένος να αποδεχτώ το περιεχόμενό τους; Δεν έχουν θέση στο blog σου αυτά τα σχόλια; Αν ναι, τότε, το ξανάπα, κάνετε ένα χόμπι το οποίος όμως κατά το δοκούν και όπως σας συμφέρει το στρέφετε προς πραγματικό τοπικό τύπο και δημοσιογραφία. Ε, κάτι τέτοιο μπορεί να το προσφέρει τζάμπα η τεχνολογία, αλλά είναι τελείως κωμικό.
Μιλάς γιατί τα έχω με τα εξοχικά. Δεν τα έχω καθόλου. Τα έχω με τις καταπατήσεις που κάνουν στον γιαλό, με την αρχιτεκτονική τους που αρχικά ήταν χάλια, με τους πλάγιους τρόπους ηλεκτροδότησής τους, τις κάθε είδους παρανομίες, πολύ περισσότερες από ότι στους οικισμούς μας. Και για έναν άλλο λόγο που οι οικολογούντες δεν θέλουν να βλέπουν, αλλά για αυτό θα επανέλθω σε άλλο blog.
Τελικά το αδελφόν blog που καραδοκεί για να κάνει «πεζόν λόγον» (Μολιέρος, Αρχοντοχωριάτης, νομίζω ότι το έχει η βιβλιοθήκη Δήμου Ερμιόνης και περιέχεται στο «τρεις κωμωδίες». Αν όχι παρακαλείται να το φέρει γιατί θα χρησιμεύσει σε πολλούς ) βρήκε στο βιότοπο – στάσιμα νερά στο Κρόθι δάκτυλον Λεμπέση! Τελικά τι έκανε ο Λεμπέσης με τα έργα του: έναν νέο υγροβιότοπο τον οποίο και συ θαύμασες και πρέπει να τον ευχαριστήσουμε, ή στάσιμα νερά και βρώμα τα οποία είδε το αδελφόν blog και τον κατακεραύνωσε;
Επειδή εσύ δεν ξέρεις την περιοχή αλλά αναγνωρίζω ότι αδόλως ενδιαφέρθηκες, άκουσε την ιστορία:
Πριν γίνει το γήπεδο του ΕΡΜΗ δεν υπήρχαν στάσιμα νερά. Όταν ερχόταν το Καταφύκι πλημμύριζε όλη η παραθαλάσσια χαμηλή έκταση των Αλωνιών. Όμως η περιοχή προς το Κρόθι πλημμύριζε από τα νερά του χειμάρρου που έρχεται από βόρεια της μάντρας του Λεούση. Έτσι υπήρχε κανονική ροή προς τη θάλασσα. Όμως εκεί που είναι η αρχή του Κροθιού και σε επαφή με τη θάλασσα έγινε γύρω στο 1958 η πρώτη χωματερή της Ερμιόνης. Τα νερά τότε εμποδίζονταν και βρήκαν διέξοδο μέσα από το γήπεδο του Ερμή. Το τέρμα του ήταν πάντα μέσα στα νερά. Όταν ανυψώθηκε το δάπεδο του γηπέδου και μάλιστα αρκετά, τότε τα στάσιμα νερά απέκτησαν κάποιο ύψος και άρχισαν να φυτρώνουν και τα καλάμια. Φυσικά το αγροτεμάχιο είναι ιδιωτικό. Ο νέος δρόμος δεν πρόσθεσε κάτι παραπάνω. «‘Ωδινεν όρος και έτεκε μυν».
Επειδή δε, όπως πολύ σοφά γράφτηκε στο blog των πέντε «αφήστε κάτω το μποντίκι και πάρτε κάνα μαχαιράκι για χόρτα», πληροφορώ ότι σε αυτή την προς το Κρόθι έκταση, και λόγω του κατεβάσματος νερών γίνονταν τα ωραιότερα πικρά χόρτα τα «σγουρά πικρά των Αλωνιών».
Και για να μην ξεχνάμε ότι έρχονται και οι απόκριες δίνω και το παρακάτω ποίημα (του Ραγκαβή, όχι δικό μου):
Κόραξ εις άκραν υψηλήν
κλάδου εκάθητο ελαίας
μέλαιναν είχεν την στολήν
και εις το ράμφος είχε κρέας.
Εις τα χαμόκλαδα κοντά
αλώπηξ ίστατο δολία,
τους ρώθωνας αυτής κεντά
του κρέατος η ευωδία.
Τρέχει, προφθάνει...περιττός
ο κόπος, μάτην η σπουδή της !
Τι ύψος ! Κι ειναι πτερωτός
ο ευτυχής ιδιοκτήτης.
Κατ΄άλλον τρόπον μελετά
εις τα νερά της να τον φέρη,
βλέπει επάνω χεραιτά
και ταύτα ευγενώς προφέρει.
-Καλώς μας όρισες εδώ,
αέρα φίλτατε να πάρης,
τρελαίνομαι, οταν σε δώ.
Πόση κομψότης, πόση χάρις !
Τις έχει τόσην καλλονήν,
τίς πτέρυγας ποικιλωτέρας !
Τί κρίμα ! Αν είχες και φωνήν
θα ήσο των πτηνών το τέρας !
Φωνήν δεν εχω; να χαθής !
(εντός του είπε), θα σε δείξω,
περίμενε, να τρελαθής
μόλις το στόμα μου ανοίξω.
Και πλατύς φάρυγξ ανοιγείς
δύο τραχέα "κρά" εβγάζει
και παφ! το κρέας κατά γής,
και χάπ ! η πονηρά τ΄αρπάζει.
Ακόμη τρέχ΄εις το βουνόν,
και αφού έφαγε το κρέας,
γελώσα λέγ΄εις το πτηνόν
τας λέξεις ταύτας τελευταίας:
-Μάθε , ω φίλτατον πουλί
μάθε, ω άνθος των κοράκων,
πως των ευπίστων η φυλή
τρέφει το γένος των κολάκων
Έρρωσθε,
Βασίλης Γκάτσος
05-02-10
Διευκρίνιση. Τα blog που αναφέρονται στην επιστολή είναι: Ερμιονίδα: Μας αρέσει δεν μας αρέσει, Οικολογική Εναλλακτική Πρωτοβουλία Ερμιονίδας, Πρωτοβουλία Ερνεργών Πολιτών Ερμιόνης.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου